Adaptation. (2002)

Best een aardige film, maar het einde vond ik een beetje uit de toon vallen. Ja, dat is waarschijnlijk opzettelijk gedaan, maar ik had liever toch geen Hollywood-einde gezien.
Ik vind het met name ook een beetje vreemd hoe makkelijk de dood van Charlie's broer toch in een happy end wordt omgezet.

De gelaagdheid is leuk gevonden, maar niet heel vernieuwend. Toch bevat de film een aantal treffende scènes, speelt Nicolas Cage erg goed de dubbelrol en heeft de film een zekere charme.

Helaas kan de film niet tippen aan de andere Kaufman films die ik eerder zag, en dan met name Eternal Sunshine en Being John Malkovich. Die waren toch wat creatiever.

Niet slecht, maar door de hoge score hier op MM was mijn verwachting waarschijnlijk te hoog. Verhaal is best interessant, het zet je aan het denken, maar het is jammer dat het einde een beetje standaard is. Er wordt prima gespeeld, zelfs Cage doet het best goed in zijn dubbelrol. Leuk eens gezien te hebben, er zitten wat mooie gedachtes en theorieën in verwerkt, maar deze film blijft waarschijnlijk niet hangen.

Fantastische Cage! Ik vond, nadat ik de film zag, het boek van Susan Orleans bij de kringloop. Na het boek gelezen te hebben de film maar weer gekeken. Maakt het extra leuk.

Knappe film waarin werkelijkheid, fantasie, en een fantasie van de werkelijkheid, om elkaar heen draaien en bij elkaar komen. Er wordt meer dan behoorlijk geacteerd door Cage, Streep en Cooper, maar de hoofdrol is het script natuurlijk. Het is een gewaagd script, vooral omdat Orlean, Laroche, McKee, Kaufman's anaal gefixeerde agent Marty, en ook Kaufman zelf natuurlijk, allemaal echt bestaan.

De film is erg meta, zoals het andere werk van Kaufman, en het leeuwendeel van de film gaat over realistische beslommeringen over zijn falende werk als scriptschrijver. Maar als hij vastloopt en niet weet hoe te eindigen komt zijn (niet-bestaande) broer Donald to the rescue, en worden alle Hollywood-clichés ingezet waar Kaufman eerder nog tegen protesteerde. Daarom was die traan die Kaufman liet vallen zo grappig, als zijn broer een mooi verhaal vertelt over zijn gevoelens voor een meisje op de middelbare school: veel kijkers vonden dat waarschijnlijk een mooie scene, maar het was precies wat Kaufman bedoelde met "geen levenslessen of innerlijke groei!" Deed me ergens denken aan Hans Teeuwen die ooit zijn publiek ook zo'n middelvinger gaf door een nonsensgedicht heel gedragen voor te lezen om na de staande ovatie te zeggen dat het allemaal bullshit was.

Film zit dicht tegen briljant aan, en toch hoopvol dat deze film gemaakt kon worden, want het is toch redelijk ontoegankelijk. En sportief van Orlean, Laroche, Marty en McKee dat ze toestemming gaven hun niet al vleiende alter ego onder hun eigen naam te laten meespelen.

Dit is een goed voorbeeld van een film die opeens helemaal ontspoort. De eerste helft vond ik niet geweldig, maar wel redelijk. Goed acteerwerk, aardig verhaal. Maar wanneer de drugs, moordplannen en krokodillen erbij komen, wordt de film gewoon lachwekkend slecht.

Speciale film dit. Leuke tweeling dat wel, kan me er ook zelf nog wel in (terug)vinden (ben zelf van een tweeling). De gemeenschappelijke interesses om filmscenario's te schrijven, hun karakter dat niet helemaal tegengesteld is maar toch verschillend is, enz. De film is dus nog redelijk vermakelijk maar het einde is niet al te best. Hoe ongeloofwaardig dat ze wat beginnen te babbelen terwijl ze hun verstoppen voor Susan en Laroche. Het einde is nog wel redelijk grappig daardoor. Hoe dan ook weer een bekendere film die ik van mijn lijstje kan schrappen.

Dat hele slotakkoord is nu net het hele punt. Zeggen dat het lachwekkend is mag, maar dat zegt ook dat je de clou niet begrepen hebt.

Interessant! Zou je kunnen uitleggen waarom? Het zou natuurlijk heel goed kunnen dat ik de dubbele laag niet begrepen heb.

Die dubbele laag valt wel mee, al zitten er wel veel lagen in. Maar goed, wat vertelt deze film? De film gaat over Charlie Kaufmann, niet toevallig ook de scenarioschrijver van deze film (en Being John Malkovich). Net als de Kaufman in de film had de echte Kaufman de opdracht gekregen The Orchid Thief in een script om te zette, iets dat niet lukte en uiteindelijk gaat hij over zichzelf en zijn strubbelingen schrijven. Dat is uiteindelijk deze film geworden. (dat zijn wel een aantal lagen die er te vinden zijn).

