
Felicia's Journey (1999)
Canada / Verenigd Koninkrijk
Drama / Thriller
116 minuten
geregisseerd door Atom Egoyan
met Bob Hoskins, Elaine Cassidy en Arsinée Khanjian
Wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is, verlaat de 18-jarige Felicia haar geboortedorp in Ierland en trekt naar Birmingham, waar haar ex-vriendje Johnny, die niet weet dat ze van hem zwanger is, naar verluidt een baan gevonden heeft. Helaas slaagt Felicia er niet in Johnny te vinden en ze zoekt dan maar tijdelijk onderdak in een motelletje, waar ze kennismaakt met de charmante oudere catering-manager Hilditch, die zijn tijd vult met het bestuderen van oude tapes van zijn excentrieke moeder die een TV-chef was. Zonder te beseffen welk gevaar ze loopt, laat Felicia zich Hilditchs attenties zeer welgevallen.

En Mijn God Wat Een Creep die vent.BIZAR!

Weinig acteurs kunnen zich meten met Hoskins.


Heb trouwens maar weinig films met hem gezien, hij kiest ook niet altijd voor de meest bekende producties heb ik het idee.
Voor Boordappel: erg goede rollen van hem zijn o.a.
Long Good Friday
Mona Lisa
en
24 7
Doe er je voordeel mee!
Nee, eigenlijk schandalig dat hij niet in grotere producties te zien is. Hoskins trekt vrijwel elke film moeiteloos omhoog.
Voor Boordappel: erg goede rollen van hem zijn o.a.
Je vergeet NIXON !!
Is een bijrol, maar wel zéér sterk !
Zeer kalm worden karakters verder uitgebouwd, met een steeds maar groeiende fascaniatie voor zowel Felicia als Hiltditch. En dat vind ik toch knap als je ziet dat Felicia een op zich niet al te bijster boeiend karakter is, iets wat Hilditchs absoluut wel is. De vele lange scenes zien er prachtige uit, vaak zowel visueel als muzikaal ontzettend mooi. Mychael Danna's score is briljant op bepaalde simpele fronten, evenals wat moeilijke zoals het ritme van een kopje thee brengen of een stukje rijden met ''uit de maat'' tromgeroffel. Ook een stel zeer mooie flashbacks. 4 sterren
Ze weet echt met overtuiging een verlegen en schuw meisje te spelen.
Bob Hoskins speelt ook erg overtuigend een man die een klap van de windmolen lijkt te hebben gehad door een jeugdtauma en in het verloop van de film begon ik echt een hekel aan hem te krijgen.
De film heeft een erg depressieve uitstraling, er zijn geen leuke filters gebruikt waardoor het 'arbeiderslandschap' zijn authentieke depressieve uitstraling heeft behouden.
De acteerprestaties/karakters van de 2 hoofdrolspelers dragen ook bij aan de donkere depressieve sfeer en ik kan me voorstellen dat mensen die het liefst naar Hollywoodfilms kijken deze film saai vinden en al snel afhaken.
Het eerste half uurtje moest ik er echt even inkomen maar toen ik eenmaal meer wist van de achtergronden van de 2 hoofdrolspelers werd de film toch wel boeiend.
Dit is een film waar je voor moet gaan zitten, een film die je het best in je 1tje kunt kijken zodat je in de depressieve sfeer kunt worden meegetrokken.
Cijfer: 3,5
Minpunten zijn vooral het eerdergenoemde eerste half uur en ook het feit dat de film vrij zwak is, afgezien van de hoofdrolspelers en hun verhaal. Dan heb ik het over zowel het technische gedeelte, als ook het spel van verschillende bijrolacteurs. Ook is de naïviteit van Felicia op bepaalde momenten teveel aanwezig.

Liefdeloosheid. Gemis van een ouder, of geliefde, of het onvermogen om lief te hebben. Aan alles is gedacht om de psyche van de hoofdpersonen te verklaren. Liefde gaat door de maag, mag in dit geval voor de catering-baas wel heel letterlijk worden genomen, in zijn treurige vroege leven, later en nu. Het werd hem door de strot gedrukt. Deze valse start komt hij nooit meer te boven, totdat hij Felicia ontmoet. Pijnlijk blijft het en wordt het. Hoe verknipt hij ook mag wezen, bijna kan je zijn handelen zien als 'goed bedoeld': een leven voorkomen dat verlopen zal als zijn eigen mislukking.
Ook het einde staat als een huis, en met name in het teken van de 'melancholie'.
Kortom, weer een grandioze film van Egoyan. Grandioos in al zijn treurnis.
De ontknoping waarbij de achterliggende geschiedenis steeds meer naar voren komt greep mij erg aan.
De man blijkt het een en ander op zijn geweten te hebben. Wie kun je de schuld geven? Als je zag wat voor een jeugd hij had, was dat hemelschreiend ziek en heeft hem m.i. ernstig verknipt.
De geslachtofferde meisjes, dat is net zo hemelschreiend onrechtvaardig.
Deze film zal mij goed bijblijven.
En de Jehova's getuigen verdienen natuurlijk een diep respect. Ik neem me voor om ze vanaf nu vriendelijk te woord te staan.
Trage opbouw, maar meeslepend: zelden was ik zo nieuwsgierig naar hoe een verhaal zou aflopen.
En dan zit ik meteen ook bij net dat punt dat Felicia's Journey van een mogelijk podium duwt: het einde is snel, rommelig en vergezocht...
Hoskins als een karaktergestoord individu, en Cassidy als de jongedame die de fase van de puberteit nog niet achter zich heeft kunnen laten: uitmuntend.
Een simpel moment - maar hoe fictie toch het bloed van onder je nagels kan halen: Joe die al het geld uit Felicia's tas haalt: ik gooide bijna een rotte tomaat naar het scherm...
