The Devil's Rejects (2005)

Waarschijnlijk naar het begin wanneer de familie begint met hun praktijken. En prequel zeg maar.

Had ik nog niet aan gedacht eigenlijk. Zou best leuk zijn.

Ook een leuk gegeven. Het maakt me eigenlijk niet uit wat het verhaal is. Zolang er maar lekker veel bloed en gore in zit op de typische Rob Zombie manier.

Mijn favoriete Rob Zombie film (tot nu toe).

Na House of 1000 corpses volgde al snel dit vervolg over de Firefly familie.

Captain Spaulding, Otis en Baby zijn toch wel een sadistisch trio die je nog lang zal bijblijven.

House of 1000 corpses was een wel erg chaotische film en met The Devil's Rejects merk je ook dat Rob Zombie als filmmaker gegroeid is. De heerlijke exploitation korrel zit nog wel in het beeld en het ziet er allemaal veel professioneler en strakker uit. Een goede horror met memorabele karakters.

En terwijl deze Devil's Rejects al zo'n 2 jaar na House of 1000 corpses uitkwam, hebben we nu al heel lang moeten wachten op het vervolg.

Maar het opnemen van 3 from Hell is inmiddels afgerond en ze zitten in de post-production fase.

Ergens volgend jaar zal hij uitkomen.

Can't wait.

3 from hell teaser

Over de familie Firefly die een groot plezier beleeft aan het vermoorden van onschuldige burgers en er daarna een even groot behagen in schept om met de lijken in bed te gaan liggen. Gestoord? Absoluut.

In deze film wordt de familie opgejaagd door een hele boze sheriff die wraak zoekt voor het doden van zijn broer. De jacht voert door een hels Californië dat in geen enkel opzicht doet denken aan het vrolijke en mondaine Californië dat vaak in films wordt getoond. Het Californië in deze film bestaat uit stoffige wegen en kale landschappen. De zon schijnt onbarmhartig. De bewoners zijn zonder uitzondering ongewassen en hebben een schimmige inborst. Het is een afgrijselijke, maar sfeervolle setting die goed past bij de smerige praktijken die de familie tijdens de vlucht blijft verrichten.

Regisseur Rob Zombie houdt zichtbaar van smerig. Hij doet erg zijn best om in elk shot iets smerigs te laten zien. In die zin vallen vooral de vele zooms op de gezichten van de personages op. In die gezichten is veel viezigheid te ontdekken. Ook de rest van het lichaam wordt niet geschuwd, evenals de gewone dingetjes langs de weg die door de lens van Zombie meteen een vunzige lading krijgen.

De personages die de familieleden vertolken zijn uiteraard lelijk, onverzorgd en zichtbaar gedegenereerd. Ook weer smerig dus. Heel opvallend dat familielid Sheri Moon er nooit smerig uitziet. Goed verzorgd en overdreven zinnenprikkelend haalt zij de slachtoffers binnen waarop een ander familielid zich heerlijk uitleeft.

De film kijk je echt niet om je esthetische kaders naar een hoger plan te duwen. Dat bereikt de onaantrekkelijke Sheri Moon met al haar erotische gedweep trouwens ook niet. Dat mens heeft iets vileins en aanstellerigs over zich waar ik niet goed tegen kan. Mooning door Sheri Moon is niet prettig en draagt voor mij bij aan de smerigheid.

De ononderbroken reeks aan sadistische wreedheden vermoeit snel. Als de vermoeidheid intreedt vallen andere zaken negatief op. Het acteerwerk gebeurt erg overdreven. De dialogen klinken hol en niet spontaan. De belangrijkste personages zijn allemaal kankerlijers (en ook die vermoeien). Sheri Moon is wel erg veel in beeld. De meeste personages dienen enkel als slachtvee en doen er niet toe. De enkelingen met potentie tot karaktervorming zien we niet weer terug. Daar zit vast die narcistische Moon achter.

Conclusie: de film is veel slachting en verminking. Dat is een tijdje leuk.

Horror Icon Sid Haig Passes Away at 80

“I am the devil, and I am here to do the devil's work.”

Absurd, expliciet en soms ongemakkelijk, maar ook zeer vermakelijk. Regisseur Rob Zombie zet vanaf de eerste seconde al de toon met een belachelijke schietpartij waarbij alle personages worden geïntroduceerd. Het is belangrijk dat je het allemaal niet al te serieus neemt, en de grootste kracht van de film is dan ook dat de makers en acteurs precies de juiste toon weten aan te slaan.

Vooral Moseley heeft zichtbaar de tijd van zijn leven, en ook Haig, Sheri Moon Zombie en Forsythe (die zo serieus is dat het weer komisch wordt) doen het goed. Het geweld is compromisloos en Zombie doet ook niet moeilijk over het veelvoudig gebruik van expliciet geweld en naakte vrouwen. Het einde is de kers op de taart.

De beste Zombie.

Zombie is een horror-regisseur waar je van moet houden. Bij mij valt Zombie nooit helemaal lekker. Maar ik kom zijn filmpjes uiteindelijk regelmatig tegen, voornamelijk tijdens de K.O. van Moviemeter. Dit keer was de hoogst beoordeelde eens aan de beurt.

Ik moet zeggen dat dit tot nu toe de beste Zombie is die ik heb gezien. En dan tel ik Grindhouse niet mee want daar zit er maar een klein filmpje in. Deze film keek vooral het beste weg en zat het beste in elkaar. Maar Zombie wist me desondanks nog steeds niet helemaal te overtuigen.

