
The Mummy Returns (2001)
Verenigde Staten
Actie / Avontuur
130 minuten
geregisseerd door Stephen Sommers
met Brendan Fraser, Rachel Weisz en Oded Fehr
10 jaar na de gebeurtenissen in de vorige film hebben de nu getrouwde Rick en Evelyn zich gesetteld in Londen, samen met hun 9-jarige zoontje Alex. Als het lijk van Imhotep in het Britse Museum tot leven wordt gewekt, is de mummy opnieuw op zoek naar eeuwig leven. Rick en Evelyn moeten opnieuw proberen om de wereld te redden van het kwaad, en ondertussen moeten ze ook nog hun zoontje redden.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=9tKEhCF8fQs
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,4 / 300129)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99huur bij MovieMAX voor € 2,99Google Play: € 7,99 / huur € 3,99Pathé Thuis: vanaf € 6,99 / huur € 2,99kijk op Amazon PrimeFraser is nog steeds irritant maar zijn zoontje is mogelijk nog irritanter. Nu was in het eerste deel de aanwezigheid van de mooie Weisz genoeg om dat door de vingers te zien, in zijn opvolger is ze dat niet. En hoewel we twee jaar verder zijn, zijn de effecten zo mogelijk nog lelijker. En als de film dan ook nog eens een minuut of twintig te lang duurt voelt The Mummy Returns als helemaal als onmogelijk uit te zitten aan.
1,5*
Redelijk vervolg op The Mummy (1999). Weer is dit meer komedie en actie dan horror. Ik had liever een wat engere remake gezien. Wel weer veel minder dan zijn voorganger maar beter dan deel 3 die echt heel slecht was.
Er zitten hier weer een paar (grappige) verwijzingen naar klassieke mummy-films in. Zoals als Imhotep in een soort bad met water kijkt er rook komt en hij dan een soort beeld kan laten zien dar gebeurd namelijk ook in The Mummy (1932) het fijt dat de mummy niet gevoelig is voor schoten lijkt te komen uit The Mummy (1959). Wel moet ik zeggen dat Imhotep hier niet echt op een Mummy-lijkt maar meer op een wandelend skelet.
De muziek van Alan Silvestri was wel goed.
Al met al wel een vermakelijke film.
De humor blijft in dezelfde trant.
Kortom ik heb me weer erg vermaakt.
3 sterren
De film is tenslotte precies dat - een terugkeer naar deel 1. Met de minimale aanpassingen die nodig zijn om te voorkomen dat je ziet dat het eigenlijk gewoon twee keer dezelfde film is. Het verhaal is misschien niet letterlijk hetzelfde, maar de opbouw en de elementen wel. De cast is hetzelfde. De bad guy is hetzelfde.
De toevoeging van Dwayne Johnson als de Scorpion King is een foutje - te krampachtig gezocht om iets nieuws en spectaculairs toe te voegen, en het toppunt van lelijke cgi. Daar staat dan weer tegenover dat Rachel Weisz een stuk gegroeid is in haar rol.

The Mummy Returns is anders dan de eerste film. In sommige opzichten is het een verbetering maar in de meeste gevallen is het minder. Waar de eerste film, onlangs het hoge cheesy-gehalte en veel flauwe grappen, een serieuze ondertoon had gooit de 2e film alle serieusheid uit het raam en focust zich volledig op de absurditeit. In de eerste 50 minuten vond ik de film beter omdat de film volledig gefocust was op actie en humor. Vanwege deze focus maakte het verhaal niet meer uit. In de eerste 50 minuten kon ik lachen om de grappen, de actiescenes waren spectaculair en de CGI is verbeterd ten opzichte van de eerste film. Wat me ook beviel aan het vervolg is dat er meer variatie zit in de omgevingen en kleuren. De eerste film speelde zich voornamelijk in de woestijn af maar in de 2e film reizen de personages door de stad, bosachtige gebieden en verschillende woestijngebieden waar er op allerlei manier word gespeeld met de kleuren. Dit geeft de film meer een avontuurlijk/reis gevoel dan de eerste, naar mijn idee.
Tussen minuut 50 en 100 gaat de film echter lelijk onderuit. Dit is waar de minpunten van de film het meest zichtbaar worden. In de 2e helft maakt de film aanzienlijk meer gebruik van CGI en het word op gegeven moment erg nep en het maakt de actiescenes minder interessant dan het anders kon zijn. Ik kon tijdens vechtscenes duidelijk zien dat de acteurs tegen de lucht aan het vechten waren en dat de makers later er een personage overheen animeerde. Als je kijkt naar hoe de personages reageren op de CGI figuren merkte ik regelmatig dat ze niet eens goed hun aanvallen richten. Het maakte deze vechtscenes zwak en in vergelijking met de eerste helft was de actie een grote mis. Een ander probleem waar ik me over verbaasde is dat de acteerprestaties gemiddeld slechter zijn. Rachel Weisz acteerde goed in de eerste film maar in de 2e film komt ze heel monotoon en emotieloos over. Er zit bv een scene in de film waarin ze verdrietig is, maar ze praat op monotone stem en ik kon geen verdriet in haar gezicht lezen. Brandan Fraser doet het nog steeds aardig maar ik miste de cynische houding van zijn personage. In de eerste film was het personage pessimistischer en had meer attitude wat het een leuker personage maakte. In de 2e film is hij meer een nice guy die enkel vecht als het moet, wat hem minder grappig of stoer maakt.
