The Untouchables (1987)

Jammer dat Costner voor deze rol was gekozen, man wat haalt hij een vaart uit deze voor de rest uitstekende film.

Dit is en blijft een steengoede film met een fantastische cast en Brian De Palma laat wederom zien dat hij toch best wel een getalenteerd regisseur is.

Tijdloos topvermaak

4 sterren

Deze film heb ik pas in 2015 gezien.. maar het stond al een tijdje op mijn lijstje.. Blijkbaar heb ik paar scenes ook op tv gezien, want ze kwamen zeer bekend over.

Goeie film.. en daarom 4 sterren

Vermakelijke en vlotte film met een formidabele cast en dito regie, maar soms wat oppervlakkig.

Heerlijk filmpje, die ik zeker nog een altijd keer ga zien. Allereerst een ode aan de cast, en dan met name De Niro en Connery, die uiterst geloofwaardig en met plezier de personages vertolken. Het is daarom jammer dat De Niro weinig aan bod komt en Connery halverwege de pijp uit gaat. Het camerawerk is van hoge kwaliteit en de sfeer van de dertiger jaren wordt perfect weergegeven.
Jammer alleen dat het interessante verhaal weinig tot zijn recht komt door het hoge tempo. De keuze om veel tijd te besteden aan een voorspelbare achtervolging en De Niro weinig in beeld te laten komen is mijns inziens niet juist.
The Untouchables blijft echter een film van kwaliteit en genoeg topvermaak.

4*

Zeer goede film, een aanrader!!

Wat een geweldige film is dit heb hem al 20 keer gezien kan de film wel dromen
Zo goed en waardoor ik het vaker gezien heb natuurlijk.
En nou op naar volgende 20 keer dat ik deze film ga kijken

De beroemde scène met de kinderwagen die van de trappen gaat in het station is een imitatie (en een knipoog naar) uit de Russische klassieker "Pantserkruiser Potemkin" van Sergei Eisenstein.

Hele goede film binnen het gangstergenre. De keuzes van de castings lijken om de één of andere reden een beetje vreemd gekozen, maar toch werkt het wel. De film heeft een uitstekende soundtrack en er zijn een aantal geweldige scènes in de film met oa de scène in de lift, Connery's dood, de shoot-out op de trappen met de kinderwagen, de achtervolging op het dak en ga zo maar door. De Niro komt er weinig in maar speelt grandioos de rol van Al Capone zoals alleen De Niro dat kan.

topfilm, uitstekende cast .

de muziek is super, De Niro is capone is goed gekozen ( vond wel dat hij meer minuten mocht krijgen in de film) Connery en Costner doen hun ding.

film vlieg als een trein voorbij en is dan ook een echte klassieker!

4.5* voor deze topper

Ik moet toch eerlijk zijn en zeggen dat ik ‘The Untouchables’ stiekem een heerlijke misdaad film vind en de jaren ’20/’30 setting is heerlijk. Ik moet zeggen dat ik het soms persoonlijk moeilijk vind om bij gangster films door te komen, ik heb er al een paar gezien maar vaak vallen ze weg of worden ze iets saai in loop van tijd, ook dit gevoel had ik weer bij ‘The Untouchables’ die me zeker rond het einde niet meer zoveel wist te boeien. De film is soms best soft, en dat betekend niet dat het de film slechter maakt maar wel dat ik andere gangsterfilms sowieso een veel harder thema vond hebben dan dat deze film dat naar mij over wist te brengen. De film kan zeker niet tippen aan de grote jongens maar voor zijn klasse is de film geslaagd, en de film kent natuurlijk een mooi waargebeurd thema.

De film kent zijn actiescénes en is in mijn ogen nog aardig bloederig wat ik niet van een maffiafilm had verwacht. Wanneer bijvoorbeeld Jim Malone van achteren neergeschoten word door Billy Drago, een moordenaar die werkt voor Al Capone, zie je echt ontzettend veel bloed over de vloer, mooie kogelgaten in het lichaam en noem zo maar op en dat zie je niet snel in films dus dat maakt in deze film heel wat goed en houd de film ook spannend.

