Rise of the Planet of the Apes (2011)

niet normaal man

Toch wel een beetje geweldig.

Om een bestaande film tot trilogie uit te smeren, is een opmerkelijke keuze. Maar na het zien van deze film, snap je de uitgekookte insteek van de makers wel. Met Caesar als (aflossend) perspectief, biedt dit eerste deel al genoeg stof om drie delen te verantwoorden. Vanaf zijn afkomst en geboorte, moet hij zich zien te verhouden tot Franco als vader/voogd, overige apen (zowel als soortgenoot als onderdeel van een hiërarchie) en uiteindelijk tot de mens als dominante soort.

Het is een verfrissend hem te zien ontwikkelen van huisdier tot leader of the pack. Van aaibaar, afhankelijk beestje dat je wilt troosten als hij voor het eerst achtergelaten wordt, tot de lichtelijk intimiderende, manipulatieve aap die zich het leiderschap over de roedel toe-eigent. Best ongewoon ook hoe hij op een gegeven moment de rol van protagonist van Franco overneemt. Maar het werkt echt goed. Sterk aan dit deel is dat de onderlinge communicatie van de apen bij (onondertitelde) beeldtaal blijft en je als buitenstaander moet aanschouwen hoe de rebellie aanvangt.

Maar met name Serkis verdient credits om ons mee te laten leven. De effecten dragen eraan bij maar Serkis levert de de perfecte motoriek en mimiek om Caesar een dierlijk wezen te laten blijven en tegelijk genoeg menselijkheid mee te geven om vanuit zijn ogen te laten kijken.

Prima verhaal ook, met een goede inzet van het medicijn, dat enerzijds onder apen intelligentie brengt, en anderzijds de mensheid grotendeels platlegt. Perfect opstapje voor de komende delen. Ook binnen de trilogie is dit deel mooi afgebakend. Ik moest er de eerste kijkbeurt - door een verkeerde verwachting - aan wennen, maar het is eigenlijk de perfecte keus om voor het eerste deel de focus volledig bij Caesar te leggen.

Audiovisueel ook fijn; het camerawerk kan de kitsch niet altijd voorkomen en de effecten zijn van iets mindere kwaliteit dan de overige delen, maar beiden maken genoeg indruk. Mooie scenes vond ik wanneer Caesar Lithgow verdedigt tegen de boze buurman en als Jacobs zich eerst in het gebouw omringd ziet door een cirkel van boze apen, en vervolgens op de brug na een een-tweetje tussen Caesar en Koba, door die laatste van de brug geduwd wordt.

Weinig op aan te merken. Herziening zorgt door aangepaste verwachting dat ik dit deel perfect kan waarderen.

Deze apen film is helaas niet aan mij besteed. Na pak hem beet 20 minuten begin ik te gapen en dat wordt gedurende de film alleen maar erger en erger. Helaas heeft dat niks te maken met vermoeidheid. Het is gewoon niet mijn soort film. Aan de andere delen zal ik me dan ook maar niet meer wagen.

Is Planet of the Apes (2001) de voorloper van deze of staan deze 2 films los van elkaar?

Vond hem verassend goed. Ik ben helemaal niet van dit soort films, maar deel 1 heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar de volgende delen.

Rupert Wyatt heeft kwaliteiten, meteen aan het begin zie je dat de man de zaken prachtig in beeld kan brengen. 10 jaar na Burton zijn flater binnen de franchise komt de man met de opkomst, de evolutie en misschien zelfs wel de revolutie van de primaten. De mens heeft het weer een verkloot, de natuur slaat terug. Film bungelt tussen aandoenlijk en harde mogelijkheid tot realiteit. We knoeien overal mee waar we als simpele mensen eigenlijk gewoon vanaf moeten blijven.

Het verhaal neemt zijn tijd voor opbouw, minutieus wordt uitgelegd hoe Caesar zich ontwikkeld. Al snel blijkt hij onhandelbaar dooreen aantal negatieve ervaringen die hij opdoet in een opvang. Tijd voor hem om het heft in eigen handen te nemen en zich te groeperen met soortgenoten waarbij hij als leider zal optreden. Eerlijk gezegd, het eerste deel voordat de primaten toeslaan doet mij eigenlijk niet eens zoveel. Het verhaal begint voor mij pas echt te leven wanneer Caesar de zaken in handen heeft, en dan is het voor mij "vingerlikkend" achter de buis gekluisterd.

Want met de versterker op standje lekker, de Oled-tv in bios-mode is er aardig wat te genieten. Het staat er beeld- en geluidstechnisch lekker op. Het acteerwerk is prima te noemen, het verhaal qua ontstaan van de planeet van de aapjes is goed uitgewerkt. Het script loopt soms wat traag maar doet het aardig. De regie is gewoon goed, soundtrack volstaat.

Nee dit deel luid prima vervolgen in, de weg die ingeslagen is voldoet zeker aan mijn eisen voor genieten van een film. Qua symboliek m.b.t. onderdrukking en slavernij toch altijd al een mooi verhaal geweest. Deze versie kijkt lekker weg en draag een lach en een traan. Het laat ons weer eens zien hoe de intelligente mens en maar een zooitje van maakt, dit verpakt in een ontspannend stuk kijkplezier maar ook een stukje diepgang zoekt.

