Yôjinbô (1961)

God wat een saaie film. Het valt me hier op dat komedie niet als genre wordt genoemd wordt terwijl ik toch meer komedie heb meegemaakt dan actie. Maar goed, wellicht heb ik een boel situaties aangenomen als grap die anders bedoeld waren. Het tempo was prima geweest als er:

- of meer verhaal in zat (of iig een emotionele lijn)

- of een mooiere cinematografie in zat.

Maar beiden vielen bij mij behoorlijk tegen. Wat rest is een te lange film waarin op zn tijd een leuke scene voorbij komt. Andere emoties dan humor zijn aan mij voorbij gegaan. Best jammer, ik had deze film hoog zitten voor ik eraan begon.

Rashomon was toch wel heel wat beter, maar ook niet goed genoeg om meer Kurosawa's te kijken. Kurosawa is bij deze gedegradeerd tot de lijst: niet aan beginnen.

Kan toch niet anders dan dat sommige situaties, karikaturale personages en vooral die dikke domme gast, ben z'n naam kwijt, moesten dienen als soort comic relief. Ben het trouwens voor het merendeel met je eens ware het niet dat de film het laatste halfuur wat amusementswaarde betreft enorm stijgt. Film krijgt meer spanning, karakters krijgen meer lading en het hoofdpersonage wordt wat humaner. VInd Kurosawa tot nu toe, van wat ik gezien heb, ook enorm degelijk eigenlijk. Aardig gemaakte films, maar ik mis bijvoorbeeld het hart die ik bij de ozu's wel ervaar, hoewel die twee verder niet echt te vergelijken zijn. Ik zie wel dat een aantal van Kurosawa's films als inspiratie hebben gediend voor Westerse regisseurs.

ja, god, ik kan wel stug door blijven gaan met films kijken van Kurosawa, maar dit zijn naar het schijnt niet zijn minsten en als die al tegenvallen heb ik weinig hoop. Daarnaast is Kurosawa beslist niet de enige regisseur van wie ik nog werk moet zien en verzet ik mijn zinnen liever op een nieuw avontuur. Om nou tegen mijn zin in meer te gaan kijken om een soort van "goed oordeel" te kunnen vellen, daar heb ik echt geen trek in als het me nu al tegenstaat.

Ik ook. Maar aan de andere kant lijkt Yojimbo zelf ook weer geinspireerd te zijn op (Ford's?) Westerns.

Ik heb uit een eerdere bericht vernomen dat je Yojimbo niet kon waarderen en dat je Rashomon een heel stuk beter vond. Zelf vind ik Yojimbo, Ran en Sanjuro tegen vallen. Daarentegen vind ik Ikiru, Dodeskaden en Rashomon echte meesterwerken. Throne Of Blood, Kagemusha, Dersu Uzala en The Bad Sleep Well vind ik in iets mindere mate ook nog erg goed. Bij Kurosawa's Dreams varieert dat per segment van heel goed tot slecht. Ben het met nomak eens dat Kurosawa een veelzijdige regisseur is die je niet op twee films kan afrekenen.

Een film die ik in ieder geval af kan raden als Yojimbo niet bevalt: Sanjuro.

Mifune is vooral geweldig, erg cool. Voor de rest vond ik het een beetje een tegenvaller ivm andere Kurosawa's, erg bijzonder is het niet, wel redelijk vermakelijk.

Het verhaaltje is wel leuk, en de rollen vind ik wel leuk ingevuld, inmiddels wel op een cliché manier, maar dat kun je de film niet echt kwalijk nemen. Vond de film er ook serieus mooi uit zien, niet echt uitbundig, maar wel fijn gekadeerd en de mise-en-scene is zoals altijd bij Kurosawa erg verzorgd. Soundtrack is herkenbaar en blijft aardig in je hoofd zitten.

Verder ook niet al te bijzonder, het is een herkenbare Western-achtige structuur. Hoewel de remake dat ook door de setting wat meer heeft, komt dat hier ook wel erg duidelijk naar voren. Nooit echt mijn lievelingsgenre geweest, maar het is wel een vermakelijk leuk filmpje geworden.

3.5*

Een van de beste uit het aanbod van filmfenomeen Kurosawa. Kadrering en montage zijn subliem in deze western-influenced misdaadthriller, en de man weet zelfs windvlagen op de meest sfeervolle manier op het doek te toveren. Plot is simpel maar geestig, en werd inmiddels al ettelijke keren gekopiëerd. ****

Deze vorige maand in de bioscoop gezien, een enorme tegenvaller. Veel te veel slechte komedie momenten, heeft voor mij zeker niet de klassieker status van A Fistful of Dollars.