De film verteld een waargebeurd verhaal van Al Capone, ook wel Alphonse Gabriel Capone genoemd. Een New Yorkse in Chicago gesettelde maffiabaas die vooral met de drooglegging van Amerika een grote rol speelde in het handelen van illegaal alcohol. De drooglegging destijds was nodig volgens de Amerikaanse overheid zodat het alcoholmisbruik en overige ergernissen met alcohol flink omlaag zou worden gehaald. Maar net zoals met bijna elke Amerikaanse wet is het weer moeilijk te begrijpen want het drinken van alcoholische dranken was dan weer niet verboden. Wat ik dan wel heel mooi heb gelezen en ik zelf ook niet wist is dat er dus in 1926 een plan was van de overheid om alcoholisch dranken gewoon ondrinkbaar werden gemaakt en hebben ze de dranken dus gemend met giftige goedjes als Kerosine waar dus 10.000 mensen door gestorven zijn. President Franklin Delano Roosevelt zag dat er geen gewenste stijging was in het alcoholgebruik en draaide de plannen weer terug. Dus Capone heeft zeker in de jaren ’20 een zeer mooie handel kunnen drijven in alcohol want daar was natuurlijk veel vraag naar dus hij werd erg rijk.

Het verhaal in ‘The Untouchables’ vond ik geslaagd. We volgen ‘Special Agent’ Eliot Ness die den tijden van de drooglegging als agent dient in Chicago. Hier krijgt hij een tip van illegaal import van drank uit Canada waarop ze een loods binnenvallen maar in de val worden gelokt en er geen drankwaar aan hebben getroffen. Hij geeft niet op en nadat er een agent uit Washington over is gekomen gaan ze er achter aan om toch aan te tonen dat Al Capone iets achter een drankhandel zit. Samen onderzoeken ze hier en daar wat dingen en dankzij de hulp van Jim Malone komen ze er achter dat er een grote voorraad vast gehouden word in de postkantoor van Chicago. Hierdoor boeken de mannen hun eerste succes en zetten ze hun onderzoek voort. Wanneer ze een locatie in de gaten houden met wat Canadese collega’s bij een brug onderscheppen ze weer een groot aantal drank en dat is het punt waarop Capone zijn mannen beveelt de vier agenten uitschakelen. Een oorlog tussen maffia en politie volgt waarna Capone voor moet komen en een gevangenisstraf op Alcatraz krijgt.

Dus, om het even af te ronden. Ik heb me vermaakt met ‘The Untouchables’ maar de film blijft en is voor mij toch één van de lagere uit de maffia klasse al is de film echt niet slecht. Toch een cast waarvan ik zou denken dat ze niet een ‘perfecte’ uitkomst waren in dit genre maar het is me toch echt wel mee gevallen en Costner speelt ook gewoon een heerlijk, typisch Amerikaanse rol. De Niro als Capone werkt perfect en dat is zeker ook een redding in deze film, want DeNiro is daar natuurlijk uitstekend geschikt voor. Ik verlaag de film met een halve stem.

3.5*

Heerlijke Filmklassieker, topcast, decor alles klopte eigenlijk. Geen minpunten, na ja misschien eentje: De Niro's rol had van mij wat groter mogen zijn als Capone, ook deze rol was perfect voor hem.

Niet slecht.

Een heel erg vermakelijk maffia filmpje met een sterke cast.
Lekkere vlotte film, met een prima verhaal. Misschien wat standaard maar dit stoorde zeker niet. Niet onnodig moeilijk gemaakt of iets dergelijks. Ook hier een daar wat lekkere actie scene's.

Een goede film die het vooral moet hebben van de mooie cast.

Klein 3,5*

The Untouchables is net iets te oppervlakkig om te kunnen wedijveren met een klassieker zoals the Godfather, en met momenten vind ik de soundtrack wat misplaatst of er te dik opliggen. Verder blijft dit een heerlijke onderdompeling in de drooglegging periode met iconische scenes en goed acteerwerk.

The untouchables vertelt het gebeuren van de periode tijdens de drooglegging in de jaren 20 en 30 in de Verenigde Staten, specifiek Chicago waarbij de gewiekste maffiabaas Al Capone munt slaat in het verhandelen van illegale alcohol en belastingontduiking. De film wordt niet zozeer vanuit het standpunt van de maffia verteld, maar vertrekt vanuit de ooghoek van de politie en special agent ‘Eliot Ness (Kevin Costner).

