

Genre: Komedie / Drama
Speelduur: 130 minuten
Alternatieve titels: De Grote Slokkers / De Grote Schranspartij
Oorsprong:
Frankrijk / Italië
Geregisseerd door: Marco Ferreri
Met onder meer: Marcello Mastroianni, Michel Piccoli en Ugo Tognazzi
IMDb beoordeling:
7,1 (15.247)
Gesproken taal: Italiaans en Frans
On Demand:
Bekijk via MUBI
Niet beschikbaar op Netflix
Niet beschikbaar op Pathé Thuis
Niet beschikbaar op Videoland
Niet beschikbaar op Amazon Prime
Niet beschikbaar op Disney+
Niet beschikbaar op Google Play
Niet beschikbaar op meJane
Zondag 23 februari in één bioscoop (Nijmegen)
Plot La Grande Bouffe
"An Experience That Hammers Your Sensibilities."
Vier vrienden van middelbare leefdtijd komen in een verlaten villa bijeen om zich aan uitgelezen gerechten letterlijk dood te eten. De poging om het voedsel met seks te combineren mislukt door een snel afhaken van de prostituees, maar een moederlijke onderwijzeres biedt uitkomst...
Externe links
Acteurs en actrices
Marcello
Ugo
Michel
Philippe
Andrea
Danielle
Anne
Nicole
Madeleine
Hector
Video's en trailers
Reviews & comments

erik neuteboom
-
- 358 berichten
- 223 stemmen
Deze film zou de fameuze psycho-analyticus Freud kunnen duiden als het "ultieme voorbeeld van de orale fixatie", want het gaat maar door in De Grote Vreetpartij, tot de dood erop volgt, de gemiddelde decadente Romein uit de Oudheid lijkt er niets bij! Maar ik denk dat het toch vooral een metafoor is voor onze consumptiemaatschappij, indertijd shockerend en scandaleus, nu ligt dat toch even anders want heden ten dage zijn de videoclips op TMF en MTF heel wat shockerender en scandaleuzer. In ieder geval is het wel een intrigerende film maar op de duur toch vrij saai, langdradig en stuurloos. Voor mij is nog het meest shockerend om te zien dat Marcello Matroiani nu eens niet te bewonderen is met die zeer fraaie en sensuele Sophia Loren maar met een wat minder knappe doch zeer voluptueuze dame, een ironische variant op al dat andere vlees!

SnakeDoc
-
- 4687 berichten
- 2234 stemmen
Eén van de meest rare films die ik ooit heb gezien. Best vermakelijk maar met z'n 130 minuten speelduur wel echt veel te lang!
Een uurtje minder had van mij gemogen en ik denk zelfs dat dat de film ten goede was gekomen.
Nu wordt het allemaal te langdradig en kijk je veel naar het zelfde.
Ook miste ik wel een toelichting over de beweegredenen van deze 4 personen om zichzelf dood te eten!
Evengoed toch leuk om een keer gezien te hebben!

Friac
-
- 1323 berichten
- 1056 stemmen
Het is een kwestie van smaak, denk ik. ACO vind ik gewoon teveel op zinloos geweld drijven. Met 'Pulp Fiction' , een andere film die men over het algemeen briljant vindt, heb ik dat ook. Ondanks de humor die er is ingestopt, staat het grove geweld mij gewoon erg tegen. Als je het geweld uit ACO of Pulp Fiction zou verwijderen, dan hou je gewoon niet zoveel meer over.
Hier ben ik het niet mee eens, als we het over A Clockwork Orange hebben. In die film zit veel meer dan "gewoon wat zinloos geweld", er worden expliciet vragen gesteld over hoe men wil dat mensen zijn: allemaal voorbeeldige "robotten" zonder eigen wil of mensen die door hun denken en gevoelens soms transformeren tot beestachtige monsters? Ook worden zaken als de huichelachtige politiek (met al zijn akkoordjes en de marionetten die ze voor hun eigen machtsbehoud inschakelen zonder echt met hen in te zitten), de grenzen en het ambigue van autoriteit en dergelijke meer aangekaart. Zeker en vast dus veel meer inhoud dan jij laat uitschijnen wat mij betreft, en bovendien expliciet genoeg om de liefhebbers en critici niet te verwijten dat ze eigenhandig extra diepgang creëren om een oorspronkelijke "shockfilm" op te tillen naar de status van meesterwerk.
Bij La Grande Bouffe heb ik dan wel het gevoel dat de film gewoon eens flink tegen schenen wou schoppen en provoceerde puur om te provoceren, zonder dat er veel meer inzat. Zo houd je helaas een behoorlijk leeg omhulsel over.
Ik ben het eens met de kritiek die hier gespuid wordt, perfect samengebald in Stalker's post wat mij betreft. La Grande Bouffe heeft een interessant uitgangspunt en had een mooie aanklacht kunnen zijn in een kortfilmversie. Nu blijft het helaas teveel een lege doos. Sommige beelden zijn best mooi geschoten en de mannelijke hoofdrolspelers doen het prima, maar verhaaltechnisch is het bijzonder saai en de film roept nagenoeg geen vragen op en slaat er niet in emoties op te wekken. En dat is niet de bedoeling van een film; een geslaagde "kille" film die ergens heen wil bijvoorbeeld, weet de kijker op een manier toch te raken of vast te grijpen.
In het geval van La Grande Bouffe zit je naar het scherm te staren, af en toe geïnteresseerd dankzij een interessante, vaak wansmakelijke scène om daarna terug weer mee te gaan in de leegheid van de film. Na deze leegte aan te houden tot aan de eindmeet, dooft de film zonder veel bravoure uit. Geen diepgang, geen échte smerigheid die je als kijker met een wrang gevoel opzadelt (vergelijk dit bv. maar eens met Salo),...: als dit een mooie aanklacht is, dan heb ik wel betere voorbeelden. Leuk als historisch schandaalfilmpje voor Cannes, maar tegenwoordig niet interessant genoeg om het vermelden waard te zijn of aan te bevelen.
2,5*