Ik verhoog met een halve ster.

Take your stinking paw off me, you damn dirty ape!

Ik had eigenlijk geen idee wat ik van deze Rise of the Planet of the Apes moest verwachten. Het was me al duidelijk geworden dat het alleszins geen vervolg was op Tim Burton's Planet of the Apes maar afgaande op het plot leek het vooral een soort van remake/reboot te zijn van Conquest of the Planet of the Apes. Een vreemde en toch logische keuze (vreemd in de zin dat Conquest het 4e deel in de saga was maar logisch in de zin dat het wel als een prequel voor de eerste 2 films diende) dus vanmiddag maar eens voor gaan zitten terwijl de storm Ciara het land teisterde.

En ik heb me wel geamuseerd! Rupert Wyatt maakt met Rise of the Planet of the Apes inderdaad een reboot van de franchise maar dan wel met het grote verschil dat er geen astronauten meer aan te pas komen. Daardoor krijgt dit een andere vibe omdat van de grote ontknoping dat de personages zich nog altijd op aarde bevinden geen sprake meer is en dat had de reeks eigenlijk wel nodig. Alleen jammer dat het plot dat daarvoor in de plaats komt niet bijster origineel is. Een aantal fijne knipogen naar de originele reeks (inclusief een krantenartikel dat in een flits te zien is waaruit blijkt dat er astronauten verdwenen zijn) maar heel het 'experimenteren op apen' idee hebben we nu al wel voldoende gezien. Het is dan ook pas wanneer Caesar zich meer en meer bewust is van zijn kunnen dat de film een versnelling hoger gaat. Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat evolueren in de twee andere films, want het midcredits stukje met Hunsiker die een bloedneus krijgt terwijl hij moet gaan vliegen spreekt boekdelen over wat het lot van de mens zal zijn.

Andy Serkis is zo één van die acteurs die iedereen al wel minstens in een paar films heeft gezien maar waar je moeilijk een gezicht op kan plakken. Hij heeft op zich nog wel in flink wat films als zichzelf gespeeld (Black Panther onder andere) maar zijn grootste successen zijn toch de motion-capture rollen waar Gollum, King Kong en deze Caesar de bekendste van zijn. Er is dan ook weinig op Serkis (en de andere acteurs die de apen voor hun rekening nemen) aan te merken. James Franco doet dit ook behoorlijk maar krijgt niet meteen de meest geweldige tegenspelers voorgeschoteld. Zo is Freida Pinto tenenkrommend slecht als zijn vriendin en is er gelukkig nog de altijd geweldige John Litgow om de meubelen te redden. Tof om David Hewlett nog eens in iets te zien (al zal ik er altijd McKay uit Stargate Atlantis in blijven zien) en ook Tom Felton mag zich in het post-Harry Potter tijdperk eens amuseren met opnieuw een personage met niet al te goede intenties.

Ondertussen Planet of the Apes film nummer 7 in evenveel weken als ik me niet vergis. Altijd tof om eens zo'n volledige franchise te tackelen en ik ben benieuwd wat de twee sequels nog gaan brengen. Jammer genoeg wel een switch qua regisseurs, maar we zien wel wat dat weer geeft. De originele reeks wisselde ook regelmatig van cast en regisseur en daar zitten ook nog degelijke films tussen.

3.5*

Verrassende en degelijke film, overigens in mijn beleving Sci/fi en iets dat ik niet snel op zou zetten, maar met de andere twee delen nog aanstaande op tv dacht ik what the hell...en dit deel heeft me blijde verast.

Meer dan prima wordt een beeld geschapen rond dierproeven. Een fenomeen dat me altijd aan een discussie doet denken tussen een leerling en een leraar bij mij in de klas. Zij had plannen om ergens een aap te bevrijden die gebruikt werd voor dierproeven. Daarna volgt de vraag wat de leraar daarvan van vond. Die reageerde uiterst nuchter met de stelling dat het wellicht sneu was, maar daarna stelde hij de hypothetische vraag hoe we zouden reageren als we kanker hadden en de proeven op het dier resulteert in een werkend medicijn? Een stelling waar ik nog wel regelmatig aan denkt en de dubbele laag in de dierenproeven aantoont hoe hypocriet en egoistisch dat ook op zelfbehoud gericht mag zijn.

Afijn, de dierenproeven lopen over in de nodige problemen waarna we Caeser zien opgroeien. Een erg mooi tweezijdig beeld wordt daarna neergezet. Caeser die toch maar een dier is, en in de beleving van 'de mensen' weggestopt moet worden, een ontwikkeling van het dier qua, slimheid, emotie en gezichtsuitdrukkingen die naar het menselijke neigt, en vanuit zijn optiek de agressie en omgang van sommige mensen met elkaar en met dieren. Schrijnend is de opvang, uitermate mooi en slim de opstand.

Rise of the planets of the Apes is erg mooi gemaakt, en Serkins kon zich weer geweldig uitleven in Golom achtige rol. Alles ziet er erg mooi, Franco is degelijk, Pinto erg leuk om te zien en verder vermaakt de film, is spannend, en heeft de nodige kritische boodschap in zich zoals de dierenproeven, maar ook de behandeling van dieren op zich. Aldus, prima en mooie film, benieuw naar de twee andere delen.