Zeker en vast geen slechte film, maar onder het maffiagenre zijn er heus wel wat betere werken te vinden die bovendien met recht en rede wél in de top 250 van MM opduiken. The untouchables kent een sterke cast me Costner, De Niro, Connery en Garcia en ook de dialogen zijn goed. Connery springt hierbij uit het oog als trouwe dienaar die het nooit ver heeft geschopt in tegenstelling tot velen van zijn corrupte collega’s. De sfeersetting van de jaren 20/30 wordt uitstekend weergegeven. Ook het camerawerk en technische regie van de film is sterk en geeft nog eens weer dat Da Palma echt wel een topper kan zijn. De film is minder hard dan hij lijkt. Uiteraard hier en daar wel een afrekening, maar keihard wordt het nooit, soms zelfs wat luchtig of humoristisch. Echt dreigend kan je de film niet noemen, mede doordat het personage van Al Capone te beperkt wordt uitgewerkt. Zeker omdat je iemand gecast hebt als De Niro die deze rol met grote grandeur zou vertolkt hebben. Een gemiste kans, maar aan de andere kant eens iets anders.

Sommige scènes overtuigden me niet, zoals bijvoorbeeld de moordaanslag op Connery of zelfs de kinderwagenscène die nogal “toevallig en clichématig” is (technisch wel uitstekend uitgevoerd overigens). Bij de Canada-scène waande ik me dan eerder in een Westernverhaal met die paarden. De vrij duidelijke strijd tussen ‘goed’ en ‘kwaad’ wordt te veel aangedikt en dit wordt dan nog eens onderstreept met de bombastische muziek van Morricone. Nu, dat “goede” evolueert wel na verloop van tijd met het personage Ness. Ook hij schrikt er op het einde niet voor terug om die crimineel van het dak te gooien …

Al bij al vermakelijke film, graag naar gekeken, maar hier en daar schiet hij wat tekort om écht als klassieker bestempeld te worden. Bij deze ook een meer dan degelijke 3,5*.

Geweldige film met een geweldige cast.

De Niro speelt de rol van Capone uitstekend en Connery kreeg terecht een oscar voor zijn rol als Malone.

García brak door met zijn als Stone.
Corner speelt de rol van Elliott Ness. De man die XCapone wist te stoppen

“I do not approve of your methods!”
“Yeah, well... You're not from Chicago.”

Sterke film. Van zo'n verhaal over een kleine groep politieagenten die het opnemen tegen een maniakale gangster kan ik altijd wel genieten, en Kevin Costner heeft met The Untouchables vakwerk afgeleverd. Degelijk en wat conventioneel, maar door het sterke acteerwerk, de regie van Costner, de soms ijzersterk opgebouwde spanning, en natuurlijk de cinematografie en production design is het een feest om naar te kijken.

Het verhaal speelt zich af in het Chicago van de jaren 20’. De tijd van de drooglegging, en de tijd dat Al Capone (een heerlijk schmierende De Niro) heerste over de (corrupte) stad. Costner en een kleine groep medestanders, met daarbij Sean Connery en Andy Garcia, willen Capone een halt toeroepen. Expliciete moordpartijen en veel bloedvergieten is het gevolg. Vooral de opbouw naar de dood van Connery is pure klasse, en het is misschien wel de beste scene van de film. Alhoewel de scene op het station er niet voor onderdoet.

Kevin costner,de man die mij 2 van de meest vreselijke films ooit serveerde heeft ook hier weer overtuigd van zijn zwakke performance.de film an sich is vermakelijk,dat komt vooral door zijn 3 medestanders waar Connery het meest opvalt.3.5 stars.

Lekkere film hoor! Goede cast en goed gespeeld. Er zitten heerlijke scènes tussen, maar het hele verhaal had ietsje meer uitgewerkt kunnen worden. Zo is Al Capone amper in beeld geweest en worden de vrouw en kind van Ness vrij aan het begin veilig gesteld, maar komen ze daarna niet meer voor in de film. 4.0*

Een fantastische cast, dat moge duidelijk zijn.
Dat staat garant voor een hoge kwaliteit, en dat was nodig ook.
De muziek in de film sprak me niet aan, sommige scenes waren clownesk te noemen, de film is zeker niet perfect te noemen.
Maar genoten van met name De Niro.
Ook 28 jaar na dato nog prima te pruimen. *3.5

Eliot P. Ness (1903-1957) was een opsporingsambtenaar die de controle op de naleving van de drooglegging moest uitvoeren. Hij is bekend vanwege zijn strijd tegen de illegale drankhandel in Chicago en met name tegen Al Capone. Hij was de leider van het team dat de bijnaam The Untouchables kreeg.