chucknorris
-
- 188 berichten
- 1830 stemmen
eindelijk gezien gisteren.
Een erg intrigerende film. Zonder iets te weten over de precieze motieven word je door de heren meegesleept in een ongekend zuip, vreet en neuk festijn.
Komt her en der wel wat gedateerd over en vliegt ook af en toe wat houterig uit de bocht. Desondanks bleef ik moeiteloos ruim 2 uur geboeid.
Intressant idee om deze eens opnieuw te verfilmen? Met Bill Murray en benicio del toro in 2 van de hoofdrollen.
4*

Bassle
-
- 55 berichten
- 56 stemmen
Zeer apart verhaal, het was niet spannend, zaten ook minder interessante stukken bij, maar toch bleef de film mij boeien. En ondanks het geen horror is, zaten er toch behoorlijk smerige stukken tussen, die vandaag de dag nog steeds goor zijn, wat vandaag de dag niet over veel horrors en andere films uit de jaren 70 valt te zeggen . En dan vindt ik zo doordacht en goed, een film maken die altijd shockend zal zijn. Dat verhoogt mijn score.
van 2* naar 3*.

starbright boy (moderator films)
-
- 21863 berichten
- 4734 stemmen
Ultieme decadentie haast. Zelfmoord plegen door onbeschrijfelijk veel met zorg bereid eersteklas voedsel naar binnen te werken. Het is een fascinerend idee en het levert een interessante film op. Maar La Grande Bouffe is voor mij gevoel duidelijk een film die om het fascinerende en provocatieve gegeven erg beroemd is geworden. En veel minder om de film zelf. Bizar, onalledaags en interessant, maar ook tamelijk lang, wat gedateerd en erg drijvend op dat ene idee, zonder daar nou echt heel veel mee te doen.
3.0*

toonsneyers
-
- 6 berichten
- 189 stemmen
Tot een paar jaar geleden werd deze steevast uitgezonden op kerstavond, terwijl iedereen zich een indigestie aan het kweken was.
Fascinerende film!

K. V.
-
- 4219 berichten
- 3664 stemmen
Tja, wat moet 'k er over zeggen. We zien dus de mannen en vrouwen heel vaak eten. De bijhorende buik- en darmklachten komen ook uitgebreid aan bod. Ook het naakt wordt niet geweerd.
Af en toe is de film wel grappig, maar de film mocht misschien iets korter.
Het einde viel een beetje tegen, de film had 'k liever dan nog wat verder gezien, nu was het zo plots gedaan.
Hm, 'k heb hem eens gezien, maar een tweede kijkbeurt hoeft toch niet meer, daarvoor heeft de film toch te weinig te bieden.

Tommy The Cat
-
- 102 berichten
- 160 stemmen
Ja deze moest ik zien, aangetrokken door het concept. De uitvoering viel me wat tegen, het idee is te weinig uitgebuit en het mist mijns inziens wat realisme.
Vanwege de originaliteit en durf toch een 3,5.

mrmojorisin123
-
- 1868 berichten
- 1801 stemmen
Philippe, rechter die zich nooit kan losmaken van zijn inwonende, geliefde voedster, beslist met drie vrienden, Ugo, chef van een restaurant, Marcello, piloot, en Michel, radiomens, in een oude villa midden in een verlaten tuin enkele winterdagen door te brengen. De veertigers hebben maar één doel : eten. Marcello nodigt tevens drie lichte meisjes uit en de Rubensiaanse onderwijzeres, Andrea, komt zich ook bij hen voegen. Zij, een tikje nymfomane en enorm moederlijk en gulzig, blijft ten dienste van het viertal. Philippe geraakt op haar verliefd en wil haar huwen. Zijn drie gezellen sterven één na één aan hun uitspattingen. Hij overleeft het en laat zich zalig voeden met twee halfronde puddingen die door Andrea opgediend worden.
De acteurs spelen hun rol met een enorme overtuiging. Ze willen slechts vreten en seks bedrijven. De dominante in de film is de enorme, steeds aanwezige angst voor dood en ontbinding, die het viertal aanzuigt in een draaikolk van vertwijfelde excessen. Vreten, drinken, winden lozen, vrijen en je roes uitslapen zijn de enige zinnige bezigheden wanneer je alle illusies in het leven hebt opgegeven. Kan men door het opeenstapelen en tot in een absurd wanhopig ritme opdrijven van deze bezigheden geen zelfmoord plegen?
Ferreri is zijn geloof in de mens, in zijn liefde, in zijn geest maar ook in de materiële genietingen des levens kwijt. Hij smeert de onnoemelijke walg uit over zijn personages. Het thema van 'La Grande Bouffe' beantwoordt het toppunt van consumptierage. Het publiek koopt de reclame en de briljante verpakking (vier vedette-acteurs en een door cinefielen begeerde regisseur).