Kaufman is iemand van volstrekt originele scripts (deze, Malkovich, Eternal Sunshine). Hij verfoeit Hollywood-eindes met deus-ex-machina's. Dat hoor je hem ook zeggen. In tegenstelling tot zijn broer die met een cursus scriptschrijven en dat soort ontspoorde eindes vrij snel succes heeft. Uiteindelijk eindigt deze Adaptation ook op die manier, alsof de broer het script heeft overgenomen en heeft afgemaakt waar Charlie zelf met zijn writers block kampt. In de film lijkt het of het de tweelingbroer was, maar uiteindelijk is het natuurlijk Kaufman zelf (temeer die broer helemaal niet bestaat) die tot dit belachelijke (positief bedoeld) einde komt. Ergens verwacht je dit einde niet, ergens wel, en dan toch het zo laten ontsporen, ja ik vind dat briljant. Wacht ook met de aftiteling, daar is zelfs nog een in memorian voor die niet bestaande broer. En dat kan je niet passend vinden in de sfeer, of jammerlijk, het is net wel dat punt van de film (voor zover je echt van een punt kan spreken, maar in ieder geval het idee van de film).

Dank voor jouw uitleg! Ik had wel begrepen dat de tweelingbroer de film (zowel de fictieve als de echte) als het ware allengs overneemt, maar het is op de één of andere manier niet helemaal tot mij doorgedrongen of zo... Het is alweer een tijdje geleden toen ik deze film zag. Eigenlijk is het een zeer creatief gegeven en zou ik de film nog eens moeten herzien. Ik heb mijn stem verwijderd in afwachting op mijn tweede oordeel. Nogmaals dank!

Fijne herziening.

Al is het vooral Kaufman's werk dat overeind blijft. Jonze blijft als regisseur duidelijk meer op de achtergrond. Bewust allicht, maar toch vind ik het een beetje jammer. Maakt dat het bijna 15 jaar na release nog steeds een fijne film is, maar niet meer de film die ik écht geniaal kan vinden.

Het script van Kaufman blijft dat wel, maar na een paar keer gezien te hebben is het nieuwe daar ook wel een beetje vanaf. Acteerwerk ook erg goed, wat mij betreft één van Cage z'n beste rollen, en humor ook super. Saai is het zeker niet en gelukkig duurt de film ook niet overdriven lang.

Visueel is het oké maar eenvoudig, de soundtrack herinnerde ik me al niet meer de dag erna. Wel een film die z'n basiskwaliteit bewaard heeft en zeker een aanrader voor mensen die van iets apartere films houden, maar vond hem bij herziening toch ietsje minder.

4.0* en een uitgebreide review

Aardige verhaalstructuur, maar echt grijpen doet het mij niet. Het acteerwerk van Cage is zeer behoorlijk, hij zet zijn dubbelrol goed neer. Ook Cooper overtuigt. De verhaallijnen grijpen (uiteindelijk) in elkaar, waarbij wel duidelijk is waar de film naar het einde toe op aanstuurt, maar ik kon er niet zoveel mee. Wellicht wel een film die bij herziening beter wordt.

Mag zich toch wel een klassieker noemen zo’n 15 jaar na dato. Het film-in-filmprincipe voelt nu een stuk minder mysterieus, maar qua sfeer en inzichtelijke ‘trucjes’ blijft het fascineren. Jammergenoeg is Jonze’s regie niet erg uitgesproken en leunt de film daarom wel érg op Kaufman’s vondsten. En ik vind hem nogsteeds net iets te lang.

Het verhaal valt best wel mee en Nicolas Cage doet het niet slecht. Maar verder is het voor mij weinig boeiend en ik vind ik er als film ook niet zo veel aan. Toch wel wat gedateerd ondertussen en te weinig pit. Visueel mocht het trouwens ook iets creatiever. Misschien niet de juiste moment gekeken? Opvallend veel positieve reacties hier. Wie weet bij een herziening binnen enkele jaren...

Kaufman laat met het script van deze film zien dat hij ook het Droste-genre beheerst. Dat bouwt hij in Synecdoche New York nog verder uit. Met Being John Malkovich blonk hij al uit in absurdisme, met Eternal Sunshine of the Spotless Mind in science fiction en romantiek. Andere films geschreven door Kaufman moet ik nog zien, maar hij is duidelijk een van de grootsten als het gaat om het schrijven van filmscripts. Kunstenaar par excellence. Op bepaalde momenten verliest Adaptation wel wat ritme en de eindscenes voelen wat gemakzuchtig, daarom niet hoger dan een 4.

Totaal geen komedie. Jammer weer want ik was juist in de mood voor een komedie. Had al zo mijn vraagtekens hoe een plot als deze komisch zou kunnen zijn. Nu weet ik het antwoord. Niet.

Boeiend, origineel script en er werd met verve geacteerd.