In 1987 kwam de film The Untouchables uit (niet te verwarren met de Franse komedie uit 2011 met nagenoeg dezelfde titel), die gebaseerd is op de ware gebeurtenissen van Ness en zijn collega's. De film werd geregisseerd door Brian de Palma en had met Kevin Costner, Sean Connery en Robert de Niro in de belangrijkste rollen een heuse sterrencast.

Het verhaal speelt zich af in het Chicago van 1930. Wanneer tijdens de bendeoorlog een tienjarig meisje om het leven komt bij een aanslag op een café is voor de federale agent Elliott Ness de maat vol: hij zweert de bende van Al Capone zwaar aan te pakken. Hij kan echter niemand vertrouwen, zelfs (en vooral) zijn directe collega's en leidinggevenden niet. Na een mislukte inval ontmoet Ness de Ierse agent Jimmy Malone: een eigenzinnige maar integere man die hij vertrouwt, en hij vraagt om zich bij hem aan te sluiten. Met nog een paar vertrouwelingen doet Ness een aantal geslaagde invallen, en zo doet hij het misdaadimperium van Al Capone behoorlijk veel pijn. Capone slaat echter keihard terug, en zowel Ness met zijn mannen als hun directe familie zijn hun leven niet meer zeker.

The Untouchables is een prima film met geweldig acteerwerk; dat kan ook niet anders met zo´n fantastische cast. Het schijnt dat Robert de Niro tijdens de opnamen zelfs de originele onderbroeken van Al Capone droeg om zich beter in zijn rol in te kunnen leven. Sean Connery won zijn enige Oscar tot nog toe vanwege zijn mooie vertolking van de Ierse politieagent Malone.

Een heerlijke misdaadfilm dus, al heb ik wel de indruk dat er met de werkelijke historische gebeurtenissen af en toe een behoorlijk loopje is genomen. 4*

100% niet mee eens,maar weer eens gekeken,voor de 15e keer of zo,wat is dit toch een uitstekende film,staat bij mij op nr.1,
dit is de beste film met Costner

Na gister Scarface op het grote doek herzien te hebben, vandaag deze gekeken. Goede film maar zeker niet mijn favoriete De Palma. Daarvoor vind ik de look en art direction te steriel (er ligt geen enkele vuilnis of zwerfafval op straat en alle meubels zien eruit alsof ze gister geverfd waren) en het drama soms te koddig. Maar er zitten natuurlijk wel een paar mooie scenes in en het kijkt lekker weg. Krappe 4.

Brian De Palma probeert met een groot budget een verhaal te vertellen wat op zichzelf al indrukwekkend genoeg is. Mijns inziens maakt hij hierbij te veel gebruik van vermoeide clichés en gemakkelijke keuzes. De cast die hij tot zijn beschikking had is groot, maar het acteerwerk vond ik verre van groots. Voor mij is dit zeker niet een van zijn grootste successen, zoals velen beweren.

De laatste dag op Netflix maar even bekeken. Best wel een goede film, maar de film mist wel wat om echt een topper te zijn. Zo is het allemaal wat gehaast en komt het weleens wat flauw over.

De film heeft ook erg goede aspecten. Op het acteerwerk is weinig aan te merken en het beste vond ik de spanning. De schietscenes worden fantastisch in beeld gebracht en dit heb ik bijna nog nooit zo goed gezien.

"Man steps up to the plate... What's on his mind?... Team, right?"... Mooi staaltje scriptwriting om die woorden in de mond van DeNiro te leggen.

Vroeger al indrukwekkend en nog steeds een meer dan prima en sfeervolle film ondanks dat Costner nu niet bepaald zijn beste rol neerzet.

