Jackie Brown (1997)

Deze film is zo gaaf.... Het plot, een irritante meesterlijke Keaton, een vrouwelijke vrouwelijke Grier, een flapdrol mislukkeling de Niro, een bailbond kerel Forster die je wilt knuffelen, een slick rick gangster Jackson, een spice girl Fonda. Ik voel me geen kijker maar metgezel in deze film. Waarschijnlijk omdat ik deze film in jaren 90 vaak gezien heb. Voor mij een cult film die de jaren 90 vertegenwoordigd. De delfonics soundtrack. Yeah yeah. Dikke 5. En als je een 4.5 geeft, kijk nog eens.

Tarantino's meest ondergewaardeerde film.

Waar pulp fiction en reservoir dogs met de tijd wellicht wat inboeten wordt Jackie Brown steeds maar beter. De karakters zijn even excentriek maar meer feilbaar en daardoor interessanter.

De meesten lijken dit een van de mindere films van Tarantino te vinden, maar voor mij is het andersom: de meeste films van Tarantino vind ik wel vermakelijk maar niet meer dan dat en begrijp ik de hype net terwijl ik dit een ijzersterke film vind. Het is een soort heist-noirfilm en oogt een stuk serieuzer (minder ironisch/postmodern) dan we gewend zijn van Tarantino: het verhaal is briljant en wordt briljant verteld met interessante personages en realistische en intrigerende dialogen. De film duurt 154 minuten maar verveelt geen seconde. 

Deze en Kill Bill 1 zijn de enige films in het oeuvre van Tarantino waar ik iets om geef.

Misschien wel Tarantino's beste, omdat het naast een amusant, doorwrocht goed plot met de nodige twists & turns, ook een menselijk verhaal brengt over alle geledingen. PF is wat dat betreft meer cartoonesk. Ook briljant overigens. Alle acteurs en actrices pasten excellent als nauwkeurige puzzelstukjes in Jackie Brown.

Prachtige film waarin een stewardess na een vlucht door de politie wordt opgepakt met een tas vol geld. Het plot weet zeker te boeien en zit ook goed in elkaar (mede dankzij de prima montage). Maar het zijn vooral de heerlijke personages en dialogen die het hem doen hier (en de cast weet er uitstekend raad mee). Na Pulp Fiction mijn favoriete Quentin Tarantino film en één van mijn favoriete opening credits-scenes.

Ook van mij!

P.S.

The Graduate - Intro

De herziening na pak em beet 15 jaar bevalt me een stuk beter , prettige film om te naar te kijken . En een sterretje erbij voor mij !!

Idem hier, de herziening pakt prima uit. Vond Jackie Brown als opvolger van het destijds opzienbarende Pulp Fiction best een teleurstelling en heb hem sindsdien ook niet meer herzien, maar de jaren lijken de film goed te hebben gedaan. Een slim uitgewerkt scenario, een coole en ook behoorlijk stijlvaste soundtrack en een pak goede acteurs maken het een erg fijne kijkervaring. Hij voelt ook zeker niet te lang, hoewel ik van tevoren best aanhikte tegen de speelduur.

Prachtrol voor Grier, eind 40 maar nog steeds fine zoals een barman terecht opmerkt. Jackson speelt een niet heel verrassende rol als gangster maar dat doet hij ongeëvenaard, dat laatste geldt ook voor zijn pruik trouwens. Verder een atypische, leuke rol voor De Niro als vadsig heethoofd, hij zou hierna vooral te zien zijn in een reeks flauwe komedies- pas sinds dit jaar lijkt hij daar (voorlopig) van teruggekomen. En als Jackson herkenbaar is aan zijn haar, Fonda gooit haar zongebruinde benen en beringde voeten in de strijd. De pas overleden Forster overtuigt ook als de love-smitten Max Cherry.

