The Long Good Friday (1980)

Eentje die tijdens de opening meteen voor een flinke grijns zorgt met eigenlijk vreselijke (en luide) muziek, maar het lijkt hier om wat voor reden dan ook ook wel te passen. Zal wel iets met het sfeertje van toen te maken hebben. En met de snor van de Human Spirograph uiteraard.

Het tettert ook vrolijk door als Hoskins de film binnen komt wandelen, om deze vervolgens volledig in beslag te nemen met z'n slang en karakterontwikkeling. Samen met het wie en waarom van de aanslagen het motortje van deze gedoseerde en in zekere zin oprechte gangsterfilm. Geen overdreven en geromantiseerd gedoe rondom de bende en ook vrij weinig opzichtig geweld en actie.

Als het er is, dan is het ook meteen raak. Wanneer duidelijk is hoe de vork zo ongeveer in de steel zit, volgt een nogal foute scène onder de douche, maar de afwikkeling daarna is geweldig. Met een magistraal slot als Mackenzie de ijzervreter nog eenmaal onder de lens neemt.

Bob Hoskins op zijn best.

De film begint wat traag, maar als hij eenmaal op gang komt dan is hij ook niet meer te stoppen. Bob Hoskins speelt een zeer nette gangster die net terug komt uit New York. Hij is nog geen minuut thuis of hij krijgt te horen dat twee van zijn mannen zijn gedood, en dat komt nou net niet uit want hij was van plan een grote deal te sluiten. Met man en macht probeert hij uit te vinden wie hier verantwoordelijk voor zijn.

Een goed verhaal, maar het zijn vooral de acteerprestaties waar deze film punten mee scoort. De gehele cast doet het goed, maar Hoskins en Mirren steken zonder moeite boven iedereen uit. Bob Hoskins levert hier de beste prestatie die ik van hem heb gezien. Niet zomaar een gangster die wat mensen omlegt en op harde wijze een probleem wil oplossen, maar een zakenman die wel degelijk aangeslagen is door de moord op zijn mannen. Erg sterk spel van hem als hij hoort dat Colin dood is, dat zie je niet vaak in misdaadfilms. Het dikke cockney accent maakt het helemaal af. Helen Mirren speelt zijn vrouw en is in dit geval niet een nutteloos wijf dat niks doet en klappen vangt van haar man. Ze is zelfstandig en zet meerdere malen haar man weer op het rechte pad, erg goed.

Visueel ziet de film er leuk uit met een paar mooie shots, maar houdt het nergens een heel hoog niveau vast. De muziek varieert van pijnlijk slecht naar erg passend. Ik heb een gruwelijke hekel aan die jaren '80 synthesizers, maar de blazers en orkestmuziek gaven de film extra sfeer. Een goede misdaadfilm, maar op alle fronten behalve het acteerwerk toch niet goed genoeg voor een 4*.

Overigens was het einde echt geweldig, wat een acteerwerk weer van Hoskins, terwijl hij geen woord zegt. Onbegrijpelijk dat zo’n acteur nog nooit een Oscar heeft gewonnen. Klasse!

3,5*

Trailer @ Youtube

Een goede gangsterfilm met sterke acteurs en een goed verhaal, met een dosis actie, bloedvergieten en erotiek. In de vorm van een conventionele, melodramatische en gestileerde Britse thriller, waarbij de spanning zich op drie onderdelen concentreert, over een ambitieuze gangster die betrokken is bij de Amerikaanse maffia, corruptie en de IRA.

"It's Good Friday. Have a Bloody Mary." ... " !!!

Heerlijke UK Misdaadfilm (Heropfrissing) !!!'The Long Good Friday' is een heerlijke Misdaadfilm

vanuit het Verenigd Koninkrijk ! Het verhaal neemt zijn tijd en bouwt heerlijk op.

De cast met name Bob Hoskins is in vorm als Harold Shand die een duistere wereld zijn

mannetje probeert te staan. Een gedoseerde dosis actie en een heerlijke Jaguar mee

in de hoofdrol.

Verrassend goed deze thriller. Hoofdpersonage is een antiheld, een gangsterbaas (Harold Shand) tegen wie aanslagen en moorden worden georganiseerd. Dat komt hem heel slecht uit, want hij staat voor een erg belangrijke zakendeal en het laatste wat zijn zakenpartners willen is betrokken worden in geweld. Harold heeft dus weinig tijd om de schoonmaak te doen. Een bitsige misdaadfilm met agressieve sfeer en een top-prestatie van Bob Hoskins + een plot dat lang in nevelen gehuld blijft, al is het wat rommelig in elkaar geflenst. Het einde was naar verwachting maar blijft erg goed in beeld gebracht. Is een film die niet mag gemist worden al was het alleen maar voor de fantastische Bob Hoskins.

