Tsubaki Sanjûrô (1962)

De andere samoerai voelde zich in zijn eer gekrenkt - zijn meesters werden overmeesterd, hijzelf werd erg makkelijk om de tuin geleid - en daagde Tsubaki Sanjûrô (Mifune) uit tot een duel, wat sowieso een gevecht op leven en dood betekende. Je ziet hoe Tsubaki eerst weigert, maar zich uiteindelijk toch gedwongen ziet om tot actie over te gaan: de eer van de samoerai houdt in dat je de klus tijdens zo'n duel dan ook echt afmaakt (veronderstel ik).

Zelf had ik ook wat moeite in het begin om alles in het juiste perspectief te plaatsen, het was relatief veel informatie op vrij korte tijd. De film werd dan ook pas écht genietbaar na zijn eerste tien minuten, en wat volgde was een solide Kurosawafilm die wat mij betreft niet tot zijn beste werk hoort maar op zich absoluut een entertainende film is. In tegenstelling tot The Hidden Fortress vond ik de zwaardgevechten fijn om te volgen (en was de eindafrekening met de rivaliserende samoerai behoorlijk bruut in beeld gebracht!)en de humor vaak écht leuk (met als hoogtepunt de gevangen genomen soldaat die zich telkens vrijwillig terugtrok in de wandkast). Sommige strategieën en tactieken waren weliswaar een tikkeltje simplistisch en niet geheel waterdicht te noemen, maar het stoorde het verloop van de film niet al te zeer. Een goede film zonder meer.


3,5*

een hoogtepunt van de samurai films van de combinatie akira kurosawa- toshiro mifune . de films die hierna zijn gemaakt hebben de sfeer en de interesante verhaallijnen die uit deze film stralen niet meer evenaard.

Aparte humor heeft deze film. Ik zou het over-de-top einde ook vooral niet te serieus nemen.

Deed me denken aan de humor in moderne Japanse komedies en actiefilms.

Mifune draagt de film, maar de geweldig dik aangezette rol van Nakadai is ook erg apart.

Al weer een hele tijd geleden dat ik Yojimbo heb gezien. Maar kan me herinneren dat die wel heel anders van toon was.

Een erg sterke Kurosawa. Vooral ook, omdat het alle goede elementen van in ieder geval de samoerai-Kurosawa bevat, maar aan de andere kant lekker compact is. Niet te lang dus en toch 90 minuten even fijn ontsnappen naar een andere wereld. Dit is wat dat betreft ook een goede instap of een film, die je ook gemakkelijker aan anderen kan laten zien.

Mifune is weer erg sterk, vooral door zijn verschijning en misschien niet eens door zijn acteren. Soms helpt status dan toch een handje om goed over te komen. Het verhaal zelf is zoals gezegd erg aangenaam om te volgen. Wat mij betreft is dit perfect vermaak.

Een prima Kurosawa dit.

Op de achterkant van de dvd-hoes las ik dat dit een vervolg is op Yojimbo. Hoewel ik Yojimbo alweer een tijdje geleden gezien heb, moet ik zeggen dat deze film toch nog wel iets beter is. Vooral het komische aspect werkt erg goed in Sanjûrô.

Toshirô Mifune draagt hier moeiteloos de film. Zijn acteren is goed en vooral zijn houding en humor zorgden bij mij regelmatig voor een lach op het gezicht. Geweldig om te zien hoe hij het groepje mannen dat hij helpt af en toe loopt af te bekken, of zegt dat ze te onnozel voor woorden zijn. Ook is het erg vermakelijk hoe hij het groepje mannen zijn soms erg creatieve inzichten probeert op en uit te leggen. Naast Mifune zorgt ook het groepje vrouwen af en toe voor een lach op het gezicht.

In Sanjûrô staat het maken van keuzes centraal evenals het punt dat klaarblijkelijk niet iedereen te vertrouwen is. En een goede uitwerking van zo’n thema kun je zoals altijd prima aan Kurosawa overlaten. Daarnaast bevat de film een sterke sfeer. Kurosawa brengt alles ook nog eens haarfijn in beeld. Er zit minder actie in deze film dan in Yojimbo, maar de actie die er in zit is boeiend en ziet er prima uit. Mifune weet altijd wel hoe hij het zwaard moet hanteren. Verder bevat de film enkele erg mooie shots, waarbij de al een paar keer genoemde scène van de bloempjes, die de rivier afdrijven, absoluut het hoogtepunt is van de film op dat gebied.

Erg goede en redelijk luchtige film dus en misschien wel de meest toegankelijke van Kurosawa die er is.

4,0*

Meesterwerk.

Meesterlijk opgezet en in detail uitgewerkt.

Dit is alles waar cinema om draait.

Dik 5 sterren.

Heerlijk hoe Mifune iedereen twee stappen voor uit is. Prachtige fotografie ook. Vond deze beter dan Yojimbo.