Ik heb bij Tarantino altijd het idee dat hij het moet hebben van de overrompelende eerste kijkbeurt, en dat zijn films na herziening eerder in mijn achting zullen dalen dan andersom, maar dat is bij deze Jackie Brown alvast gelogenstraft. Misschien ook zijn (door mij) minst gewaardeerde film The Hateful Eight nog eens een kans geven, over een jaar of 10 dan.

Quentin Tarantino, Samuel L. Jackson en Pam Grier, toe ik de namen zag hoefde ik eigenlijk niet meer de inhoud te weten om deze film mee naar huis te nemen. Quentin Tarantino, een regisseur waar we al veel films van hebben bekeken en die meestal goed zijn. Denk eens aan Once upon a Time in... Hollywood (2019) - MovieMeter.nl , Pulp Fiction (1994) - MovieMeter.nl en Inglourious Basterds (2009) - MovieMeter.nl. Samuel L. Jackson een uitstekend acteur die speelde in o.a. The Hateful Eight (2015) - MovieMeter.nl die was geregisseerd door Quentin Tarantino en Django Unchained (2012) - MovieMeter.nl en tientallen andere films!

Pam Grier die starte in de film Beyond the Valley of the Dolls (1970) - MovieMeter.nl als feestganger en volgens mij regelmatig in series heeft gespeeld zoals "Miami Vice".

Hier konden wij ons geen buil aan vallen en inderdaad, een leuke misdaadfilm met de nodige humor en actiemomenten.

Grier is idd zoals "Flavio" hier opmerkt rond het einde van haar veertiger jaren,(ten tijde van de film 1997) ze is geboren in North Carolina op 26 mei 1949. Maar ook nu nog een mooie vrouw om naar te kijken!

Leuke film en onze beoordeling is een 7!

Beetje overschatte Tarantino, die af en toe neigt naar B-film.. (Waarom doet hij mij altijd denken aan De Laurentius??) Aardig zeker,maar geen top. De enige reden dat ik bleef kijken is Pam Grier..Wat een mooie vrouw, vrouw-vrouw, wat een sensualiteit, waar elke man voor smelt... En als ze mij mee had gevraagd naar Madrid had ik geen seconde geaarzeld en mijn zielige leventje vaarwel gezegd.. Leuk "'lulletje-rozenwater-rol" van De Niro. Jackson over de top soms. O..zagen jullie het plot ook al mijlen van te voren aankomen??

Gisteravond op tv..heb niks met Tarantino...tot Pam Grier in beeld kwam...wow-wow.wow.wow.wow.Wat een vrouw!!! Jij zou ook meegaan naar Madrid denk ik??? Zijn "nee" was om de film emotionaliteit te geven en een Hollywood-happy-end te voorkomen. (typisch Tarantino) De hele zaal zit met ""Wat..?? , nee..??, gvd....!!!!"

Leuke film, wel wat langdradig vind ik, mooi gefilmd en goeie sound.

Nooit eerder gezien. Niet meer en niet minder dan een goede Tarantino, gebaseerd op een boek van Elmore Leonard, waarbij je je makkelijk laat inpakken door de personages. Jackie Brown, gespeeld door 70s diva Pam Grier mag er wezen als slimme air hostess die betrapt wordt met drugs en een hoop cash. Haar mond staat wel enorm scheef wanneer ze praat, alsof ze een dreun gekregen heeft waardoor haar mond naar links is verschoven. Maar de echte baas hier is Samuel Jackson, in topconditie als crimineel Ordell. Een lullig rolletje voor DeNiro die dat niet echt verdient, en van de sexy Bridget Fonda als Ordells "surfer girl" kreeg ik haast een hittegolf in mijn broek. Verder een leuk "wie loopt met het geld weg?" verhaal dat nergens verveelt dankzij geweldige dialogen.

Je zal maar Quentin Tarantino heten, dacht ik bij het kijken van Jackie Brown. Met je tweede film win je karrenvrachten prijzen, word je de lieveling van pers en publiek en het voorbeeld voor een generatie filmmakers. Overtref dat maar eens.

