
An American Werewolf in London (1981)
Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Horror / Komedie
97 minuten
geregisseerd door John Landis
met David Naughton, Jenny Agutter en Griffin Dunne
Twee Amerikaanse jongens worden op de Schotse Hooglanden aangevallen door een wolf. Eén van de jongens overleeft de aanval en de wolf wordt door de omwonenden doodgeschoten. Maar na dit voorval gebeuren er vreemde dingen met de jongen bij volle maan.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=ArJhUEAeiw0
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,5 / 92655)trailer (YouTube)iTunes: € 6,99 / huur € 3,99huur bij Google Play voor € 3,99Spanning, horror en ook nog goede humor, waar zie je dat nu nog sprak hij wijselijk
Maar helaas. Ook deze film wist mij absoluut niet te vermaken.
Het eerste half uur was zo slecht nog niet. Er hing een lekkere mysterieuze sfeer wat erg goed werd neergezet. Maar na ongeveer een half uur gaat de film bergafwaarts. Er gebeurd de gehele film in mijn ogen vrij weinig tot niks en het wist me allemaal ook totaal niet meer te boeien.
Acteerwerk kon er nog meer door maar verder kan ik niet veel positiefs over de film zeggen.
1,5*
Had hier zo'n vijftien jaar terug een gold collector's edition van op dvd met interview met John Landis erop. Die met dat filmpje waarin ze het hebben over de special effects en ze zich konden opwinden over dat stukje plastische effect dat onderaan de kin hing van die vriend die als zombie verscheen in zijn nachtmerrie. Wat een fantastisch bonusmateriaal was dat.
Zowiezo zijn de nachtmerriesequences fe-no-me-naal en die weerwolf-wehrmachttroopers doen me denken aan die nam-oorlog zombie veteraan uit House 1986.. hey wacht eens even, op een rijtje:
Fred Dekker, schreef het scenario voor House 1986 en raakte geinspireerd door Twilight Zone the movie 1983. Aan die verfilming werkte John Landis mee voor het eerste segment. U weet wel, die met het beruchte helicopterincident. En John Landis is de regisseur en schrijver van American Werewolf. Is dat niet toevallig?
Die cameo van Rik Mayall viel me destijds ook al gauw op. Dat was gek genoeg in het begin van de film toen ik nog durfde te kijken, de rest van de film zou namelijk veel te eng voor me gaan worden. Hij was in die tijd al geen onbekende meer, verscheen op teevee met the young ones, the bad news en onder meer later ook als naargeestige verteller in the Grim Tales. Er waren meer kleine cameos zoals Frank Oz van de muppets, en zijn tegenstander bij het schaken, dat was Brian Glover wellicht beter bekend van als Andrews van Alien 3 en mister Rottweiler van Bottom (tevens RIP)
Acteerwerk kon er nog meer door maar verder kan ik niet veel positiefs over de film zeggen.
1,5*
Bijzonder, de Oscarwinnende make up effecten behoren nog steeds tot de beste ooit.
Zowiezo zijn de nachtmerriesequences fe-no-me-naal en die weerwolf-wehrmachttroopers doen me denken aan die nam-oorlog zombie veteraan uit House 1986.. hey wacht eens even, op een rijtje:
An American Werewolf in London / Interview with John Landis- pt 1 - YouTube zie na 6.44 min.
Uzi's had je niet bij de Duitsers, maar is wel een Israëlisch ding. Dat is mijn eigen toevoeging.
En nog steeds vind ik de transformatie verbluffend, met die van de Howling 1981 als beste tweede ooit.[quote]
Ik heb dat precies andersom, heb beide films in de bioscoop gezien, welke daarvan de eerste was, dat weet ik niet meer, wel was ik bij beide films onder de indruk van de transformaties en ik vind die in de Howling dus net wat gelikter zeg maar.
