An American Werewolf in London (1981)

Fantastisch! De humor en de oprecht spannende momenten wisselen uitstekend af. De humor deed me af en toe denken aan Beetlejuice, al is die film veel meer een komedie.

De make-up en effects zijn briljant gedaan.

Met recht een klassieker!

Leuk.

Grote meevaller want normaal heb ik het niet zo met die weerwolven in horrorfilms. Als horrorfan kan je alleen een film met zo'n status moeilijk aan je voorbij laten gaan en achteraf bleek het dan ook reuze mee te vallen. Ik vond het zelfs erg leuk, en dat met een Weerwolf als concept.

De combinatie tussen humor en horror werkt inderdaad erg goed. De film begint eigenlijk als horrorfilm, en eentje die behoorlijk sfeervol weet te zijn. Zo'n locatie als The Slaughtered Lamb is natuurlijk direct een grappig gekozen detail, maar het begin in zijn geheel is gewoon erg sfeervol en vermakelijk.

Daarna slaat de film wat meer om in lompe komedie met een zwart randje. Regelmatig werkt het best goed maar het slechte acteerwerk zit de film wat in de weg. Naughton lijkt zich totaal niet op zijn gemak te voelen en levert maar weinig goede dialogen af. Zijn dode vriend Dunne is overigens ook niet veel beter. Enkel Agutter en Woodvine weten zich nog een beetje te redden.

De lompheid van deze film is soms grensoverschrijdend, die droomsequenties bijvoorbeeld zijn moeilijk te vergeten. Verder ziet het er allemaal goed uit, sfeervolle locaties en camerawerk en leuke practical effects. Soms wat goedkope schmink, maar in het algemeen is het prima te doen. In de finale gaat het allemaal volledig los waardoor de effecten iets doorzichtiger zijn maar van zijn charme verliest het niks.

Heel spannend is het nergens en regelmatig is het wat verouderd maar zo'n film als deze valt moeilijk niet te appreciëren. Het is een erg vermakelijke combinatie tussen humor en horror en die wisselen elkaar prima af. Wat mij betreft is de film soms iets te abrupt en het acteerwerk is erg slecht, maar de charme zit er volop in en de lompheid gecombineerd met brute horror werken gewoon nog steeds. Leuke film.

Horror komedie is de juiste omschrijving van deze film al met je horror wel met een hele grote korrel zout nemen. Het is gewoon een leuke film om weer eens gezien te hebben . Nergens hoogstaand nergens spannend, maar toch leuk om naar te kijken. Het duurt wel lang voordat we de transformatie te zien krijgen. Dat is dan ook aardig gedaan. De acteerprestaties zijn niet denderend wat ook geldt voor de teksten die vrij kinderlijk worden uitgesproken. Vond het trouwens wel weer fijn om Jenny Agutter weer eens te zien. Op dit moment 68 jaar oud. Het eind is nogal snel in elkaar gezet, maar goed al met al een nette voldoende en voor die tijd best wel vermakelijk.

Film 3.0

Beeld 3.0/3.5 (blu ray)

Geluid 3.5

"An American Werewolf in London is not a comedy!"...

Geniale nachtmerrie scène met de nazi-beesten!

An American Werewolf in London combineert gevatte dialogen met (zelfbewuste) trashy horror. Echt spannend wordt het nooit, maar dat lijkt ook helemaal niet de intentie van de makers. De film is in de eerste plaats bijzonder entertainend en voelt na 40 jaar nog steeds erf fris aan. 3,5*

Here I sit in a porno theatre in Piccadilly Circus talking to a corpse...

Een goede weerwolffilm, met een ijzingwekkende transformatiescène die er ook nu nog prima uitziet. Heeft me als kind wekenlang nachtmerries bezorgd... Ik zag overal weerwolven : onder mijn bed, in mijn kleerkast .... Ook de humor werkt prima op de goede momenten zoals wanneer David naakt wakker wordt in een zoo.. In het eerste half uur in de Schotse highlands zat er veel sfeer in met dat geheimzinnige gedoe in die pub, waar de twee toeristen meer dan onwelkom waren. Het entertainmentgehalte lag alvast lekker hoog. Het eindigt wel vreemd.

