The Toxic Avenger, Part II (1989)

Wat een abominatie! Ik kon het afschuwelijke script en de Looney Tunes achtige grappen na een klein uur echt niet meer aan en heb de film dan ook maar afgezet. De bizarre actie heeft me af en toe doen lachen, maar daar is het ook wel bij gebleven, wat de positieve punten. Het is niet zo dat de eerste Toxic Avenger een oscarwaardige film was, maar daar stak tenminste een plan achter. Part II lijkt eerder het resultaat te zijn van een avond veel zuipen, waarbij een dag later wat willekeurige retards als acteurs opdraven. Niet dat ik Toxic Avenger voor het verhaal kijk, maar de humor en dergelijke zijn afgrijselijk. Ik mag hopen dat Troma zelfs dat soort lui geen werk meer aanbieden. Iets maken met praktisch nul budget, slechte acteurs en een slecht script klinkt makkelijk en is makkelijk, maar iets leuks voor het publiek maken is andere koek. Er is heus wel verschil tussen leuk fout en gewoon slecht fout.

Zielloze troep.

Sla deel 3 dan maar over, maar deel 4 is wel weer top.

Moet je deze niet herzien?

Na de review van RuudC heb ik daar weinig zin meer in. omschrijft namelijk exact wat ik er ooit van vond...

En ik heb voorlopig even weinig zin in The Toxic Avenger. Ik denk dat ik dan over een tijdje inderdaad maar voor deel vier ga.

Misschien is dit sowieso zijn humor niet? Dus ook deel 1 niet?

De humor verschilt toch behoorlijk hoor

Mwuah, vind ze allebei gewoon de bekende Troma-stempel dragen hoor. Hou je niet van Troma, dan is de kans groot dat je geen enkele Toxic Avenger trekt.

Nou... Deel 1 vind ik erg leuk. Goede, enigszins doordachte pulp. Dit echter is pulp zonder dat goede en doordachte.

Ik vind Troma erg wisselvallig qua humor. Erg veel flauw werk en een paar meesterwerken. Zo ook binnen deze reeks. Wat ik me kan herinneren is de humor in deel 1 vooral grof (weet ik zeker) en in deel 2 flauw.

Ah je hebt deel 1 dus wel gezien. Ik heb niks gezegd

Troma balanceert altijd tussen de heerlijk foute pulp en de abominabel slechte onzin. Hier slaat het helaas door naar grappen die op het irritante af hun doel missen. Gewoon slecht, maar niet creatief slecht.

Toxie is terug! Vijf jaar naar het eerste deel kwam er een tweede deel uit. Tromaville is ontdaan van alle criminaliteit en de Avenger werkt bij een blindeninstituut. Maar nieuw gevaar dreigt als Apocalypse, Inc. een snood plan bedenkt om van hem af te komen en de Toxic Avenger gaat naar Japan om naar zijn vader te zoeken. Hilarische Kung-fu gevechten met vis! Deze sequel verschilt vooral met de eerste doordat het allemaal zeer luchtig is.Zoals het bij een goede Troma hoort is het acteerwerk belabberd, de grappen van flauw naar ranzig. Is er wat maatschappij kritiek en zijn er ontblote vrouwen boezems.Toch steelt de film mijn hart. En heb ik met een grote glimlach zitten kijken naar dit werkje!

Aardige film waarin de monsterlijke superheld zich verveeld nu er geen kwaad meer is in zijn stadje. Wansmaak, maar de film pretendeert ook niet meer dan dat te zijn. Wellicht wat minder spontaan en fris dan zijn voorganger en de humor is soms wat flauw. Ook wat aan de lange kant, maar dit wordt wel gerechtvaardigd door de vele, lange actie-scenes.

Even comic book villains like us can tell if you want the job done you need to buy a Japanese product!

De eerste Toxic Avenger was toch een licht onverwacht schot in de roos ten huize Metalfist. Een van de pot gerukt jaren '80 product dat zo enorm over the top is dat het leuk wordt. Ik had dan ook wel zin in de 3 sequels die er in de loop der jaren volgden maar werd al menigmaal gewaarschuwd dat met het tweede deel een serieuze drop in kwaliteit volgde. Aangezien regisseurs Michael Herz en Lloyd Kaufman terugkeerden verwachtte ik dat dat wel ging meevallen.

