Yôjinbô (1961)

God wat een saaie film. Het valt me hier op dat komedie niet als genre wordt genoemd wordt terwijl ik toch meer komedie heb meegemaakt dan actie. Maar goed, wellicht heb ik een boel situaties aangenomen als grap die anders bedoeld waren. Het tempo was prima geweest als er:

- of meer verhaal in zat (of iig een emotionele lijn)

- of een mooiere cinematografie in zat.

Maar beiden vielen bij mij behoorlijk tegen. Wat rest is een te lange film waarin op zn tijd een leuke scene voorbij komt. Andere emoties dan humor zijn aan mij voorbij gegaan. Best jammer, ik had deze film hoog zitten voor ik eraan begon.

Rashomon was toch wel heel wat beter, maar ook niet goed genoeg om meer Kurosawa's te kijken. Kurosawa is bij deze gedegradeerd tot de lijst: niet aan beginnen.

En dat beslis je na 2 films van Kurosawa te hebben gezien? Zonde want Kurosawa heeft films gemaakt in alle genres. Maarja, misschien is het inderdaad beter dat jij het allemaal aan je voorbij laat gaan.

Kan toch niet anders dan dat sommige situaties, karikaturale personages en vooral die dikke domme gast, ben z'n naam kwijt, moesten dienen als soort comic relief. Ben het trouwens voor het merendeel met je eens ware het niet dat de film het laatste halfuur wat amusementswaarde betreft enorm stijgt. Film krijgt meer spanning, karakters krijgen meer lading en het hoofdpersonage wordt wat humaner. VInd Kurosawa tot nu toe, van wat ik gezien heb, ook enorm degelijk eigenlijk. Aardig gemaakte films, maar ik mis bijvoorbeeld het hart die ik bij de ozu's wel ervaar, hoewel die twee verder niet echt te vergelijken zijn. Ik zie wel dat een aantal van Kurosawa's films als inspiratie hebben gediend voor Westerse regisseurs.

ja, god, ik kan wel stug door blijven gaan met films kijken van Kurosawa, maar dit zijn naar het schijnt niet zijn minsten en als die al tegenvallen heb ik weinig hoop. Daarnaast is Kurosawa beslist niet de enige regisseur van wie ik nog werk moet zien en verzet ik mijn zinnen liever op een nieuw avontuur. Om nou tegen mijn zin in meer te gaan kijken om een soort van "goed oordeel" te kunnen vellen, daar heb ik echt geen trek in als het me nu al tegenstaat.

Ik ook. Maar aan de andere kant lijkt Yojimbo zelf ook weer geinspireerd te zijn op (Ford's?) Westerns.

Ik heb uit een eerdere bericht vernomen dat je Yojimbo niet kon waarderen en dat je Rashomon een heel stuk beter vond. Zelf vind ik Yojimbo, Ran en Sanjuro tegen vallen. Daarentegen vind ik Ikiru, Dodeskaden en Rashomon echte meesterwerken. Throne Of Blood, Kagemusha, Dersu Uzala en The Bad Sleep Well vind ik in iets mindere mate ook nog erg goed. Bij Kurosawa's Dreams varieert dat per segment van heel goed tot slecht. Ben het met nomak eens dat Kurosawa een veelzijdige regisseur is die je niet op twee films kan afrekenen.

Een film die ik in ieder geval af kan raden als Yojimbo niet bevalt: Sanjuro.

Mifune is vooral geweldig, erg cool. Voor de rest vond ik het een beetje een tegenvaller ivm andere Kurosawa's, erg bijzonder is het niet, wel redelijk vermakelijk.

Het verhaaltje is wel leuk, en de rollen vind ik wel leuk ingevuld, inmiddels wel op een cliché manier, maar dat kun je de film niet echt kwalijk nemen. Vond de film er ook serieus mooi uit zien, niet echt uitbundig, maar wel fijn gekadeerd en de mise-en-scene is zoals altijd bij Kurosawa erg verzorgd. Soundtrack is herkenbaar en blijft aardig in je hoofd zitten.

Verder ook niet al te bijzonder, het is een herkenbare Western-achtige structuur. Hoewel de remake dat ook door de setting wat meer heeft, komt dat hier ook wel erg duidelijk naar voren. Nooit echt mijn lievelingsgenre geweest, maar het is wel een vermakelijk leuk filmpje geworden.

3.5*

Een van de beste uit het aanbod van filmfenomeen Kurosawa. Kadrering en montage zijn subliem in deze western-influenced misdaadthriller, en de man weet zelfs windvlagen op de meest sfeervolle manier op het doek te toveren. Plot is simpel maar geestig, en werd inmiddels al ettelijke keren gekopiëerd. ****

Deze vorige maand in de bioscoop gezien, een enorme tegenvaller. Veel te veel slechte komedie momenten, heeft voor mij zeker niet de klassieker status van A Fistful of Dollars.

3*

Net als velen vat ik deze film eerder op als een actie/komedie ipv drama.

Heb echt ook niet het gevoel dat Korusawa dit als drama aanziet .