Dievegge
-
- 3080 berichten
- 7968 stemmen
Een afrader voor wie op dieet is. Ik ben twee kilo aangekomen enkel door naar deze film te kijken.
Er bestaat een opvatting dat de mens eigenlijk maar twee dingen wil: vreten en vrijen. Al de rest is façade. Als je extreem veel eet, is het leuke er echter algauw van af - too much of a good thing. Ik vraag me af of het echt mogelijk is om jezelf dood te vreten. Zou je het niet gewoon uitbraken?
Een mooi stukje komische dialoog is wanneer de blonde hoer zegt: "Ik hou niet van eten." Antwoord: "Dan ben je hier op de verkeerde plaats."
De onderwijzeres is het merkwaardigste personage. Van iemand met haar beroep zou je verwachten dat ze streng en deugdzaam is, maar ze laat zich helemaal meeslepen door de orgie.
Het is me niet duidelijk waarom die mannen eigenlijk dood willen. Ze lijken niet ziek, arm of ongelukkig. Misschien lijden ze aan een gevoel van existentiële zinloosheid. Deze ultieme slempartij doet denken aan de orgieën bij de Oud-Grieken.

Zeppos
-
- 82 berichten
- 178 stemmen
ik snap totaal niet wat mensen goed aan deze lange saaie boertige-scheten-kots film vinden !!!

mister blonde
-
- 12562 berichten
- 5619 stemmen
Vond er erg weinig aan. De film is bekend geworden door het opmerkelijke concept. Maar wat mij betreft wordt om dat op zich niet oninteressante uitgangspunt een weinig memorabele film gebouwd. Het is een satire die maar niet scherp wil worden. Want het is natuurlijk niet zo dat de maatschappijkritiek direct alle lof verdient alleen omdat mensen zich dood eten, wat op zich redelijk uniek is.
Ik vond de film dan ook weinig opzienbarend. La Grande Bouffe is misschien provocatief in het onderwerp, maar ik voelde nooit een vorm van walging, had er nauwelijks enige emotie bij en humorvol vond ik het eigenlijk ook al niet echt. Had dan ook niet verwacht dat het een vrij suffe film is ondanks het idee en het vele pontificale naakt. Zelfs de normaal gesproken prima acteurs deden me niet veel. Eigenlijk was het allemaal nogal saai, dat is toch vrij onverwacht. Vroeg me gedurende de speelduur ook niet af waarom ze zich nu graag wilden doodeten, het interesseerde me te weinig. Dat komt omdat te bedacht aan voelde. Want zo apart dan dat ene idee belooft wordt het niet.
Jammer dat een talentvollere filmmaker er niet mee aan de slag is gegaan (Bunuel!). Toch zijn er ondanks alles momenten waarop de film wel zijn potentieel verraadt, waardoor het weer niet behoort tot het aller slechtste dat ik ooit zag. 2 sterren.

Movsin
-
- 8074 berichten
- 8295 stemmen
Soms ondraaglijk om aan te zien, deze satire op de heb- en sekszucht van onze maatschappij, ingesteldheid die leidt naar de ondergang.
Alleszins een merkwaardige film waarvoor vier superstars zich leenden en al even merkwaardig acteerden. Te noteren ook dat ze in de film hun echte voornaam dragen en dat de vader van Michel Piccoli een kleine rol is toebedeeld.
Bij het uitbrengen duidelijk in opspraak omwille van het onhebbelijke van het gebeuren, maar toch een heel merkwaardige film.

Paulus53
-
- 59 berichten
- 93 stemmen
ik snap totaal niet wat mensen goed aan deze lange saaie boertige-scheten-kots film vinden !!!

Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Ik vind het een meesterwerk. En eigenlijk op dezelfde manier (en om dezelfde redenen) als dat ik Pasolini's Salò een meesterwerk vind.

joolstein
-
- 9919 berichten
- 8202 stemmen
Het gegeven over vier welgestelde mannen van middelbare leeftijd die zich terug trekken in een afgelegen huis om zichzelf dood te eten, leek mij een interessant gegeven. Daarnaast was die gastronomische orgie toentertijd aanstootgevend. De film was dus controversieel, wat het alleen maar meer interessant maakt om eens te kijken. Echter viel het erg tegen. De film kwam over als gedateerd en daardoor extreem saai.Tijden veranderen blijkbaar want het was maar moeilijk voorstellen dat deze film zoveel ophef heeft veroorzaakt. Oké de personages Marcello, Michel, Phillippe en Ugo (domweg de voornamen van de acteurs) vreten, boeren, schijten, kotsen en neuken onder het genot van oeverloze dialogen om dan plof dood neer te vallen. De meeste grappen behoren onder de categorie platte humor en waren niet leuk. En zelfs het camerawerk of setting waren niet eens bijzonder. De enige credit die ik de film misschien wel kan geven is dat het eerste was met wat we nu in de mainstream niet anders zien. (winden laten,boeren, overgeven, diarree) En met een tijdsduur van 130 minuten maakt dat de film er niet prettiger op, het is duidelijk teveel van het goede. Het duurde ook best lang voordat ze beginnen met de schans-partij en de heren eten vrij beschaafd. De eet-orgieen zijn niet echt extreem. Toen de dames van lichte zeden arriveerde was dat even een moment dat ik weer wat aandacht had voor de film. Helaas was het vrouwelijk naakt dat van korte duur want de prostituees verdwenen al zeer snel en de enige die overbleef was Andréa Ferréol en zij maakte op mij totaal geen indruk.