Met Jackie Brown is het hem alleszins niet gelukt. Pam Grier schittert in haar hoofdrol en Samuel L. Jackson is op zijn best als hij een bad motherfucker mag neerzetten. Maar Robert De Niro oogt vermoeid in zijn rol, of ligt het aan het sullige typetje dat hij moet spelen en waar hij maar weinig mee kan? Bridget Fonda heeft niet de klasse van Uma Thurman, en over die zoutzak met het gezicht van Robert Forster erop geplakt wil ik het dan nog niet eens hebben. Waar Tarantino in Pulp Fiction op een heerlijke manier geflipte personages in het leven riep, is dit gewoon zo'n hatelijke everyman zoals we die al veel te vaak gezien hebben.

Eigenlijk is het scenario over de hele lijn aan de magere kant. Pas in het laatste kwart komt Tarantino op dreef: de drievoudige climax is goed gevonden en in beeld gebracht (al bevat de scène te weinig 'inzet' om echt spannend te worden) en de dialoog tussen De Niro en Jackson in de auto is goud waard. Eindelijk, want dat is net wat ontbrak in de rest van de film. Ook visueel oogt het allemaal wat flauw. Sommige scènes zijn echt lelijk geschoten, die met De Niro en Fonda in het appartement op kop. Across 110th Street en Street Life redden de soundtrack, want voorts is die niet veel soeps. En dan moet het allemaal nog eens zo lang duren, te lang voor wat er te vertellen valt.

Nee, Jackie Brown is weeral geen Tarantino grand cru. Zijn liefde voor cinema is aanstekelijk, maar ik blijf vinden dat hij in Pulp Fiction zijn kruit grotendeels verschoten heeft, zodat er niet veel meer overbleef voor de rest van zijn films.

Ik heb 'm onlangs voor de derde of vierde keer gezien. Een grand cru die rijpt met de jaren. Niet de bloederige bombast van Pulp Fiction, maar stijl te over. Heerlijk hoe Tarantino de ruimte schept om Pam Grier te laten schitteren. Dat beginshot alleen al. Robert Forster vond ik eerst niks maar nu perfect gecast. Met weinig laat hij zien hoe zijn Max Cherry overrompeld wordt als Jackie op hem komt toe gewandeld, in een uitgerekte tijdspanne die dat soort betovering opwekt, als in een andere wereld. Voorts zijn het de onderlinge verhoudingen tussen de personages die het boeiend houden. Bridget Fonda speelt een blonde bimbo en denkt de sullige Louis Gara voor haar karretje te kunnen spannen. En dan heb ik het nog niet gehad over hoe kostelijk Michael Keaton de ATF agent Ray Nicolette neerzet. Ik heb tweeëneenhalf uur ontzettend zitten genieten van deze film.

Heerlijke film, leuk verhaal, schitterende vertolkingen (vooral Samuel L Jackson en Grier). Ben niet echt Tarantino adept maar deze film (waarvan ik niet veel verwachtte) is er knal op. Genoten van de muziek ook.

Niet zo memorabel als Pulp Fiction of Reservoir Dogs, daar zijn we het allemaal we over eens. En toch blijft Jackie Brown een extreem vermakelijke gangster flick (uit een tijd dat Tarentino nog geen cowboys, nazi’s of sekteleiders nodig had om cool te zijn).

De dialogen zijn zoals steeds erg gevat, maar het is vooral de cast die van deze film een juweeltje maakt. Tarentino pakt weer uit met een uniek ensemble van karakteracteurs. Op dat vlak stelt hij nooit teleur. Samual L. Jackson (kalend mét staartje; constant roepend) springt onmiddellijk in het oog, al was ik vooral gecharmeerd door De Niro als kruimeldief met een bore-out. Erg fijne rollen ook van Pam Grier (de klasse!) en Bridget Fonda (het tegenovergestelde van klasse, maar ook leuk).

