
Cha no Aji (2004)
Alternatieve titels: The Taste of Tea | 茶の味
Japan
Komedie / Drama
143 minuten
geregisseerd door Katsuhito Ishii
met Maya Banno, Tadanobu Asano en Satomi Tezuka
In een klein dorpje ten Noorden van Tokio woont de familie Haruno. Moeder Yoshiko probeert haar oude baan als cartoon-animator weer op te pikken door handgetekende filmpjes aan de eettafel te fabriceren. Vader Nobuo is hypnose-therapeut en probeert af en toe zijn kunstjes uit op zijn eigen gezin. Zoon Hajime kan zijn hormonen nauwelijks in bedwang houden sinds er een uitermate knap meisje bij hem in de klas zit. En ten slotte is er dochter Sachiko, die last heeft van een opdringerige denkbeeldige dubbelgangster. Op een dag wordt de familie uitgebreid als oom Ayano komt aanwaaien vanuit de grote stad...
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=-ITi_dXopOg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Nou, ik heb hem proberen te bekijken met de andere mensen in mijn huis. Al na 10 minuten had de helft afgehaakt. Als je feelgood movie bedoelt in de zin van een familiefilm ben ik het niet met je eens, in de zin van een film die jezelf een geweldig gevoel geeft. Tsja, dat is dus 50:50. Of misschien 10:90. 90 % van alle mensen op deze site zouden deze film raar en saai vinden, maar de film blijft een goede gemiddelde beoordeling houden omdat deze mensen simpelweg nooit het idee zouden krijgen om gezellig een Japanse arthousefilm bij de videotheek te huren. Als die er überhaupt te vinden is...
De meeste mensen zijn gewend aan bagger. Volgende keer gewoon weer proberen


Eindelijk eens een film waarin de special effects niet de slaaf zijn van het verhaal, Of vice versa. Weet eigenlijk nie. Maar ermee juist middels een holistische meerwaarde aan bijdraagt. Verbeelding en beeldspraak op zijn best.
Het enige wat me tegenstond en wel weer heel erg k.u.t. was, waren de wat hysterische wenkbrauwen van opa. Maar goed, dat kan ik nu toch niet meer veranderen. Verders kan ik er niets op aanmerken, behalve dan dat de aftiteling nogal lang duurde.
De film heeft niet echt een duidelijk verhaal. Het is meer een greep uit het leven van een beetje een vreemde familie. En die vreemde familie is erg leuk om te volgen. Ieder maakt zo z'n vreemde, leuke, grappige en ontroerende dingen mee. Een greep uit het echte leven kun je wel zeggen. Vooral de belevenissen van oom Asano zijn erg leuk, maar kent ook aandoenlijke momenten zoals de ontmoeting met z'n ex vriendin . Maar ook de rest van de familie heeft mooie momenten. Mooi ook dat er met zo weinig zoveel bereikt en gezegd wordt. Ook zit de film vol met prachtige shots van de Japanse natuur en gebergten. Ieder shot is erg mooi om aan te zien. Je krijgt er een beetje een feel good gevoel van, wat ook nog eens versterkt word door de constant fluitende vogels. Ook geven de shots je een heerlijk dromerig gevoel, je wilt eigenlijk niet dat het ophoud. Anderzijds duurt het op het laatst net wat te lang, maar over de gehele lijn blijft het genieten geblazen. Erg mooi en aandoenlijk filmpje. Door dit soort film krijg ik toch steeds meer en meer waardering voor de Japanse cinema.
4.5*
De grootvader was hilarisch, net als Asano's ei-verhaaltje, maar toch was humor zeker niet het belangrijkste ingrediënt in de film. Dat was de focus op kleine dingen, en dat dat niet saai werd na 2,5 uur is erg knap. Zo is de dialoog van Asano en zijn vriendinnetje van vroeger hartverwarmend, en tegelijkertijd zo realistisch.
Klein puntje van kritiek: het kleurgebruik had wat mij betreft iets overdadiger gemogen. Het juiste gebruik van filters had de film misschien net iets dromeriger kunnen maken. Het einde daarentegen was wel echt schitterend.
Hoewel de film 140 minuten duurt heb ik me eigenlijk geen moment verveeld en dat is best knap voor een film als deze die bijvoorbeeld niet doorspekt is van actie. Nee het is vooral de afwisseling tussen de verschillende verhalen en de diversiteit aan personages, dat ervoor zorgt dat de film boeiend is en dat ook blijft.
Vooral het meisje dat regelmatig een veel grotere versie van haarzelf ziet, beleeft leuke momenten en geeft de film gelijk ook een surrealistische tint mee. Er komen trouwens wel meer surrealistische scènes voor in de film, waarvan de meeste wel een toevoeging zijn voor het verhaal. Hoewel de film op sommige momenten een tikkeltje inzakt, kent de film ook erg grappige momenten. Op een gegeven moment stappen er twee actiefiguren de trein in. Dat slaat eigenlijk helemaal nergens op, maar het is wel bijzonder grappig.
Het veelgeprezen einde met de boeken en de zonnebloem is erg mooi en een mooie afsluiter voor deze vrolijke, dromige en soms surrealistische film, waar ik na afloop in ieder geval wel een vrolijk gevoel aan over heb gehouden en dat had ik van te voren eigenlijk stiekem niet verwacht.
Dikke 3,5*
Niet genoten van de scene met de honkballer?
Jazeker wel, maar ik noemde even een specifiek voorbeeld op dat ik grappig vond, dat met die honkballer was ook mooi en zo heeft de film nog wel wat meer mooie/leuke momenten.
Ja, dat is het eigenlijk wel zo'n beetje. Er zitten echt een paar geweldige scénes in deze film, zoals die honkbalscéne; ge-wel-dig.

