Torn Curtain (1966)

Gaat deel uitmaken van ALFRED HITCHCOCK: THE MASTERPIECE COLLECTION. V.a. 10 oktober een limited box blurays in de Nederlandse winkels, uitgebracht door Universal. De box bevat 15 films.

Een aardige Hitchcock, maar zeker niet behorend tot de betere Hitchcocks.

Ik miste vooral de spanning en daarnaast duurt het allemaal wat lang en lijken sommige scènes er wat los bij te hangen. Daar staan gelukkig voldoende goede zaken tegenover. Zo vond ik Paul Newman een prima rol spelen als de Amerikaanse professor, die er geheimen voor zijn vrouw op blijkt na te houden. Newman weet de emotie en het juist niet tonen van emotie hier overtuigend over te brengen. Julie Andrews vond ik net wat minder overtuigend. Haar personage is degelijk en ze speelt op zich niet heel slecht, maar is zeker niet zo goed als Newman.

Het is vooral te danken aan een aantal boeiende scènes, die hier ondertussen allemaal al genoemd zijn, dat deze Torn Curtain nog zeker de moeite van het kijken waard is. Persoonlijk vond ik de busscène, het allerbeste moment van de gehele film. Tevens is het één van de schaarse momenten, die daadwerkelijk even wat spanning op wist te roepen.

Ja Torn Curntain vermaakt wel en is degelijk gemaakt, maar het is niet zo boeiend, leuk of spannend als diverse andere films van Hitchcock. Maar dan nog blijft er gelukkig nog een degelijk resultaat over.

3,0*

Onderschatte Hitchcock die ik nog steeds erg de moeite waard vind.Krijg weer zin om hem te kijken als ik dit opschrijf.

Er wordt een Stasi verrot geschopt, al goed voor 4 sterren.
eens herbekijken, als ik zin heb.

Goeie film over een Amerikaanse wetenschapper die overloopt naar Oost-Berlijn, zonder dat zijn verloofde hiervan af weet. Een wat mager verhaal voor een spionagethriller. Vooral in het begin zakt het hier en daar wat in, maar er zijn genoeg goed opgezette en spannende momenten zoals de moord op de boerderij of de busrit. Zeker niet Hitchcock's beste film, maar de film draagt zeker zijn handtekening.

Deze kon mij niet erg boeien. Julie Andrews ook geen goede keuze, je verwacht steeds dat ze elk moment een stom liedje gaat zingen. Liever Grace Kelly, Tippi of Kim. Bluray box van Hitchcock erg leuk, maar ga discs toch in doosjes doen, beetje lastig om ze uit dat boek te peuteren. Bij het zien van Vertigo moest ik ook veel aan Basic Instinct denken, toeval?

Leuke en vlotte spionagefilm van Hitchcock met een okeeje Paul Newman en een eveneens okeeje Julie Andrews. Haar voorkomen in een film zoals deze is wat awkward natuurlijk, dat wel. Torn Curtain speelt zich grotendeels af in Oost-Duitsland wat zorgt voor heel wat stereotiepe situaties. Bij wilde om zich heen knallende Oost-Duitse agenten gaat de film over the top en vraag ik me dan ook af hoe waarheidsgetrouw het allemaal is, maar het kan de pret niet drukken verder.

Bijzonder matige Hitchcock - de slechtste van hem die ik tot nu toe heb gezien.

Wat ik normaal zo goed aan de films van Hitch vind is het pure vermaak, maar ook het vaak perfecte tempo. Dat is talent, dat je weet hoe dat moet, maar in deze film is er weinig van te vinden. De film sleept maar voort, is onsamenhangend, wordt nergens echt leuk en heeft eigenlijk niets bijzonders. Andrews is volledig miscast in een thriller en Newman blijft nog wel geloofwaardig maar is te saai als leidende man.

