Cleopatra (1963)

Afgeschrikt door de lange speelduur heb ik mijn hele “filmleven” lang met een boogje om deze film heen gelopen. Dat is achteraf gezien niet terecht. Het is best een goede film, zoals je mag verwachten van regisseur Mankiewicz. Veel meer dan de andere epische films uit die tijd is het een acteursfilm, die Shakespeareaans aandoet, al kan dat komen omdat ik bij Richard Burton vrijwel automatisch steeds aan Shakespeare moet denken. Hoe het ook zij, ik ben onder de indruk geraakt van het acteerwerk van Burton, Harrison en Taylor, ondersteund door gedegen camerawerk, fraaie settings en mooie dameskostuums. Het is een lange zit, maar de film is dat best waard.

Hmf. Die bluray versie van 250 min. is wel een ERG langdradige zit.

Op een gegeven moment heb je de zoveelste interne machtsstrijd, verraderlijke intrige en overdreven spectaculaire entree van Cleo inclusief weldadige decolleté wel gezien.

Niettemin kan ik dit soort immense spektakelstukjes uit die decennia wel waarderen. Burton speelt altijd even manisch maar wat een fijne acteur is Rex Harrison toch en ook leuk bijrolletje van een jonge Martin Landau als Rufio.

Het uitzitten van dit megalomane spektakel, destijds een gigantische flop, is een hele opgave. Met ruim vier uur speeltijd strekt de lengte van de film zich als een niet te nemen hindernis voor je uit. In korte etappes is het echter goed te doen. Op Blu-ray ziet de meesterlijk gerestaureerde film er in ieder geval puntgaaf uit. Production design en decors zijn werkelijk een lust voor het oog. Qua akteerwerk en plot is de boel helaas vaak aan de statische kant. Vooral de eerste helft is een taaie bedoening, met vrijwel geen aktie en een overdaad aan dialogen. De tweede helft verloopt gelukkig wat vlotter. Qua montage worden er soms rare sprongen gemaakt, niet vreemd wanneer je het problematische productieproces van de film kent, maar zoals gezegd ziet alles er zo mooi en overweldigend uit dat de film toch wel enige waarde (en waardigheid) blijft behouden.

In één woord: pretentieus. Dat werkt positief uit op sommige aspecten. Groots aangepakt, goed gefilmd, goede muziek, goede acteurs... Maar aan de andere kant wordt teveel Shakespeariaans gedaan, met dramatische sterfscènes en diepe dialogen. Ondanks de lange tijdsduur komt dit toch niet goed uit de verf; en soms zijn de motieven simpelweg ongeloofwaardig. Iets waar Shakespeare zelden last van had.

Daarnaast een beetje jammer dat mevrouw Taylor wat teveel als sexsymbool weggezet wordt met tevaak teveel cleavage en een zoon die nauwelijks in beeld komt om haar aantrekkelijkheid niet te verstoren. Elizabeth zelf speelt in een stijl die begin jaren zestig gewaardeerd werd, maar nu nogal melodramatisch overkomt. Het lijkt wel alsof ze twee standen heeft: onnavolgbaar stoïcijns óf geaffecteerd. Burton speelt een stuk beter, naar mijn mening, maar beide zijn een stuk sterker in "Who's afraid of Virginia Woolf?".

Ondanks deze kritiekpunten sluit ik me aan bij de mensen hierboven die erop wijzen dat Cleopatra zonder problemen wint van andere klassieke sandalenfilms uit die tijd als Ben Hur of Spartacus. Kortom, je moet deze film in zijn tijd zien, als een produkt van de tijdgeest. Als je dat lukt, dan kun je een deel van de beperkingen terzijde schuiven, en zie je de film voor wat hij is: pretentieus, in de goede en slechte betekenis van het woord.

4**** sterren voor deze film; alleen al voor de scene van de intocht van Cleopatra in Rome. Heb de film in 2 delen gezien. Had 'm al jaren in bezit maar het was er nooit van gekomen.

Volgens de extra documentaire is men nog altijd bezig om de film in z'n oorspronkelijke staat van 6 uur te restaureren. Weet iemand wat daar de status van is?

Ik heb mij erg vermaakt, hou dus wel van dit genre. Ik zie liever 26.000 echte figuranten dan computer figuranten. Dit soort films vind ik dan nog altijd superieur aan films als 300, met al het computer geweld.

Nog een aardig historisch feitje wat niet algemeen bekend is en correct in de film is weergegeven is dat Octavianus (latere keizer Augustus), geen groot krijgsman of held was. Bij veldslagen was hij vaak ziek, zwak of misselijk of moest net even de hond uitlaten.

