Tasogare Seibei (2002)

nog 26 stemmen en deze film kan helemaal terecht zijn opwachting gaan maken in de top 250! Subliem pareltje, nog beter dan het recente Love and Honor.

Tasogare Seibei verteld met een gezapig ritme het verhaal van een samurai in het feodale tijdperk die van eer haast wars is en wenst een simpel, eerbiedig boeren bestaan te leven. Met zijn klein gezin geniet hij een mager loontje, maar dat deert hem in principe niet, het is meer de omgeving die het moeilijk heeft. Zo weet de film op haast subtiele wijze kleine kritieken te leveren op het dan vallende samurai-bestaan.

Het thema van de film boeit me erg, wat zich mooi reflecteert in het ritme en in de typische Japanse sfeer, maar waar de andere de muziek de lucht in prijzen vond ik het hier en daar wat teveel zijn intrede doen. Ook vond ik dat de kijker soms te veel bij de hand werd genomen (o.a. door de voice-over). Vond het gezapige sfeertje erg (ver)fijn(t), maar had er denk ik toch net wat meer van verwacht. Kan het nergens slecht noemen, in tegendeel zelfs, maar tot op het bot gecharmeerd was ik niet.

Ben verder wel zeker vanplan het 'vervolg' te bezichtigen (Kakushi Ken Oni no Tsume). Benieuwd of die me net zo bevalt (hopelijk zelf meer) als deze.

Mooi film, goed geacteerd, en eigenlijk niets op aan te merken. Alleen het tempo is mij iets te traag. Al met al een nette 3*

Geweldige film, een lekker traag tempo wat ik fijn vind. Wat ik persoonlijk echt een mooi stukje vindt is wanneer Tomoe met die 2 meisjes dat liedje zingt. Zo puur.

Een van mijn favoriete Japanse samuraifilms, juist omdat hij zo diep doordringt tot de kern van wat het eigenlijk betekende om tussen al die rangen en standen te vallen. Hier wordt nergens de samurai mooier gemaakt dan het eigenlijk was. Heerlijk humane insteek ook, van de huisman tussen de door testosteron gedreven krijgers.

Terecht genomineerd voor een Oscar. Had van mij ook wel mogen winnen!

Ik had eigenlijk een aktie-spektakelfilm à la Zatoïchi verwacht, maar wat dat betreft werd ik 'teleurgesteld'

In plaats daarvan een mooi ingetogen drama met daarnaast schitterende beelden. Totaal geen vals sentiment!

Deze film is echt zo'n klein bloempje waar je gauw overheenkijkt, maar dat bij nadere bestudering toch héél mooi blijkt te zijn!

Het einde doet toch wel erg sentimenteel aan door die nadrukkelijke voice-over...

Nu aan iemand anders de eer om deze de top 250 in te schoppen!

Okay! Fair enough! Maar ik vond het niet vals....

Heb net de 150e stem geplaatst. Zou vanaf morgen in de top 250 moeten verschijnen denk ik.

En terecht, ik had hem zelf graag een paar stappen hoger gezien. Dat hij erin komt is al een Godswonder, dus zeker een goede zaak.

Prettig traag en inderdaad degelijk samuraidrama. Staat in een lange Japanse traditie. Aanzienlijk beter dan Koreeda's recente komische variant Hana Yori mo Naho, maar ik zie er geen meesterwerk in. Ik heb desondanks zitten genieten van deze kabbelende zondagmiddagfilm en wil ook Yamada's opvolgers nu eens zien.

Vond de gezinsscenes eigenlijk het mooist. Mooi sentimenteel einde.

3.5*

Zou er net aan beginnen, nu begin ik te twijfelen Kan nog wel even uitgesteld worden dan.

Let wel: ik bedoel niet mooi dat het einde sentimenteel is, maar je hebt mooi en lelijk sentiment, dit was mooi sentiment.

Dan toch gezien.

Mooie minimale muziek (op de aftiteling na) en het einde was niet eens heel storend. Wat wél vervelend was, absoluut het grootste minpunt van de hele film, is de seniele voice-over. Verder redelijk in orde, degelijke en ingetogen film.

3.0*

Mooi samuraidrama, dat zich focust op de sociale aspecten. Het viel me op hoeveel waarde gehecht wordt aan de vrouw in de Samurai-samenleving, terwijl ik dat vooraf niet verwacht had van deze film. Bij zo'n titel als Twilight Samurai verwacht je heldhaftigheid en volop actie, maar integendeel, niets van dat! Erg aangename verrassing dus met mooie plaatjes van Japan. Het tempo had wat mij betreft wel iets hoger mogen liggen.

Een mooie, maar toch langzaam op gang komende film. Voor sommige is dit niet erg, maar je zou ook denken van schiet nou eens op (in je hoofd ben je al 5 minuten verder). De setting was erg mooi en het acteerwerk was prima !