Op audiovisueel vlak schrijft Tarentino met deze film geen geschiedenis, al zou ik de stijl zeker ook niet doordeweeks noemen. Dankzij een paar originele beeldcomposities en enkele wel uitgekozen songs baadt Jackie Brown in een eigenzinnig sfeertje.

Zelfs de minste van zijn drie misdaadklassiekers blijft dus a hell of a ride! 4*

Streetlife

De enige Quentin Tarantino die ik nog niet gezien had. Hoewel ik er nog steeds een aantal voor mijn Moviemeter tijdperk gezien heb, die nodig een herziening verdienen. Van de films waar ik wel over geschreven heb is Jackie Brown wat mij betreft wel de minste die ik van de regisseur gezien heb.

Het verhaal steekt goed in elkaar, en de manieren waarop partijen tegen elkaar uitgespeeld werden deed mij soms terugdenken aan The Hateful Eight. Alleen voelde in tegenstelling tot die film, het verhaal hier wel met regelmaat te traag en slepend aan. Ik kreeg ook het idee dat Tarantino zich nooit helemaal gegeven heeft voor deze productie. Met name veel dialogen mistte die typische Tarantino vibe. Het kwam nog wel terug, maar heel minimaal ten opzichte van andere titels uit zijn oeuvre. Daarnaast had ik het idee dat het geweld ook sterk moest worden ingeperkt. Alsof de studiobazen meer zeggenschap hadden dan Tarantino zelf gewild had.

Begrijp mij niet verkeerd; ondanks bovenstaande kritiek vond ik Jackie Brown zonder meer een degelijk misdaaddrama. Alleen niet zo goed als dat ik op voorhand verwacht had.

3,5*

Geweldige film een een van de beste van T. Geweldig acteerwerk van allemaal en een mooie rol voor De Niro. Zit gewoon heel goed in elkaar.

Herzien

Toch de Tarantino die mij het minst vermaakt. Ik dacht eigenlijk dat ik m hoger had gewaardeerd (dan een 3,5).

Maar goed het kijkt lekker weg, kent leuke personages. Ben altijd wel fan van Forster. Maar het ontbreekt aan een aantal spraakmakende scenes die de film naar een hoger niveau trekken. Het kabbelt gewoon 2,5 uur lekker voort. Vind m ook sterker dan de andere Leonard verfilmingen (Out of Sight en Get Shorty).

Zit uiteindelijk tussen de 3,5 en 4 te twijfelen. 4- wellicht.

Hét grootste pluspunt van Jackie Brown (en op zich geldt dat wel voor de meeste Tarantino films) is de fantastische cast, die stuk voor stuk memorabele personages vertolken. De Niro als een sullige loser (grappige rol!), Keaton als de wat opgefokte agent, de verleidelijke Bridget Fonda als surferbabe/stoner; zelfs de kleinere rollen worden geweldig ingevuld. En dan hoef ik het al bijna niet over de grote rollen te hebben, want zowel Jackson, Forster als Pam Grier spelen coole en charmante figuren. Grier steelt niet per se de show, daarvoor zijn er te veel andere leuke personages, maar ze werkt absoluut wel als de titulaire hoofdfiguur. Neen, dat was gewoon prima, en daardoor blijft de film constant leuk om te kijken.

Jackie Brown is wel een film die, uit zijn hele oeuvre genomen, het minst als een Tarantino-film aanvoelt. De dialogen zijn hier minder sterk geschreven, of missen een zekere scherpte. Bij Pulp Fiction, bijvoorbeeld, zijn er minstens twintig momenten of gesprekken die ik als m'n favoriet zou kunnen bestempelen; in deze film heb je minder van dat soort iconische momenten of quotes. Tweeënhalf uur een constant niveau, maar weinig echte hoogtepunten die lang zullen bijblijven. Stilistisch ook net dat tikkeltje minder interessant dan zijn andere films. De muziek/soundtrack is dan gelukkig wel op het typische hoge niveau, vooral het gebruik van het geweldige Across 110th street.