Een grootse film, uitstekend gecast, echter te lang.

De Romeinse geschiedenis heeft mij altijd erg geïnteresseerd, toch heeft de film mij niet altijd kunnen boeien. Niet gek ook, gezien de lange speelduur. De cast speelt wel goed en de decors zijn een genot om te zien. De moeite waard, zeker voor de liefhebber, maar je moet wel even de tijd hebben.

3.5*

tonen deze op TV, zaterdagavond 24 maart op CAZ.

Een prachtige film is deze wel, een van de duurste films ooit gemaakt.

Dat men voor deze prent massa's figuranten nodig had ik het pré-computertijdperk was al een huzarenstukje op zich.

Het verhaal is welbekend, maar wordt hier dus vertelt in een ruim 4 uur durende film, misschien voor velen té lang, maar als het waar is dat de oorspronkelijke bedoeling was dat de film 6 uur duurt en hij wellicht nog zou worden uitgebracht in die tijdsduur wil ik hem zeker eens zien, hij heeft me in ieder geval niet verveeld tijdens deze 4 uur dat hij nu duurt.

Topcast natuurlijk ook, met de mooie Elizabeth Taylor als Cleopatra.

Maar leuk om Martin Landau, onlangs overleden, eens te zien als jonge man.

Warm aanbevolen voor wie van een lange film houdt !!

Een van de duurste films ooit lees ik en het werd uiteindelijk geen kassucces, een financiële flop zeg maar. Ik had die opgenomen van CAZ (een zender die ik anders nooit bekijk). Vorige week met familieleden bekeken, op 2 avonden want 4 uur (en dan reclame tussendoor om door te spoelen) was toch wat lang. Deel 1 is eigenlijk Cleopatra en Julius Caesar, deel 2 Cleopatra en Marcus Antonius.

De goede punten zijn de acteerprestaties vooral dan van Elizabeth Taylor in de titulaire rol, heel verleidelijk ook (best gewaagd bij momenten voor die tijd) en Rex Harrison als Caesar. Richard Burton als Antonius ging me zeker naar het einde toe toch wat op de zenuwen werken maar wellicht was dat wel de bedoeling voor die rol. Over de setting en kostuums kan ik ook niet anders dan lovend zijn, daarvoor zijn kosten nog moeite gespaard. De intrede van Cleopatra op de sfinx in Rome is fenomenaal.

Wat zijn dan de negatieve punten? Voor een film waarin Romeinen en veroveringen een rol spelen zijn er weinig strijdtaferelen. De film focust zich meer op dialoog. Bij de zoveelste intrige begint de verveling dan toch wel eens toe te slaan ook omdat het een lange film is. En ondanks de lange speelduur lijkt de film er van uit te gaan dat de kijker de hele geschiedenis en personages kent. Er zijn personages die geen introductie krijgen, waar soms over wordt gesproken en niet altijd een uitleg wordt gegeven hoe dat precies in elkaar zit. Ik heb geen Latijn of Grieks gevolgd, maar in de geschiedenislessen hebben we het vrij uitgebreid gehad over Caesar. Dat is ondertussen ook al een jaar of 20 geleden en je kan niet verwachten dat ik eerst een opfrissingscursus ga volgen voor ik deze film bekijk. Leuk om eens gezien te hebben, maar ik snap enigszins wel waarom het geen succes werd. Episch zoals een Quo Vadis, The Ten Commandments of Ben Hur is het niet geworden.

Enorm lang(dradig), vele conversaties en weinig actie; daarentegen een must see voor de filmliefhebber door de mooie kostuums, fantastische decors en de duizenden echte figuranten.

De beweringen van sommige stukjes, dat deze film een flop zal zijn geweest kloppen niet. Het was in 1963 de film die de meeste bezoekers had en dus flink wat geld binnen gehaald. Wel overschreed de film het budget in overtreffende trap, wat bijna het eind betekende voor studio 20th Century Fox. Hierdoor is er dus uiteindelijk niet heel veel geld aan de film verdiend. Rekening houdend met inflatie moet dit dan ook één van de duurste films ooit zijn geweest. Daarnaast werd Cleopatra ook genomineerd voor negen Academy Awards waarvan het er vier won en werd de film genomineerd voor vier Golden Globes, al werden deze niet verzilverd. De film was dus redelijk succesvol.