En dan voelt het geheel zo oubollig aan. Typerend is ergens die eerste scène op de bood met Andrews en Newman tussen de lakens. Ik denk: congres, die gewoon van bil voor één keer. Maar uiteraard is het al een verloofd stel en blijven de lakens altijd tot boven de schouders. De decors - overduidelijk in de studio- zijn ook gewoon echt fake (in de oudere films viel dat minder op), het acteerwerk is wat houterig en de hele fut lijkt er ook gewoon uit. Ja, een heel enkel moment toont de klasse en het eerste halfuur verveelt nog niet, maar de grote regisseur van de jaren vijftig was wel over zijn hoogtepunt heen. 1,5*.

Op zich een spannend en origineel verhaal dat ook helemaal past in het toenmalige tijdsbeeld (Koude Oorlog, DDR enz.). De casting vind ik minder gelukkig: Paul Newman is op het nippertje geloofwaardig als professor op het gebied van luchtvaarttechniek. De rol van Julie Andrews had men echter net zo goed kunnen weglaten. Zij zit alleen maar mooi te zijn zonder enige toegevoegde waarde. Diverse bronnen wisten toentertijd al te melden dat Hitchcock haar de rol heeft moeten geven onder druk van de filmstudio. Meer dan een magere '3' kan ik er helaas niet van maken.

Maar weer eens een Alfred Hitchcock opgezet dit keer één uit 1966 met een saaie Paul Newman en een verschrikkelijk miscast, Julie Andrews.Die rol hadden ze ook aan een poedel kunnen geven, had evenveel impact gehad. Het plot en titel stammen uit een tijd dat de muur er nog stond en ze vooral in Amerika bang waren voor het 'rode gevaar.' Niets mis mee natuurlijk aangezien er anno nu ook nog spannende films over het onderwerp worden gemaakt bv: Bridge of Spies (2015), Das Leben der Anderen (2006)

Afgezien dus dat het misschien een tikje achterhaald is blijkt de uitvoering nog zeer bevredigend. Dit komt vooral door de kwaliteiten van Hitchcock. Spannende en mooie beelden wisselen zich af. Waarbij het rondlopen in het museum, de moord op de boerderij en in de bus (inclusief de neppe beelden achter het glas) wel het meest in het oog sprongen. Voor Hitchcocks doen misschien een wat tamme film maar een mindere Hitchcock heeft nog steeds veel kwaliteit.

Ik moest ook steeds denken aan dat liedje "Over de muur" En dan vooral de tekst "waar Mercedes en Cola nog steeds op een voetstuk staan" Tjonge wat zag ik veel auto's van het merk Mercedes!

Dat was mij nog niet opgevallen, maar je hebt ongetwijfeld gelijk. Hitchcock maakt vaker een soort karikatuur van het land van handeling. 'Waar denk je aan bij Duitsland? Mercedes!'
In Foreign Correspondent doet hij iets soortgelijks met Nederland. Het eerste wat je ziet: paraplu's en fietsen...
Topaz is ook een sterk voorbeeld. In de Cubaanse scènes lijken ongeveer alle mannen op Fidel Castro (zelfs de ene roodharige) en als de handeling verhuist naar Frankrijk wemelt het ineens van de Citroëns DS (je weet wel, de snoek). Op zeker moment springt een schurk uit het raam van een hoog gebouw. Zijn belagers spurten naar het venster, kijken naar buiten en daar ligt de boosdoener: morsdood op het dak van een DS.
Ik mag die humor wel.

Kuck-x

Ah, bedankt voor de tip! Aangezien ik bezig ben om alle Hitchcock te kijken zal ik er eens opletten. Alleen in het geval van Torn Curtain reden de Mercedes aan de verkeerde kant van de muur. De opmerking was meer ironisch. In West Berlijn was het niet raar geweest maar plaats van handeling was Oost Berlijn en was het waarschijnlijker geweest dat het Wartburgs waren geweest. Maar aangezien we in 1966 nog vol in de koude oorlog zaten, is het Hitchcock vergeven dat hij die auto's niet kon gebruiken.

Je hebt natuurlijk gelijk, joolstein, zeker bij aankomst in Oost-Berlijn doet het konvooi wat vreemd aan (net even gecheckt, lang geleden dat ik de film gezien had ). Anderzijds zijn dat wel auto's van de elite, die was niet vies van Westerse luxe. De regeringselitebuurtschap Waldsiedlung verwierf later bijvoorbeeld de bijnaam Volvograd.