De trailer doet anders vermoeden, maar gevochten wordt er bijna niet in deze film.
Hoofdpersoon is meer een huisman dan vechter.
Waar gaat het wel om: sociale klasse, geroddel, gezin, vaderschap en liefde.
Een humanistische boodschap in een film met een heerlijk landerig tempo die je mede door de sympathieke hoofdpersoon vrij snel in z'n greep krijgt.
De laatste jaren waren er nogal wat Aziatische films die elkaar de loef probeerden af te steken met oogverblindende scenes.
Hier het bewijs dat het ook zonder al die poes-pas kan.

da's gek, twee jaar later kan ik me deze al niet meer herinneren terwijl love and honour nog fris in het geheugen ligt.

Tasogare Seibei heb ik een half jaar geleden een keer tweedehands gekocht, maar toch nog niet te tijd (of eigenlijk zin) gevonden om te gaan kijken. Onlangs Gohatto gezien en dat zorgde er voor dat deze nu toch echt eens gezien moest worden.

Waar Gohatto speelt tijdens de Boshin-oorlog, een periode vol bloedvergieten waarin de shogun zijn macht verloor, speelt deze film een paar jaar daarvoor en geeft een totaal andere blik op het leven van de samoerai. Zij zijn eigenlijk meer ambtenaren geworden en duelleren is eigenlijk verboden. De film heeft wat geweld betreft eigenlijk ook weinig te bieden, wat eigenlijk ook niet erg is. Op het moment dat er eindelijk eens een duel komt, was het voor mij niet echt meer noodzakelijk, want de film heeft gevechten niet nodig om te boeien.
Over het duel gesproken, ik moet tot mijn schande bekennen dat ik Ren Osugi pas kon herkennen toen ik merkte dat zijn stem erg bekend klonk. Hij zag er ook wel wat anders uit met zijn kaalgeschoren koppie.

Visueel blijkt dit wel een stuk minder te zijn dan Gohatto, maar dat weet de film goed te maken doordat het emotioneel meer raakt. Seibei is een man waar Wouter Bos trots op zou zijn: iemand die prijs stelt op zijn vader-dagen. Voorzover mijn beeld van Japan juist is, is dit zeker niet vanzelfsprekend. In het moderne Japan. De vader werkt, ziet zijn kinderen nauwelijks en de vrouw draait voor de opvoeding op, Ik kan me voorstellen dat er in de tijd van de samoerai nog minder aandacht voor kinderen is, maar Seibei is duidelijk een uitzondering en maakt de film met zijn sympathieke présence. Hoewel hun rol niet heel groot is, doen de kinderen het wat mij betreft uitstekend.

Ik maak er overigens nooit een gewoonte van om van te voren de achterkant van een DVD te lezen (of de omschrijvingen hier op moviemeter), maar achteraf zie ik dat de schrijver van de tekst op de achterkant van mijn DVD het wel erg bont maakt: zowat de hele film wordt er helemaal uitgespeld. Blij dat ik dat dus niet heb gelezen.

Voor deze eerlijke en emotionele film vier sterren.

Mooi ingetogen drama met goed acteerwerk en een geweldig slot. Ik heb tot nu toe enkel oude klassieke Japanse films gezien over het feodale tijdperk, maar het is fijn om ook eens een modernere te bewonderen, die ook nog eens goed bevalt. Regisseur Yamada is trouwens een bezig baasje geweest de afgelopen veertig jaar, wat een boel films heeft hij op zijn naam staan.

4*

Ga zo door Er zitten veel pareltjes tussen

Ik ga in ieder geval dat vervolg een keer kijken als ik hem ergens kan vinden.

Erg mooie drama wat zich afspeelt een paar jaar voor de Boshin-oorlog.

4.5*

Mooi verhaal van een man die het allemaal in zijn eentje moet redden.

Zeer mooie, rustige, sfeervolle film. Ik moet zeggen ik ben fan van The Last Samurai, maar het is toch wel een echte Hollywood film, als je het vergelijkt me deze film. Wat een verschil .....

Ingetogen vertelling die eens een blik werpt op een ander soort samurai. Ook het woord kabbelend is al eerder gebruikt, en niet ten onrechte. Hiroyuki Sanada heeft gelukkig genoeg charisma om je erbij te houden, zelfs wanneer het onderwerp je (zoals in mijn geval) niet heel erg na aan het hart ligt.

Mooi verhaal over een samoerai, die een eenvoudig leven leidt en worstelt met de traditionele gedragscodes en met zijn gevoelens voor een jeugdvriendin. Een boeiende film met een indruk makende cast, waarbij vooral Hiroyuki Sanada in de titelrol eruit springt.
Triviaal weetje: Rie Miyazawa (Tomoe) heeft haar voornaam te danken aan haar Nederlandse vader, die ze overigens nooit gekend heeft.