The Four Feathers (2002)

Sterk staaltje "overacting" van meneer Ledger. Hoop apathisch gekrijs.

Hele mooie film met een misschien hier en daar ongeloofwaardig maar heb me heel goed vermaakt.
Meningen zijn zeer verdeeld maar vind dit zeker een aanrader en een film die je gezien moet hebben.
Kijken dus!!!

Een episch en romantisch verhaal, als een spannend jongensboek - wat het natuurlijk ook is, want het is een boekverfilming. En daarmee meteen wel ietwat het probleem dat ik met de film heb - het is een episch verhaal, maar in de verfilming mist net een tikkie teveel het soort (alweer) epische grootheidswaanzin dat in de jaren-50 en -60 voor dit soort films in de mode was. En dat voelt dan toch ietwat als een gemis.

Het verhaal mist ook wat door de wat te voorzichtige timing - de introductie duurde me te lang, en het einde ook. Allemaal ten koste van waar het om gaat, dat moet tenslotte toch het heroïsche en exotische avontuur in de Soedan zijn. Ietwat jammer, want het gedeelte dat daar dan speelt is op zich prima in orde, voldoet aan alle genrecliches - al zijn de massascenes niet zo massaal als in de oude films min of meer verplicht was.

De acteurs vond ik - misschien met uitzondering van Hudson - erg goed. Misschien ook dat ook daarbij de voor- en achterkant van de film wat minder inspiratie gekregen heeft. Ledger, die ik overigens nooit slecht heb zien spelen, overtuigt prima en wordt ook omringd door acteurs die goed spel laten zien.

Maar goed. Echt slecht is het dus allemaal niet wat mij betreft, wat Shekhar Kapur hiermee aflevert. Ook niet echt goed, en het zet me wat aan het mijmeren wat een productie dit had kunnen zijn in de tijd van Ben Hur, en met dezelfde soort grootheidswaanzin en bijpassende budgetten. Echt nieuwsgierig naar de andere drie verfilmingen maakt het nog niet - die lijken ook allemaal wat onderkoeld, als ik dat zo even inschat.

Geen slechte film hoor, maar het is niet mijn 'cup of tea'. Te melodramatisch, te zoetig, te kakkineus, en teveel toevalligheden. Een blinde die rechtstreeks naar de pianokruk loopt is opvallend. Ik kon alleen sympathie opbrengen voor de woestijn nomade. Als je deze film niet ziet, heb je niets gemist!

Meer dan acceptabele film die wat mij betreft een beetje ondergewaardeerd wordt, overigens naar een beroemd avonturenverhaal en maar liefst zeven keer verfilmd.

Prima beeld van het officiersgilde en soms overdreven etiquette binnen Engeland, allways a gentleman, komt naar voren. Manieren lijken de officier eerder te maken dan manieren de man. Harry worstelt vooral met de naam en faam van een strenge en intolerante vader, een carrière als militair is eerder een 'moetje' dan zelf willen. Veel tactieken die vooral drijven op opportunisme en het al eerder genoemde allways a gentleman komt naar voren, iets dat overigens in de Eerste Wereldoorlog nog altijd zou spelen en de krankzinnig hoge verliezen in de Somme tot gevolg had. Een Engelsman is superieur aan iedereen en een heer zoekt vooral geen dekking. De geestdrift dat ze hun oorlog hebben, zoals ook zo vaak in de WO1 door alle partijen gedemonstreerd wordt, ontbreekt er hier ook niet aan. Een moment dat Harry niet onterecht zijn conclusies trekt.

De veren worden ontvangen, een reis naar en door Afrika volgt, en Harry sluit zich vermomd aan bij de knechten. Het verhaal ontwikkeld zich daarna een beetje als een jongensachtig avonturen verhaal waar Harry een spion en een vooropgezet val probeert te ontmaskeren. Een uitermate goed gefilmd veldslag en uit elkaar geslagen Britse troepen volgt waarop Harry zich inzet om gewonden en gevangenen weer naar huis te krijgen.

The Four Feathers, na deze 2002 release de zevende verfilming van een boek uit de vorige eeuw, valt vooral op met een prima cast in de vorm van Ledger, Hounsou, Hudson, Sheen maar vooral Bentley vind ik erg aardig. Een aantal prachtige opnames in het hete Afrika mag ook genoemd worden, en de slag en bepaalde tactieken komen ook prima naar voren. Daarnaast moet TFF het vooral hebben van zijn licht dramatische inslag, de liefde en beschuldigingen van verraad en lafheid, dingen waar we nu van zouden hebben zo van so what.., dingen die de film iets extra's geeft vooral in de context van die tijd. Daardoor houdt die film iets luchtigs op alle ellende na dan in Afrika. Treffend en aangrijpend zijn de beelden van Harry en Trench in gevangenschap, Harry die er helemaal door heen zit tegenover Aboe en Trench die aangeeft dat ie breekt. Prima geacteerd wat dat betreft.

TFF valt wat dat betreft op als een niet te zwaar maar wel erg degelijk en boeiend avonturenfilm die het prima doet met zijn verhaal en prachtige natuurshots in Afrika. Bepaalde scenes worden prima opgebouwd en tenslotte moet de prima soundtrack van Horner nog even genoemd worden. Nee, een topfilm is TFF niet maar een prima film is het wel en wat mij betreft vooral op IMDB redelijk ondergewaardeerd. Daarom met zin een iets hoger cijfer.