3*

Net als velen vat ik deze film eerder op als een actie/komedie ipv drama.

Heb echt ook niet het gevoel dat Korusawa dit als drama aanziet .

Verder vermakelijk filmpje met een stoere en coole Toshirô Mifune, beetje de Jason Statham van de jaren 60

3*

Toshirô Mifune is een grootheid en zowat de meest veelzijdige acteur aller tijden.

Ah geen idee, ik ken hem hoofdzakelijk van de bekendere films: 7Samurai, Throne of Blood, Rashoman, en deze. Leek mij eerder een constant vechtersrolletje. Vandaar de link met Statham

Niet dat ik een grote fan ben van Kurosawa, maar hij heeft toch enkele mooie films gemaakt. Ik las hier al verschillende keren de teleurstelling dat het een mindere film is dan andere grote titels van hem. En ik volg die meningen dit keer wel. Yojimbo mag dan wel een inspiratie zijn voor oa Sergio Leone die dit duidelijk een pak verbeterd heeft in zijn versie A fistful of dollars. Yojimbo begint wel goed en kan wat sfeer neerzetten. Hier zie je goed de link met Leone. Maar gaandeweg zie je goed dat de film gedateerd is en veel te lang duurt voor wat het te bieden heeft. Jammer als je weet wat Kurosawa hiernaast wel gemaakt heeft. Toch nog complimenten voor Toshirô Mifune die het gezien de film er zeer goed van afbracht.

Degelijke samoerai film van Kurosawa, die mij wel minder bevalt dan Sergio Leone's A Fistful of Dollars. Dat ligt niet aan het acteerwerk van hoofdrolspeler Mifune, want die doet het zeer behoorlijk. De overige personages komen echter veelal minder goed uit de verf. Verder ontbreekt de echte spanning, terwijl je dat op basis van het plot wel (meer) zou verwachten. Pluspunt is de aardige sfeer, die wordt versterkt door de zwart-wit beelden.

Kurosawa's 'Yojimbo' is weliswaar een samurai-film, maar heeft van uit het nu bekeken alle kenmerken van een western. Dat komt dan vooral doordat Sergio Leone de stijl en verhaallijn van 'Yojimbo' gebruikte in met name 'A Fistful Of Dollars', maar niet alleen daar. De eenzame strijder treedt op tegen het kwaad aan beide kanten van de linies. Het geweld in 'Yojimbo' is expliciet en een duidelijke inspiratiebron voor Tarantino. Voor de verlichting zorgt Kuroswawa zo nu en dan voor een grappige ironische kwinkslag.

pffff , the seven samurai kon ik nog best wel waarderen maar dit viel me toch goed tegen en ondanks dat de speelduur goed te behappen is verlangde ik al snel naar het einde van het verhaal .

Als liefhebber van de Dollartrilogie stond deze allang op de lijst. Ik snap absoluut waarom Leone hier (veel) inspiratie uit gehaald heeft, want het is een interessant startpunt. En hoewel Yojimbo vlot wegkijkt merk je toch wel dat deze film (bijna) 60 jaar oud is. De ontwikkelingen zitten niet altijd logisch in elkaar en het ziet er allemaal net wat houteriger uit dan een Fistful of Dollars.

Kurosawa's western, waarmee hij bewijst dat een western vooral qua stijl een bepaald genre is, maar niet gebonden is aan de locatie rond de Amerikaanse frontier, of zelfs maar de eveneens Engelstalige Australische outback. Nee, ook een dorpje van god en iedereen verlaten in 19e eeuws Japan is een uitstekende locatie.

Inhoudelijk stelt dit allemaal vrij weinig voor. De rivaliserende groepen zitten blijkbaar in het gokken, maar bij wie ze hun geld verdienen? Maar dat soort vragen moet je niet stellen. Wat vooral opvalt is het beeldgebruik, en dan vooral de vulling van het brede bioscoopformaat. Vaak met de twee groepen van elkaar gescheiden aan beide zijden van het brede beeld. Erg sterk gedaan. Ook de ondersteunende soundtrack is fijn (ik zag ergens een clip met de soundtrack uit Leone's western, dan pas zie je hoezeer deze film een blauwdruk is geworden).

Hierop baseerde Leone dus zijn eerste western, maar het is ook duidelijk waar Eastwood de mosterd vandaan heeft gehaald. Hij heeft heel goed gekeken naar Mifune. Mifune ja, die ik vooral ken van uitbundige rollen speelt hier een stille rol en met zijn uitstraling alleen al en die combinatie met dat ingetogene draagt hij de film met gemak. Ik keek de hele film geboeid naar hem.

