Tôkyô Monogatari (1953)
Genre: Drama
Speelduur: 136 minuten
Alternatieve titels: Tokyo Story / 東京物語
Oorsprong:
Japan
Geregisseerd door: Yasujirô Ozu
Met onder meer: Chishû Ryû, Chieko Higashiyama en Setsuko Hara
IMDb beoordeling: 8,1 (68.053)
Gesproken taal: Engels en Japans
Releasedatum: 14 mei 2015
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Tôkyô Monogatari
"As long as life goes on, relationships between parents and children will bring boundless joy and endless grief."
Het oudere echtpaar Hirayama reist van het platteland naar Tokio, waar hun kinderen wonen. Daar stuiten zij op onverschilligheid en onwil om tijd met hen door te brengen. Alleen de inmiddels alleenstaande schoondochter Noriko neemt een dag vrij om ze een rondleiding door de stad te geven. De volgende dag sturen de kinderen hun ouders naar een luidruchtige badplaats buiten de stad, waarvan de ouders al snel terugkeren. Voor hun terugkeer naar huis, vindt nog een laatste confrontatie tussen ouders en kinderen plaats.
Externe links
Acteurs en actrices
Shukishi Hirayama
Tomi Hirayama
Noriko Hirayama
Shige Kaneko
Koichi Hirayama
Fumiko Hirayama
Kyôko Hirayama
Sanpei Numata
Kurazo Kaneko
Keiso Hirayama
Reviews & comments
kappeuter (crew films)
-
- 72619 berichten
- 5778 stemmen
Vanaf 11 december met een nieuwe kopie in Filmmuseum Cinerama.
Daarna elders in het land.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Wow! Eindelijk een Ozu die ik kan gaan zien! Laat maar komen!
gimli f
-
- 1454 berichten
- 0 stemmen
Zeker een indrukwekkende film.
De bekendste film van Ozu, volgens de critici de “meest Japanse van de Japanse filmmakers”. Zijn oeuvre was niet zo divers, schijnt. De meeste films handelden over het Japanse familieleven.
Tokyo Monogatari is absoluut een verstild, zeer sereen maar ontzettend diep en aangrijpend drama, een meditatie op leven en dood en een contemplatie op veranderende normen en waarden in een evolutionerende Japanse samenleving. Een mooie blik op de verschillende karakters en hun onderlinge relaties. Emoties worden subtiel naar voren gebracht.
Deze film handelt echt vooral om deze karakters en hun verbondenheid, en om de verschillende waarden die deze personen met zich meedragen. De plot draait vooral om het doorgronden van deze relaties.
Deze film moet het niet zozeer van zijn visuele kracht hebben. Waarschijnlijk zijn de films van Ozu, van alle grootmeesters van de cinema, nog het minst aantrekkelijk als het om de beelden gaat. Verwacht dan ook geen tweede Kurosawa, bijvoorbeeld.
De beelden zijn wel heel verstild en hebben een mooie gracieuze, elegante tint. Wel ziet alles er ietwat gedateerd uit.
Ozu staat dus niet zozeer bekend om zijn beelden, maar toch zijn er een paar eigenschappen die typisch voor zijn films zijn. De belangrijkste is dat hij alles constant filmt vanaf middel(taille)-hoogte, het gezichtspunt dat een op een tatami mat knielend persoon aanneemt. Dit maakt alles er een stuk intiemer door.
In het begin valt het nog wel mee, maar naarmate de film voortduurt raak je bedwelmd door de enorme emotionele kracht van de film. Qua verhaal en emoties een van de meest indrukwekkende films ooit gezien, wat mij betreft.
Ozu zou na zijn beginsucces steeds somberder en donkerder worden. Toch wordt in deze film iedereen met respect behandelt; er wordt geen schuldvraag aangestippeld. Belangrijkste uitkomst van deze film is dat (volgens Ozu) alles komt zoals het komt; de gelatenheid speelt een grote rol in deze film.