Eens met Kappeuter. In feite was het beter geweest om dit later in de film als flashback te vertellen. Hier begrijp je totaal niet wat er gebeurt en kun je amper nog de link leggen wanneer het zover is.

Bob Hoskins is hier, inderdaad, fantastisch. Een aantal van zijn secondanten doen daarentegen uiterst houterig aan.

Kan hier niet enthousiast van worden hoor. Bob Hoskins speelt een vermakelijke criminele hork, maar het is telkens hetzelfde hoe ie tekeer gaat en daardoor totaal onboeiend. Plot vond ik ook maar warrig en niet interessant. Alleen de scenes met wat goor geweld waren wel okee om te zien.

Op zich wel een prima filumpje. Hoskins steelt de show terwijl de rest geforceerd overkomt.

Verhaal is prima te noemen, klein vermaak alles met elkaar.

The Long Good Friday - Newly restored & back in cinemas | Arrow Video

Fijne Britse misdaad-film, met een puike rol van Bob Hoskins. Sfeervol geheel, prachtig die boot en de score zorgt daarnaast voor extra pluspunten. Erg mooi, mijn ding wel wat. Qua verhaal degelijk en in het begin is één en ander nogal wat onduidelijk, maar naar het einde toe weet regisseur Mackenzie - mede door de boeiende opbouw - voor een paar overtuigende hoogtepunten te zorgen. Een film om nog eens te zien.

Niet slecht!

Een van de betere Britse misdaadfilms, die zeker gezien het soms wat ingewikkelde verhaal en een paar schitterende scènes voor mij zeker de moeite waard is om nog een keer te gaan bekijken. De mooiste scène vond ik die van in het koelhuis waarbij meerdere verdachten ter ondervraging aan een vleeshaak hingen. Ook die scène op de racebaan mocht er zijn trouwens. En ja, goed acteerwerk van Bob Hoskins uiteraard.

4,0*

Harold Shand. De man heeft het lekker voor mekaar, lijkt het. Working class man die zich opgewerkt heeft tot belangrijk man in het Londense criminele milieu, en al jaren de boel onder controle lijkt te hebben. Tot hij op het punt staat om op Goede Vrijdag een bijzonder lucratieve deal te sluiten, en uitgerekend dan barst het geweld rondom hem los. Wat een ontzettend leuke Britse gangsterfilm was dit. Ik zie aan de voorgaande berichten dat ik inderdaad niet de enige ben die het begin wat verwarrend vond, en ik wil graag geloven dat alles een stuk meer op z'n plek valt bij een tweede herziening.

Ik heb echt genoten. Uitstekend acteerwerk, met name van Bob Hoskins, waar een zeer realistisch overkomende Londense onderwereld gebracht wordt - dit zonder de romantisering waar gangsterfilms nog wel eens last van hebben, en zonder overdreven psychopaten of geweldsorgieen. Al komt er alsnog zeker wel het nodige bloed, dood en verderf bij kijken, uiteraard. Geweldige dialogen ook, naast dat Brits slang prachtig klinkt komt het ook erg naturel over.

Het begin is wat warrig, al is dat deels natuurlijk door het vertelperspectief dat bij Harold ligt. Hij heeft een ontzettend beroerde dag, maar waaraan hij al die ellende te danken heeft is in het begin voor hem volstrekt onduidelijk. Maar het verhaal knalt lekker door, met genoeg ontwikkelingen en sfeer om me geen moment te vervelen - de scenes die wibro noemt in de koelcel en de racebaan waren geweldig, en het einde van de film waarin hij na zijn mini-overwinninkje bij de racebaan weet dat hij nu de sjaak is en vijanden heeft gemaakt die een paar maatjes te groot zijn was ook buitencategorie.

Een klein minpuntje was de muziek, die af en toe wat overdreven aanwezig en gedateerd was. Verder een heerlijke setting in het Londen van een paar decennia terug. Leuk om daar wat beelden van te zien. Ik blijf een beetje hangen in superlatieven, maar dit was gewoon heel erg leuk. 9/10 wat mij betreft.

Een harde gangsterfilm waarin ook nog eens goed gespeeld wordt. Het wordt een gangsterbaas een beetje te heet onder de voeten en hij weet niet waar het vandaan komt.

Nee, ze hebben er een erg boos, klein macho-crimineeltje van gemaakt. Kon mij niet overtuigen. Neem dan "Get Carter": een stuk sterker in dit genre.

Onderhoudende misdaadfilm met een whodunnit element die qua aankleding en acteerwerk bovengemiddeld is maar wat weinig spanning weet te bieden. Leuk is wel om een jonge Mirren hier te zien acteren.

