The Aristocats (1970)

Bwa om het met de woorden van de Nostalgia Critic te zeggen;

'It's just cats being cute...'

Ligt het aan mij of vind ik geen enkele Disneyfilm van die regisseur echt goed. Er zitten wel vermakelijke tussen, maar er zitten nooit echt hoogtepunten in.

Hmm, ik vind juist dat Wolfgang Reitherman's films erg goed zijn met als hoogtepunt The Rescuers.

Dat ligt aan jou.

Het is gewoon een kwestie van smaak.

Weet iemand trouwens toevallig of ze bij de nieuwste nagesynchroniseerde versie uit 2008 de vertaling Harrie Geelen en Hans Dasselaar gebruikten, die ook gebruikt was voor de nasynchronisatie uit 1980?

Weet iemand ook waarom ze die nieuwe nasynchronisatie überhaupt hebben gemaakt?

Nee, ik geloof het niet.

Jazeker, Helaas, hebben ze die gemaakt. Het is echt vreselijk, iedereen praat erg bekakt en niets is bespaart gebleven. Alle grote goede stemacteurs eruit en een zootje nieuwe kneut erin.

De oorsprongkelijke nasynchronisatie:
Louis Neefs, Wieteke van Dort, Michiel Geelen, Sander Van Zijl, Barbro Gulikers, Luc Lutz, Emmy Lopes Dias, Arnold Gelderman, Joan Remmelts, Joost Prinsen, Willem Duyn, Tonny Huurdeman, Maya Bouma, Sacco van der Made en Sacco van der Made.
De nieuwe nasynchronisatie:
Günther Neefs, Maaike Widdershoven, Wiet de Bruijn, Xavier Werner, Lydia Verhoef, Sander de Heer, Ewout Eggink, Wim van Rooij, Jan Anne Drenth, Pim Koopman en Fred Meijer.

Nu denk je natuurlijk; welke vreemde ziel vervangt Luc Lutz door Sander de Heer?
En het allerergste is dat de orgibele vertaling niet meer te vinden is op dvd en ik de VHS kwijt ben

Er is geen enkele tekenfilm die ik ooit meer zag dan "The Aristocats". Als kind ging ik wel eens samen met een vriend bij de buurvrouw video kijken. Deze oude dame was een van de weinige die op dat moment een videospeler in huis had. Een van de video's was "The Aristocats". Deze wilde ik steeds weer opnieuw zien. Ik hou erg van katten en ik was blij dat deze dieren eindelijk eens wat positiever in beeld kwamen. De katten zijn vaak de slechte in tekenfilms/films en de honden weer de goeie terwijl de kans dat je lelijk wordt toegetakeld door een kat me toch een stuk kleiner lijkt dan bij een hond. Ik heb een kat ook nooit zonder aanwijsbare reden een mens zien aanvallen. Maar dit terzijde is Aristocats op alle vlakken geslaagd. Het bevat humor, spanning en ook een hoop verwijzingen naar de "kunstwereld ". Kijk maar naar de namen van de kittens die allemaal verwijzen naar een kunstenaar. Dan is er Jazzkat (Scatcat) met zijn internationale band. De liedjes zijn superleuk, vooral dan "everybody wants to be a cat" oftewel "niemand zingt zoals een echte kat". De scènes met butler Edgar en de straathonden zijn hilarisch en behoren tot mijn meeste favoriete Disney-scènes. Ook notaris George is een zeer vermakelijk figuur net als oom Waldo, de gans. Heel speciaal is ook de Nederlands gesproken versie waarin Thomas O'Malley is gedubd door Louis Neefs, een icoon in de Vlaamse muziekwereld. Jammerlijk verongelukt samen met zijn echtgenote, maar ben wel dankbaar dat hij zijn (zang)stem alsnog had kunnen schenken aan de sympathieke straatkat. Het enige wat ik steeds eigenaardig vond is dat Madame qua uiterlijk nogal lijkt op Lady Tremaine, de stiefmoeder van Assepoester. Een sequel stond op het programma maar ik ben blij dat ze daar van af hebben gezien.

Hahaha!
Je hebt gelijk.