De ouderen ondergaan hun lot, hun leven met een serene gelatenheid die tegelijkertijd ontroerend en schrijnend is. Hun zoons en dochters lijken zich nauwelijks te bekommeren om hen; alleen schoondochter Noriko lijkt zich het lot van de ouderen echt aan te grijpen. Zij is veruit de meest warme persoon in deze film. Een elegante verschijning.
Ook Kyoko, de jongste dochter, heeft nog oog voor haar ouders. Van de ouderen maakt vooral de man diepe indruk. Zo’n verstilde persoonlijkheid zie je niet vaak. Nog nooit zo sereen iemand een sigaret zien roken, trouwens.
Echt indrukwekkende scènes bezit deze film op het eerst oog niet. Het draait vooral om het geheel en de verstilde, aangrijpende sfeer. Wel fraai is de scène waarin drie ouderen een bar bezoeken en zich helemaal dronken voeren. De koude ontvangst van hun oudste dochter is pijnlijk.
De dialoog op het eind, tussen Kyoko en Noriko, is de belangrijkste van de film en een soort samenvatting van wat Ozu heeft willen vertellen: vooral dat kinderen hun levens apart van hun ouders ontwikkelen en dat het leven, uiteindelijk, teleurstellend is.
Hoe ik deze film waardeer, weet ik nog niet. Veel aandacht is vereist, omdat de film het enkel van zijn plot moet hebben. Over het cijfer denk ik nog even na (zal tegen de vier liggen).
Als afsluiter nog een verrassing: ter gelegenheid van de 100e geboortedag van Yasujiro Ozu wordt deze film vanavond uitgezonden (WDR, 23:15)!
Voor wie hem niet kan zien in de bioscoop.
Al met al zeker een indrukwekkende film, dus. Sereen en zeer ontroerend.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Zeker weer nagesynchroniseerd? Ik heb nog 3 Duitse Fellini's op de band staan maar ik trek het absoluut niet om ze in het Duits te bekijken.
ToNe
-
- 2865 berichten
- 2336 stemmen
bedankt voor de tip.
ach, hij is toch uit als criterion met genoeg interessante extra's.
gimli f
-
- 1454 berichten
- 0 stemmen
Tokyo Monogatari was in de originele taal en ondertiteld (stond niet vermeld op de site of op teletekst).
Gelukkig toch opgenomen.
Film herzien, en dat doet de ervaring veel goed. Neem twee dingen enigszins terug. De beelden zijn niet zozeer “gedateerd”, maar ik had gewoon een slechte(re) kopie/ video gezien (erg krasserig). Op tv werd echter een uitstekende kopie uitgezonden, dus dat wekt de hoop op dat degenen die deze in de bioscoop willen gaan zien ook van een prima beeldkwaliteit kunnen genieten.
En er zitten wel degelijk bijzondere scènes in, maar die vallen juist op door een ongelooflijke eenvoud. Daarin ligt echt de kracht van deze film. Qua verhaal/ (familie)dramatiek schijn je hem nog het meest met Bergman te kunnen vergelijken, maar verwacht iets met een zeer krachtige eenvoud (meer neorealistisch misschien).
Al met al zeker wel een stevige vier waard. Volgend jaar ook maar eens wat huren van Mizoguchi (naast Kurosawa natuurlijk). Misschien wel nog meer iets voor mij (schijnt iets donkerder te zijn).
Nog een tip, dan: volgende week nog een film van Ozu te zien op de tv (zelfde zender en tijd): Soshun (1956).
Tokyo Story was ondertiteld, dus je mag er enigszins vanuit gaan dat die film dezelfde behandeling krijgt. Ik ga er niet van uit dat deze ook in de bios te zien is (tenzij kappeuter dat niet heeft vermeld), dus wie hem wil zien en hem niet kan huren (zoals ik) moest maar eens kijken.
En wat vond Ramon van deze film?