henkula
-
- 934 berichten
- 4990 stemmen
Geen commentaar, nee echt niet, ik heb de film destijds gezien en nu opnieuw. Misschien baanbrekend in die tijd, maar waarom weet ik niet meer. Nu zit ik te denken, wat moet ik er mee? Michel Piccoli onuitstaanbaar als altijd. Marcello Mastroianni heb ik veel betere films gezien. Philippe Noiret zat ook niet helemaal in zijn rol. Tot misschien mijn schande moet ik bekennen dat ik Ugo Tognazz nooit eerder heb gezien.

Frankie Boy
-
- 177 berichten
- 1 stemmen
La Grande Bouffe gaat letterlijk over eten, eten en nog eens eten. De heerlijkste gerechten komen voorbij en zetten je in eerste instantie aan het watertanden, maar later wordt het walgelijk en ga je over je nek. Deze film is eigenlijk een aanklacht tegen de overmatige voedsel industrie. Overmatig consumeren, produceren, distribueren is iets wat na bijna 50 jaar na het verschijnen van deze film niet echt minder is geworden, integendeel zelfs. Het kan allemaal wel wat minder. Ondanks de gore, vieze, aanstootgevende taferelen, is La Grande Bouffe een geweldige film, maar dat is mijn persoonlijke mening en ach, wie ben ik???

Flavio
-
- 4718 berichten
- 5008 stemmen
In verband met het recente overlijden van Michel Piccoli na jaren weer eens gekeken. In zijn rijke oeuvre wellicht zijn minst flatteuze rol, en dat zegt in zijn geval wel wat. Hij wordt vergezeld door zo'n beetje de Europese top van dat moment waarbij met name Mastroianni opvalt als seksverslaafde piloot.
La Grande Bouffe is geregeld onprettig om naar te kijken, al komt het niet in de buurt van Sweet Movie of Pink Flamingos, om maar eens wat onsmakelijke films te noemen. Er is het nodige geschrans en niet bijster appetijtelijke seks, en flatulentie speelt ook een vrij grote rol, toch blijft het allemaal redelijk binnen de perken, de grote controverse is het in elk geval niet waard. Toch zou een dergelijke film nu niet meer gemaakt kunnen worden, in elk geval niet met zulke acteurs. Nou is een zoveelste afrekening met de decadentie van de bourgeoisie ook niet bepaald een thema dat nog veel aan bod komt dus ook om die reden zal een remake niet snel in het verschiet liggen.
Geniaal is het allemaal niet, maar dat komt met name door de regie- net als mister blonde had ik hier ook liever Bunuel aan het roer gezien, het onderwerp ligt in ieder geval prima in zijn straatje. Ferreri benut de locatie nauwelijks en lijkt maar weinig interesse te hebben in dialogen. Visueel valt het ook nogal tegen- daar waar het bereiden van copieuze maaltijden zich toch best leent voor het maken van bijzondere shots. De film wordt nog enigszins gered door het redelijk intrigerende onderwerp (collectief zelfmoord plegen door je dood te eten) en de acteurs.

Fisico (moderator films)
-
- 9765 berichten
- 5307 stemmen
Aparte humoristische satire waar het draait om eten en zich overeten tot je er letterlijk bij neervalt. Alsof dat nog niet genoeg is, is de combinatie met prostituées en seks een hoogst bizarre combinatie. Bij momenten ook ranzig en vies. Niet dat het extreem of KNT wordt, want de luchtigheid en de humoristische toon wordt eerder behouden.
Het is ook een film over decadentie en hoe mensen zich als zwijnen kunnen gedragen waarbij de normen vervagen. Alle remmen los, voorbij de schaamte. In dat opzicht best een intrigerend onderwerp. Toch boeide het me zeker niet van begin tot einde. Op de duur had je het toch wel gezien. Bij momenten was de humor of de bedoeling om te choqueren te flauw, te plat waardoor het niet meer aansloeg. Eens leuk om gezien te hebben, maar niet om te herzien.

Sir Djuke
-
- 349 berichten
- 970 stemmen
De Italiaanse regisseur Marco Ferreri zat er nooit om verlegen schandalen en schandaaltjes te creëren met zijn films. Dat lukte wonderwel met ‘Le Grande Bouffe’ uit 1973, waarin vier middelbare heren van stand zich een aantal dagen in een grote villa te buiten gaan aan drinken, eten en seks. Dat wordt al snel zuipen, vreten en hoereren met als gevolg veel scheten, veel stront en veel kotsen.
De film is afwisselend hilarisch, walgelijk, onbegrijpelijk en dramatisch. Van de heren (gespeeld door superacteurs Marcello Mastroianni, Phillipe Noiret, Michel Piccoli en Ugo Tognazi) overleeft geen enkele het bacchanaal. De vijfde ster (de wulpse Andrea Ferréol) overleeft wel en is niet te beroerd de mannen een handje toe te steken bij hun zelfgekozen dood door hedonisme.
Eén ding is zeker: het is een film die je, wanneer je hem hebt gezien nooit meer vergeet.