De megaproductie Cleopatra ging ook de geschiedenis in met zaken die niets met de film te maken hadden. Op de set kregen de getrouwde Liz Taylor en Richard Burton een verhouding, met een enorm schandaal als gevolg. Taylor werd erg ziek tijdens de eerste opnamedagen en moest met spoed in het ziekenhuis worden opgenomen. ( een tracheotomie, het litteken is te zien in de film) Om te herstellen was het Engelse klimaat niet geschikt. daarom werden de opnames regelmatig stilgelegd. Na pas 6 maanden werd er besloten de opnames te verplaatsen van Engeland naar Italië. Elizabeth Taylor kreeg voor haar rol 1 miljoen dollar, (toen het hoogste ooit betaald) maar door de vertragingen in de productie liep dit zelfs op naar 7 miljoen dollar. Door het ontstane uitstel had ook regisseur Rouben Mamoulian afgehaakt. Waarna regisseur Joseph L. Mankiewicz het stokje over nam. Deze is zelf ook nog even ontslagen geweest. En is er nog het feit dat Mankiewicz er oorspronkelijk twee films van drie uur van wilden maken. Hij wilde daarmee genoeg tijd gebruiken om de relaties tussen Cleopatra (Taylor), Caesar (Harrison) en Marcus Antonius (Burton) in beeld te brengen, maar de studio vond dit te riskant en er moest twee uur weg worden gesneden.

De productie kampte dus nogal met problemen maar ‘Cleopatra’ is zeer indrukwekkend, en dan vooral visueel: met groots opgezette massascènes, spektakel en Taylor in al haar voluptueuze schoonheid als het stralende middelpunt. Het is een pure, “old school” Hollywood productie, met schitterende gigantische decors, duizenden figuranten, vele kostuums als geeft blijk van de grote klasse van de oude cinema. Taylor is de onbetwiste ster van de film met een record (lang niet gebroken) van 65 verschillende outfits en haar bedekte naaktheid (dat ging zeker voor die tijd nog behoorlijk ver) weet ze een prachtige en veelzijdige Cleopatra neer te zetten. Acteur Roddy McDowall is de andere die opvalt in zijn sterke rol als de konkelende Octavianus. Hij redt de tweede helft van de film want die is minder boeiend en maar genietbaar.

De film is met zijn lange speelduur, de grootste opzet, sobere voice-over en muzikale stukken, inclusief tekstkaarten met “ouverture” en “intermission” een film uit een Hollywood wat (helaas) niet meer bestaat. Al zijn er in de film wel klassieke scenes! Zo is de entree van Cleopatra in Rome, die op een rollende sfinx met troon die wordt voortgetrokken door slaven, een klassieker uit de filmgeschiedenis. Een echte klassieker is het niet geworden want daar schiet het als geheel toch wat tekort. Maar desondanks blijft het een prachtig aangeklede film met ras-acteurs en een pakkend (niet altijd op juiste feiten) historisch verhaal.

Een intimate epic werd dit genoemd. Het is een grootschalige productie met heel veel figuranten, paarden en rekwisieten. Reusachtige sets werden gebouwd in de Cinecittà in Rome, alsook in Londen, Malibu, Andalusië en Egypte. Er zitten enkele veld- en zeeslagen in, met als beste vondst de falanx of "schildpad", een gesloten formatie soldaten omhuld door schilden. Tegelijk zitten er intieme, romantische scènes in.

Elizabeth Taylor speelt haar glansrol als de op macht beluste verleidster, ijdel, charmant en venijnig. De stemmingswisselingen en het theatrale gedrag van deze heerseres laten haar alle registers opentrekken. Ze draagt heel wat excentrieke kostuums met bijhorende kapsels en attributen. Rex Harrison en Richard Burton zijn twee uitstekende tegenspelers die zowel de heroïsche als de menselijke kant van hun personage weten te tonen. Martin Landau bewijst z'n veelzijdigheid als acteur, net als Hume Cronyn.

Goud dient om te pronken met de rijkdom. De sfynx en andere fabeldieren wijzen op de goddelijke afkomst van de heersers. "Hoogmoed komt voor de val" zou de moraal kunnen zijn. In het begin zit er nog redelijk wat humor in, maar geleidelijk aan wordt de toon donkerder en tragischer. Er zitten ook bovennatuurlijke elementen in. Tijdens de moord op Caesar zijn er crosscuts naar een heidens ritueel, waarbij Cleopatra op telepathische wijze de dolksteek lijkt te voelen. Trouw en verraad staan centraal, met als hoogtepunt de twee slavinnen die samen met hun meesteres de dood in gaan. In deze geromantiseerde versie van de geschiedenis spreken de Romeinen Engels en kloppen niet alle historische details, maar het blijft een meeslepend en emotioneel spektakel.