Gorro
-
- 701 berichten
- 11188 stemmen
Ik heb hem zojuist ook gezien en het is inderdaad een erg mooie film, die uitstekend verwoord is door gimli_f
4.5*
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Ik vind het werkelijk een schitterende film! Neig zelfs naar een 4,5*. De kracht van eenvoud! En ik vind het camerawerk juist geweldig. Wong Kar-Wai moet wel naar deze film hebben gekeken alvorens hij 'In The Mood For Love' maakte. (vanavond op Canvas trouwens...23.45!). Ozu houdt het bij composities, schilderijen.......Hij laat ons een kamer zien......er lopen mensen de kamer in en er volgen dialogen, de mensen lopen de kamer uit, en de kijker ziet opnieuw een lege kamer... de scene daarna kijken we weer naar een nieuw schilderij..... Verder vind ik de term 'neo-realisme' ook wel deels van toepassing. We zien allerdaagse handelingen, horen 'simpele' dialogen (geen poetische lange zinnen maar straight to the point) en lezen echte emoties in de ogen van de karakters. Erg mooi! De thema's (generatie-kloof, verwaarlozen van relaties, egoisme, liefde, dood, druk van de maatschappij) worden zonder sentimenteel geneuzel en zonder versiersels uitgewerkt en dat resulteert in een ontroerende, krachtige film.
(ik was zeer verrast door de ondertitels.....bedankt voor de tip gimli f)
Ik geef 4*
El Ninjo
-
- 329 berichten
- 2274 stemmen
Had de film een jaar of 8 geleden voor het eerst gezien maar na alle lovende commentaren hierboven moest ik de film gewoon herzien. En ja, wat moet ik er nog aan toevoegen, alles is eigenlijk al uitstekend door Gimli en Ramon verwoord. De film laat op een werkelijk zeldzaam mooie wijze de kloof zien in generaties, cultuur, traditie, en mensen in een moderner wordende tijd. Ik verhoog 'm met een halfje naar 4,5*
lngrid
-
- 1232 berichten
- 553 stemmen
Heb hem gisteren gezien in Cinerama, erg mooi. Maar is het origineel ook 3:4 of wat het ook was?
Queto Yurlunyur
-
- 4775 berichten
- 3110 stemmen
De film is 4:3 voorzover ik weet. De criterion-dvd is ook in dat formaat volgens Amazon, en die zijn in principe altijd in het oorspronkelijke formaat. Widescreen kwam in 1953 sowieso nog maar net opzetten in de VS (wat vroege uitzonderingen niet meegeteld), en in Japan nog later.
lngrid
-
- 1232 berichten
- 553 stemmen
Wat mij in eerste instantie vooral opviel was de manier waarop de mensen met elkaar omgaan en met elkaar praten. Ze zeggen echt alles tegen elkaar met veel geknik en een vriendelijke glimlach. Van verbazing en ongemakkelijkheid schoot ik hierdoor zelfs in de lach in het eerste deel van de film. Ik moest er even aan wennen, werd er in het begin nogal door afgeleid. Wat een cultuurverschil!
Ik las net in de NRC:
"Ozu en zijn vaste coscenarist Kogo Noda besteedden dan ook veel aandacht aan hun scripts, waarna hij acteurs niet om hun spelvermogen castte maar om hun eigen karakter."
Dit klopt precies met mijn gevoel. Ik had haast de indruk naar een soort documentaire te kijken, zo echt lijkt het allemaal.
Wat me erg opviel, door het perspectief van de camera, dat het zo mooi is om te zien hoe de mensen op blote voeten door het huis lopen. Ik moest er naar blijven kijken.
Vanaf 12 december met nieuwe kopieën in de filmtheaters.
Vanaf 21 januari te huur en te koop op dvd.
