Joy Division (2007)

Ik moet zeggen dat deze film voor de echte die-hards (zoalsik) niet veel nieuws bevat, maar God, wat is ie visueel geweldig! Leuke interviews ook. Wat wel weer irritant overkomt zijn fragmenten, die dan ook maar fragmenten zijn, zoals een zeldzame TV-uitvoering van She's Lost Control. De gehele versie is alleen op TV uitgezonden en daarna nooit meer -volledig- te zien geweest. Het interessantste gedeelte vond ik de hypnose-sessie met Bernard Sumner!

Goede documentaire

briljant!!

Schitterend...

Eigenlijk bevredigender dan de film van Anton Corbijn...

helemaal mee eens Mr Wallace

Deze week exclusief te bekijken op Pitchfork.tv !!!! Kijkje waard.

bedankt voor de tip! Ben er nu mee bezig..

Prachtige docu inderdaad.. must see voor de fans toch eigenlijk wel. Visueel erg hoogstaand en de verhalen zijn gewoon geweldig om te horen. 4*

Ben een grote fan van de band en natuurlijk de persoon Curtis maar ik vond het toch wat minder als de meeste hier. Tuurlijk is het als fan geweldig om het verhaal van de band de door de ex leden en personen die er destijds dichtbij stonden verteld te zien worden maar de meeste informatie was mij al bekend en ik had af en toe het idee dat het allemaal een beetje te geromantiseerd was. Verder was de muziek natuurlijk- geweldig en zag het er op visueel gebied allemaal prima uit.

3,5 sterren

Prima documentaire van deze legendarische groep met vanzelfsprekend Ian Curtis als belangrijke persoon. De docu is vrij compleet en bevat vele interessante beelden en interviews van de start (Warsaw) tot en met het einde van de band (de zelfmoord), waaronder enkele obscure liveoptredens. Kortom: een aanrader voor alle liefhebbers van Joy Division. 4*

Een alternatieve "Control"?

Nee! Meer een soort tijdsdocument dat enkel gemaakt lijk te zijn om op de recente populariteit van de band in te spelen. Het is echter allemaal best interessant maar zoals ik al zei voegt het niet veel toe aan de feiten.

Hij staat overgens op YouTube, mocht je toch interesse hebben.

Degelijke documentaire, slaagt erin niet sentimenteel te zijn, emotioneel eerlijke getuigenissen, goede vervanger voor de overbodige 'Control' film.

Dit is sowieso een goede vervanger; die Control van Corbijn vondt ik echt zwaar onder het 0 punt. Ik vindt deze documentaire erg fijn om te kijken en laat wat over hun leven zien.

Thnx, zal binnekort eens kijken.

Joy Division, de maker van mijn favoriet album aller tijden... Unknown Pleasures.

Maar in tegenstelling tot Unkown Pleasures en Joy Division zelf is deze documentaire wel doorsnee. Op een manier gebracht zoals dat al veel gebeurd is. Al proberen ze via montage het nog een speciaal tikje mee te geven.

Maar ochja, weer enorm liggen genieten van Joy Division. Al de ontelbaarste keer dat ik ze hoor en blijft even geniaal klinken. Maar we zijn hier om de film te beoordelen.

3,5*

Was 'Control' nog een film over hetzelfde onderwerp als deze prent maar dan met acteurs, hier krijg je gesprekken met de mensen die er allemaal bij waren.

Ik was zeer opgetogen over 'Control' en had 'Joy Division' al een hele tijd in mijn bezit, maar was er nog niet toe gekomen hem te bekijken. Door het zeer recent bekijken van 'Control' kon ik deze film dus niet langer terzijde laten liggen en ik ben er net zo opgetogen van als bij de eerste prent.

Ik was niet goed bekend met de persoon van Ian Curtis, maar als je dit hebt gezien ben je al een heel stuk wijzer.

Indrukwekkend sereen gemaakt, met vele beelden van Joy Division en dus ook van Ian Curtis.