Het verhaal klonk vooraf leuker dan dat ik de film uiteindelijk zelf vond. Bob Hoskins speelt een sterke rol als gangster die te maken krijgt met o.a. de IRA en liquidaties van zijn eigen mensen . Eveneens een behoorlijke rol van Helen Mirren. En oh ja, je zou het bijna vergeten, Pierce Brosnan in één van zijn eerste filmrollen. Film heeft een behoorlijk grauwe sfeer en een aantal redelijk gewelddadige momenten, maar het tempo en de dosis spanning vielen mij wat tegen.

Hele sterk film met een no nonsense verhaal over een harde gangster die een hoop ellende over zich afroept. De bijrollen zijn sterk, Mirren zet een hele goede rol neer als sterke vrouw maar Hoskins is geweldig als Shand. Shand is een driftkikker die zichzelfg enorm overschat. Hoskins treft dit prachtig. De eindshot levert een memorabele scene op die slechts voor een enkele acteur zou zijn weggelegd.

Aardige film.

Wat veel filmmakers destijds blijkbaar niet wisten is dat het gebruik van synthesizers in filmmuziek geen verplichting is. Niet best, hoor!

Die soundtrack

Degelijke gangsterfilm. Het was even afwachten waar het heen gaat, veel gezichten en namen en het duurt even voordat het op gang komt. Vond het plot en de film eigenlijk weinig bijzonders, maar ook zeker niet slecht. Het acteerwerk, zeker van Hoskins, is in orde en er wordt een aardig sfeertje gecreëerd.

The Long Good Friday is ver zijn tijd vooruit, en daarmee denk ik een introductie van een nieuw 'genre'.
Na een minuut of 10 krijgen we een van de meest epische intro's van het karakter Harold Shand wanneer hij aankomt op het vliegveld, wat een charisma. Gedurende het verhaal verder afspeelt wordt Shand geweldadiger om controle terug te krijgen. Uiteindelijk blijkt Shand de gangster te zijn en niet de Amerikanen. Hij denkt de situatie weer terug in controle te hebben en stapt een auto in. Waarbij hij onder schot wordt gehouden door de IRA en zich beseft dat dit zijn einde is.
Wat is dan de invloed van deze film?
Het taalgebruik:

Gaaf hoor. En inderdaad denk ik dat vele latere misdaadfilmmakers hier goed naar gekeken hebben.

Goeie film over een baas uit de onderwereld die een groot bouwproject wil starten. Een oer Britse misdaadfilm maar het hoofdpersonage is zeker wat gelaagder dan de typische gangster (dit komt ook mede door de prima rol van Bob Hoskins). Bijzonder fraai locatiewerk van het Londen eind jaren '70. Het plot zelf is niet bijster boeiend, zijn 3.5 sterren zeker op hun plaats.

Goed, traag geschoten 70's misdaadfilm, komt uit 1979, over de Londense onderwereld in conflict met een niet te onderschatten tegenstander die het steeds moeilijker maakt voor Harold, goede rol van Bob Hoskins en Victoria, een goed spelende nog jongere Helen Mirren om hun opgebouwde imperium overeind te houden. Muziek, zoals het in die tijd was. Verder lang geschoten scènes, soms ook een beetje overdone, bijv. de douchescene. Opbouw en plot goed bedacht.

Prima Engelse misdaadfilm die me vooral zal bijblijven door de geweldige rol van Hoskins.

Komt uit op 4k bij Arrow

Heerlijke misdaadfilm. Hoskins is zoals altijd uitstekend en de slotscène is briljant.

De vette soundtrack kan mij eveneens bekoren.

Guy Ritchie heeft hier flink aantekeningen lopen maken.

4*

Tweede film met Bob Hoskins vandaag en ook hier is hij geweldig. Hoskins speelt de joviale Shand. De man die met een grote bek en veel lef (en inzicht) aan de top terecht is gekomen in het Londense misdaadmilieu en zijn geld wil legaliseren met een grote deal. Dan hebben mensen het na jarenlange door hem gecontroleerde vrede het ineens op hem voorzien. De film is een gritty gangsterfilm en Hoskins schakelt langs allerlei emoties die hij tegenkomt en je snapt waarom hij op deze plek uitkwam, maar ook waarom hij het uiteindelijk niet onder controle hield. Hoskins rol balanceert ook lekker tussen sympthiek het ene moment en een gevoel van "vond ik die lul echt net nog sympathiek" het andere moment. De roem voor het eindshot is terecht. Hoskins weet dat alles over is, terwijl hij onder schot wordt gehouden door wat hij ongetwijfeld een snotjochie vind, maar dat jochie is onderdeel van iets dat veel groter is dan hij. En dan voornamlijk zijn allesvertellende gezicht filmen.