Ontzettend bekende titel maar daar kan Leonerd Bernstein zelf ook voor gezorgd hebben met zijn stuk An American In Paris. Heel toevallig voorziet Bernstein deze film ook nog van de soundtrack. Dus de naam en connectie is niet ver weg.

Ergens meen ik dit wel eens gezien te hebben toch staat het niet heel helder voor de geest war dat betreft. Lekker begint de film sowieso muzikaal gezien met CCR's Bad Moon Rising. Wazig is de opening met de backpackers op de hei waarop er snel vervolgt wordt met David in het ziekenhuis te London met alles dat daar nog te wachten staat.

Bijzonder sterk is het allemaal niet te noemen maar een bepaalde mix heeft de film zeker wel. De goedkoop achtig ogende horror, de vreemde nachtmerries en hallucinaties, een bepaalde komische noot, de niet verkeerde zuster Alex, en vooral de muziek van Bernstein. Het heeft allemaal wel wat. Jammer vind ik toch persoonlijk dat de film richting het einde heel snel afgeraffeld wordt en er maar mijn mening wel een half uur meer in gezeten had en mogelijk een iets betere opbouw naar het einde.

Laatste nog te zeggen over deze droogkomische semi griezel film is de transformatie van David naar een weerwolf, dat ziet er toch echt goed uit hoor voor '81. Daarom is An American Werewolf In Paris een meer dat prima avondje vermaak.

Wilde de film al eens herzien en aangezien de dvd echt niet meer kan heb ik de Arrow Video remaster op 4K aangeschaft en dit was geen verkeerde keus. De film is haarscherp, maar de grain is nog dusdanig dat de film voelt alsof het gisteren is geschoten en toch die perfecte vibe van de begin jaren 80 heeft.

Verder scheelt het enorm dat de film praktische effecten heeft. Alles ziet er hyperrealistisch uit en de keren dat de weerwolf vol in beeld is ziet het er anno 2022 nog steeds zeer geloofwaardig uit. Natuurlijk is de weerwolf de overige 90% maar gedeeltelijk in beeld, maar dat zijn de beperkingen van die tijd. De ondoden zien er verder ook prima uit en de gore is ook nog steeds A+.

De film zelf is op een paar momenten spannend, maar moet het ook vaak van de enorme meligheid hebben. Daardoor voelt de film soms iets te knullig aan, want de romance met Alex voelt te gekunsteld aan. Maar het is verder zo uniek met dit concept dat je toch valt voor de charmes van deze film.

Score blijft staan.

Ik was eigenlijk aangenaam verast. De film neemt zichzelf niet al te serieus. De openingsscene met de dorpelingen vond ik vrij afgezaagd. Daarna werd het een stuk leuker. Er zaten een paar leuke (achtervolgings)scenes, die ik fraai in elkaar vond zitten. De Britse humor daarentegen ben ik zelden een liefhebber van en in deze film ook niet. Het einde vond ik vrij abrupt, maar wellicht passend. De film was zeker de moeite waard.

An American Werewolf in London

Wauw, niet verwacht dat deze film zo leuk was.

Dit was een leuke verrassing. 2 Amerikanen die in Engeland overvallen worden door een weerwolf. Eentje overleeft het en de andere is gered, maar wordt nu tijdens volle maan zelf een weerwolf.

De film had een goede opbouw en had voor die tijd toch prima practical effects. Hoe David voor de 1e keer transformeert, dat zag er echt goed uit. Daarna zien we maar kleine stukjes van de weerwolf en ook nog van zijn overleden vriend, maar ook dat zag er goed uit. Het einde was abrupt, maar het paste inderdaad wel bij de film.

3,5 sterren.