Verkeerd gedacht dus. Het is bijna niet voor te stellen dat dit van dezelfde mensen komt die het eerste deel hebben gemaakt. Toegegeven, daar was ook veel op aan te merken (en de film liep sowieso al wat te lang door) maar alles wat er mis was met het eerste deel, komt hier gewoon dubbel en dik terug en juist de goede stukken ontbreken. Het leek me wel fijn om de unrated versie te zien maar dat heeft ook als gevolg dat dit op bijna 2 uur speelduur afklokt (de versie die ik zag duurde 110 minuten) en dat is veel maar dan echt veel te lang. Hier en daar komt er nog wel iets van die typische Toxic Avenger vibe terug boven (vooral in de vechtscenes) maar er kan toch niemand zijn die die climax met Dark Rider de moeite waard vind? Wat een verschrikkelijk slepende en absoluut niet spannende achtervolging. De kaart van de belachelijke humor wordt ook volop getrokken maar dat leuke jaren '80 sfeertje is verdwenen en daardoor is het vaak toch meer miss dan hit. De verwachtingen voor deel 3 zijn dan ook serieus laag nu, want wat blijkt? De eerste versie van Toxic Avenger II duurde meer dan 4 uur waarop er besloten werd om de film op te splitsen in een deel 2 en deel 3.

Vandaar dus dat Toxie al halverwege de film aankondigt dat er een derde deel zal volgen en dat zal vermoedelijk wel meer van hetzelfde zijn. Sowieso wel vreemd hoe dit met haken en ogen aan elkaar hangt met zijn voorganger. Melvin heeft ineens Junko als achternaam gekregen, zijn vriendinnetje Sara wordt ingewisseld door een zekere Claire, ... maar vooral de make-up ziet er een stuk slechter uit. Wat vreemd is, aangezien dit uiteraard een recentere film is. Toxie zelf wordt ook ingewisseld door andere acteurs maar daar is weinig van te merken. Phoebe Legere is ook wel wat een teleurstelling ten opzichte van Andree Maranda. Ze maakt er een veel meer karikaturale blinde van maar is in de eerste plaats gewoon een vervelend personage en dat kan ook van de vele slechteriken gezegd worden. Rikiya Yasuoka als Big Mac Junko stelt weinig voor maar vooral Rick Collins is een nietszeggend figuur als de chairman.

Pfoeh, dit is toch een fikse tegenvaller waarbij het eerste deel een geniale film lijkt te zijn. Ik blijf het vreemd vinden hoe ze zo ineens de bal compleet konden misslaan, zeker als je ziet dat hier toch voor een groot stuk dezelfde mensen aan werken. Ik begin al met heel wat minder zin aan het derde deel maar als ik me door 14 delen aan Puppet Master kan worstelen, dan zal 4 delen aan Toxische Wraak dit ook wel lukken.

1.5*

Heerlijke film! Goeie gore!

Eergisteren had ik nog het eerste deel van de "The Toxic Avenger" reeks gezien waarmee ik me goed vermaakt had en daarom besloot ik gisteravond naar dit tweede deel te kijken, maar daar kwam ik van een koude kermis van thuis. Daar waar in eerste deel nog veel zieke en foute actie / humor te zien is, bevat dit tweede deel enkel flauwe actie / humor en dat vanaf de eerste tot de laatste minuut. Het is gewoon allemaal vreselijk slecht en goedkoop en dat is o.a. te zien aan de "Toxic Avenger" (oftewel Toxie) want het is gewoon een man in een maillot en met een rubbermasker op zijn hoofd, die rondloopt in kapotte kleding en die wat make-up op zijn lichaam heeft.

Nu de misdaad in Tromaville laag is, gaat Toxie (John Altamura) naar Japan op zoek naar zijn lang verloren gewaande vader. Maar terwijl hij weg is in het land van de rijzende zon, wordt zijn geboortestad het doelwit van een kwaadaardig bedrijf, te weten "Apocalypse Inc.", dat met alle mogelijke middelen wil regeren. Tromaville wordt zelfs omgedoopt tot Apocalypseville en het is aan Toxie om daar iets aan te doen als hij weer terugkomt uit Japan.

De film opent met een korte introductie van Melvin Junko (oftewel Toxie), het plaatsje Tromaville, de moeder (dit keer gespeeld door Jessica Dublin) van Toxie en de blinde vriendin van Toxie, die nu Claire heet en accordeon speelt en die nu gespeeld wordt door de vreselijk irritante Phoebe Legere. In het eerste deel had Toxie tenminste nog een schattige relatie, die in dit vervolg vervangen is door een onsubtiele, platte, over-the-top verhouding (met dus een andere actrice) die grappig noch aandoenlijk is en die nauwelijks iets bevat dat het kijken waard maakt.