Ik vind het juist een van de leukste komedies die ik ken. Het is geen dijenkletser, maar wel een reeks van komische ideeën.

Geen eenvoudige film waarbij de diepere laag aanwezig is, maar daarom niet steeds doordringt. Als je het achteraf bekijkt zit het wel prima in elkaar waarbij gespeeld wordt met werkelijkheid en fantasie en een combinatie daarvan. Met een personage dat ook in werkelijkheid bestaat (Charlie Kaufman) om dan te beginnen achter de schermen van 'Being John Malkovich". Hoogst bizar allemaal ... of ingenieus, wie zal het zeggen?

Interessant wordt het wanneer Charlie's alter ego en broer opduikt en eigenlijk totaal het tegenovergesteld is van wat hij is en denkt. Charlie is onzeker, zowel op werkvlak als in de liefde. Hij worstelt al eventjes om een degelijk script te schrijven over een boek met orchideeën.

Om dan uiteindelijk te eindigen met iets wat hij helemaal niet wou in een pure Hollywoodiaanse stijl. Prima film, niet 100% allemaal duidelijk voor mij, maar toch van genoten, zeker van de uitstekende Nicolas Cage. Hopelijk heeft hij na Pig terug de draad wat opgepikt!

Jonze.

Uit een tijd waarin hij serieus goede concepten wist neer te zetten, alleen in tegenstelling tot Being John Malkovich een stuk minder te bekoren. Waarschijnlijk omdat Adaptation wat minder gebruik maakt van sciencefiction-elementen en eigenlijk een intelligent maar wat regulierder verhaal naar voren brengt.

Cage mag de hoofdrol vertolken in een film die waarschijnlijk door velen wordt beschouwd als één van zijn beste films. Ik vind alleen dat de meeste concurrentie die hij kent vanuit zichzelf vooral binnen de tijd van nu zit. Vroeger was hij wat minder zorgvuldig met zijn rollen, maar daardoor komt deze film er wel positief uit. Zijn acteerwerk is redelijk, al blijft het allemaal nog wat onzekertjes.

De overige personages interesseren wat minder maar staan er wel, waar ik zelf vooral tegenaan liep is de beperkte kwaliteit op audiovisueel niveau. Soms wat interessante montage, verder een film die vooral een remmend effect kent. Het past aan de ene kant wel bij het concept, maar wetende dat Jonze behoorlijk wat creativiteit kent op regievlak komt deze film vooral teleurstellend over.

Verhaal is sterk maar het is toch het presentatiegebrek dat het niet helemaal lekker uit de verf laat komen. Degelijk acteerwerk, meerdere verrassingen en een goed lopende lijn, maar geen film die een echt absorberend effect kent. Er wordt geen moment echt uitgenodigd tot empathie of andere emotie, en dat is wat mij betreft een cruciaal element dat ontbreekt.

Een scriptschrijver is bezig met een script voor een film. En zijn tweelingbroer is ook scriptschrijver. Het gaat over orchideeën en over een journaliste die een orchideeënexpert interviewt. En zo is het een film in een film in een film enzovoorts. Ik heb dit soort dingen al eens eerder gezien. En ook wel beter denk ik. Ach, op zich had de film wel iets, maar het kwam ook allemaal wel erg geforceerd en semi-intellectueel gemaakt over. En dat stond me toch vooral tegen. Ik moest ook wel aan Woody Allen denken, maar dat niveau haalt de film bij lange na niet. Ook Nicolas Cage en Meryl Streep zijn zeker allebei erg goede acteurs. Maar ook bij hun had ik zo mijn twijfels of zij nou juist de goede personen waren voor deze rollen. Nee, de film laat me duidelijk onbevredigend achter. En ik betwijfel of ik de film bij een herziening ter zijner tijd beter zal gaan vinden.

Dit is echt een geniale tragikomedie gebaseerd op het beste script ooit geschreven. ( Fuck Casablanca!)

Ik had de film al een hele tijd niet gezien, maar de 4k uitgave van Sony, gaf mij weer een mooie aanleiding. De film bleek niks aan kracht te hebben ingeboet. Heb regelmatig weer keihard moeten lachen afgewisseld met heerlijk pijnvolle momenten. Cage is in topvorm als onzekere auteur met zijn irritante zelfvoldane tweelingbroer. Maar ook Streep, in een zeldzaam charmante rol, is top. Evenals alle bijrollen.

De film is ontzettend gelaagd en zo ontzettend knap in elkaar gezet (EEAAO is echt broddelwerk vergeleken hiermee) en ook fantastisch uitgevoerd. Op het eerste gezicht is het wellicht geen film die je perse op 4k moet zien, maar de fotografie van de bloemen, de jungle tot aan de zweetdruppels op het voorhoofd van Charlie is echt bloedmooi en elk shot is raak!

Wow wat een geweldige film. Woorden schieten te kort om deze Kaufman de recensie te geven die het verdient.

Meesterwerk, 5*!