Mighty Aphrodite (1995)

Lekkere nonsenskomedie van Woody Allen, die ik maar niet kan betrappen op een vervelende film. De Griekse tragedie tussendoor is een geniale vondst en Woody Allen speelt weer geweldig. Bij de beginscène zat ik me al te verheugen op alle dialogen die zou komen aangezien we Allen met zijn vrouw - een leuke rol van Helena Bonham Carter - en twee vrienden zagen te ruziën, maar helaas was dat een stuk minder dan in de meeste Woody Allens. Het verhaal met Linda Ash vond ik een stuk minder leuk moet ik zeggen maar alsnog heb ik me weer heel erg vermaakt.

3,5*

Erg geinige film van en gelukkig ook met Allen, waardoor mijn aanvankelijke weerstand tegen de man (what was I thinking ) steeds meer tot het verleden is gaan behoren. Sorvino biedt met haar vriendelijke onnozele opmerkingen –“ You didn't want a blowjob so the least I could do is get you a tie” -en hilarisch irritante stem geweldig tegenspel voor Allen’s gevatte droogkomische commentaar. Het verhaal zelf heeft misschien niet zo heel veel om het lijf maar de flinke hoeveelheid amusante dialogen compenseert dit in ruime mate waardoor ik me er prima mee vermaakt heb!

Ik heb weeral een prachtige woody allen gezien, het script is weeral zeer leuk, de dialogen zijn weer steengoed en de scenes met het Griekse theater zijn gewoonweg zalig. De cast was ook zeer goed: woody allen deed het weer geweldig op zijn manier en ook Mira Sorvino met dat hilarische stemmetje vond ik goed acteren, enkel Helena Bonham Carter vond ik wat afwezig, maar dat stoorde me niet. Het was dus weer genieten geblazen bij deze Woody Allen film. Mijn eerste Woody Allen die ik zag was in Januari dit jaar en nu zit ik al aan nummer 32 en ik ben zelden (2 keer) teleurgesteld geweest in zijn films.

Op naar Deconstructing Harry!

In welke scene was dat? Heb het helemaal gemist.

Tja, enerzijds weer een typische Allen, met sterke dialogen. Anderszijds toch wel erg stereo-type wat er allemaal gebeurt. De hele domme boerenkinkel, het hele domme blondje, de gelukkige ontmoeting op het einde. Ik weet niet of het nou de Allen-sleet is die me hier opbreekt, maar ik kan Mighty Aphrodite niet zo hoog waarderen. Het verhaal, alhoewel weer zeer Allen-inaans (wat een woord.) vond ik wat zwak en de uitwerking sluit daar een beetje bij aan. Uitgezonderd de vondst van de klassieke theatergroep en de soms weer sterk-spitsvondige dialogen.

Grappig overigens om Helena Bonham Carter te zien in een look die ze ook zo'n beetje in de Potter-films had............

Mira Sorvino in de rol van prostituee en de griekse theatergroep zijn onvergetelijk (en dat zeg ik wegens een (hopelijk tijdelijk) tekort aan passende superlatieven).

Luchtige niemendalletje met een paar heel grappige scènes. Kijkt lekker weg. Het Griekse koor is geweldig en ook Mira Sorvino is goed op dreef, al heb ik haar schrille piepstemmetje nu nog in mijn oren. Een van de betere Woody Allen-films.

- Who's Ricky?

- He takes a percentage of my work.

- He's a pimp, right?

- No, he's like

a business representative.

What do you need a business repre--

You-- You--

All you need is a mattress

and a couple of garter belts.

You're not a conglomerate.

Geweldige rol van Mira Sorvino maakt van deze film iets speciaals. Veel sterke dialogen, Allen was aardig op dreef toen hij deze maakte. Een halfje verhoogd, is wel 4* waard.