Het kan best zijn dat de DDR-top in 1966 vooral rondreed in Russische limo's, maar Hitchcock nam het met zulke details niet altijd even nauw. Zoals de windmolens in Foreign Correspondent niet echt lijken op de windmolens zoals wij ze kennen (mij doen ze eerder Spaans aan) en het 'Nederlands' in die film hooguit klinkt als Nederlands, sluit ik niet uit dat hij in Torn Curtain gewoon een Duitsachtig beeld op wilde roepen. Dat gezegd, het gebrek aan Wartburgs en Trabbi's is wel opvallend als je erop let.

Toch wel een goede Hitchcock thriller met een utstekende Paul Newman in de hoofdrol.

Ik vond de beelden wel goed, het typische grijze Oost-Duitsland komt goed uit de verf, al kloppen de auto's dan niet (Mercedessen !! ??).

De prent heeft me toch wel kunnen boeien.

En ja, zoals steeds komt ook de regisseur Hitchcock even in beeld... maar ik verklap lekker niet in welke scène

Die cameo is gelukkig niet zo duidelijk...

Niet z'n beste, maar nog altijd een prima film!

Vind hem erg onderschat! Vind het echt een topfilm! Beter de ik had verwacht i.v.m. de slechte recensies. Een echte spannende spionagefilm in de tijd van het ijzeren gordijn. Paul Newman steelt de show natuurlijk in deze film!

De hele film voelt aan alsof je naar een verfilmd toneelstuk zit te kijken. Elke set schreeuwt: decor! Daarnaast lijkt het alsof kosten en moeite gespaard zijn. Neem bijvoorbeeld die scene op dat terras. Waarom zou je in hemelsnaam voor een terras scene achtergrond projectie nemen? En dan ook nog eens zo in het oog springend slecht, dat je alleen maar daar nog oog voor hebt. Of dat is dan misschien net mijn tik. Maar hai dan toch, wat een lelijkheid.

Prima vermakelijke prent over een destijds actueel thema. Vooral Newman zit goed in z'n rol; daarnaast een aantal komische bijrollen zoals bijv. het personage Gromek. Het zit natuurlijk allemaal wat tegen het flauwe en ongeloofwaardige aan -- echter zijn de meeste scènes gewoon goed uitgewerkt, zeker ook qua camerawerk, hetgeen je soms toch op het puntje van je stoel doet zitten. Valt ook bij mij net wat beter in de smaak dan de film die Hitch hiervoor uitbracht (Marnie). Zeker geen Vertigo of Psycho maar stelt, qua vermaak en "suspense", niet teleur.

Ik ben een klein beetje verbaasd over de strenge quotaties van deze Torn Curtain. Het is zeker niet Hitckcock's beste productie en hier en daar verloopt het niet feilloos, maar die onvolkomenheden zie ik ook in zijn meesterwerken.

Torn Curtain heeft een sterk uitgangspunt. De film speelt zich af tijdens de periode van de Koude Oorlog in het toenmalige Oost-Duitsland. Een film die me bijvoorbeeld erg sterk doet denken aan "Das Leben der Anderen" welke voor mij één van de beste films is over het onderwerp. Maar ook bij Torn curtain wordt een duidelijk en realistisch beeld van de werkwijze van de Stasi geschetst. Eigenlijk onwaarschijnlijk hoe een overheidsapparaat zo'n invloed en censuur kon uitoefenen op de bevolking. Werkelijk niemand is te vertrouwen en er loert er altijd wel eentje om de hoek om de bevoegde instanties te verwittigen.

Het verhaal zelf, de uitwerking ervan en de spanningsopbouw zitten zeker OK bij deze Torn curtain. De acteerprestaties daarentegen bleven wat ondermaats. Hoewel op Paul Newman weinig aan te merken valt, bespeurde ik weinig chemie tussen hem en Julie Andrews. Het was allemaal vrij oppervlakkig, weinig enthousiast. Hier en daar een aantal leuke scènes zoals op de boerderij of het theater. Ook de scène met professor Lindt vond ik best leuk (hoewel wat geforceerd).