De film begint, ondanks de meteen al stemmige soundtrack, als een redelijk brave actie/politiefilm. Toch met de intrede van Malone en Capone wordt er een andere koers gevaren en na het eerste succes van Ness is uiteraard Capone de eerste die hard ingrijpt op eigen mensen nog wel. Ronduit choquerende en geweldig opgebouwde scene waarin Capone tijdens het diner iemands hoofd inslaat met een baseball bat. Vroeger al beklijvend en nog steeds, de opbouw van die scene, met de muziek op het einde is geweldig. Net als de trappenscene in het treinstation. Dat is zonder twijfel de beste scene van de hele film en zo super geslaagd qua opbouw, sfeer, choreograaf en spanning. Geweldig die scene, kijk hem altijd minimaal twee keer en iedere keer weer met ingehouden adem. ‘You got him? Yeah, I got him.’ Dat het gebeuren met de kinderwagen één op één is overgenomen uit Pantserkruiser Potjomkin mag de pret niet deren. De Niro is zondermeer de leading man met zijn explosieve en arrogante vertolking van Capone. Connery ook goed en zelfs de koele Andy Garcia is beter dan Costner, wat vooral Costner aan te rekenen is. Meest stuitende is de intonatie loze reactie wanneer hij Connery halfdood in de woonkamer vind. Hij herstelt zich enigszins in de scene met Nitti op het dak. Over Nitti gesproken, Drago mag ook wel even genoemd worden die de griezelig gewetenloze moordenaar prima neerzet. De scene overigens wanneer de moordenaar Malone in zijn huis besluipt is ook prachtig qua opbouw en cameravoering.

Al met al, The Untouchables is uiteindelijk meer een charismatische en sfeervolle vertolking die naar een avonturenfilm met een scherp randje neigt dan een echte politiefilm. Sfeer- en stijlvol, actie, meer dan behoorlijk opgebouwde spanning, op het einde een traantje met die mooie altsaxofoon wanneer hij de foto tevoorschijn haalt met de vier ‘onaantastbaren’, en die soundtrack is ronduit geweldig, van kwetsbaar en melancholieks tot up your throat dreigend. Heerlijk.

Wat blijft dit een goede film zeg ! Ik had deze film heel lang geleden een keer gezien en nu herzien dus. Heerlijke film met een fijne cast en met momenten erg indrukwekkend. Knap gedaan van Brian De Palma.

Mijn ooms en opa namen mij toen mee naar deze film, ik was 12 maar mocht met hen toch binnen. Man, wat een indruk maakte die film op mij toen zeg!

De "onkreukbaren" zijn vier outsiders die grote kuis komen houden in een stad waarin maffia, politie en gerecht door corruptie met elkaar vervlochten zijn. De boekhouder is grappig, net als de tegenstelling tussen de Ierse en de Italiaanse immigrant. De echte Eliot Ness was medeauteur van een autobiografie met als titel The Untouchables. Volgens de overlevering droeg Robert De Niro hetzelfde ondergoed als Al Capone om zich in te kunnen leven in de megalomane schurk. De echte Al Capone heeft naar het schijnt geen aanslagen gepleegd op de politie. Helemaal historisch betrouwbaar is het dus niet.

Het groezelige Chicago van de jaren '30 is gereconstrueerd met bijhorende oldtimers en flitscamera's. Schaduwen en sigarenrook zijn neonoirelementen. Het openingsshot gaat loodrecht naar beneden. Er zijn mooie tracking shots, met name net voor de moord op Malone (Sean Connery). Het standpunt van de "wop" (scheldwoord voor Italiaan) wordt dan subjectief getoond. De verwijzing naar Eisenstein, in vertraagde beelden, zorgt voor twee spannende verhaallijnen tegelijk. Even is Mood Indigo van Duke Ellington te horen, inderdaad uit 1930. De muziek van Ennio Morricone zorgt voor heroïek en spanning, maar het mooiste is toch dat melancholische fluitthema.

Absoluut geen sterke film. Oké deze komt uit 1987 maar veel scènes hebben een plakkerige studio sfeer.Het kleeft aan je ogen.
Geluid ook studio en zeer blikkerig. Iemand krijgt een klap en je hoort het drumstel van Ome Willem.
Een sentimenteel kwijlend strijkorkestje bij elke dode good guy teistert je trommelvliezen.
Het geluid voelt dan ook aan als het dove broertje van Dolby Atmos.

Misplaatste humor ook van die boekhouder. Blij dat bij hem zijn hersens uit zijn kop geschoten werden.
En dan Kevin Kotser. Daarvan hoop je bij voorbaat al dat hij snel het loodje legt met die zaadbek.

De Niro was goed en enkele scènes redden de film