In Stephen King's Cat's Eye (1985) beschermt een kat een klein meisje tegen een trol
En in An American Tail zit ook één goede kat. Figaro uit Pinocchio is alleen maar een deugniet.
Sneeuwbal uit Stuart Little is op het einde ook vriendelijk. Toch jammer dat mijn lievelings dier niet zo vaak een goederik is, maar ik vind de "slechte" katten altijd ook erg vermakelijk in films. Bijvoorbeeld; Mr Tinkles in Cats & Dogs, Dragon uit The Secret of NIMH en niet te vergeten Tom uit Tom en Jerry. Meer katten dingen: Katten - Moviemeter

Katten zijn ook mijn lievelingsdieren.

Niet te vergeten, Binx uit Hocus Pocus, al was dat wel een betoverd jongetje. Ik herinner me ook iets van een film "The Cat from Outer space" niet zo geweldig maar wel eentje met een kat in de hoofdrol.

De tekeningen zien er hier en daar vrij rommelig uit, met veel schetslijntjes, een beetje goedkoop helaas.

Ik vind dat juist wel iets hebben, dat slordige af en toe.

Een film met een slecht verhaal blijft met mooie graphics nog steeds een slecht verhaal hebben.
Ik respecteer uw mening maar ik kan me wel eens een beetje ergeren aan de filmkijkers die mooie graphics ophemelen als zijnde de grooste kunst in film maken. De tijd dat film alleen maar leuke bewegende plaatjes moeten zijn zou al lang achter de rug moeten zijn.

Grappig dat je die film noemt. Precies om die reden heb ik Cats & Dogs met een halve ster beoordeeld. Pure kattendiscriminatie. Ben overigens ook een kattenliefhebber in het geval het nog niet duidelijk was. Zie dat je het kattentopic al kent; ik kan je in ieder geval de Japanse animatie aanraden, die zit vol met katten. The Cat Returns is mijn favoriet.

Bedankt voor de tip! Zal er eens naar zoeken

Daar ben ik het helemaal mee eens hoor, maar van het verhaal werd ik nou ook niet wild. Wellicht als ik de film, zoals jij, als kind had gezien, zou ik hem meer kunnen waarderen. Bij jou speelt jeugdsentiment ongetwijfeld een rol in je waardering .
Ik ken andere Disneyfilms die ik mooier (en netter) getekend vind, dat was het enige punt dat ik wilde maken.

Inderdaad jeugdsentiment, maar nu nog steeds vind ik deze heel leuk als volwassene Voor een tekenfilm uit de jaren '70 vind ik die niet eens zo slecht getekend. Maar met die zogenaamde grafische hoogstandjes bedoelde ik vooral films als Avatar, waarbij ik het verhaal echt wel bagger vind.
Maar ik geef je ook gelijk dat er Disneyfilms die ouder zijn dan Aristocats die mooier zijn getekend. Aristocats heeft inderdaad niet zo een supersterk verhaal, maar moet het vooral hebben van zijn humor die niet belachelijk of geforceerd is zoals die in veel moderne animatiefilms wordt toegepast. Maar goed das mijn mening

Je kunt veel commentaar hebben; maar wat een vrolijke charmante film.IK heb echt genoten.

Dinsdag 25 februari om 16:00 op Disney Channel.

Mijn kat heet Aristo!

Hahaha! Geniaal!!

Het is ook een geniale kat.

Disney Classic #21

The Aristocats is een logische stap na twee hondenfilms in amper tien jaar. Het viel mij niet tegen maar het wordt ook nergens echt onvergetelijk. De drie katjes waren best aardig net als de relatie tussen hun moeder en de kater. Van de jazzband vond ik weinig karakters er echt uitspringen maar de ganzen hadden van mijn part écht zonder pardon uit de film kunnen worden geknikkerd. Van begin af aan vond ik deze kwebbelkousen vooral irritant.

Eigenlijk bestaat de film uit twee verhaallijnen: het 'verdwenen' hondengezin met Thomas en de butler die met alle dieren ruzie lijkt te maken. Deze zijn vrij aardig met elkaar verweven maar écht spannend wordt het voor mij nooit. De film ziet er fraai uit, heeft een paar leuke deuntjes maar is ook wat braafjes. Opvallend is dat Disney de wetten van Newton even heeft gelaten voor wat het is. In toverfilms kan natuurlijk alles maar hier leken de makers geen keuze te kunnen maken tussen fantasie en realisme.