De film is niet altijd even sterk, motieven van handelen vond ik ook niet altijd even duidelijk en voor m'n gevoel duurt de film net iets te lang. Maar als geheel is dit wel een dikke voldoende. Een film ook die na het zien ervan behoorlijk bleef hangen en voor m'n gevoel steeds beter werd. Vanwege het navoelen naar boven afgerond 4,0*.

Een samurai western van Kurosawa. Best leuk eigenlijk en hier en daar met een komische noot. Leuk daar hoe onze zwaardheld in het begin van de film naar een hond gaapt met een hand tussen zijn muil. Gevolgd door zo'n vrolijk deuntje.

Kan me wel inbeelden dat het tot inspiratie heeft geleid voor latere westerns, maar al bij al blijft het nogal eenvoudig. De gevechten zijn nauwelijks gevechten en nemen nogal snel een eind. Vooral bij de eindconfrontatie was dit toch lichtelijk ontgoochelend. Alsof Kurosawa er geen zin meer in had. Het beste gedeelte van de film vond ik de twintig minuten ervoor wanneer hij werd gevangen genomen en ontsnapte.

Sfeervol zoals steeds, maar er zijn betere Kurosawa's op de markt denk ik. Maar een straf om dit te bekijken is dit zeker niet.

Op klassiekerzondag even een greep uit de stapel Aziatische films die ik een paar weken terug had gescoord bij de kringloop. En dat werd in dit geval Yojimbo die bij voorbaat toch alle voorwaarden van een goede film leek te hebben, en hoewel heel behoorlijk kan deze film zich toch net niet meten met Seppuku en Seven Samurai om maar eens wat te noemen. Maar vervelen deed de films allerminst.

En wat gaat de film heerlijk van start met een fijne soundtrack, de zwijgzame Ronin in een bijzonder dorpje vol achterdocht, met veel karakters en strijdende partijen en natuurlijk de zalige zwart wit stijl inclusief cinematografie. En wat is zo'n shot in het begin van de Ronin roerloos temidden van het akkerland en diens bebouwing dat beweegt op de wind smullen. De aankomst in het gehucht en de wijze waarop hij zich met het conflict bemoeit lijkt de opmaat voor het betere Western werk met veel kenmerkende van Clint Eastwood, Sergio Leone en bijvoorbeeld een Last Man Standing met Bruce Willis. En wat stookt Sanjuro de boel lekker tegen elkaar op, waar men vooral gezichtsverlies probeert te vermijden en Sanjuro van zijn beweegredenen weinig prijs geeft. Want waarom bemoeit hij zich hier zo mee...?

En ja, helaas begint het geheel toch lichtjes af te kalven, want de serieuze stijlvolle sfeer maakt plaats voor het nodige aan geschmier, wordt het allemaal wat koddiger en gaat men de grote confrontatie vooral uit de weg en dat is jammer want het begint op een gegeven moment toch allemaal een beetje te slepen omdat er niet zo heel veel gebeurt. Maar goed , heel vervelend wordt het nooit en blijft het best grappig hoe men de uiterste best blijft doen de Ronin voor zich te winnen met een uiteindelijk opbouw met geweldsuitbarsting die veel goed maakt. Toch blijft Yojimbo een film die veel beter had kunnen zijn omdat het geheel zich toch net wat te veel verliest in Aziatische rariteiten, flauwe humor en net niet de gevechten en actie biedt die je zou wensen. Maar desalniettemin een prima film met een prima voldoende.

Misschien is het de tijdsgeest, maar ik had op basis van de cijfers op Moviemeter en IMDB iets meer verwacht van deze film. Wellicht meer actie? Beter acteerwerk? Hetgeen ik nu aanschouwde, was een oude prent die me niet op alle vlakken weet te overtuigen. Ook al is dit de voorloper van de aloude Westerns van Clint Eastwood en een inspiratie voor Tarantino, het wist mij minder te bekoren dan ik verwachtte.

Het aloude dorpje in Japan, dat aan de vooravond staat van de revolutie, is mooi in beeld gebracht. Het zet de sfeer goed neer. Helaas heeft de regisseur ervoor gekozen om de film te vermengen met flauwe (en naar mijn mening slechte) humor, waardoor ik de film niet serieus kan nemen. Daarnaast zijn de schurken zeer naïef, of een karikatuur van zichzelf.

Ondanks dat ik het geen slechte film vind, heb ik wel moeite om deze hoger te waarderen dan een voldoende. De vaart verdwijnt op het einde, waardoor de 110 minuten wellicht nét iets te lang was voor mij...