Misschien bij velen een onbekende groep, maar dat door het bekijken van deze film velen ze alsnog ontdekken.

Wat ze ook verdienen, het is een prachtig stuk muziekgeschiedenis, al is het verhaal voor Ian niet zo mooi geëindigd, helaas....

Hele aardige docu. Een aantal feiten kende ik al, maar de film bevat nog genoeg interessante verhalen en quotes. De invloed van The Sex Pistols was groot, maar het is toch grappig om te horen dat ze het ondanks dat wel takkeherrie vonden.

Ik ben overigens benieuwd of er nog een docu ergens te vinden is over het gehele Madchester tijdperk, ik vind het een boeiende muziekperiode. Binnenkort maar eens 24 Hour Party People herzien.

3,5*

Eindelijk de docu over joy division, als fan , vind ik het moeilijk objectief te zijn maar ik vond het een fijne film, goede tijdsgeest trouwens

De historie van Joy Division is al behoorlijk goed gedocumenteerd, dus veel nieuws hoor je hier niet, maar..... de geluidsopname van de hypnose-sessie tussen Bernard Summer en Ian Curtis... zit erin...de nooit uitgebrachte major-opname waarim Ian Curtis probeert te klinken als James Brown ... zit erin.....!!

De legendarische Joy Division-verhalen hier uit de eerste hand, nou ja behalve Ian Curtis dan.

Manchester-kids bereiken een cult-status die alleen door The Velvet Underground geevenaard wordt.

En in verband met de sterfdag van Ian Curtis in de herziening.

Joy Division, het blijft erg intrigerend....

Na deze documentaire Closer nog een keer beluisterd en het blijft na al die jaren even krachtig en intens.......... een unheimlich gevoel loert weer om de hoek

10 februari te zien in Melkweg Cinema (A'dam)

Geniale band, deze docu heb ik zomaar gemist.

De reacties te zien een aanrader, effe in de gaten houden.

Vond het niet zo'n spectaculaire documentaire, ondanks dat ik enorm kapot ben van Joy Division en Ian Curtis specifiek. Op het einde zat ik dan ook weer op het puntje van mijn stoel al weet je telkens weer wat er gaat komen.

Blijft unieke muziek dit.

Ik had eerder al Control gezien, de biopic van Anton Corbijn over Ian Curtis. Die ging vooral over de frontman zelf, waar het niet altijd in slaagde. Maar visueel ging Corbijn wel dichter bij de sfeer van de groep. De documentaire 'Joy Division' mikt dan eerder op de groep en minder op enkel Curtis. Waar je uiteraard niet om heen kan en die altijd een groot deel in beslag zal nemen.

Inhoudelijk is het zeker interessant verteld. Al blijft het qua opmaak standaard met de interviews en archiefbeelden. Wel mooi gemonteerd en in een vlot tempo verteld. Liefhebbers zullen dit ook wel graag zien. Dat is bij elke documentaire toch wel grotendeels niet onbelangrijk. Het is een meerwaarde dat de mensen zelf vooral aan het woord komen. Je kan Curtis niet interviewen, maar de rest van de band is wel aanwezig. Dat geeft een getuigenis uit eerste bron, maar misschien ook wel een soms gekleurd beeld.

Boeiende documentaire, mooi om te zien en te horen. Al zit het qua sfeer beter bij Control.

Mooie documentaire over de nog steeds vrij ongrijpbare band Joy Division, die met slechts twee albums een enorme indruk heeft achtergelaten op het muzikale landschap. Natuurlijk gaat veel aandacht uit naar de unieke zanger Ian Curtis, maar ook de rest van de band komt ruimschoots aan bod. Veel zeldzame archiefopnamen, weliswaar van vaak belabberde kwaliteit, en eersteklas interviews met de overige bandleden, die sinds het opdoeken van de band natuurlijk niet onverdienstelijk zijn doorgegaan als New Order.