Indrukwekkend in termen van productie-omvang (decors, figuranten, sets, props, kostuums en massascènes). Je waant je echt in het Rome en Alexandrië van die tijd en dat is dan ook de kracht van zo’n film. En eigenlijk zijn ook de acteurs overwegend goed. Maar het is niet zo moeilijk te bedenken dat je wel een werkbaar script nodig hebt en niet een 4 uur durende praatfilm (bij een bioscoopfilm). Waar men verwend was met grote producties als Ben Hur, Spartacus of the Ten Commandments die allen dik drie uur wisten te boeien gaat het hier mis in het maken van keuzes. De film loopt niet echt lekker en komt nauwelijks in een flow. Ik kon hem opdelen als een soort van miniserie in 4 stukken, een keuze die het bioscooppubliek van toen niet had en het zal een verzoeking zijn geweest. En eigenlijk hadden ze er gewoon twee films van moeten maken zoals ook de bedoeling was. Jammer want Cleopatra heeft echt wel wat te bieden en is in elk geval een bijzondere productie. Toch (net aan) een 3,5 sterren.

Ambitieuze spektakelfilm rond het verhaal van Cleopatra al dan niet volledig historisch verantwoord, al doet dit laatste er eigenlijk niet toe. De film is in zijn geheel te langdradig en verveelt bij momenten. Wel enkele mooie spektakelmomenten maar de romances zijn om te geeuwen.

Acteurs, hoe beroemd ook en van het meest dankbare voer voor de sensatiepers, konden mij evenmin overtuigen. Moest in ieder geval meewarig lachen om het knipoogje van Cleopatra aan Caesar.

Heel veel sheakspeare achtige dialogen en een hele lange zit maar de grootse spektakel scenes en met name de scene van Cleopatra als zij in rome arriveert zijn indrukwekkend .

Ook de decors zijn heel mooi gekozen , het is allemaal wel veel dialoog en weinig aktie maar toch mooi gemaakt .

Ik ben altijd te vinden voor een lange, epische film. Maar hier kwam echt geen einde aan.

Er gebeurt gewoonweg te weinig in de film. De film draait te veel rond haar grillige (liefdes)leven, en te weinig rond de oorlogen en de verhoudingen tussen haar familieleden. In de film zien we slechts 1 broer van haar, in werkelijkheid had ze meerdere broers en zussen. In de film is haar personage dus sterk geromantiseerd.

Desalniettemin blijft het een pracht van een film om te zien. Ik ben sterk geïnteresseerd in geschiedenis, maar het oude Egypte heb ik altijd bewust aan me laten voorbij gaan. Door de film werd wel mijn interesse in deze periode gewekt.

Klassiekers, klassiekers en nog eens klassiekers. Ditmaal de beurt aan Cleopatra die ik een aantal maanden terug bij de kringloop vond, het was alleen de vraag wanneer ik de moed had gevonden om aan dit oordeel van 4 uren te beginnen, dat werd uhm gisteravond dan eindelijk.

En het is een feit dat deze Cleopatra goed van start gaat. De opzet ziet er vanaf het begin groots uit, Elizabeth Taylor is wel een erg interessante leading lady, Rex Harrison is mij behoorlijk onbekend maar doet het goed als Caesar, het geheel voelt vlot aan in dialoog en montage en het eerste uur tot anderhalf uur is de zoektocht naar het machtsevenwicht tussen Caesar en Cleo met de bemoeienis van Rome op de achtergrond een erg interessante. Het is list, bedrog en gekonkel dat de klok slaat en het is boeiend.

Sterk zijn ook zeker de mystieke stukken met de priesteres, mooi zijn de fresco achtige overgangen en Landau en vooral Burton kunnen we niet missen. Het is jammer dat de film helaas het niveau van de eerste anderhalf uur niet weet vast te houden, want het laatste half uur komt de focus erg op de romantiek te liggen en die focus blijft daar grotendeels, ook in het tweede deel. Gelukkig komt er na drie kwartier weer wat meer herrie en wat vliegen de vonken er zo nu en dan toch af tussen Taylor en Burton. En dan te bedenken dat Burton's eerste mening over Taylor was dat ze een onderkin had, een te grote boezem en te korte benen. Net alsof hij zo'n pareltje was want de eerste scène tussen de twee verscheen Burton met zo'n enorme kater dat hij amper uit zijn woorden kon komen en op meerdere vlakken geholpen moest worden door Taylor. Het bleek toch de opmaak voor een leven buiten de set. Zoals gezegd zijn er een aantal sterke scènes tussen de twee en is de strijd die Marcus Antonius nog voert met Rome fraai. Vooral de nagebouwd schepen en galeien zijn natuurlijk prachtig.