Gaat hem zien, nu het kan in de bioscoop!
yosemite44
-
- 1241 berichten
- 1314 stemmen
Tokyo story (Tokyo monogatari)
zo 22, zo 29 februari (15.00)
In Lantaren/Venster (Rotterdam)
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Vreselijk mooi en na afloop merk je eigenlijk pas hoe ontroerend dit drama is.
In erg kleine normale situaties wordt een beeld geschetst van een generatiekloof, van kinderen die zich losmaken van hun ouders, van oudere mensen en herinneringen aan dingen die voorbij gaan. Over egoïsme en mededogen. Over dat je je familie niet kiest maar krijgt.
En het is bijzonder knap dat Ozu geen grote middelen gebruikt om die thema's te laten zien. De film gaat over alledaagse situaties en laat alledaagse emoties zien, maar bezit misschien wel juist daardoor een grote universele kracht.
De dialoog tussen Kyoko en Noriko is inderdaad het sleutelmoment. Die scene bezorgde mij in ieder geval een brok in mij keel.
Ik ben nu erg benieuwd naar meer werk van Ozu.
4.5*
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
Wordt deze film ook soms 'Reis naar Tokyo' genoemd, of is dat een andere film van Ozu? Met die namen van zijn films is natuurlijk altijd verwarring mogelijk...
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
Opzoeking op imdb levert volgende films, van Ozu, met 'Tokyo' in de titel: Tokyo Twilight, An Inn in Tokyo, Tokyo is a nice place, Tokyo chorus en Tokyo Story!
Maar het zal deze wel zijn, want de andere zien er nogal obscuur en onbekend uit...
akenoodelz
-
- 4 berichten
- 0 stemmen
Dit is de film Tokyo Story, a.k.a. Voyage à Tokyo.
Dit is één film uit een reeks, die allemaal opnieuw zijn uitgebracht in het Nederlands en het Frans.
Ghola
-
- 426 berichten
- 906 stemmen
Gisteren eindelijk gezien, nadat ik de film hier gewonnen had. Ik heb in principe niet zoveel toe te voegen aan de reacties van starbright boy en gimli op de eerste pagina, want ook ik vond het een aangrijpend familiedrama.
Tokyo Monogatari is een trage (en vrij lange) film, maar het is belangrijk dat je je aandacht er goed bij houdt om de relaties tussen de hoofdpersonen te doorgronden. Het contrast tussen deze relaties (de warme omgang van de ouders met Noriko, en de kille omgang met hun kinderen) levert enkele prachtige scenes op: wanneer de ouders tijdens hun bezoek nota bene zélf een verblijfplaats moeten zoeken, vindt de moeder onderdak bij Noriko terwijl de vader met een oude vriend het café bezoekt. Nadat de vader in het cafe een oude gewoonte heeft opgepakt en zich bedrinkt (in een sterke, enigszins humoristische scene), is de uiteindelijke ontvangst die nacht bij een van zijn dochters bijzonder koel... pijnlijk om te zien. Op hetzelfde moment ontvangt Noriko de moeder bijzonder gastvrij. Het verschil is enorm. Zo kent de film wel meer aangrijpende momenten, met niet in de laatste plaats de zeer belangrijke laatste dialoog tussen Noriko en de enige dochter die ook nog om de ouders lijkt te geven.
De film geeft tot slot een mooi beeld van Japan in de jaren vijftig. De cultuurkloof met onze hedendaagse maatschappij is énorm, maar de onderwerpen en thema's die de film behandelt zijn vrij actueel (en zullen dat misschien altijd blijven). Wat moet het overigens vreselijk zijn om spijt te hebben van je daden tegenover iemand, wanneer deze is gestorven.
Ik hou het voorlopig op 4 sterren. Een voorzichtige score, maar ik vind het altijd fijner om na herziening te kunnen opwaarderen, dan te moeten afwaarderen. Als mensen geinteresseerd zijn, dan wil ik de DVD (na de vakantie) wel laten rouleren in de pakketservice.