De laatste Tarantino die ik nog moest zien, en ik zou het toch samen met Death Proof en Kill Bill 2 tot zijn mindere werk rekenen. Maar uiteraard nog steeds erg vermakelijk om uit te kijken natuurlijk, en wie weet stijgt ie bij een herziening ook wel in mijn achting. 3.5*.

Lewissss.

Yeah, that hit the spot.

Ik ben een enorme Tarantino fan, maar ik vond dit toch een behoorlijk saaie lang zit . Het is natuurlijk persoonlijk , maar deze film trok mijn aandacht gewoon niet en de lange zit hielp hier niet bij .

De karakters en de muziek waren goed uitgewerkt , maar ik vond het verhaal niet heel bijzonder of spannend. De lange dialogen die altijd gebruikt worden vind ik bijna altijd nog wel interessant , maar voelde hier vaak overbodig .

Even goed lekker weg gekeken, maar vond dit gewoon geen topper als zijn vele andere films .

Slow TV, viel letterlijk in slaap. Elke 10 minuten beweegt er iets.

“Here we go. AK-47. The very best there is. When you absolutely, positively got to kill every motherfucker in the room, accept no substitutes.”

‘Tarantino’ staat bij mij als favoriete regisseur in mijn lijstje, en ook na deze film blijft hij dat wel. Ik kan altijd erg genieten van zijn films, voornamelijk vaak door een leuk en meeslepend verhaal, leuke concepten in een zeer gedetailleerd jasje met niet te vergeten: erg excentrieke personages. Zo ken ik zijn films en ook niet anders, en ook ‘Jackie Brown’ valt precies in dat plaatje. De film is soms erg vreemd en op andere vlakken weer keihard, helaas dat de film mij dan op een gegeven moment steeds minder wist te boeien. Toch ben ik waarschijnlijk wel een kijker die deze ‘Tarantino’ minder kan gaan waarderen, waar de film ontzettend leuk en tof begint en ik er ook veel meer zin in kreeg kakte de film volledig in, en natuurlijk draait zo’n film dan volledig op zijn dialogen, er had voor mij soms wat meer in mogen zitten dan ‘Pam Grier’ die alleen maar aan het praten was, die ik overigens ook niet hele bijzonder vond in de film.

De cast wint voor mij de film, en het samenspel tussen ‘Jackson’ en ‘De Niro’ vond ik heel fijn om naar te kijken. Beiden overigens leuke rollen en uiteraard springt ‘Jackson’ daar weer bovenuit die het beste speelde in mijn ogen met een zeer excentrieke rol. Voor de rest was ook ‘Michael Keaton’ één van de uitschieters met een erg leuke en strakke rol en ook ‘Robert Forster’ deed het prima.

‘Jackie Brown’ is dus overduidelijk niet mijn favoriete zit van ‘Tarantino’ en voor het eerst dat ik de dialogen wat saai begon te vinden, ondanks dat het verhaal leuk genoeg was om te volgen. Helaas, kan je niet altijd alles goed vinden, dit was een mindere in mijn ogen.

3.5*

Voor de eerste x deze 'Jackie Brown' gezien en stelde me eerder teleur, nogal trage en brave bedoening. Had hier gewoon veel meer van verwacht, een film van Tarantino, mét Samuel L. Jackson en Robert De Niro uit good old 90s. Slecht is ie niet, maar de verwachtingen bij dergelijke films liggen gewoon hoog, ik begin hier niet aan, met de gedachte, nr een standaard filmpje te kijken.

Tja,zoals sommige comments hierboven ...

Film die zoals wijn met de jaren beter word.

Eens je in de vibe/sfeer van deze film zit en waar de karakters je vrienden zouden kunnen zijn , karakters Die allemaal op keerpunt in hun leven staan,of juist niet ..of hervallen in oude gewoontes.