Hitchcock #32 (wat, 32 alweer?! ) en weinig toe te voegen aan bovenstaand bericht. Vlotte spionagethriller die de kracht van Hitchcock als regisseur laat zien. Ondanks dat het verhaal rommelt aan alle kanten weet hij de spanning erin te houden tot het einde.

Waar Hitchcock begin jaren '60 nog de populairste regisseur ter wereld was ging het na The Birds ineens berg afwaarts met zijn carrière. Marnie - nu gewaardeerd als een van de laatste grote Hitchcocks - was een flop. Torn Curtain heeft wel wat geld opgebracht, maar Hitchcock was er zelf allerminst tevreden mee.

De Amerikaanse wapendeskundige Michael Armstrong en zijn verloofde Sarah Sherman wonen een wetenschappelijk congres bij in Kopenhagen. Sarah ziet hoe Michael Armstrong boodschappen ontvangt en daarna plotseling naar Zweden moet vertrekken. Als ze een kaartje wil kopen voor een ticket naar huis krijgt ze echter te horen dat Armstrong naar Oost-Berlijn is vertrokken...

Hitchcock kreeg het idee voor de film toen er in het nieuws was dat twee Britse diplomaten waren overgelopen naar de Sovjet-Unie. Hij vroeg zich af wat hun vrouwen daarvan zouden denken en kreeg zo het idee voor een film over de vrouw van een verrader. Het liep echter totaal niet lekker met het maken van het script. Hitchcock was er totaal niet tevreden mee.

Nadat Gary Grant weigerde en Anthony Perkins werd afgewezen, werd Paul Newman gecast in de hoofdrol. Julie Andrews was razend populair toentertijd en dus liet Hitchcock zich overtuigen haar te casten. Een beslissing waar hij veel spijt van heeft gekregen. Hitchcock vond haar acteerwerk problematisch en zou gezegd hebben "Iedere draaidag leek het alsof je wachtte tot het moment dat ze ging zingen.". Ook een groot probleem van het casten van Andrews was dat ze maar beperkt de tijd had om de film te maken. Het onvoltooide script moest dus al verfilmd worden. Newman was net zomin tevreden met het script als Hitchcock was en ging voortdurend in discussie. En alsof dat allemaal nog niet dramatisch genoeg was, werd Hitchcock onder druk gezet door Universal om Bernard Herrmann te ontslaan en een moderne componist in te huren. Dit lijdde tot een grote ruzie tussen Herrmann en Hitchcock die nooit meer goed is gekomen.

Julie Andrews was niet echt slecht, maar echt acteren kun je het niet noemen wat ze doet. Het is echt een grandioze miscast om een vrolijk zonnestraaltje als haar in de rol van de platinum blonde te plaatsen. Newman speelde prima en de mindere scènes lagen vooral aan het script en niet zozeer aan zijn acteerwerk. Verder wordt er veel Duits en Zweeds gesproken. Al is het soms wel heel erg duidelijk dat dat door Amerikaanse acteurs gedaan wordt. Veel steenkool Duits en dat Zweeds leek pas echt nergens op.

John Addison - die later de fenomenale score voor A Bridge Too Far zou maken - vervangt Herrmann en maakt een degelijke score die prima past onder een spionage thriller. Als je hoort wat Herrmann heeft gemaakt merk je echter wel dat Addison's muziek niet echt veel spanning oproept. De meeste spannende scènes hebben in zijn versie geen geluid. Ik denk dat de film met Herrmann's score veel beter was geweest.

Al met al was het best een vermakelijke koude oorlogs-thriller die net wat te lang doorging. Ook vond ik dat er veel meer gedaan kon worden met het achterhalen van de kennis van de wetenschapper en het winnen van zijn vertrouwen, nu gebeurt het allemaal halsoverkop. Wat wel echt een goede scène was uit de film is die waarin Armstrong tegen Stasi-agent Gromek vecht. Hitchcock wilde hiermee laten zien hoe moeilijk het is om iemand om te brengen omdat veel spionage films uit die tijd het een fluitje van een cent zouden laten lijken.