Basto
-
- 10983 berichten
- 7120 stemmen
Heb deze ooit eerder gezien. Maar dat was ergens in het VHS tijdperk. De film had toen een scandaleuze reputatie. Die kon de film niet echt waarmaken. Vind m wat saai eerlijk gezegd.
Nu zo’n 30 jaar later herzien. Een schitterende restauratie op blu ray van Arrow. De film weet me nog steeds niet helemaal te overtuigen. Een meesterwerk dat de consumptie maatschappij aan de kaak stelt, zie ik er niet in. Ook zijn er betere kookfilms. Maar verder kijkt het door het spel van de goede acteurs en het lekkere chaotische karakter prima weg.
Ruime 3,5.

Rotterdam@1
-
- 782 berichten
- 363 stemmen
Een van de meest weerzinwekkende films die ik ooit gezien heb. Vanzelfsprekend is dat juist wat Ferreri hiermee wilde zeggen: de onbegrensde behoeftes naar vreten en sex, onze consumptiemaatschappij en de geestelijke armoede van velen en dus louter op deze aspecten geprojecteerd.
Wat mij enorm stoorde als jong studentje toen ik deze film voor het eerst zag: een bekrompen mannenfantasie, want vrouwen zijn helaas gedegradeerd tot "personeel", lang nadat de slavernij officieel is afgeschaft.
Tot de dood erop volgt, voor sommige kerels die zich als varkens gedroegen.