Jeugd sentiment.Een hel goeie film en heel mooi in beeld gebracht.Èén van de beste films ooit

Nog eens herzien na 10 jaar. Wat een geweldige film. Alles klopt voor mij: de horror, de fantastische sfeer (zeker het dorpje met The Slaughtered Lamb), de humor, de soundtrack, de effecten en de acteurs. Alles valt goed in elkaar en het ene stoort het andere niet. Het einde is inderdaad wat abrupt, maar dat past misschien ook wel bij de film.

Ik ben niet zo tuk op weerwolven. Meer nog dan andere creaturen vind ik ze angstaanjagend. Het moet te maken hebben dat ik vroeger als kind te veel naar Stephen King´s Silver bullet heb gekeken.

Een bijzondere sfeer hier in An American werewolf in London. Zeker het gebeuren in de Schotse Hooglanden is erg mysterieus en sfeervol. In de pub wordt het mysterie alleen maar groter en in de donkere nacht in de natuur is het sfeergedeelte top.

De film heeft ook zijn luchtige zelfs humoristische kant zonder dat het een klucht wordt. Die zombies waren wel geinig, maar halen de aandacht van de weerwolf weg. Verder ook technisch verzorgd met een prima transformatie van man tot weerwolf. Fijn!

Prima horror comedy en dat is wat mij betreft één van de moeilijkste genres. Hier zien we een mix van een goed verhaal, goeie puntige dialogen, goeie make-up, toffe sfeervolle settings (de countryside en Londen) en de moeder aller weerwolf transformaties. De scenes met de snel degraderende Jack vormen een visuele en inhoudelijke meerwaarde. De finale is best wel spectaculair te noemen. En we mogen blij zijn dat het niet wordt uitgemolken tot een film van 120 m.

ik kan me goed herinneren dat toen deze film in 1981 uitkwam iedereen op school het had over de transformatie scene , die scene was dermate indrukwekkend dat de effecten zelfs anno nu nog steeds indrukwekkend zijn , stop motion is gewoon nog steeds ( mits goed uitgevoerd ) naar mijn mening nog steeds superieur aan de CGI variant .

het verhaal is simpel , David en zijn vriend zijn aan het backpacken door engeland en worden

snachts aangevallen door een weerwolf , zijn vriend overleefd het niet en hij word wakker in een ziekenhuis in Londen .

In zijn dromen die nogal een donker humoristische ondertoon hebben komt zijn vriend hem waarschuwen dat hij gedoemd is om nu ook in een weerwolf te veranderen .

Ondertussen krijgt hij een relatie met de nurse die hem heeft verzorgd in het ziekenhuis .

Lichte humor vermengd met wat sterke jumpscares en stevige horror , een sterk geheel dat een zeer onderhoudende horrorfilm oplevert .

Na 19 jaar weer eens herzien. Toch een stuk sfeervoller dan ie was in mijn herinnering. De transformatie was me bijgebleven, maar niet hoeveel humor erin zat. Aangenaam verrast toch wel. Het einde is ook geweldig, ze pakken flink uit.

Graag gezien. Knappe opbouw de eerste 30 minuten op het platteland met in de pub en daarna de aanval van de weerwolf. Daarna in London ontvouwt de film zich als een tragische liefdesverhaal. Maar ook oog voor de dubbele identiteit van weerwolf (moordenaar) en slachtoffer (onschuld). Het deed me denken aan een zinnetje uit een song van Spinvis nl 'Ik heb een buitenaardse stof in mijn bloed, ik werd verleden jaar ontvoerd door een ruimte schip en sindsdien gaat het met mij niet zo goed'. Het had de stream of consciousness van David Knefler kunnen zijn en typeert ook goed de toon van de film. Want de mix tussen horror/griezel (zoals in het metrostation - mooi gefilmd in POV van de weerwolf) en comedy is perfect, het ene staat niet in de weg van het andere. Ergens in de film stapt een jongetje huilend naar zijn moeder en zegt : A naked amercian stole my balloon. Het had evengoed de titel van deze film kunnen zijn.

Net weer eens opnieuw gekeken en ondanks dat dit een film van 43 jaar oud is blijft het nog steeds één van de beste weerwolf films, nou ken ik ook wel niet veel films over een weerwolf maar deze blijft na al die jaren nog steeds leuk om te zien. Voor een film uit 1981 ziet het er heel goed uit. Ik weet nog toen ik 'An American Werewolf in London' zag, toen die net uit was, vond ik het echt een topfilm, en dat blijf ik het nog steeds vinden.