Cleopatra is dan ook een film met twee gezichten te noemen. Een interessante en een minder interessante, en vooral die laatste maakt de film er met zijn vier uren durende speelduur niet gemakkelijker op. Interessant is de film zeker rond het soms tragische leven van deze koningin en daarom zit er wat mij betreft nog wel een behoorlijk cijfer in, maar een herkijk van deze zal er op korte termijn niet in zitten, voorlopig is dit wel voldoende.

Deze film gezien toen ik zeer jong was. vorige week bij mijn vriendin. Zeer indrukwekkend, zeker. Prachtige beelden, maar een constant eindeloos geouwehoer de hele film lang. De aandacht gaat helemaal naar Cleopatra. Veel te weinig over het boeiende tijdgebeuren. Voortdurend kijk je naar de borsten van Taylor en haar wat voluptueuze toet, een overacting Burton- (gebruikte hij geen drugs???...hij zoop wel)

De film maakte wel indruk op mij toen, ( nu niet meer ) vanwege de settings en de beelden, kleding, gebouwen etc. maar ook....gaaaaaaaaaap. -(ik heb drie keer haar hond uit gelaten...)

Ik geef geen waardering, aan de ene kant kijk je je ogen uit .. en aan de andere kant verveel je je de takken ..man man, wat een zit.

Note; de film koste 300 miljoen $ , een absurd bedrag , wat 20th Century Fox bijna in de bijstand bracht.

Financieel de grootste filmflop aller tijden.

Cleopatra at 60: the expensive epic that almost tanked a studio - The Guardian

Beetje erg lang en veel gepraat. Heb wel eens betere van dit soort films gezien zoals Spartacus en Barabas.

Ideaal om op Nieuwjaarsdag ‘even’ mee te pakken. Erg lang, dat zeker, maar ik moet zeggen dat er niet veel overbodige scènes in zitten. Ik begrijp dat er materiaal was geschoten voor twee films, maar ook in de huidige vorm was hij wellicht beter geschikt geweest als miniserie.

Enfin, mooi om dit boeiende stuk geschiedenis eens in filmvorm zien en in grote lijnen toch accuraat. Opvallend vond ik wel dat Augustus, toch één van de belangrijkste figuren uit de Romeinse historie, als een soort bad guy wordt afgebeeld.

Prima werk van de gehele main cast, met name Rex Harrison als Caesar. De entree van Cleopatra in Rome moet wel één van de meest epische scènes ooit zijn.

In de huidige tijdsperiode is het niet nieuw meer dat er honderden miljoenen in filmprojecten worden gestopt, maar de getroebleerde productie van Cleopatra zou in tegenwoordige tijd ongeveer 260 miljoen hebben gekost (het exacte bedrag is per bron anders) en doet dus zeker niet onder. Net als bij alle andere dure films maakt een groot budget niet meteen een goede film en zo ook het geval met dit epos van regisseur Joseph L. Mankiewicz. Opvallend zijn de gedetailleerde, werkelijk kolossale decors, die met geweldige versiering worden opgeleukt. De makers doen er alles aan om Cleopatra te voorzien van een authentieke look en dat lukt ze goed, bovendien doet Elizabeth Taylor het zeer verdienstelijk. Spijtig genoeg begint de epische speelduur van 243 minuten (mijn versie) al na een uur flink te wegen. Een gebrek aan interessante tegenspelers voor Taylor is hier een aanleiding van, evenals de beduidend oninteressante liefdesontwikkeling tussen de hoofdpersonages. De oorlogsscenes ogen indrukwekkend, maar de inhoudelijke beeldspeling op de grote achtergronden is behoorlijk matigjes. De onwerkelijk geschreven dialogen zorgen er bovendien voor dat deze autobiografische geschiedenisles (al zal het een en ander wel verdraaid zijn) nooit aanvoelt als een daadwerkelijk gebeurd verhaal.

Als filmfreak moest ik deze in meerdere opzichten historische film gezien hebben.

Ik heb de 50th anniversary editie van 251 minuten op Blu-ray (geweldige restauratie) gekeken en die viel eigenlijk toch wel wat tegen.

Te veel slechte drama en te weinig spectakel.

Toch was het net aan boeiend genoeg om 4 uur naar te kijken. De decors, opname locaties, en het feit dat het over Cleopatra en zoveel historische figuren gaat maakt het toch de zit waard.

Ik had me er ook gewoon te veel van voorgesteld omdat het ooit de grootst-opgezette en duurste film was die 20th century fox bijna falliet liet gaan. Uiteindelik heeft deze film de filmstudio overigens toch aardig wat geld opgebracht.

Ik ben blij dat ik dit stuk historie gezien heb.