Toxie en Claire (waggelt vooral rond in haar ondergoed) werken voor een blindenschool, waar een tikkend pakketje wordt afgeleverd aan Claire door "Apocalypse Inc." in een lange limousine en welke kort daarna explodeert in het blindeninstituut (van te voren wordt ook nog een oud vrouwtje in een rolstoel doodgeschoten). Alleen Toxie en Claire weten de aanslag te overleven. Daarna neemt Toxie wraak en zien we hem vechten met een eindeloze reeks moordenaars die uit de lange limousine stappen en waarin ook de voorzitter (Rick Collins) en zijn rechterhand, te weten Mona Malfaire (Lisa Gaye), van "Apocalypse Inc." zitten. Het is vooral een flauwe en beschamende bedoeling om naar te kijken en daarin vecht Toxie o.a. met een travestiet (die eruit zag als Weird Al Yankovic), een man die zich gedraagt als een hond, een donkere Bruce Lee en een donkere dwerg en van de laatste maakt hij een basketbal. Dat geeft al min of meer aan hoe flauw de humor en de actie is.

Het enige leuke aan die 18 minuten ellendige lange opening is als Toxie te maken krijgt met een indiaan, die tegen hem zegt:

"Hey, Toxic! Hey, Toxic! What's the matter? Can't you hear me? You slimebucket, you! Can't you hear me? Hey, Toxic!"

Toxie trekt dan zijn oren eraf en zegt dan in de oren:

"Yeah, kemo sabe. I can hear you. Can you hear me?"

Dat was gelijk het hoogtepunt van de film, want wat er daarna allemaal te zien is, gewoon intens triest en flauw en heb ik eigenlijk ook alleen maar zitten te kijken op 1,5x snelheid, waarbij ik het geluid nog kon horen. Na de opening krijgen we te horen dat de voorzitter van "Apocalypse Inc." Tromaville wil vernietigen, krijgen we een korte flashback van "The Toxic Avenger" uit 1984 te zien en komen verschillende medewerkers van "Apocalypse Inc." aan het woord, waarbij ook de eerder genoemde Mona Malfaire. Ze is jaloers op Claire en ze zegt dan over haar:

"I'll get a hold of that blonde, blind, bimbo, whore, bitch girlfriend of his with those long legs- Ooh! And those melon-heavy breasts. I'd like to take her hair and wrap it around her neck! I want to strangle her till her eyes bugged out!"

Dat was ook nog enigszins leuk om te horen en daarna zien we Toxie neuken met zijn freudiaanse psycholoog (zij vertelt hem over zijn vader in Japan) en Claire (dan zien we ook eventjes de borsten van Phoebe Legere). Daarna reist hij surfend op een surfplank naar Tokio in Japan om zijn vader te zoeken, die Big Mac Junko heet. Uiteraard wilde men gewoon de locatie Tromaville wijzigen en hiermee een nieuwe impuls in het verhaal brengen, of in de context hiervan. Maar veel schiet je als kijker hier niet mee op, want Toxie doet hier namelijk precies hetzelfde als in Tromaville. En dit keer pakt hij niet de misdadigers aan die hem of zijn geliefden dwars hebben gezeten, maar pakt hij iedereen aan die lastig wordt. Zo helpt hij de Japanse vrouw Masami (Mayako Katsuragi, die er niet onaardig uitzag), die lastig wordt gevallen door een domme bende en die haar ook uitkleden (dan zie je dus de borstjes van Mayako Katsuragi) en als dank maakt Masami hem dan wegwijs in Tokio en helpt ze hem zijn vader te vinden. En ook pakt hij zijn zogenaamde vader aan, die een drugsdealer blijkt te zijn en die cocaïne verscheept via vissen.

"He is smuggling cocaine in fish!"

Japan zorgt voor weinig meerwaarde, of het moet de vele blote borsten betreffen van Japanse dames op straat en in een badhuis, en het is ook allemaal heel erg flauw wat je in Japan te zien krijgt. Toxie ontmoet zijn zogenaamde vader, die dus een crimineel is, op een vismarkt en daar vecht hij dan eerst met zijn handlangers, inclusief een visman (een man met een vissenhoofd), door verschillende soorten vissen en ongewervelde dieren te gebruiken. Zo vecht hij met twee aan een touwtje bijeengehouden vissen als nunchaku vechtstokjes, gooit hij met zeesterren die hij gebruikt als werpsterren, gebruikt hij de kop van een zwaardvis als zwaard en wordt de kop van een hamerhaai als hamer gebruikt door Masami. Ze slaat daarmee namelijk een volledig naakte vrouw op haar hoofd, die aan het vechten was met Toxie en die door Toxie met een zwaard ontkleedt werd. Ook maakt Toxie van een aantal tegenstanders Japans gerechten (zo maakt hij van de visman rauwe vis).