An American Werewolf in London is een grootse film voor zijn tijd echt heel fraai. Enige minpuntje: ruim 40 jaar na dato toch iets minder spannend dan toen(lol).

Ik heb genoten van An American Werewolf in London, al was het maar omdat goede weerwolf-films nu niet bepaald voor het rapen vallen. Jammer, want het is wel echt een mythologisch beest waar ik graag meer films gewijd aan zou zien; ik heb de weerwolf altijd boeiender en cooler gevonden dan bijvoorbeeld vampiers of zombies. Maar deze American Werewolf dus; het begint al meteen heel sfeervol en onheilspellend in de Schotse weides, de herberg met de onvriendelijke dorpsbewoners en dan uiteindelijk de vrij gruwelijk in beeld gebrachte weerwolf-aanval. Meer kan je al bijna niet wensen van een film als deze. John Landis tovert mooie beelden en sfeervolle sets en landschappen uit zijn hoed. De rest van de film heeft echter ook nog heel wat leuks te bieden, waarbij ik vooral de humor en absurditeit (die eerste droomsequentie bijvoorbeeld, met die schietende weerwolven) een interessante keuze vond. Ik had meer een full-on horrorfilm verwacht, maar de film is met momenten erg luchtig en leuk. Een combinatie die eigenlijk niet zo goed zou horen te werken, maar dat toch doet. David Naughton doet het tof in de hoofdrol, en ook Griffin Dunne speelt leuk, zowel in het begin als tijdens de 'hallucinaties' als ondode. En vooral de make-up effecten van Rick Baker zijn een aantal decennia later nog steeds heel indrukwekkend. De transformatie is beroemd - en met reden - maar vooral ook de bloederige praktische effecten en toegetakelde lichamen zien er héél sterk en overtuigend uit. Fantastische scène, zo tegen het einde aan, wanneer David in de cinema tussen al zijn kibbelende slachtoffers zit. Opnieuw die combinatie van horror en humor, en eigenlijk als scène een perfecte weerspiegeling van de film in z'n geheel.

Enkel de échte 'weerwolf-actie' vond ik achteraf gezien een beetje karig. Het is logisch natuurlijk dat er, omwille van bepaalde technische limitaties, veel aan de suggestie overgelaten moet worden. Maar de moordscènes hebben daardoor nooit helemaal de impact die de rest van de film wel heeft. Het einde gaat ook heel snel en abrupt. Hetzelfde kan gezegd worden over de ontluikende relatie tussen David en de verpleegster. Dat laatste is niet echt een punt waar ik over val, maar dan had ik liever gezien dat er bijvoorbeeld op andere zaken focus was gelegd. Geen perfecte film, maar wél héél leuk.

Dikke 3.5*.

Deze zeer bijzondere eighties cult classic meesterwerk opnieuw gezien op de 4K uitgave en een film als deze, moet je beoordelen gezien uit die tijd, waarin deze film toen gemaakt.

Het beeld heeft een prachtige upgrade gekregen, maar wat wel jammer is, dat de geluidskwaliteit van deze film, niet geupgrade is.

Geen DTS en geen Dolby Atmos dat had deze film zeker verdient.

Maar verder is deze film, die behoort bij de beste films uit de eighties.

Een knap gemaakt Cinema werk met nog de oude practical special effecten.

Een uitmuntend gemaakte film van de makers.

En met een meesterlijk acterende cast van hoofdrol spelers en een verder uitstekende cast.

En heerlijke sfeervolle film muziek, die bij deze film past.

Een film met een prachtig verhaal en een film die spannend blijft waarbij je op het puntje van je stoel zit.

Maar ook met hele leuke zwarte humor.

Deze classic film blijft een genot, om naar te kijken voor de oude maar ook de nieuwe generaties, die van dit soort zeldzame uitmuntende films houden.