Jackie,Max,Ordell,Louise,Melanie en zelfs onze vriend Beaumont

Voor mij nog steeds mijn film nr 1 ever ,om nog maar te zwijgen over de soundtrack en de afscheidskus tussen Jackie en Max ❤️

Tarantino brengt altijd pure cinema.

Niks meer, niks minder .

Deze film gisteren geNetflixd en na afloop eindelijk nog eens dat ik heb een film gezien gevoel. Eindelijk! Ruim tweeënhalf uur genieten en de tijd vliegt voorbij zonder dat er een mannetje met superkrachten voorbij vliegt of een vrouwtje met neonlichtgewijze ze is onafhankelijk framing rondhuppelt. Greer zet een powerwoman avant la lettre neer en Samuel L. Jackson maakt ook een superbe indruk.

Een van Tarantino's groten die ik al meerdere malen gezien heb waaronder de laatste keer heel wat jaartjes terug toen ik uitgeschakeld op de bank lag met een dubbel gegaan enkel tijdens een Krav Maga examen, en ik überhaupt nog een half jaar zat voor mijn herintreden alhier. Dus ja...een comment moest er nog altijd een keer van komen. En laat ik vast vertellen dat dit geen topwaardering is, ik schafte de film ooit op VHS aan met Reservoir Dogs en Pulp fiction in gedachten maar daar is Jackie Brown totaal niet met te vergelijken, sterker ik vond het een uitermate saaie film. Toch is dat de afgelopen jaren wel iets beter geworden, maar de beste en leukste films van Tarantino weet Jackie niet te benaderen.

Het is Tarantino ten voeten uit, een stel criminelen, niet bijzonder slim, veel karakters, het nodige geweld, de nodige humor, opzienbarende momenten en vooral stijl. En vooral dat laatste is waar de film heel dik mee scoort en het tijdsbeeld en de oh zo fraaie muziek. Lekker! Over lekker gesproken, wat is Bridget Fonda hier ook een popje. De zaken en besognes rond Ordell zijn best interessant, zijn handel en wandel net zo. Ook Grappig is De Niro als de domme en zwijgzame ex-bajesklant Louis. Kostelijk figuur ook. Het is vooral de fase rond dit stel dat voor mij de film leuk en interessant maakt.

Nu zal Tarantino een bepaald beeld ingedachte gehad heb met het karakter Jackie, deze film en Pam Grier zelf. Want in het ook niet Pam Grier waar ze in Reservoir Dogs over zitten te oreren als groep dat dit zo'n lekker wijf is? Er is geen twijfel mogelijk dat QT met Jackie het beeld wilde creëeren van een vrouw die weinig geluk treft maar wel ontzettend sterk en slim is. En laat daar voor mij nu net de kneep zitten met Jackie Brown. Ik vind de fase waar Jackie zich uit de problemen probeert te werken met de politie, de overdrachten en dit samen met een paar andere karakters voelt voor mij onnodig lang en traag aan. Ik moet zeggen dat het plot en de aanloop er van me wel steeds meer opvalt als goed bedacht. Maar spannend of boeiend wordt het voor mij geen moment.

En zo is Jackie Brown voor mij de minste QT. Begrijp me goed dat ik absoluut een bepaalde kwaliteit zie, zeker in hoe het plot op het einde bij elkaar komt. De muziek, de stijl, Jackson, Fonda en De Niro, de humor, ja Jackie Brown heeft heel veel. Maar toch wil het mij allemaal niet echt boeien en mis ik zelf een extra prikkel die de verhaallijn met Jackie iets extra's geeft. Afijn, zoals ik zeg, niet slecht maar voor mij de minst interessante Tarantino. Trouwens nog wel leuk Sid Haig als rechter.

Op en top Tarantino! De geweldige dialogen, een geweldig plot en perfecte montage! Prima cast met Pam Grier en Samual Jackson als absolute uitschieters.

Nu eindelijk weer eens afgestoft en ik moet zeggen dat het me prima bevallen is! 4☆