The Four Feathers (2002)

Aardig drama maar wel eentje met soms saaie stukken en hij duurt inderdaad wat te lang. Het eerste uur was redelijk saai maar in het laatste uur kwam de film goed opgang en zat er ook redelijk wat actie in. De beelden zagen er best fraai uit en de cast deed het ook best aardig maar eerlijk gezegd had ik van deze cast iets meer verwacht.

Zeer aardige en avontuurlijke film met schitterende scenes.

Mooie en zanderige omgeving en goed acteerwerk.

Verhaal is op zich ook best leuk.

3,5 ster

Blijf bij mijn commentaar dat ik heb gegeven toen ik de film voor de eerste maal zag.

Alleen nog aan toevoegen dat dit ook een van Heath Ledger’s betere rollen was en dus een mooie herinnering is aan deze goed acteur.

Redelijk woestijn-avontuur met een boeiende opzet en een aantal schitterende beelden. Helaas zijn er ook de lange, stroperige stukken die teveel uitgerekt worden en het ontbreekt de speelduur niet aan sentimentele scènes waarvan de intensie er nogal dik bovenop ligt. Vooral de inleiding mocht wat ingeperkt worden en ik begon me af te vragen of er überhaupt nog werd gevochten. Gelukkig kwam er wat actie en de scène met de vierkante opstelling waarbij er van verschillende kanten aan werd gevallen was goed opgebouwd. Abou Fatma had wellicht iets beter voorgesteld mogen worden maar verder vertolken Djimon Hounsou en Heath Ledger uitstekende rollen met sterke momenten waaronder het lachen in de grot en de uitbarsting van Harry nadat Abou hem een zak brood had gegeven. Ik denk dat hier meer uitgehaald had kunnen worden met een origineler scenario en een rustigere montage zodat we tijdens de mooie shots niet steeds meteen overschakelen.

Het verhaal is erg mooi, over verlies en herstel van eer en over vriendschap, offers en trouw. Ik vond het boeiend om te volgen. Verder vond ik de uitvoering ook mooi, met zachtgekleurde, zanderige Sudanese landschappen en veel opnames welke gedaan zijn met grotere mensenmassa's. Best goed vormgegeven, met fraaie pastel en beige tinten en soms erg mooie effecten met het zand.

De make-up en kleding vind ik ook geweldig. Een score is er wel, doch vrij onopvallend.

De hoofdpersoon (Heath Ledger) komt erg goed over, in zijn rol van iemand die met zichzelf en anderen in het reine probeert te komen, een geweldig personage. De scene met de blinde man vond ik bijvoorbeeld fantastisch uitgevoerd en zo zijn er meer prachtig geacteerde scenes, waarbij echt de tijd wordt genomen voor het juiste (emotionele) effect.

Het enige wat mij tegenviel is de vrij lange duur van de film en de muziekscore.

Glorieuze regie en prachtige achtergronden maken nog geen interessante film. Slecht is het allemaal niet, maar het bordkartonnen acteerwerk met afgrijselijke over the top accenten van zowel Hudson als Ledger, maken de dialogen tussen beiden bijna komisch om naar te kijken. De film tracht intense relaties neer te zetten, maar faalt hiermee gigantisch door de houterige dialogen en het feit dat men soms hele rare sprongen in het verhaal maakt. Meest onlogische was nog wel de relatie tussen Ledger en Hounsou, tenzij iemand het logisch vind dat de enige Sudanees die Engels spreekt, meteen op gaat trekken met een Engelse soldaat nadat hij hem eerst probeert af te persen. Er was totaal geen reden hiertoe, behalve dat Hounsou zo'n vriendelijke man zou zijn, maar dat kwam ook nergens naar voren.

Het oogde echter allemaal wel verzorgd door de prachtige wijde shots en sfeervolle slow motion, helemaal bij de grote veldslag was het prachtig om te zien hoe de zwaar in de minderheid zijnde Britse soldaten van alle kanten worden aangevallen. Als de film hierna was geeindigd had ik het ook allemaal een stuk beter gevonden, want de zoektocht naar Trench die hierna volgt, voelde vooral vreemd en geforceerd aan.

Nee, The Four Feathers is in dat opzicht een terechte flop, al is hij het zeker wel waard om een keertje zien. Ziet er mooi uit, maar is suikerzoet. De Ledger liefhebbers begrijp ik verder ook niet echt, wederom kwam het allemaal wat karikaturaal over.