Erg leuk. Alweer de 16e Woody Allen die ik zie, en ik word nooit teleurgesteld door zijn performance en stijl. Ik ben een groot Woody Allen fan, maar gek genoeg komen zijn films bij mij niet heel vaak boven de 3,5 of 4* uit. Ik kijk eigenlijk vooral omdat ik hemzelf als acteur leuk vind. Zijn films zijn met uitzondering van Manhattan en Annie Hall geen meesterwerken, slechts gemiddelde of bovengemiddelde wegkijkertjes.

Dit is zo'n bovengemiddelde film. Het Griekse element is in het begin wat vreemd, ik weet nauwelijks iets van Griekse mythologie en moest af en toe even nadenken over wat ik er precies van vond, maar uiteindelijk went het wel en valt het wel op z'n plek. Erg leuk!

Ook de rol van Linda is erg goed, en uiteraard weer de teksten die voorbij komen. 'Achilles only had an Achillesheel, I have a full Achillisbody'.

Dit keer vond ik de verhaallijn, iets dat bij de meeste Allens die ik gezien heb vrij ondergeschikt is, ook erg leuk gevonden.

Ja, een Allen die van mij net wel 4* verdient. Helaas een van de laatste films die ik nog moest zien waar hij zelf in zit.

Een wat mindere Allen, maar nog altijd erg leuk. Je houdt nu eenmaal van zijn typetje of niet. Het is allemaal wat luchtiger dan we van hem gewend zijn, maar het verveelt nergens. Inderdaad een leuke vondst om een koor uit het theater in te zetten. Is zoiets al eens eerder gedaan?

Blijft ook bij een herziening gewoon staan op de 4 sterren, toch wel een erg fijne en luchtige Woody Allen weg kijker..

Voor mensen die nieuwsgierig zijn of na willen genieten van dit Woody filmpje, dit is mijn persoonlijke tribute.

YouTube - Mighty Aphrodite(1995) Woody Allen-Tribute.

Achilles only had an Achilles heel, I have an entire Achilles body

De laatste tijd ben ik een poging aan het doen om eens wat meer van Woody Allen te zien. Ik ben voornamelijk bekend met zijn recentere films maar het is me al regelmatig opgevallen dat zijn ouder werk vaker beter wordt geacht. Hoog tijd dus om daar eens iets aan te gaan doen maar het is altijd even afwachten wat Allen uit zijn mouw schudt omdat hij zijn eigen hoge tempo (praktisch elk jaar een film) soms niet kan waarmaken. Bullets over Broadway uit '94 beviel me echter erg goed dus ik dacht dat ik met Mighty Aphrodite wel een goede keuze maakte.

Maar het is een film geworden waar ik met een gemengd gevoel achterblijft. De gimmick met de Griekse tragedies en bijhorend koor die vaak hedendaagse beslommeringen quoten vond ik in het begin wel leuk gevonden maar Allen valt er te vaak op terug waardoor het zijn humor verliest. Deze intermezzo's halen dan ook nog eens de vaart uit de film, zeker wanneer er nog eens zang en dans aan te pas komt, en dat is helemaal jammer. Zeker omdat Mighty Aphrodite voor de rest een vrij amusant filmpje is. De zoektocht van de neurotische Lenny naar Linda zorgt voor een aantal heerlijke scènes maar eenmaal Linda effectief op de proppen komt, wordt de film iets minder. Nog altijd wel leuk en Lenny en Linda vormen op zich nog wel een geslaagd duo maar de beslommeringen met onder andere Kevin zijn vrij flauw en totaal niet interessant.