Het is vooral dat deze film behoorlijk vermakelijk is. Met name Haig als Captain Spaulding is regelmatig een showstealer. Van Moseley ben ik wat minder te spreken, al doet hij het niet verkeerd. Moon Zombie is gewoon bloedirritant. Krijgt sowieso te veel aandacht in deze film. Lijkt voor de rest alleen maar mee te doen omdat zijn man de regisseur is.

De film begint sterk. De schietpartij is echt gaaf. Vervolgens gaat de film in een hoog tempo door met een rauw sfeertje en iets minder chaotisch dan voorganger House of 1000 Corpses , waar ik overigens veel minder tevreden over was. Wellicht vind ik dat zelfs zijn minste film.

De film is redelijk genadeloos en smerig. Vooral sadistisch eigenlijk. Maar meestal ook wat doelloos. Vermakelijk zeker wel, maar wat doelloos. Een trio van moordenaars die een beetje op pad zijn en hier en daar wat mensen doodschiet. Ik vind het een slap excuus om wat sadistische praktijken te laten zien.

Bovendien snap ik enkele bedoelingen van Zombie niet helemaal. Moeten we richting het einde ook medelijden met het trio krijgen? Want ik had alle duimen op voor de sheriff. Het is dan ook met name bevredigend als de sheriff het trio hard aan het martelen is.

De film eindigt sterk, maar in het algemeen vind ik het een wat doelloze bedoening. Een beetje nutteloze praktijken in een vieze omgeving. Een hoog tempo en hier en daar sterke actie. Maar de focus ligt te veel op de smerige zaakjes van het trio en minder op een normaal lopend verhaal.

Bij vlagen indrukwekkende gore en het vermaak zorgen er voor dat de voldoende er nog wel is. Zombie is duidelijk verliefd op zijn vrouw, maar ik kan haar elke keer weer niet uitstaan. Volgens mij ook anderen niet, want veel succes kreeg ze buiten Zombie-films niet bepaald.

Bij haar moet ik altijd denken aan het deuntje (sterke scène overigens en dan doel ik vooral op de dialoog die er daarna ontstaat):

"Chinese, Japanese, dirty knees ,look at these ..."

En ook krijg ik van haar zin in "Tutti Frutti" ijs

Toch nog even iets meer neerzetten over onze indruk betreffende deze film.

Heerlijke types hebben ze hiervoor uitgezocht in deze film die zich afspeelt in het "land der dwazen".

Vermakelijk en typisch iets voor deze regisseur die hier een drietal films over heeft gemaakt, steeds weer met deze clowneske "Captain Spaulding" in de hoofdrollen. Ook speelt vaak (ook in deze film) zijn lieftallige vrouw mee, Sheri Moon, die nadat ze al jaren bijeen waren, getrouwd zijn in 2002.

Wat wij vonden van deze film? Eigenlijk niet veel, gewoon een luguber tussendoortje met een familie Fly die een andere levensstijl erop na houden dan de gemiddelde aardbewoner.

Het schijnt de tweede keer te zijn dat deze film in beeld kwam, op zich al tekenend dat we alleen de hoofdrolspelers hadden onthouden vanwege het fraaie uiterlijk en het verhaal volledig kwijt waren.

Toch dusdanig vermaakt dat we de film een 7 gunnen.

Na House of 1000 corpses het vervolg aan de beurt, de film waar in eerste instantie mijn interesse naar uit ging. Maar of deze film een zoveel betere indruk maakt, waag ik te betwijfelen terwijl deze film juist de naam heeft toegankelijker en voor een breder publiek geschikt te zijn. Andermaal toch wellicht de conclusie dat dit gewoon mijn genre niet is.

De 'grote' schietpartij in het begin valt qua opnames en montage al tegen. Echt 'groots' kan ik het niet noemen ook al voldoet hij aan de gritty exploitatie achtige stijl die nagestreefd wordt. Een enkele opname zoals een schot met een shotgun, fraai met de mondingsvlam, is echt de moeite waard en de mannen die het huis betreden omgeven door traangas ziet er ook stijlvol uit. En dat laatste valt sowieso wat mij betreft op ten opzichte van de eerste film. Het lijkt visueel allemaal wat gelikter.

Het grimmige en onvoorspelbare sfeertje is er nog wel en ook ditmaal moet iedereen, die het pad van de Otis en Baby kruist, het op sadistische wijze ontgelden. Ditmaal hebben ze toch echt wel een vijand van groot kaliber achter zich aan die moeite nog methoden spaart om zijn wraak en rechtvaardigheid te laten gelden. En het moet gezegd, William Forsyth doet zijn rol met verve, net als Sheri Moon Zombie getikte dat ze is maar wel prikkelend seksueel op het speelse af.

Zombie shoqueert graag en de film is andermaal bevreemdend en onvoorspelbaar te noemen. Wel voorspelbaar is de te lange wraakactie en finale met uiteraard een staartje tot gevolg. Wel jammer dat de Firefly's niet hun straf krijgen, van de andere kant blijkt dat een wraakzuchtige mens ook uitermate sadistisch kan zijn. Nog leuk te noemen is de cameo van WWE worstelaar Diamond Dallas Page en de vele goede muziek. Maar al met al wordt ik niet echt warm van deze film en kan ik concluderen dat het genre mij niet ligt. Aardige voor een keer, en dat is het.

De perfecte film bestaat (nog) niet maar wat komt deze toch in de buurt!

☆5,0

Ze hadden de casting wel wat beter mogen doen. Want als Otis bijna dezelfde leeftijd heeft als zijn ouders is dat niet goed gecast.