Hoogtepunt vond ik de scène in de stal waarin de butler het aan de stok kreeg met de katten. Gerechtigheid en humor kwamen hier succesvol samen. Zonder deze afsluiter was The Aristocats voor mij op een magere drie sterren gekomen maar nu doe ik daar een halfje bij.

3,5*

Harrie Geelen heeft de versie uit de 1980 zelf vertaald, en Hans Dasselaar heeft de versie uit 2008 vertaald. Dus bij de nieuwste versie hebben ze waarschijnlijk niet de liedteksten van Geelen gebruikt.

Okeeje Disney, waarbij moederkat en haar kinderen gedumpt worden en een roadtrip terug naar hun onderkomen beleven. Het heeft zijn momenten met wat aardige bijkarakters, maar de film wil maar niet echt buitengewoon tof worden. Ook jammer de schokkerige en sowieso matige animatie.

The Aristocats is de eerste film die na de dood van Walt Disney werd geproduceerd, en dat is helaas pijnlijk duidelijk. Het verhaal is niet meer dan een opeenstapeling van diverse gebeurtenissen, de personages zijn vooral karikaturen en veel scènes doen erg veel denken aan eerdere scènes uit oudere Disney-films zoals The Jungle Book en One Hundred And One Dalmatians.

Toch blijft The Aristocats een leuke film om een keer te bekijken, maar is ze verder weinig memorabel. Hoewel de stemmencast best vermakelijk is, moet gezegd worden dat veel stemmen niet passen bij een film die gesitueerd is in het Frankrijk van 1910. Veel Britse alsmede Amerikaanse stemmen domineren de film.

De film kreeg weinig lovende kritieken tijdens haar eerste release, maar werd met een opbrengst van 20 miljoen dollar aan de Amerikaanse kassa’s wel een succes. De sfeervolle animatie alsmede de aanstekelijke nummers maken van deze film dan ook een plezierige zit en niet zozeer het inspiratieloze script of de zwakke hoofdschurk Edgar.

Leuke combinatie van Lady And The Vagabond, The Fox And The Hound en 101 Dalmations. Maar voor mij de beste van de drie, en de derde beste Disney film na Hercules en Aladdin.

Een erg leuke film!
De personages zijn leuk verzonnen. Vooral de lichtelijk jaloerse/dominante kater O'Malley is erg leuk gevonden, maar Duchess en haar kittens zijn ook erg leuk.
Daarnaast was die katten muziekgroep echt geniaal verzonnen. Ik moet weer grijnzen als ik terug denk aan dat stukje dat ze beginnen te spelen en mede door hun wilde spel een aantal etages naar beneden zakken.
Dit is wel één van de leukere Disney films naar mijn mening.

The Aristocats

Kijk naar deze film ben ik al mijn hele MovieMeter tijd opzoek. The Aristocats. Wat een nostalgie zit er in deze film en wat een herinneringen! Ik weet de tijd nog wel dat ik deze op VHS had als klein manneke en elke dag moest mijn moeder de video recoder weer aansluiten omdat de DVD speler erop aangesloten was. Want meneer hier wou perse The Aristocats kijken. Ja zo was en ben ik! Maar, wat heb ik mijn eigen toch vaak vermaakt met deze film. Ik ben helemaal geen katten liefhebber of wat dan ook, geef mij maar een hond. Het liefst een herder of een rottweiler! Toch kon ik echt elke dag door genieten van de film. Ik weet er al niet meer heel veel van maar ik vind en vond het wel een super leuke film van de dingen die ik me nog wel kan herinneren! Het verhaal vond ik altijd geweldig en het concept is ook zeker niet slecht!

Dikke 4.0* vanuit mijn kant en ook nog eens de 1000e stemmer en ook nog eens mijn 400e recensie. Nou ja zeg! Alles bij elkaar, haha!

Nummer 21.
Hierover had ik altijd al mijn twijfels. Die katten op de cover met hun muziekinstrumenten brachten mij wel twijfels, zal dit niet vrijwel de gehele film om muziek draaien? Daarbij had ik mij ook niet verdiept in het verhaal.
Al met al is het me dus gelukkig meegevallen. De hoeveelheid muziek viel mee, en deze personages waren dan ook niet de hoofdpersonages. Het verhaal waarin de katten worden achtergelaten door de butler is best leuk. De situaties die soms hectisch zijn tussen de butler en de honden die achter hem aan gaan zorgen voor het nodige humor en dat zijn voor mij ook wel de leukste momenten in deze film.