Omdat American ook veel meer humor bevat, iets wat zeker goed werkt in een horror, maar hier was me dat net iets te veel en daarin steekt dus Howling in sfeer American voorbij, in Howling had je bijna constant de spanning wanneer komt de volgende scene met iets van de weerwolf, in American wist je dat wanneer het monster even in beeld was geweest dan was er tijd om te ontspannen, komt ook door de komische bijrollen van de slachtoffers, heel erg vermakelijk. Maar dat voorkomt dat de spanning wordt vastgehouden.
De acteerprestatie van Naughton houdt niet over, hij wordt eigenlijk van het doek gespeeld door Agutter, misschien was het beter geweest dat Dunne deze rol had gekregen.
Wel zijn alle bijrollen van een zeer hoog gehalte en de enkele onvolkomenheden in het scenario, ach die neem je voor lief, uiteindelijk kijk je ook naar een cultfilm als deze om eens lekker te griezelen en dus over de linie bekeken is American werewolf in London een lekkere horror in het subgenre waar ik al heel lang fan van ben.
Twee Amerikaanse toeristen trekken door Noord-Engeland. In een mysterieus dorpje worden ze op de heide door een wolf aangevallen. Als een van hen later in een ziekenhuis in London ontwaakt raakt hij er langzaam maar zeker van overtuigd dat hij een weerwolf is geworden.
Op een of andere manier had ik helemaal niet verwacht dat het een komedie film zou zijn. Horror/Komedie is soms geslaagd, maar meestal waardeloos, ik heb toch liever 'serieuze' horror. Toch vind ik dat John Landis de humor hier lekker luchtig brengt en de spannende momenten niet laat verpesten. Al vind ik wel dat hij af en toe net te ver gaat en dat hij dat hij beter een meer serieuze aanpak had kunnen kiezen.
De film begon heel sfeervol op de spook-achtige heiden. Heerlijk regenachtig sfeertje hangt er, alleen nog maar versterkt door de muziek. Ook de beelden van London, waar mensen door de weerwolf worden achtervolgt waren erg sterk. De gave droomscènes zagen er ook erg goed uit.
Speciaal voor deze film is de categorie Beste Make-up Special Effects bij de Oscars ontstaan. Rick Baker heeft terecht de prijs gewonnen want zijn werk aan deze film is uitstekend. De transformatie scène zag er erg indrukwekkend uit en verder zagen de wolf en de gore er ook zeer goed uit. Baker werkte tegelijk ook als supervisor aan The Howling waar zijn leerling Rob Bottin de special effects verzorgde. Bij The Howling zag de wolf er minder uit maar de transformatie vond ik mischien wel beter. Ook The Company of Wolves had een erg gave transformatie scène.
Blue Moon vond ik erg goed werken bij de film en paste vooral goed in het begin. Daarna vond ik dat Landis wat teveel bestaande muziek gebruikte. Elmer Bernstein heeft een erg mooie en spannende soundtrack voor de film gecomponeerd, maar daar zijn maar 7 minuten van gebruik in de film.
Al met al zeker geen slechte weerwolf-film. Zonder de luchtigheid en de gave effecten zou het echter een vrij standaard horror-filmpje zijn geweest. Het einde is veel te abrupt en er had veel meer mee gedaan kunnen worden. Door de special effects en make-up alleen al is de film echter het bekijken meer dan waard.
Ook is de heerlijke Britse humor aanwezig en opgevuld met goede muziek.
De film volgt twee jongens die aan het backpacken zijn in England waarna ze een pub tegen komen met de naam ‘Het geslachte lam’ en daarbij nogal een heftig plaatje waar een wolf op gebeeld staat. Eenmaal binnen getreden worden ze niet met een warm hard verwelkomt en laten de cafébezoekers al gauw merken dat ze niks van de twee willen weten. Wanneer de twee besluiten te vertrekken maakt de barvrouw zich toch wel druk omdat het die dag ook volle maan is. Terwijl de stamgasten het geen reet boeit volgen de twee hun weg als er toch een akelig gehuil klinkt en ze aangevallen worden door een wolf. Jack overlijd door de aanval en David weet te ontsnappen met de behulp van de dorpelingen die het toch wel wat boeiden. Als hij in het ziekenhuis ligt word hij verliefd op de zuster en eenmaal ontslagen uit het ziekenhuis trekt hij bij haar in alleen wat ze te wachten staan met de volle maan weten ze nog niet.