Theunissen
-
- 11714 berichten
- 5437 stemmen
Een paar weken geleden zag ik de Komedie / Thriller film "The Menu (2022)" die om eten draait, dus leek het me nu wel leuk om deze film over eten te bekijken en mede omdat deze film bekend staat als de meest walgelijke en decadente film uit de Franse geschiedenis. "La Grande Bouff" is een gastronomische orgie, namelijk overdadig, pikant en bizar. Maar aangezien "La Grande Bouffe" betiteld staat als een Komedie / Drama film en de bekende Italiaanse acteur Marcello Mastroianni erin meespeelt (naar verluidt wilde Catherine Deneuve, nadat ze de film met haar verloofde Marcello Mastroianni had gezien, weken lang niet meer met hem spreken), moet je dat natuurlijk wel enigszins met een korreltje zout nemen. Overigens heb ik nergens echt om moeten lachen (hooguit wat glimlachen) en het meest grappige aan deze film vond ik nog dat de vijf hoofdrolspelers allemaal hun eigen voornaam gebruikte en het moment dat Michel Piccoli op een voortreffelijke wijze Marlon Brando imiteert.
In dit verhaal draait het om vier welgestelde bourgeoisvrienden, namelijk chef-kok Ugo (Ugo Tognazzi), televisiemagnaat Michel (Michel Piccoli), piloot Marcello (Marcello Mastroianni) en rechter Philippe (Philippe Noiret), die compleet vastgeroest zijn in hun saaie leventje van eten, werken, seks en slapen. Ze zoeken daarom een radicale uitweg uit hun deprimerende bestaan en besluiten om collectief zelfmoord te plegen. Ze trekken zich tijdens een lang weekend in een luxueuze villa terug, om zich daar letterlijk dood te eten. Ze laten er grote hoeveelheden voedsel bezorgen, die chef-kok Ugo bereidt.
Aan het begin van het weekend ontmoeten ze de mollige (een rubensvrouw) onderwijzeres Andrea (Andréa Ferréol), die samen met de schoolkinderen komt kijken naar een historische lindeboom (ter ere van de Franse dichter Nicolas Boileau, die prachtige gedichten schreef over de natuur terwijl hij bij de boom zat) op het terrein van de luxueuze villa, die ze uitnodigen om met hen mee te komen eten. Daarnaast worden ook nog drie prostituees opgetrommeld, te weten Madeleine (Monique Chaumette), Danielle (Solange Blondeau) en Anne (Florence Giorgetti), want Marcello kan namelijk niet zonder seks en ook Michel is wel te porren voor seks. Voor Ugo hoeft het eigenlijk niet zo en Philippe maakt zich juist zorgen dat Andrea (Philippe en Andrea worden verliefd en kondigen aan te trouwen) niet wil blijven als ze de hoeren ziet.
Het weekend wordt een extreme orgie met uitgebreide schranspartijen en heel veel seks en met name Marcello en Michel leven zich uit op de prostituees en zelfs tijdens de seks gaan de schranspartijen door (zo vrijt Marcello met prostituee Anne in een Bugatti auto, met een groot bord pasta binnen handbereik en als ze oesters aan het eten zijn, kijken ze gezamenlijk naar erotische zwart / wit dia's op een groot scherm). En eten doen ze nooit met mate en daarbij walgen de prostituees (prostituees met principes ), Danielle moet er zelfs letterlijk van kotsen, omdat ze vreten zonder honger te hebben. En gedurende circa 120 minuten komt er ook heel veel eten voorbij, zoals bloedworst, oesters, kalfszwezerik, kwartel aan een spies, kip, gegrild speenvarken, cassoulet met worst, plaatpizza, groene lintpasta, kastanjepuree, crêpe suzette, kalkoen (zonder vulling waar iemand over klaagt), taart Andrea (waar Andrea tijdens de voorbereiding met haar blotte billen op de deeg heeft gezeten), drie soorten paté (gans, eend en gevogelte) onder een koepelvormig brioche en als laatste roze drilpudding in de vorm van twee gigantische borsten (inclusief tepels) die Andrea serveert voor Philippe, de laatste overgeblevene van de vier welgestelde bourgeoisvrienden.
Het is dus vooral eten en seks wat je voorbij ziet komen en in de eerste circa 12 minuten van de film worden de de vier welgestelde bourgeoisvrienden één voor één voorgesteld, waarbij we bij Philippe ook nog even kennis maken met Nicole (Michèle Alexandre) met wie hij samenwoont en zij was zijn oppas uit zijn kindertijd. Philippe heeft een foto van haar in een lijstje waarop hij te zien is als baby die aan één van haar borsten zuigt en ze heeft ook seks met hem ter voorkoming dat hij prostituees bezoekt. Ze zegt daarover ook tegen hem:
"Zweer dat je niet naar de hoeren gaat. Dan blijf ik me voor je opofferen."
En behalve dat Marcello een seksmaniak (zit zelfs ook aan de billen van een standbeeld van een vrouw) is, is hij ook autofreak. Want in de garage van de villa heeft hij een blauwe Bugatti auto uit de jaren 20 staan. Daar werkt hij regelmatig aan om hem rijklaar te krijgen (wat we ook een keer op een belachelijke manier zien, want dan rijdt hij namelijk met Andrea steeds een kleine stukje op en neer, dus eerste enkele meters vooruit en daarna weer enkele meters achteruit en dat een aantal keren herhalend, totdat ze er genoeg van hebben en gaan vrijen, beter gezegd tongen, in bed) en ook neukt hij daarin een keer de prostituee Anne.
De Bugatti wordt ook min of meer zijn dood. Want door het velen eten raakt hij namelijk impotent (als hij namelijk naar verloop van tijd met Andrea wilt vrijen, kan hij geen erectie meer krijgen, waardoor hij woedend naar de badkamer loopt en tegen het toilet aanschopt, die ontploft in een fontein van poep en pies) en wilt hij uit woede 's avonds de villa verlaten met de Bugatti terwijl het buiten aan het sneeuwen en dus koud is. Daarbij denken de anderen dat Marcello is weggereden (hij opent namelijk de poorten van de villa, waarna hij in de Bugatti stapt), maar de motor weigert dienst en Marcello vriest uiteindelijk in zijn eigen auto dood in de winterkou en wordt de volgende ochtend in bevroren toestand gevonden door de anderen. Zijn lijk wordt dan naar de koelcel in de keuken gebracht, zodat hij er toch nog een beetje bij is (de cel heeft bovendien een glazen wand) en ook omdat Philippe erop wijst dat het illegaal is om een lijk zomaar ergens te begraven.
