Lassie Come Home (1943)

Vroeger vond ik dit toch een vermakelijke film! Nu zie ik slechte acteerprestaties en veel fouten..... Toch geen slechte film voor die tijd.....

De "moeder" van alle Lassie-films en -series. Een heel vroege rol van Elizabeth Taylor (haar tweede filmrol), reden om haar naam niet meteen met de andere hoofdrolspelers te tonen. Zij en Roddy McDowall hebben ook samen gespeeld in Cleopatra.

Deze film is geheel in de Verenigde Staten opgenomen, hoewel het verhaal zich in Noord-Engeland (Yorkshire) en Schotland afspeelt. Het terrein van de buitenopnamen lijkt niet eens op het Verenigd Koninkrijk. Ook ongeloofwaardig is het veel te zuivere Engels van Roddy McDowall, die met een zwaar accent zou moeten spreken. Te vaak zeggen de burgers "sir" tegen de hertog, hoewel ze goed weten dat hij met "Your Grace" moet worden aangesproken (hetgeen ze overigens ook wel doen).

Heb meer genoten van de remake uit 2005 met Peter O'Toole.

Dit zijn jeugdfilms zoals ze horen te zijn! Geweldig, heerlijk sentiment.

Misschien wel de beste Lassie film. Dit was volgens mij van Universal Studios en het blijft toch knap hoe ze die beesten trainen. Ook een degelijke rol van Elizabet Taylor. 4,0.

Elizabeth Taylor viel hier van haar paard en zou de rest van haar leven last houden van de rug.

Bedankt voor de info.

Goeie film waarin de collie Lassie verkocht wordt, maar toch weer haar weg naar huis terugvindt. Sentimenteel en onderhoudend. Grotendeels gefilmd op locatie, wat een aantal prachtige natuuropnames oplevert. Zeker leuk om een piepjonge Elizabeth Taylor te zien, maar het is uiteindelijk toch Lassie die de show steelt.

Lassie won't be waiting for ye at school anymore

Persoonlijk heb ik niets met Lassie. Ik ken de hond en de bijhorende verhalen maar die hebben me eigenlijk nooit echt geboeid en om eerlijk te zijn had ik eigenlijk ook niet zo bijzonder veel zin om deze film op te zetten. Het was echter de naam van Elizabeth Taylor die hier aan verbonden was dat me over de streep trok. Nu blijkt die maar een erg minieme rol te hebben maar ik ben toch aangenaam verrast door Lassie Come Home.

Het verhaal blijft natuurlijk nog altijd mierzoet. In 1943 moet dit volgens mij al op het randje zijn geweest maar vandaag de dag is het soms erg moeilijk om door te geraken. Toch zijn het toch wel een handvol mooie scènes die de film grotendeels weten te redden. Het eerste deel van de film is me iets te saai maar het moment waarop Lassie de toch van Schotland terug naar Engeland maakt is erg geslaagd. Het oude koppeltje dat de hond in huis neemt, de marktkramer (of toch iets in die aard) die rondtrekt met de hond, .. Het zorgt voor een aantal prachtige natuuropnames maar soms blijft het me toch allemaal net iets te moralistisch. Met maar een kleine 90 minuten aan speelduur is de film wel vrij snel voorbij.

De show wordt wel compleet gestolen door Lassie zelf. Nadat de wereldwijde zoektocht voor een geschikte hond op niets uitdraaide, koos MGM ervoor om een beroep te doen op hondentrainer Rudd Weatherwax die een hoop rashonden had. Geen enkele leek te voldoen tot Weatherwax met Pal op de proppen kwam, een hond zonder stamboom of iets dergelijks, en de rol vrij vlot te pakken kreeg. Elke andere Lassie hond die je in de vervolgen ziet is dan ook een rechtstreekse afstammeling van Pal. Hij (want het was een mannetje) kreeg ook een mooi salaris voorgeschoteld. Zo'n 250$ per week terwijl Elizabeth Taylor er maar 100$ per week aan verdiende maar eerlijk is eerlijk, de hond doet het wel erg goed. Als je dit ziet speciaal voor Taylor (zoals ik) dan kom je wel redelijk bedrogen uit. Hier staat ze als derde naam gecrediteerd maar indertijd was dit nog maar haar tweede rol ooit waardoor haar rol vrij miniem is. Het is wel een redelijk leuk rolletje maar natuurlijk nergens te vergelijken met wat ze later zou brengen. Leuk ook om een jonge Roddy McDowall te zien verschijnen. Ik ken hem vooral uit The Planet of the Apes saga maar hier is ook hij toch een serieus stuk jonger in. Net als Taylor een vermakelijke rol. Normaal gezien heb ik het niet met kinderen in films, zeker in dit soort oude producties wilt dat wel eens lelijk tegenvallen qua acteren, maar zowel Taylor als McDowall doen het goed.

Leuk om eens een keer gezien te hebben als je alles van La Taylor gezien wilt hebben maar voor de rest is dit niet meteen een film die in de geschiedenisboeken moet komen. Het komt allemaal wel erg sentimenteel over maar een handvol scènes en de rol van Pal maken het gelukkig nog doenbaar.

3*

Bijna 80 jaar oud. Lassie Come Home is de film waarmee het begon voor Lassie. Een verfilming van het gelijknamige boek en volgens mij ideaal wat de filmkijker nodig had anno 1943. Een film vol hoop en moed met de verdoken boodschap dat ondanks alle ellende die je onderweg tegenkomt, of hoever je ook van huis bent, je steeds terug thuis komt bij je familie. De opening sluit er helemaal aan met een ode aan auteur Eric Knight. Hij vocht mee in WO I en sneuvelde als majoor in WO II. Hij was nog wel op de hoogte van de film en had tijdens het film nog een bezoek gebracht aan de set.

Een film over een hond was geen uitzondering in Hollywood. Tijdens de stille film periode waren dieren wel meer onderwerp van de films. Met Rin Tin Tin als bekendste hond. De hond was misschien wel bekender dan veel menselijke acteurs. Bij de komst van Lassie in Hollywood was Rin Tin Tin al verleden tijd. Lassie (gespeeld door de hond Pal) verdiende trouwens meer dan de jonge Elizabeth Taylor. Geen uitzondering, want de hond Terry die Tot speelde in Wizard of Oz verdiende ook een pak meer dan veel menselijke collega's uit dezelfde film.

Lassie staat symbool voor de gezinsvriendelijke avonturenfilm met de nodige hoop en vriendschap. Zoals gezegd was het de film die mensen wel konden gebruiken anno 1943. De brave aanpak is ondertussen wel wat verouderd. Lassie is vooral een begrip geworden, een naam voor de meeste collies en misschien nog een vage herinnering naar de vervlogen films en tv series. Een ander tijdperk, maar op zich werkt de film nog wel. Het is nooit groots en heeft een zeer groot aandeel meligheid. Maar je vergeeft het de film wel en op zich is het best genieten.