In het algemeen dus een aardig geinig verhaaltje met de periode in het ziekenhuis wat dan voor mijn gevoel aardig in kakt. Voor de rest is de film wel geinig vind het acteerwerk prima geslaagd en voor de jaren ’80 zag het er gelikt uit.
John Landis heeft hier weer een prima film neergezet waar de speciale effecten en make-up er gelikt uitzagen en dan vooral Jack vond ik er gaaf uit zien maar, ook de lijken op het eind zagen er gelikt uit. Al om al, prima horror en heerlijk om zo Halloween bijna mee af te sluiten (ik zet er nu nog even eentje op). Een wat kortere mening maar ben aardig moe dus na de film direct naar bed!
3.5*
Heej, An American Werewolf is een horror zoals die hoort te zijn en vooral voor begin jaren '80-begrippen is dit een topper! Het plot is aardig gevonden, de grappen slaan zowaar aan en de special effects + make-up van de bloeddorstige weerwolf zijn topnotch. Wat een niveau!
Ik kon me ook herinneren dat ik de gesprekken met de overleden Jack destijds erg grappig vond, dat vond ik nu iets minder, vond het sowieso niet echt een komedie al was er wel de nodige humor. Wel een aardige running gag, een soundtrack vol met moon-themed songs, miste nog wel Moon River en Walking on the Moon.
Ondanks het sterke begin zakt de film gelukkig amper in. John Landis maakt veelal films die veel te lang doorgaan, maar zijn American Werewolf in London is gelukkig sterk qua pacing. De film heeft wel een behoorlijke opbouw, pas na een uurtje krijgen pas de befaamde transformatie, een scène waar de film nog steeds om bekend staat. Niet eerder liet men een transformatie, in een totaal verlichte ruimte, op deze manier zien. En de effecten van Rick Baker en consorten staat nog steeds als een huis. Iets minder spectaculair zijn de momenten waarop de wolf echt aanvalt, dan zie je toch veelal snel een shot van de kop, waarna men weer gauw wegsnijdt naar een ander shot. Wat overigens niet wil zeggen dat de film tam is, de film bevat opvallend genoeg aardig wat gore voor een 'luchtige' horrorfilm.
Ondanks dat het dus even wachten is voor de transformatie, is er nog genoeg leuks te beleven. Zo heeft David bijzondere nachtmerries in het ziekenhuis - stuk voor stuk fantastische scènes; van hilarisch tot lekker eng - en natuurlijk zijn alle scènes met zombie Jack ook heerlijk. De scène waarin hij met David en alle andere slachtoffers van David in de pornobioscoop zit levert ook een paar erg geestige momenten op. Zelfs de film die ze kijken - See You Next Wednesday - is hilarisch. Ben geen groot liefhebber van de pure komedies van Landis, maar deze mix van horror en humor is wat mij betreft een enorme schot in de roos. Een film waar je enorm van kan genieten en wat mij betreft ook een veel betere film dan jaar- en genregenoot The Howling. Verder is er überhaupt weinig concurrentie op het gebied van pure weerwolffilms, laat staan dat er ooit eentje is gemaakt die zo sterk is als deze.
4,5 sterren.
4,5
Bijzonder, de Oscarwinnende make up effecten behoren nog steeds tot de beste ooit.
Absoluut , ik weet nog goed dat de effecten het gespreksonderwerp nr 1 was op het schoolplein en met name de transformatiescene .