Maar The Mummy Returns grootste probleem ligt bij het script. De eerste film had geen sterk verhaal maar je kon het serieus genoeg nemen. De 2e film zit vol slordig uitgedachte en cliché verhaalelementen, scenes die je eruit kon laten en domme personages. Bijvoorbeeld: de bad guys zijn dom in deze film. In de eerste film voelde de vijanden als een dreiging, een obstakel waar je rekening mee moet houden. Maar in deze film voelt het haast alsof je naar Home Alone criminelen kijkt ipv avontuurfilm vijanden. Er is een kind personage dat constant een grote mond heeft naar de vijanden en op de een of andere reden denk geen één vijand erover het joch een ram te geven. The Mummy uit de eerste film had het jongetje zijn hoofd eraf getrokken zodra hij de kans kreeg, maar deze film voelt familievriendelijker en ze laten het kind zijn gang gaan wat simpelweg niet past bij de toon die de eerste film vasthield. Dit is The Mummy, niet Home Alone.
De laatste 15 minuten is waar de film zichzelf weer oppakt. Niet dat de grappen goed worden en ook niet dat de actie opmerkelijk goed word, maar dit is het punt waarop de film hilarisch over-the-top word. The Mummy Returns wordt in de laatste 15 minuten zo absurd dat het grappig is. De sets en cinematografie zijn indrukwekkend tijdens deze stukken en er zitten zelfs wat epische actiemomenten in.
Er gebeurd echter iets in deze 15 minuten waar ik wisselvallige meningen over heb: de scene waarin de mummie op het punt staat dood te gaan en naar zijn geliefde om hulp roept, waarna zijn geliefde wegrent en ervoor kiest hem in de steek te laten. In dit korte moment, door Arnold Vosloo’s sterke acteerprestatie, voelde ik meelij voor de mummie. Arnold kon perfect in de klank van zijn stem en in de uitstraling van zijn gezicht het gekwetste gevoel van de mummie neerzetten. Wat echter mij niet beviel aan deze scene in dat het de gehele 2 films tegenspreekt. De films draaien om de mummie die terug wil komen bij zijn geliefde, maar op het laatste moment blijkt dat de liefde zo sterk niet was. Wat raar is want in de eerste film was zijn geliefde bereid haarzelf te doden in een poging bij hem te zijn. Deze scene is heel tegenstrijdig.
The Mummy Returns is geen film die ik zou aanraden, zelfs niet voor liefhebbers van de eerste. Het mist de serieuzere toon van de eerste film en maakt plaats voor een slordig uitgedacht plot met onnodige scenes, acteerprestaties die minder zijn en wat domme personages. Maar tegelijkertijd heeft het wel degelijk goede actiescenes, een paar grappige momenten en hoewel de acteerprestaties minder zijn was het redelijk genoeg om de film overeind te houden. De muziek zat goed in elkaar en het creëerde meer een avontuurgevoel dan de eerste film. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik The Mummy Returns tot het einde geïnteresseerd doorkeek, onlangs dat het een tegenvaller is.
2,5*

En weer dat fantastische kleur gebruik,alles ziet er weer zo mooi uit.
Kortom een heerlijke sfeervolle avonturen film


Ik vond wel dat er veel dingen erbij gehaald werden zoals met de zappelin vond ik nogal nep en het einde ook, dat werd allemaal een beetje teveel van het goede.
Verder ook veel verwijzingen naar het 1e deel.
Al met al vermakelijke films want er zitten geen saaie stukken in.
3 sterren en nu op naar deel 3.
“Whatever it is, whatever you need, I don't care. Forget it, O'Connell. Every time I hook up with you, I get shot! Last time, I got shot in the ass! I'm in mourning for my ass!”
De cast is gelukkig het zelfde gebleven daar waar ik erg blij mee was. Brendan Fraser deed het leuk als O’Connell, gelukkig zijn oude rol weer opgepakt! Ook de knappe Rachel Weisz mocht er wezen en deed het prima, en om John Hannah heb ik regelmatig gelachen. Vosloo deed het wat minder als Imothep, vond hem matig acteren.
We starten de film goed, de familie is gelukkig en is zoals gewoonlijk aan het schat zoeken in oude piramides. We zien op dat zelfde moment helaas ook de kwade schurken die van plan zijn om de band van de Schorpioenen koning te jatten en zo deze weer tot leven te wekken, onder deel van de groep: Imothep die opnieuw opgewekt is uit zijn dood. Ze gaan met z’n allen achter O’Connell aan die de band heeft gevonden en eenmaal gevonden te hebben blijkt die aan zijn zoontje vast te zitten. Imothep neemt zijn zoontje overal mee na toe om vervolgens de schorpioenen koning tot leven te wekken en een eind strijd te leveren, wat er allemaal best komisch uit zag.