Zijn vader blijkt ook nog eens een sumoworstelaar te zijn waarmee Toxie worstelt en hij wordt uiteindelijk in stukken gehakt door een visboer, die opgewonden naar een blote vrouw (de zonet eerder genoemde volledig naakte vrouw) zit te kijken en niet meer oplet waarin hij aan het hakken is. Het is gewoon allemaal zeer flauw en het uitstapje in Japan is ook volkomen nutteloos en het levert alleen veel geschreeuw en nutteloze naaktheid op.

Toxie keert dan ook weer surfend op zijn surfplank terug naar Tromaville, of beter gezegd Apocalypseville. Daar wordt het verhaal er ook niet meer beter op en zien we o.a. hoe Claire wordt gepakt door een vrouwen bende, waaronder ook Mona Malfaire van "Apocalypse Inc.", die dan tegen haar zegt:

"I've been waiting and waiting to get a hold of these yellow locks and these melon-heavy breasts."

Uiteraard komt dan Toxie te hulp en samen met Claire rekent hij dan af met de vrouwen en krijgt Mona Malfaire van Claire een knietje in haar kruis. Ook dat was eigenlijk niet leuk om te zien en was wederom zeer flauw. Ondertussen verandert Toxie Apocalypseville weer in Tromaville en wilt de voorzitter van "Apocalypse Inc." Tromaville opblazen via de motor rijdende "Dark Rider" (Scott Leva). We zien dan twee flauwe en achterlijke achtervolgingsscènes, waarbij Toxie zowel in een taxi (inclusief een taxichauffeur en een ouder stel) als op een hovercraft achter de "Dark Rider" aanzit. Uiteindelijk laat Toxie hem crashen in een stal / schuur en ontploft hij daarin en ook ontmoet Toxie nog zijn echte Big Mac Junko vader (Jack Cooper), want de man in Japan heette namelijk Big Mac Bunko (Rikiya Yasuoka) en was een oplichter. Daarna zien we nog de voorzitter en zijn rechterhand het plaatsje Tromaville verlaten, waarna de ellende gelukkig is afgelopen. Wel wordt er nog afgesloten door Toxie met de woorden:

"So just remember, folks, when the bad guys come to your town, and you're not quite sure what to do, call me, the Toxic Avenger!"

De gehele cast is gewoon vreselijk slecht en het is vooral jammer dat de humor in "The Toxic Avenger, Part II", nauwelijks een glimlach op je gezicht weet te toveren, want het is vrijwel allemaal beschamend slecht. Er is teveel onleuke slapstick aanwezig en de zogenaamde “grappen” zijn gewoonweg ongeïnspireerd en zeer flauw. De gore is ook nauwelijks meer aanwezig en wat er te zien is, is ook minder spetterend en dat letterlijk en figuurlijk. Op een samengeperste man in rolstoel, afgerukte oren en in mootjes gehakte armen na, zijn er nauwelijks fijne gore-momenten in de film te bekennen. En een dunk met een opgerolde dwerg is misschien lichtelijk amusant, maar hier houdt het wel zo’n beetje op.

Nee, deze ellendige, sfeerloze, goedkope en zeer flauwe Troma-film kan je beter links laten liggen. Afgezien van een handvol min of meer geslaagde scènes is er geen enkele reden om "The Toxic Avenger Part II" te bekijken.

Aan het derde deel, te weten "Toxic Avenger Part III: The Last Temptation of Toxie (1989)", ga ik me waarschijnlijk niet meer wagen, ondanks dat ik hem al heb gepindakaasd. Dat derde deel stamt namelijk net zoals het tweede ook uit het jaar 1989 en daaraan kan je al zien dat het wederom een zeer goedkope en flauwe film zal zijn en bovendien zie je daar ook nagenoeg dezelfde cast in terug en daar zit ik niet bepaald op te wachten en al zeker niet op de vreselijke accordeon spelende Claire (de blinde vriendin van Toxie), die daarin veel te veel aandacht krijgt.

Deel 1 en deel 4 zijn best aardig, dus ik dacht, laten we deel 2 ook maar een kans geven. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen, het is verschrikkelijk. Het is gewoon geen moment leuk. Ik hou best wel van puberale toilethumor of slapstick op z'n tijd, maar heb geen moment ook maar moeten gniffelen om wat dan ook hier.