Verder vermakelijk filmpje met een stoere en coole Toshirô Mifune, beetje de Jason Statham van de jaren 60

3*

Haha, wat een ongelooflijke eer voor een ééndimensionaal beperkt B-acteurtje als Statham om in één zin met Toshirô Mifune genoemd te worden.

Toshirô Mifune is een grootheid en zowat de meest veelzijdige acteur aller tijden.

Ah geen idee, ik ken hem hoofdzakelijk van de bekendere films: 7Samurai, Throne of Blood, Rashoman, en deze. Leek mij eerder een constant vechtersrolletje. Vandaar de link met Statham

Niet dat ik een grote fan ben van Kurosawa, maar hij heeft toch enkele mooie films gemaakt. Ik las hier al verschillende keren de teleurstelling dat het een mindere film is dan andere grote titels van hem. En ik volg die meningen dit keer wel. Yojimbo mag dan wel een inspiratie zijn voor oa Sergio Leone die dit duidelijk een pak verbeterd heeft in zijn versie A fistful of dollars. Yojimbo begint wel goed en kan wat sfeer neerzetten. Hier zie je goed de link met Leone. Maar gaandeweg zie je goed dat de film gedateerd is en veel te lang duurt voor wat het te bieden heeft. Jammer als je weet wat Kurosawa hiernaast wel gemaakt heeft. Toch nog complimenten voor Toshirô Mifune die het gezien de film er zeer goed van afbracht.

Degelijke samoerai film van Kurosawa, die mij wel minder bevalt dan Sergio Leone's A Fistful of Dollars. Dat ligt niet aan het acteerwerk van hoofdrolspeler Mifune, want die doet het zeer behoorlijk. De overige personages komen echter veelal minder goed uit de verf. Verder ontbreekt de echte spanning, terwijl je dat op basis van het plot wel (meer) zou verwachten. Pluspunt is de aardige sfeer, die wordt versterkt door de zwart-wit beelden.

Kurosawa's 'Yojimbo' is weliswaar een samurai-film, maar heeft van uit het nu bekeken alle kenmerken van een western. Dat komt dan vooral doordat Sergio Leone de stijl en verhaallijn van 'Yojimbo' gebruikte in met name 'A Fistful Of Dollars', maar niet alleen daar. De eenzame strijder treedt op tegen het kwaad aan beide kanten van de linies. Het geweld in 'Yojimbo' is expliciet en een duidelijke inspiratiebron voor Tarantino. Voor de verlichting zorgt Kuroswawa zo nu en dan voor een grappige ironische kwinkslag.

pffff , the seven samurai kon ik nog best wel waarderen maar dit viel me toch goed tegen en ondanks dat de speelduur goed te behappen is verlangde ik al snel naar het einde van het verhaal .

Als liefhebber van de Dollartrilogie stond deze allang op de lijst. Ik snap absoluut waarom Leone hier (veel) inspiratie uit gehaald heeft, want het is een interessant startpunt. En hoewel Yojimbo vlot wegkijkt merk je toch wel dat deze film (bijna) 60 jaar oud is. De ontwikkelingen zitten niet altijd logisch in elkaar en het ziet er allemaal net wat houteriger uit dan een Fistful of Dollars.

Kurosawa's western, waarmee hij bewijst dat een western vooral qua stijl een bepaald genre is, maar niet gebonden is aan de locatie rond de Amerikaanse frontier, of zelfs maar de eveneens Engelstalige Australische outback. Nee, ook een dorpje van god en iedereen verlaten in 19e eeuws Japan is een uitstekende locatie.

Inhoudelijk stelt dit allemaal vrij weinig voor. De rivaliserende groepen zitten blijkbaar in het gokken, maar bij wie ze hun geld verdienen? Maar dat soort vragen moet je niet stellen. Wat vooral opvalt is het beeldgebruik, en dan vooral de vulling van het brede bioscoopformaat. Vaak met de twee groepen van elkaar gescheiden aan beide zijden van het brede beeld. Erg sterk gedaan. Ook de ondersteunende soundtrack is fijn (ik zag ergens een clip met de soundtrack uit Leone's western, dan pas zie je hoezeer deze film een blauwdruk is geworden).

Hierop baseerde Leone dus zijn eerste western, maar het is ook duidelijk waar Eastwood de mosterd vandaan heeft gehaald. Hij heeft heel goed gekeken naar Mifune. Mifune ja, die ik vooral ken van uitbundige rollen speelt hier een stille rol en met zijn uitstraling alleen al en die combinatie met dat ingetogene draagt hij de film met gemak. Ik keek de hele film geboeid naar hem.

De film is niet altijd even sterk, motieven van handelen vond ik ook niet altijd even duidelijk en voor m'n gevoel duurt de film net iets te lang. Maar als geheel is dit wel een dikke voldoende. Een film ook die na het zien ervan behoorlijk bleef hangen en voor m'n gevoel steeds beter werd. Vanwege het navoelen naar boven afgerond 4,0*.