Ja, best komisch, de CGI is ronduit verschrikkelijk, de geanimeerde Johnson was daarbij ook hilarisch. Ook de andere CGI zag er niet uit hoor, was op dat gebied echt slecht. Ook was de spanning er na een tijdje af, heeft de tijdsduur gezorgd voor een langdradig gevoel en acteerden men steeds slechter en slechter vooral die Vosloo, vooral toen O’Connell de schorpioenenkoning vermoord had. Nee, deze film is niet voor mij weg gelegd en ik ga met een minder goed gevoel na deel drie (en voor mij tevens het laatste deel). Ik stop nu snel met schrijven en ga onder een koude douche staan!
2.0*
Er zit niet veel uitdaging in het verhaal, een roadtrip met wat valkuilen kortweg. De prent moet het hebben van zijn luchtigheid, Brendan Fraser en Rachel Weisz (ben geen fan van de twee) doen het met expressies prima. Tevens de rest van de cast speelt ook leuk haar rol, lekkere domme gasten en een paar heden. Soms een leuk stuk script waar een glimlach niet misstaat.
Ik verhoog de inzet met een halve ster t.o.v. de vorige kijkbeurten.
Er valt klein vermaak uit de prent te halen, daarom net als deel 1 3**.
Gelukkig, ondanks alle kinderachtigheden, zitten er soms duistere stukjes in. Dat is wel fijn. Je merkt toch dat de regisseur wel iets verwacht van de beginnende kijker. (mensen die opgegeten worden door scarabeeën enzovoorts

De acteurs deden het nog leuk en de muziek was zeker oké.
“You, lighten up.”
Leuk. The Mummy Returns heeft dat avontuurlijke sfeertje waar ik altijd wel van kan genieten, en ook de sets zien er indrukwekkend uit. Fraser en Weisz blijven een leuk koppel, en Hannah en Vosloo doen het ook goed. Dat zoontje is niet al te best, en hetzelfde geldt voor The Rock als The Scorpion King. De special effects op het laatst zijn echt abominabel. Maar het goede gevoel overheerst, hoewel de rek er nu wel uit is. Gelukkig had Weisz dat ook wel door.
Zelfs regisseur, en dus zelfde belabberde special effects als uit deel 1. Maar Sommers weet ondanks dat nog steeds een behoorlijk pakkende avontuursfeer neer te zetten die met zoveel tempo gebracht wordt dat je je moeilijk kan vervelen tijdens deze film.
Fraser en Weisz keren in ieder geval weer terug in de rollen. Ik kan niet zeggen dat ik ze heel goed vind spelen, maar charme hebben ze zeker. O'Connor als Benny Gabor vond ik bij het vorige deel het leukste personage, maar hij is nu weg. Helaas weet Sommers geen passende vervanger te vinden. Dat ventje komt in ieder geval niet in de buurt, ondanks zijn enthousiaste acteerwerk.
Eigenlijk in vrijwel alle opzichten een herhaling van deel 1. Zelfde avontuur, zelfde schurk en zelfde sfeer. En toch werkt het wederom opnieuw. Duidelijk iets meer budget nu, met als resultaat mooiere sets, amar het avontuurlijke sfeertje is vooral de key in de film.
Echter is elke vorm van CGI lelijk. Maar ook echt lelijk. Vooral schorpioen-Johnson, god wat was dat slecht. Bijzonder hoe deze regisseur eigenlijk in geen enkele vorm een redelijke vorm van CGI neer kon zetten. Er zit eigenlijk geen enkele scene hier in met een goede vorm van CGI.
Duurt met 130 minuten ook relatief lang, maar het verveelt niet en is groots opgezet. Benieuwd hoe het volgende deel zal gaan zijn met een andere regisseur aan het roer. In ieder geval weer kostelijk vermaakt met deze avonturenfilm. Maar goed is iets anders. Iets minder magie dan deel 1, iets te weinig creativiteit in het verhaal en spuuglelijke CGI.
Degelijk vervolg.
Zelfs regisseur, en dus zelfde belabberde special effects als uit deel 1. Maar Sommers weet ondanks dat nog steeds een behoorlijk pakkende avontuursfeer neer te zetten die met zoveel tempo gebracht wordt dat je je moeilijk kan vervelen tijdens deze film.
.
Een waarheid "als een koe", de film houdt de kijker goed bezig want je hebt nog maar net een actiescène achter de rug of de volgende dient zich aan. Verhaal is in principe op een a-4-tje te houden en daar vult men dan ruim 2 uur mee aan film. En de kijker is aan het einde voor hij/zij het weet, continue bezig gehouden. Voor de actie een 9, het verhaal een 5, dus gemiddeld kom ik dan op een 7.
Film 3.5
Beeld (4K) 4.5
Geluid 4.5
Extra’s 4,0