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Een erg mooie karakterstudie over een ouderlijk echtpaar wonende op het platteland en hun kinderen die allemaal (op één na) naar 'de grote stad' vertoeft zijn.
Deze twee (en met de kleinkinderen erbij eigenlijk drie) generaties zijn in de loop der jaren totaal uitelkaar gegroeid en dit is dan ook goed te zien als de ouders naar Tokyo komen om hun kinderen en kleinkinderen na zoveel jaar weer eens te zien. Geen van de kinderen heeft eigenlijk echt de tijd om iets met hun te doen; eigenlijk weet alleen een schoondochter, waarvan haar man, de zoon van het echtpaar, 8 jaar geleden in een oorlog is omgekomen, tijd vrij te maken. De rest van de zonen en dochters is hun ouders lieven kwijt dan rijk en het echtpaar keert dan ook teleurgesteld weer terug.
Op de weg terug wordt de oudere vrouw ernstig ziek en enmaal thuis stuurt de oude man naar zijn zonen en dochters met "Moeder is ernstig ziek" erop, waarna de zonen en de dochters de zelfde reis moeten maken, die hun ouders even daarvoor hadden gemaakt.
Wat ik vooral erg mooi vond aan de film was de botsing tussen de generaties; het ouderlijk echtpaar wil van hun kinderen en kleinkinderen genieten, terwijl die (en dan vooral de kinderen) daar totaal geen zin en vooral geen tijd voor hebben.
Deze botsing tussen generaties komt bijvoorbeeld ook weer terug als de kinderen hun ouders naar een soort luxe oord hebben gestuurd, waar ze door lawaai van jongelui totaal niet kunnen slapen.
Wanneer de moeder stervende is ondernemen de kinderen de grote reis naar hun ouderlijke huis en ook hier zie je dat bijna niemand hier zin in heeft. Moeder is begraven, er wordt nog even nagepraat, ondertussen worden er snel even wat kleren meegenomen en bijna het hele grut vertrekt weer.
Ook hier weer laat Ozu zien dat de jongere generatie een totaal gebrek heeft aan tijd, zodat het zelfs bijna geen tijd heeft om hun eigen moeder te begraven; terwijl in de laatste minuten van de film de vader klaagt dat "de dag wel erg lang duurt in je eentje".
Een erg sterke film dus. Ben nu erg benieuwd naar meer werk van Ozu... 4*
kappeuter (crew films)
-
- 72619 berichten
- 5778 stemmen
Hee kapp, vond je het geen meesterwerk? Jammer.
Goed opgelet Ingrid.
Ik vind het overigens een hele mooie film. De kracht ligt 'm in het laten zien van menselijke relaties en gedragingen, in bijna laboratoriumsetting. Hier en daar wel wat voorspelbaar en simpel, maar aan de andere kant ligt daarin ook wel de kracht van de film.
Aan de camerastandpunten moest ik even wennen. De acteurs praten vaak recht in de camera, wat een beetje geforceerd over komt aanvankelijk. Maar daar raak je snel aan gewend.
Een 'kleine' minimalistische film die erg consequent is in z'n vertelvorm en stijl.
V
-
- 8369 berichten
- 3277 stemmen
Mooie en emotionele, maar wel verdomd trage film, waarbij ik (eigenlijk alleen) tijdens het eerste uur weleens afdwaalde met mijn gedachten.
Als de film een half uurtje korter had geduurd, was mijn beoordeling waarschijnlijk wel wat hoger uitgevallen. 3*
Wat ik erg jammer vind is dat op de achterzijde van de dvd al staat dat de moeder sterft, nogal een spoiler mijns inziens, vooral omdat ze pas na 2 uur sterft. Ik leefde dus echt toe naar haar dood.
Anatolia
-
- 2666 berichten
- 1511 stemmen
Chishu Ryu (de vader) heeft een erg karakteristieke stem. Vandaar dat ik hem meteen herkende: 40 jaar na deze film speelde hij ook in Kurosawa's Yume als de 'oude man' uit de laatste droom. Hoe oud moet hij dan wel niet zijn??