Heerlijke kijkervaring.

Je wordt al snel meegesleept in het verhaal en getrakteerd op hoop mooie scènes zoals we die kennen van Kurosawa. Ook de dialogen zijn interessant en het is erg leuk om Mifune in deze rol te zien acteren.

Productie is verder weer top. Kostuums, decor, muziek, alles is weer esthetisch en mooi in beeld gebracht.

4,0*

Saai.

Meer timing dan wat anders natuurlijk, maar het valt op dat deze film één belangrijke kritiek deelt met Jack Reacher die ik gisteren zag. Ook hier een hoofdpersonage dat een "dommer" iemand (hier een groep) leidt door telkens de situatie op magische wijze goed in te schatten. Dit soort Matlock-achtige perikelen is duidelijk niet aan mij besteed.

Sowieso vind ik samurai en Mifune niet de beste combinatie voor Kurosawa, m'n favoriet van hem is niet toevallig een hedendaagse film (althans, toen hij uitkwam) met Shimura in de hoofdrol. Mifune speelt toch vaak hetzelfde type personage en dat staat mij jammer genoeg niet echt aan. Zijn charme ontgaat me volledig.

Verder een erg simpel verhaaltje waar inderdaad de humor wat meer centraal staat. Mannetje in de kast was wel grappig, verder zitten er ook een heleboel te flauwe momenten in. Vooral in combinatie met de soundtrack heeft een vaak een nogal bedenkelijk effect (die kopjes die één voor één boven de vloer uitkomen in het begin van de film).

Wie het leuk vindt op anderhalf uur lang Mifune wijsneus/bullebak te zien spelen zit hier aan het juiste adres, mij doet het allemaal niet veel. Moet dan ook maar eens stoppen met Kurosawa's samurai films, had deze dan ook vooral gekozen vanwege de lengte. Veel heeft dat niet geholpen.

1.0*

Vind de eigentijdse films van Kurosawa altijd wel wat pakkender en beter dan zo'n 'ordinaire' samurai-film, maar goed zo heel af en toe kan een film met de wijze Mifune en negen wat dommige samurai toch nog wel leuk zijn. Hij maakt een hele trukendoos open in zijn strijd tegen het onrecht. De gevechten zagen er wederom top uit, maar echt gegrepen word ik nooit door dit genre.

Kurosawa en ik zullen geen vrienden worden denk ik, althans niet zulke goede als je als filmliefhebber zou kunnen verwachten. Ook Sanjuro is het weer niet echt voor mij.

Mijn 8e Kurosawa nu was dit. Ik vind Rashomon erg goed, Seven Samurai, Dersu Uzala en High and Low goed, Ikiru redelijk goed. Al heb ik bij menig van die films af en toe moeite de aandacht erbij te houden. Het grijpt me lang niet altijd evenveel.

Maar de afgelopen drie, Yoyimbo, Ran en nu ook Sanjuro vond ik alledrie echt saai, al begon Sanjuro prima en zat ik er gelijk in. Het mocht niet blijven helaas, dat gevoel. Ik begrijp het eerste woord van Onderhonds review dus wel.

Binnenkort Throne of Blood nog kijken om de ICM Action list compleet te hebben, en dan zal ik er voorlopig niet snel weer een gaan kijken vermoed ik.

Mijn 9e Kurosawa en ook na deze 'Tsubaki Sanjûrô' zullen we vrolijk door blijven gaan. Weer een meesterlijke film van de Japanse regisseur. Prachtige blu-ray Criterion uitgave, waar Kurosawa op visueel vlak een schitterende ervaring op het scherm tovert op het mooie 2.35:1 widescreen. Erg mooi.

Toshirô Mifune is een held. Machtig figuur. Het komische aspect werkt uitstekend in deze prent; Mifune met z'n briljante oneliners steeds, die gast in de kast, noem het maar op. Het past mooi tussen de mooie natuurbeelden, de bossen, het prachtige stromende beekje en de settings die voor een zeer prettige sfeer zorgen. Verhaaltechnisch prima.. sterke uitwerking van een niet al te ingewikkeld verhaal.

Qua actie imponerend. De eindscene is werkelijk verbluffend en de actie tussendoor is ook erg goed. Mifune die voor niets en niemand bang is. Wat een cool figuur. Ja, ik heb erg genoten van deze prent.

Tatsuya Nakadai on SANJURO - YouTube

Degelijke samoerai film van Kurosawa. De film moet het hoofdzakelijk hebben van het personage van Mifune, die een goede rol neerzet. In het begin komt er veel informatie tegelijk op je af, waardoor het eventjes duurt om echt in het verhaal te komen, al is het uiteindelijk een vrij simpel verhaal. Behoorlijk luchtig qua toonzetting en zeer gedegen zwart-witbeelden. De film heeft een overzichtelijke speelduur en is wel een kijkbeurt waard.