Niet veel later is het de beurt aan de overbeschaafde Michel, omdat hij geen winden wil laten. Maar dat doet hij op een gegeven moment wel als hij aan het pianospelen (iets wat hij regelmatig doet en daarbij eet hij ook gewoon) is. Niet lang daarna wordt hij onwel tijdens het pianospelen en wankelt hij naar het balkon en daar sterft hij dan al winden latend aan indigestie. Ook zijn lijk wordt daarna naar de koelcel gebracht. Daarna is chef-kok Ugo aan de beurt, die volledig volgegeten op de keukentafel gaat liggen en waar hij zich door Andrea met de hand laat bevredigen, terwijl Philippe hem nog meer eten (de drie soorten paté, die Philippe niet te vreten vindt en Andrea krijgt niets meer op) voert. Hij sterft terwijl hij klaarkomt en wordt dan op suggestie van Andrea op de keukentafel achtergelaten (de keuken is immers zijn domein).
En als laatste is dan Philippe aan de beurt (hij wil eigenlijk niet meer dood omdat hij met Andrea de liefde heeft gevonden) en hij sterft in de tuin op een bankje bij de lindeboom in de armen van Andrea tijdens het eten van drilpudding in de vorm van twee gigantische borsten, waarbij hij ineens onwel wordt. Vlak voor zijn dood wordt via een bestelwagen nog een lading vlees bezorgd, waarbij Andrea tegen de verbaasde mannen zegt dat ze het maar in de tuin moeten leggen (want in de keuken liggen immers nu drie lijken ). Precies volgens plan zijn de vier welgestelde bourgeoisvrienden overleden en is Andrea de enige overlevende. De film eindigt na circa 124 minuten met een bizar tafereel in de tuin waar de ganzen tussen de stukken vlees drentelen, terwijl ook alle honden uit de buurt op het vlees afkomen en Andrea weer de villa inloopt.
Hoewel er veel eten voorbij komt (ik kreeg er overigens geen eetlust van), is het toch vooral de cast die deze film draagt. Hoewel ik ze eigenlijk niet echt grappig vond, deden ze het wel leuk en vooral Ugo Tognazzi, Philippe Noiret en de mollige roodharige Andréa Ferréol, die ook regelmatig naakt (borsten, billen en schaamstreek) te zien is. Dat laatste geldt ook voor twee van de drie prostituees gespeeld door de mooie vrouwen Monique Chaumette (droeg een oranje krullenpruik) en de lange blondine Solange Blondeau (heeft een mooi lichaam). Van Monique Chaumette zien we helaas alleen de borsten (de eerste keer na circa 38 minuten) en Solange Blondeau zien we van top tot teen naakt en ze is ook het meest naakt te zien en dat o.a. na circa 46 minuten als ze samen met Marcello in de garage is en hij tegen haar zegt (terwijl hij aan het eten is):
"Doe je slipje uit." en "Doe je jas uit."
Daarna stopt hij een onderdeel van de auto tussen haar benen en zegt zij:
"Hij is koud."
Waarop hij antwoordt:
"Hij wordt vanzelf heet."
En na circa 53 minuten trekt ze in de salon haar zwartje jurkje uit en buigt ze zich volledig naakt met haar bovenlichaam over en in een taart. Ondanks dat Florence Giorgetti (als prostitué Anne) wordt geneukt in de Bugatti, zien we van haar geen naaktheid. De drie prostituees zijn ook maar circa 30 minuten aanwezig (verschijnen rond de 35e minuut), omdat ze namelijk al snel weer vertrekken. Madeleine (Monique Chaumette) vertrekt al na één nacht (rond de 55e minuut) en de overige twee de middag erna (rond de 63e minuut als er groene lintpasta wordt opgediend met de naam Andrea erop). Ze vragen ook aan Andrea om te vertrekken, maar zij antwoordt daarop:
"Ik blijf."
Opzicht vond ik het wel jammer dat ze zo snel weer vertrokken, want na hun vertrek moet je het dus doen met de naaktheid van de mollige (flinke borsten en wellustige rondingen) Andréa Ferréol, die o.a. in de tuin een kalkoen onthoofd en met haar blote billen op de deeg van een taart gaat zitten. Daarbij trekt chef-kok Ugo ook haar jurk uit (dan zit ze volledig naakt op de taart) en zegt hij tegen haar:
"Goed zo. Drukken. Druk je erin. Dit wordt me toch een taart."
Hoewel Andréa Ferréol een onderwijzeres speelt, is ze eigenlijk ook een prostitué, want ze springt van de ene naar de andere vent (ze pijpt Philippe, neukt met Michel, vrijt met Marcello en geeft Ugo een helpend handje). Andréa Ferréol is als een moeder voor haar kroost en geen wonder dat Philippe als een blok valt voor haar valt. Bovendien houdt zij als geen ander van lekker eten en wordt ook zij gedreven door het diepe innerlijke verlangen om dagenlang te zwelgen in decadentie. Eigenlijk is Andréa Ferréol de echte (Michelin)ster in deze film.
Al met al vond ik "La Grande Bouffe" niet meer dan leuk om gezien te hebben en vond ik de film met circa 124 minuten ook wat langdradig. Wel is "La Grande Bouffe" een film die eenmalig is in zijn soort. En er wordt niet alleen in gegeten, want als kijker krijgt je ook nog een fikse portie boeren, seksuele handelingen, scheten, kots, pies en poep over je heen.
P.S. een andere leuke film (zelfs een betere) die ook om eten draait en vrij extreem is, is de Drama / Komedie film "Estômago (2007)" met daarin eveneens een mollige vrouw, namelijk Fabiula Nascimento.