De film slaat regelmatig echt helemaal nergens op, maar dat kon ik wel waarderen. Bepaalde scénes, zoals die gast in de modder, de twee in de trein en dan nog die scéne dat die ene gast door die meid in elkaar wordt gebeukt. Vreselijk, maar wel érg grappig (die laatstgenoemde).

Vooral naar het einde toe werd het nogal saai. Vond het einde zelf ook totaal niet bijzonder trouwens. Een nogal fluctuerend geheel, deze Cha no Aji. Helaas.
Vermoedelijk is de nu in Nederland aangeboden dvd een Belgische uitgave met Nederlandse ondertiteling:
Cinelibre DVD - cineart.be
Daar staat namelijk dat er NL subs op zitten.
Taste of Tea - DVD - BESLIST.nl
Twin Pics is namelijk een label van Cinéart.
Ik had zelf bij BOL Le Couperet besteld, dat betrof ook de Belgische uitgave met NL subs.
De karakters waren zeer aandoenlijk en droegen allemaal stille ondoorgrondelijke emoties met zich mee. Wat ze menselijk en kwetsbaar maakten. Geweldig om een keer emoties te zien die er niet te dik bovenop liggen. De confrontatie van A(y/s)ano's met zijn ex-vriendin was echt voelbaar awkward. Mooi ook dat er in het midden van de scherm een balk zat van de winkel waar zij werkte. Erg krachtig gedaan om de afstand indirect weer te geven.
Ik ging deze film kijken met de verwachting dat er flink wat vreemde dingen gingen gebeuren. Maar dat viel (voor japanse begrippen) best mee. En achteraf vind ik dat ook niet zo erg.
Goed gebruik van geluid overigens, de film is vaak stil en op de meest perfecte momenten komt er mooie subtiele muziek of even iets weirds (zoals de scene met de superhelden in de metro).
De plaatjes waren helaas niet altijd even mooi. Daar had wel wat meer in kunnen zitten, een paar standaard shots van de natuur en daar bleef het wel bij. Wat mij trouwens opviel is dat je vaak dezelfde hoeken krijgt te zien in het huis van de familie. Zo kom je nog dichter bij hun en voel je, je net een bezoeker. Alle shots met personen erin waren dus wel erg sterk.
Deze ga ik zeker nog een keer kijken!
*4,0
De tweede keer kijken was erg plezierig

Alle personages en situaties vallen prachtig op hun plek.
*4,5
Wat een heerlijk sfeertje hangt er in deze film. Lekker kalm en rustig. Het Japanse platteland is het ideale decor voor een film als deze. Ishii leukt het wat op met hier en daar welkome gekkigheid, maar het komt nooit in de buurt van de manische comedies die hij eerder maakte.
Visueel bij momenten subliem, een geweldige soundtrack en een stel acteurs waar je bijna geen slechte film mee kan maken. Vooral het opatje schittert in deze film, een onsterfelijk karakter als je het mij vraagt.
Ishii's mooiste en een film die bij elke herkijkbeurt fier overeind blijft staan.
4.5* en een uitgebreide review

Daarnaast heb ik evenwel geen duidelijk verhaal of thema in deze "The Taste of Tea" kunnen ontdekken, wel aparte, voortdurend wisselende passages met één of meer gezinsleden of gewoon met beelden van de natuur of een trein of gewoon wat fantasie en, eerlijk gezegd, als het wat lang duurt en er valt geen diepere rode lijn te herkennen, dan gaat de "tea" toch wat minder smaken.
Lichtjes ontgoocheld, aldus, maar natuurlijk, niet afbreken. Massa's mooie plaatjes, beeldcomposities en toch enkele knappe en soms grappige of aandoenlijke momenten, zoals de filmvoorstelling, de ontdekkingen in opa's werkkamer (waarin weeral blijkt hoe ze met zichzelf begaan zijn)...