De film heeft zijn pluspunten: Newman is niet kapot te krijgen, lekker ouderwetse scènes in een volstrekt leeg museum en bij tijd en wijle grandioze shots. En ook het nostalgiesausje dat bij het uitkomen van de film uiteraard niet gold.

Maar voor de rest was het natuurlijk knudde. Met name het scenario. Man, man, man, wat een ongeloofwaardige flauwiteiten op een hoopje geveegd. De scene waar ze Gromek uit de weg ruimden was helemaal van een nooit geziene, houterige belachelijkheid. En dan ook nog 'oei, ik heb nog een kwartiertje om het grootste geheim achter het ijzeren gordijn te ontfutselen aan Professor Zonnebloem.' En constant op de hielen gezeten door politie die telkens weer even plots afgeschud wordt… tja, toch echt wel gedateerd.

Nogal merkwaardige Hitchcock uit de herfst van zijn carrière. Hoewel van de hand van de Master of Suspense ontbeert de film voor het grootste deel spanning, al zijn er enkele mooie scenes die niet misstaan in zijn oeuvre, met name het gevecht met Gromek, het enige personage dat enige dreiging uitstraalde. Die scène was erg goed, ondanks de wat vreemde beslissing om hem te vergassen. Helaas was dat ook meteen het enige hoogtepunt.

De spionageplot viel nogal tegen. Het was sowieso een vrij waanzinnig idee, de uitvoering is ook niet bepaald je-van-het. Dat het uiteindelijk toch werkte is meer te danken aan de fantasie van de schrijver dan aan enige intelligente planning. Bovendien is er een spoor van vernieling aangebracht in de geheime Pi-organisatie. De spion/keuterboer en zijn vrouw, Dr Koska, Albert van het postkantoor, de buslijn van Mr Jacobi, het zal niet goed met ze zijn afgelopen. Het was allemaal ook zo doorzichtig: het gesprekje waarbij Armstrong de waarheid opbiecht en nog net niet om zijn hals wordt gevallen door zijn verrukte verloofde, de dans met Koska waarbij zij hem inlichtingen verstrekt onder de aandachtige blik van de Duitse professor, het uithoren van Lindt. Op het eind schiet het al helemaal de bocht uit. Nou wil ik wel geloven dat "Vuur!" roepen in een volgepakte concertzaal tot enige paniek leidt, dat ze daarna ook nog kunnen ontsnappen in een koffer overschrijdt toch echt de grenzen van de geloofwaardigheid. Overigens, die scène had naar mijn bescheiden mening veel beter gekund- Armstrong heeft de aansteker van Gromek meegenomen na diens verscheiden, vindt die in zijn zak en speelt daar wat nerveus mee terwijl van alle kanten de politie aan komt lopen. Plotseling schiet de zippo aan en dan roept hij pas "Vuur!"

De oude Hitch was ook een beetje gemakzuchtig met zijn karakteristieke cameo, nog nooit was die zo pontificaal in beeld.

Grappig hoe meningen kunnen verschillen, vond ik nou juist de enige gedenkwaardige scène.

Vond het een beetje Hitchcock op de automatische piloot... het wilde afgezien van de best wel confronterende moord nergens echt spannend worden. Veel ongeloofwaardige situaties en een paar ontsnappingen met een wel erg hoog Kuifje-gehalte.

Redelijke Hitchcock. Niet een van zijn betere films, maar ook weer niet slecht. Het plot is best onderhoudend, al hangt het hier en daar van onwaarschijnlijkheden aan elkaar. Heel spannend wil het ook niet worden, al zitten er op zich wel enkele spannende scènes in, waaronder de confrontatie op de boerderij en de busrit. Paul Newman acteert degelijk. Julie Andrews vind ik hier niet goed gecast, de rol past niet echt bij haar. Tussen Newman en Andrews is er hier bovendien weinig chemie.

In de jaren 30 en 40 kon je waarschijnlijk nog prima aankomen met zi’n spionagefilm, maar voor de jaren 60 is het bijzonder tam en saai. Dat laatste wordt ook nog eens versterkt door de kreukloze Paul Newman in de hoofdrol. Zelden zo’n zwakke Hitchcock gezien.

Niet slecht gemaakt, maar gewoon nergens spannend.

2,5