notsub
-
- 1400 berichten
- 1385 stemmen
Dit zal destijds ongetwijfeld een spraakmakende film zijn geweest met al dat bloot en die hilarische schranspartijen. Ik kon het meeste goed hebben, maar er trad halverwege wel een verzadiging op. Dat is iets waar de acteurs in deze film anders mee omgaan dan ik. Die weten van geen ophouden en tarten hun lijf met alleen meer meer, meer, meer van dat eten. Daarbij komen ze ook geen tekort aan sex en zeker gecombineerd levert dat unieke beelden op. Als film werd het eentonig. Toch, naar deze overtreffende trap in decadentie bleef ik wel aandachtig kijken.

Roger Thornhill
-
- 5794 berichten
- 2314 stemmen
Voor de zoveelste maal herzien, en het is nog altijd een geweldige film: tragisch, komisch en absurdistisch – en omdat je iedereen ook echt met overgave (en later met ongeveinsde weerzin) ziet schranzen komen de laatste 45 minuten des te harder aan.
Opmerkelijk dat zoveel mensen hier deze film niet grappig vinden. Een paar momenten: het gezicht van Noiret wanneer zijn oude voedster hem een plezier achter zijn gulp bereidt, Piccoli in zijn balletpak, Mastroianni die in de Bugatti aan het pompen is, Tognazzi die onverstoorbaar de meest copieuze gerechten blijft klaarmaken, Piccoli die, liggend op een bed in de kinderkamer, van een enorme schotel puree wordt gevoerd, de gelaatsuitdrukkingen van Piccoli en Tognazzi wanneer ze zien hoe Noiret reageert op wat Mastroianni en Ferréol uitspoken achter het standbeeld in de tuin, de exploderende toiletpot ("Merde! Merde!"), Ferréol die met haar blote billen op de deegwaar wordt gezet terwijl we daarachter het lijk van Mastroianni in de vrieskamer zien zitten, en natuurlijk de vorm van Noirets laatste taarten, en ja, Piccoli's pianowind blijft hilarisch (hoewel we even later zien dat dat bepaald geen dróge wind was – en in de daaropvolgende scène zien we hoe hij Mastroianni gezelschap houdt in de vrieskamer). Naar het einde toe wordt de film natuurlijk steeds grimmiger (getuige het bezwete gezicht van Tognazzi), maar de liefde waarmee Andréa Ferréol de mannen naar hun laatste maaltijden begeleidt blijft toch steeds bijna tastbaar.
In de zeer onderhoudende interviewbundel Filmster is een vak van Ab van Ieperen uit 1976 staat ook een gesprek met Michel Piccoli. Daarin zegt de laatste over het succes de scandale van deze film: "Ik werd toen geconfronteerd met een mentaliteit van: die acteurs doen ook maar alles, voor het geld en de publiciteit. Alsof we bewust het schandaalsucces hadden nagejaagd. Terwijl we tijdens de opnamen geen moment het gevoel hadden een provocerende film te maken, in het begin dacht ik zelfs dat hij vooral erg grappig zou worden. Pas na twee weken opnamen begonnen we ons gespannen te voelen, kregen we het juiste gevoel van verstikking. Ik vind het een film van een voorbeeldige soberheid. Misschien komen er pornografische passages in voor, maar het is voor mij toch een kunstfilm. [...] We waren er zelf van overtuigd dat La grande bouffe geen stuiver zou opbrengen, maar we vonden het belangrijk dat de film gemaakt werd. [...] Die film is alleen gemaakt kunnen worden omdat een aantal acteurs gek genoeg was om mee te willen doen. Nu wordt ons verweten dat we de commercie hebben nagejaagd, terwijl we eigenlijk geloofden dat de meeste mensen de film zouden mijden als de pest."
En over de rol van Andréa Ferreól: "De vrouw in La grande bouffe belichaamde de dromen, de idealen van elk van de vier mannen in die film. Ook in de naaktscènes, de seksuele scènes werd ze niet geëtaleerd, maar gesublimeerd. Alleen is het dan noodzakelijk dat het publiek met minstens één van die mannen kan meevoelen. Als men dat niet kan of wil opbrengen, dan kan ik me voorstellen dat zo'n film walglijk wordt gevonden."

Fransman
-
- 2911 berichten
- 2199 stemmen
De Italiaanse regisseur Marco Ferreri zat er nooit om verlegen schandalen en schandaaltjes te creëren met zijn films. Dat lukte wonderwel met ‘Le Grande Bouffe’ uit 1973, waarin vier middelbare heren van stand zich een aantal dagen in een grote villa te buiten gaan aan drinken, eten en seks. Dat wordt al snel zuipen, vreten en hoereren met als gevolg veel scheten, veel stront en veel kotsen.
De film is afwisselend hilarisch, walgelijk, onbegrijpelijk en dramatisch. Van de heren (gespeeld door superacteurs Marcello Mastroianni, Phillipe Noiret, Michel Piccoli en Ugo Tognazi) overleeft geen enkele het bacchanaal. De vijfde ster (de wulpse Andrea Ferréol) overleeft wel en is niet te beroerd de mannen een handje toe te steken bij hun zelfgekozen dood door hedonisme.
Eén ding is zeker: het is een film die je, wanneer je hem hebt gezien nooit meer vergeet.
Precies.
Deze film vergeet je nooit meer als je hem hebt gezien. Ontelbare malen gezien. Uit de jaren zeventig. Marco Ferreri was onze grote held. De verbeelding aan de macht. Maar ook wel een vleugje existentialisme. Briljant verhaal. Gespeeld door vier topacteurs, toen de besten van die jaren: Philippe Noiret, Marcello Mastroianni, Michel Piccoli en Ugo Tognazzi, van wie alleen Michel Piccoli nog in leven is. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat het publiek van nu minder enthousiast is, de film traag vindt en te lang vindt duren en zelfs saai vindt. Dit is een andere tijd, met andere waarden en andere verwachtingen. Toch blijft het een icoon uit de filmgeschiedenis. En voor mij onvergetelijk.

Roger Thornhill
-
- 5794 berichten
- 2314 stemmen
Gespeeld door vier topacteurs [...] van wie alleen Michel Piccoli nog in leven is.

Fransman
-
- 2911 berichten
- 2199 stemmen
Je hebt gelijk. Ik zat al te twijfelen. Een hele generatie grootheden verdwenen. Het is niet anders. Dank voor je correctie.
Bekijk ook

Le Notti Bianche
Drama, 1957
53 reacties

Adams Æbler
Komedie / Drama, 2005
278 reacties

Divorzio all'Italiana
Komedie, 1961
20 reacties

Cani Arrabbiati
Thriller / Drama, 1974
35 reacties

Jeder für Sich und Gott gegen Alle
Drama, 1974
29 reacties

Dolls
Drama / Romantiek, 2002
537 reacties
Gerelateerde tags
zelfmoordcall girlsekseating and drinking jeugdvrienden
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API

© 2025 MovieMeter B.V.