En wat een godsgruwelijke stem heeft Mira Sorvino! Ben sowieso al niet een enorme fan van de actrice (Norma Jean & Marilyn, brr...) maar dit was het toch echt niet. Vraag me dan ook af hoe ze Allen heeft kunnen overtuigen om dit kenmerkende stemgeluid doorheen heel de film te houden want Allen was er blijkbaar zelf ook niet over te spreken en wou Linda's stem na een maand filmen al veranderen. De Oscar die ze heeft gekregen is trouwens ook wel teveel eer maar bon, dat is wel vaker het geval geweest bij Oscars. Allen zelf is wel heerlijk. Het is en blijft een typetje maar ik ben het in ieder geval nog niet beu gezien. Tof ook om Helena Bonham Carter eens in een ietwat normale rol te zien, de laatste jaren is ze toch meer de excentrieke kant aan het opgaan met Harry Potter en Alice in Wonderland, maar had wel iets meer van haar verwacht. De focus komt na een tijd helemaal op Sorvino en Allen te liggen maar bon, over het algemeen komt dat nog wel goed tot zijn recht.

Allen slaagt er in om de film erg sterk te laten openen maar weet dit niveau naar het einde toe niet meer vast te houden. Het Griekse koor komt meer en meer op de proppen waardoor de film zijn vaart maar vooral zijn charme verliest. Sorvino ziet er aantrekkelijk uit maar heeft een vreselijke stem waardoor ik me op den duur echt aan haar begon te irriteren.

3*

Man en vrouw hebben een geadopteerde zoon. Maar als de man er achterkomt dat de echte moeder van zijn zoon een hoer blijkt te zijn, besluit hij om in te grijpen in het leven van de moeder. Zodat als zijn zoon op latere leeftijd eventueel op zoek gaat naar zijn echte moeder, zij een respectabele vrouw blijkt te zijn. Wederom een origineel gegeven voor een echte typische Woody Allen film. De film is ook weer erg grappig volgens oude traditie. Maar als je net voor deze film Midnight in Paris (2011) hebt bekeken, dan is deze film toch wel van een iets lager niveau.

”"Adopt, what. I don't want to adopt. Not with my genes. I have award winning genes.”"

Een erg leuke Allen, die vooral vermaakt dankzij de originele opzet en de fijne, sympathieke personages. Ik vond het hier ook wel fijn, dat Allen zelf de hoofdrol voor zijn rekening nam. Het levert gelijk aan aantal scherpe dialogen op, die gelukkig nog vaker in de film voorkomen. Mira Sorvino is een waardige tegenspeelster trouwens. Ze speelt de rol van het onnozele blondje perfect en heeft af en toe ook erg grappige opmerkingen.

Inhoudelijk verschilt het verder niet zoveel van andere Allens, maar vooral de erg luchtige toon is hier heel fijn. Daar komt nog eens bij dat het Griekse koor, dat om de zoveel tijd even verschijnt een prima aanvulling is op het verhaal, dat ik trouwens ook best origineel vond.

De tijd vloog echt voorbij. Ik heb toch een paar keer goed gelachen en constant met een glimlach zitten kijken. Mighty Aphrodite behoort wat mij betreft dan ook tot Allen zijn betere werk.

4,0*

Viel voor een Woody Allen reuze mee.

Eén van de betere Woody Allen films. Het stemmetje van Linda is inderdaad wel wat raar maar stoorde me niet echt. Waarom dat nodig was weet ik ook niet. Het grieks koor vond ik origineel en na het even onwennig begin best leuk.

Goeie film waarin een man probeert de identiteit te achterhalen van de biologische moeder van zijn geadopteerde zoontje. Een luchtige Woody Allen film die net wat minder om het lijf heeft vergeleken bij veel van zijn andere films. Maar wel vermakelijk en bovendien genoeg grappige en zelfs een paar hilarische dialogen.

Grappige Woody Allen film, maar zeker niet zo goed of diepzinnig als zijn meesterwerken (Annie Hall, Manhattan...). De Griekse theatertaferelen tussendoor worden te veelvuldig ingezet en hebben weinig meerwaarde. Mira Sorvino's stemmetje werkt na een tijd wat op de zenuwen en zij verdiende eigenlijk helemaal geen oscar voor haar rol. Ook Helena Bonham Carter draagt weinig bij tot de film. Allen zelf is bij momenten weer hilarisch als de lafhartige neuroot.