Een episch en romantisch verhaal, als een spannend jongensboek - wat het natuurlijk ook is, want het is een boekverfilming. En daarmee meteen wel ietwat het probleem dat ik met de film heb - het is een episch verhaal, maar in de verfilming mist net een tikkie teveel het soort (alweer) epische grootheidswaanzin dat in de jaren-50 en -60 voor dit soort films in de mode was. En dat voelt dan toch ietwat als een gemis.

Het verhaal mist ook wat door de wat te voorzichtige timing - de introductie duurde me te lang, en het einde ook. Allemaal ten koste van waar het om gaat, dat moet tenslotte toch het heroïsche en exotische avontuur in de Soedan zijn. Ietwat jammer, want het gedeelte dat daar dan speelt is op zich prima in orde, voldoet aan alle genrecliches - al zijn de massascenes niet zo massaal als in de oude films min of meer verplicht was.

De acteurs vond ik - misschien met uitzondering van Hudson - erg goed. Misschien ook dat ook daarbij de voor- en achterkant van de film wat minder inspiratie gekregen heeft. Ledger, die ik overigens nooit slecht heb zien spelen, overtuigt prima en wordt ook omringd door acteurs die goed spel laten zien.

Maar goed. Echt slecht is het dus allemaal niet wat mij betreft, wat Shekhar Kapur hiermee aflevert. Ook niet echt goed, en het zet me wat aan het mijmeren wat een productie dit had kunnen zijn in de tijd van Ben Hur, en met dezelfde soort grootheidswaanzin en bijpassende budgetten. Echt nieuwsgierig naar de andere drie verfilmingen maakt het nog niet - die lijken ook allemaal wat onderkoeld, als ik dat zo even inschat.

Meer dan acceptabele film die wat mij betreft een beetje ondergewaardeerd wordt, overigens naar een beroemd avonturenverhaal en maar liefst zeven keer verfilmd.

Prima beeld van het officiersgilde en soms overdreven etiquette binnen Engeland, allways a gentleman, komt naar voren. Manieren lijken de officier eerder te maken dan manieren de man. Harry worstelt vooral met de naam en faam van een strenge en intolerante vader, een carrière als militair is eerder een 'moetje' dan zelf willen. Veel tactieken die vooral drijven op opportunisme en het al eerder genoemde allways a gentleman komt naar voren, iets dat overigens in de Eerste Wereldoorlog nog altijd zou spelen en de krankzinnig hoge verliezen in de Somme tot gevolg had. Een Engelsman is superieur aan iedereen en een heer zoekt vooral geen dekking. De geestdrift dat ze hun oorlog hebben, zoals ook zo vaak in de WO1 door alle partijen gedemonstreerd wordt, ontbreekt er hier ook niet aan. Een moment dat Harry niet onterecht zijn conclusies trekt.

De veren worden ontvangen, een reis naar en door Afrika volgt, en Harry sluit zich vermomd aan bij de knechten. Het verhaal ontwikkeld zich daarna een beetje als een jongensachtig avonturen verhaal waar Harry een spion en een vooropgezet val probeert te ontmaskeren. Een uitermate goed gefilmd veldslag en uit elkaar geslagen Britse troepen volgt waarop Harry zich inzet om gewonden en gevangenen weer naar huis te krijgen.

The Four Feathers, na deze 2002 release de zevende verfilming van een boek uit de vorige eeuw, valt vooral op met een prima cast in de vorm van Ledger, Hounsou, Hudson, Sheen maar vooral Bentley vind ik erg aardig. Een aantal prachtige opnames in het hete Afrika mag ook genoemd worden, en de slag en bepaalde tactieken komen ook prima naar voren. Daarnaast moet TFF het vooral hebben van zijn licht dramatische inslag, de liefde en beschuldigingen van verraad en lafheid, dingen waar we nu van zouden hebben zo van so what.., dingen die de film iets extra's geeft vooral in de context van die tijd. Daardoor houdt die film iets luchtigs op alle ellende na dan in Afrika. Treffend en aangrijpend zijn de beelden van Harry en Trench in gevangenschap, Harry die er helemaal door heen zit tegenover Aboe en Trench die aangeeft dat ie breekt. Prima geacteerd wat dat betreft.

TFF valt wat dat betreft op als een niet te zwaar maar wel erg degelijk en boeiend avonturenfilm die het prima doet met zijn verhaal en prachtige natuurshots in Afrika. Bepaalde scenes worden prima opgebouwd en tenslotte moet de prima soundtrack van Horner nog even genoemd worden. Nee, een topfilm is TFF niet maar een prima film is het wel en wat mij betreft vooral op IMDB redelijk ondergewaardeerd. Daarom met zin een iets hoger cijfer.