IMDb:
Date of birth (location)
13 May 1904
Kumamoto, Japan
Date of death (details)
16 March 1993
Yokohama, Japan. (cancer)
kappeuter (crew films)
-
- 72619 berichten
- 5778 stemmen
Interessant weetje Anatolia!
In een verhaal dat juist over de dood gaat. De man wist waarschijnlijk al dat hij kanker had. Dat maakt het laatste Yume verhaal nog specialer.
De man die op het sterfbed ligt in Magnolia is in werkelijkheid daarvoor ook ernstig ziek geweest en heeft kort daarna weer tegen kanker moeten vechten en is overleden.
Phoenix
-
- 7846 berichten
- 1418 stemmen
Mwah, het zullen best interessante thema's zijn die hier worden aangesneden, over familieverbanden en zo, maar ze boeiden mij niet genoeg om pakweg de eerste anderhalf uur ademloos naar het scherm te kijken. Het zal aan mijn leeftijd liggen . Pas daarna, na het moment suprême, neemt de vaart wat toe en wordt het allemaal wat aangrijpender en boeiender met als toppunt de dialoog tussen de 2 schoonzussen. Ik had dan ook een pauze nodig om de film af te zien, nooit een goed teken voor mij.
Ook Ik had nogal moeite met het feit dat precies de gebeurtenissen die het verhaal bepalen (treinreizen, moment van ziek worden, moment van sterven niet werden getoond. Hierdoor werd er nogal van de hak op de tak gesprongen (ook het snelle switchen tussen verblijven maakte het er niet beter op) werd ik, vooral de eerste helft van de film, totaal niet geraakt door de personages. Alleen die bitch van een kapster intrigeerde me ietwat, en dat zegt genoeg voor mij.
Het echtpaar wordt goed neergezet, net als de schoondochter. De rest krijgt te weinig screentijd om te imponeren.
En om nou te zeggen dat er mooie plaatjes geschoten werden, nee. Misschien feest voor binnenhuisarchitecten maar voor mij niet.
3* (voornamelijk de verdienste van het slot).
Diesel
-
- 9412 berichten
- 0 stemmen
Dit is mijn eerste Ozu en het is me, net als mijn eerste Fellini, zeer goed bevallen. Vanaf het begin boeide het verhaal en de personages me al en dat bleef ook zo tot het einde van de film. Recensent Dan Jardine schreef ooit op Cinemania over deze film: Rife with a pervasive sense of loss, Tokyo story offers little comfort and promises great sorrow. This is a profoundly moving film... ben het hier mee eens.
Voorlopig ****
Macmanus
-
- 13726 berichten
- 3630 stemmen
Na al deze (super) positieve reacties had ik wel zin in deze film en verwachte ik uiteraard een hoop.
Maar helaas vond ik hem niet zo goed als de meeste op deze site.
De ouders gaan op bezoek bij hun kinderen, worden daar een beetje in de steek gelaten omdat hun kinderen het zo druk hebben, en dan praten ze wat en zo gaat het door. Zo nu en dan zit er wel wat aardige stukjes tussen, dat stukje rond het eind tussen die twee vrouwen was erg sterk. Maar te weinig voor een goed cijfer helaas.
Nee ik denk dat Ozu niet mijn soort regisseur is, als we het over Japanse regisseurs hebben dan ligt Akira Kurosawa me meer.
2.5 sterren
Bekijk ook
Sátántangó
Drama, 1994
381 reacties
Seppuku
Drama, 1962
92 reacties
Shichinin no Samurai
Actie / Drama, 1954
910 reacties
Tengoku to Jigoku
Thriller / Misdaad, 1963
98 reacties
Le Trou
Thriller / Drama, 1960
86 reacties
Jôi-uchi: Hairyô Tsuma Shimatsu
Drama, 1967
48 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.