An American Werewolf in London is een vermakelijke griezelfilm met mooie make-up en aardige special effects. Vooral de transformatie van de jongen naar de weerwolf is mooi gedaan. De film wil echter nooit echt eng worden, en ik kan me dan ook niet herinneren dat ik destijds op het puntje van mijn stoel heb gezeten. 3,5*
De effecten zijn voor die tijd erg goed en voor het eerst was er in de geschiedenis van weerwolf films dat je de man in een wolf ziet veranderen die op vier poten liep.
Goede horrorffilm met de nodige Engelse humor.
Een aanrader
Een horror klassieker. Als liefhebber van het genre kwam ik deze toch nog erg vaak tegen op lijstjes. Het Weerwolf gebeuren trok mij alleen nooit genoeg om er aan te beginnen. Nu viel dat aspect eigenlijk nog best mee hier. De transformatie is samen met het gezicht van zijn dode vriend het beste aan de film. Zag er nog steeds prima uit. Het is soms ook nog wel grappig, vond de fake porno film het leukst. Het is allemaal beetje belegen humor anno nu, maar het irriteerde niet.
Probleem wat de film wel heeft is dat het qua pacing niet geweldig loopt. Je hebt een vrij lange aanloop tot zijn transformatie. Daarna maakt hij even London onveilig en hij wordt meteen doodgeschoten bij de eerstvolgende poging. Het is wel fijn dat de film maar 90 minuten duurt, maar in hoe die 90 minuten zijn opgebouwd mocht nog wel wat geschoven worden. Dan had de film wellicht ook iets spannender of enger kunnen zijn. Want nu is het geen geweldig komedie en geen geweldige horror.
Toch vermaakte ik mij nog wel genoeg voor een voldoende. Maar buiten de effecten is er wel het een en ander aan te merken op de film.
3 sterren.
Het feit dat dit zich hoofdzakelijk in Schotland afspeelt en niet in het verre Hollywood maakt het geheel alleen maar beter. Goeie film, blijft het bekijken waard, na al die jaren.
Dat gehuil op die donkere vlakte....ik heb dezelfde rillingen ooit meer gehad.
De make-up en effects zijn briljant gedaan.
Met recht een klassieker!
Grote meevaller want normaal heb ik het niet zo met die weerwolven in horrorfilms. Als horrorfan kan je alleen een film met zo'n status moeilijk aan je voorbij laten gaan en achteraf bleek het dan ook reuze mee te vallen. Ik vond het zelfs erg leuk, en dat met een Weerwolf als concept.
De combinatie tussen humor en horror werkt inderdaad erg goed. De film begint eigenlijk als horrorfilm, en eentje die behoorlijk sfeervol weet te zijn. Zo'n locatie als The Slaughtered Lamb is natuurlijk direct een grappig gekozen detail, maar het begin in zijn geheel is gewoon erg sfeervol en vermakelijk.
Daarna slaat de film wat meer om in lompe komedie met een zwart randje. Regelmatig werkt het best goed maar het slechte acteerwerk zit de film wat in de weg. Naughton lijkt zich totaal niet op zijn gemak te voelen en levert maar weinig goede dialogen af. Zijn dode vriend Dunne is overigens ook niet veel beter. Enkel Agutter en Woodvine weten zich nog een beetje te redden.
De lompheid van deze film is soms grensoverschrijdend, die droomsequenties bijvoorbeeld zijn moeilijk te vergeten. Verder ziet het er allemaal goed uit, sfeervolle locaties en camerawerk en leuke practical effects. Soms wat goedkope schmink, maar in het algemeen is het prima te doen. In de finale gaat het allemaal volledig los waardoor de effecten iets doorzichtiger zijn maar van zijn charme verliest het niks.
Heel spannend is het nergens en regelmatig is het wat verouderd maar zo'n film als deze valt moeilijk niet te appreciëren. Het is een erg vermakelijke combinatie tussen humor en horror en die wisselen elkaar prima af. Wat mij betreft is de film soms iets te abrupt en het acteerwerk is erg slecht, maar de charme zit er volop in en de lompheid gecombineerd met brute horror werken gewoon nog steeds. Leuke film.