Scratch (2001)

1 van de toppers van het Internationale Filmfestival te Rotterdam van 2001.

Iedere hip-hop en turtablism fanaat gaat kwijlen bij het zien van deze film, dat is een ding wat zeker is. Vooral de fragmenten waarbij Mixmaster Mike in actie komt (zowel bij hem thuis als op de DMC kampioenschappen) zorgen wat mij betreft voor de hoogtepunten van de film. Meer verklap ik niet, je moet hem gewoon zien (tevens voor de mensen die er niet veel met deze muziek hebben is het zéér de moeite waard om te kijken). Ik weet niet of er ooit een Nederlandse versie van de DVD zal verschijnen, ik heb in ieder geval de US versie (2-DVD), met zéér veel extra´s.

staat al een tijd hoog op m'n to-see lijstje, dom dat ik 'm zelf nog niet had toegevoegd...

Wanneer of waar kunnen we dit zien?

Damn! Ik heb m nog niet gezien, maar ik wil nu graag al 5 sterren geven...

En weer 5 sterren....waarom kan ik deze film nergens vinden?

Ik denk niet dat ie ooit in Nederland uitkomt, dus dat wordt bestellen via internet.

In ieder geval succes gegarandeerd.

Toch wel, heb em zien liggen bij Free Record, Ned. ondertiteld.

You lucky bastards !

Ik heb hem vandaag in de Media Markt (Antwerpen) kunnen kopen voor 20€ (was het enige exemplaar). Met nederlande ondertitels.

Er knappe film, bangelijk in beeld gebracht! Ik dacht dat de film over Hip Hop ging (met turntablism, grafitty en breakdancing) maar het ging alleen maar over turntablism, wat je eigelijk al kon afleiden uit de titel. Ik heb erg veel geleerd van de film, elk aspect van turntablism komt uitgebreid aan bod (vooral de geschiedenis). Ik kan alleen maar beamen wat Travis zei, laat je gewoon onderdompelen in de bangelijke muziek van dit meesterwerkje. 5*

Dat was ietwat optimistisch maar een vette docu is het zeker.

Het probleem zit 'm erin dat het echt puur over DJ'ing en turntablism gaat (duh), waar ikzelf die aspecten toch meer als een deel zie van de gehele hip-hop. Je mist de rest een beetje zeg maar.

Maar wat de docu wil vertellen en de bekende namen met hun moves en persoonlijke verhalen zijn erg gaaf. De geschiedenis tot de toekomst wordt belicht.

Ook erg fijn om te zien wat een enthousiaste, sympathieke en vooral gewone mensen al deze hip-hop figuren zijn, zonder alle allures, glamour, crimineel geouwehoer e.d.

Je zou het bijna gaan vergeten door al die irritante, talentloze idioten die de naam van hip-hop dagelijks bevuilen in de hitparades en media.

Voor de liefhebbers, hij zit in de verzameling 3 voor 33 bij de FRS

Wat was je mening over deze film Jordy?

Geweldig interessant. Net op het moment dat ik "het wel gezien had" kwam het geweldige stuk over het "diggen" naar beats. Beter kan een docu niet zijn, als film waardeer ik het (zie Bowling) net wat minder.

Aardige film. Maar ik geef een 1.

Er had er veel meer turntablism ingestopt kunnen ipv DJing en storende flitsende beelden. Ook had het zich best mede kunnen richten op de tegenwoordige tijd en andere werelddelen.

Onderzoek naar ge werkelijke geschiedenis zou eens goed gedaan moeten worden en dat had de film veel extra bijzondere waarde gegeven.

Dat Amerikanen graag showen is een feit, dat zij turntablism of het DJ-en hebben uitgevonden zeker niet. En deze film verspreid dat idee ook nog eens.

Een flitsende rommelige docu van laag peil, maar omdat het mensen die nog nooit zoiets gezien hebben toch zou kunnen aansporen vind ik het 1 ster waard.

Mocht de film iemand geinspireerd hebben, zou ik een site als www.wendbaar.net aanraden voor tips en vragen. Zitten veel gasten waaronder Nederlandse en Belgische helden van nu en morgen.

Turntablism ontwikkelt met de dag, met de minuut. Met jullie.

Die shit had de film ook kunnen brengen.

Jammer.

edit:

Ik zou de film net de moeite noemen gebaseerd op de nieuwe informatie die het een begeestigde biedt endus 1 van de 5 sterren geven.

Dat over een onderwerp weinig te vinden is laat ik de beoordeling niet positief beinvloeden.

NB. Ik heb net mijn bericht ge-edit.

Ik hoef het tegendeel niet te bewijzen, maar hoop altijd op objectiviteit in documenten. Het punt wat ik noem daar lijkt bij de produktie geen aandacht te zijn besteed.

Dit is geen kwestie van politiek of diss richting Amerikanen. Maar misschien de waren Chinezen gewoon veel eerder. Of Belgen.

belgen??... dat lijkt me sterk

Zo bedoel ik het ook niet. Maar dat Grandmaster Flash, DST e.d. pioniers waren in de scratch-wereld heb ik niet alleen in deze film gezien. Dat is tamelijk algemeen bekend. Dus ik snap niet hoe je erbij komt dat het geen origineel Amerikaans fenomeen is.

Dat er ook meer werelddelen aan bod hadden kunnen komen bestrijdt ik overigens niet, evenals een aantal andere onderwerpen trouwens.

Wat algemeen bekend is, gaat er bij mij juist niet als hapklare brok in. Op zich doet dat er niet zoveel toe, maar het lijkt me ook makkelijker daar een film over te maken, dan dat nieuwe onderbelichte aspecten een plek krijgen.

Ik krijg graag bij documontaires nieuwe informatie, onderdelen die van waarde zijn - ook voor mensen die 'het algemene verhaal' al hadden gehoord. Anders vind ik het waarde-loos.

Er is een niet te verwaarlozen verschil tussen 'algemeen bekend archief' en de bijzondere realiteit van het nu.

Voor sommige 'écht geïnterresseerden' kan die een stuk informatiever zijn en ogen openen.

Maar misschien heb ik deze film niet goed begrepen omdat ik niet tot de doelgroep van de makers (?) hoor. Op zich jammer dus, want ik ben wel een 'écht geïnterresseerde' denk ik.

Dit is inderdaad een gedachte die snel bij je opkomt tijdens het kijken van deze documentaire. De mensen die worden geportretteerd zijn stuk voor stuk creatieve, geïnspireerde geesten; mensen met een missie zou je haast zeggen (los van dat de meesten zich opvallend veel bezig houden met science fiction ). Met een groot enthousiasme bovendien, dat behoorlijk op mij als kijker overslaat.

Het is daarom behoorlijk schrijnend dat deze documentaire mijlenver afstaat van wat hiphop tegenwoordig uitstraalt. Populaire erkenning valt deze artiesten ook niet echt ten deel. Mooi vond ik dan ook die laatste uitspraak van Grand Wizard Theodore: "every a time a dj scratches, he should give me a dollar"

Dat de documentaire louter over het 'element' de DJ gaat heb ik overigens niet als storend ervaren. Niet elke hiphop-documentaire hoeft het gehele spectrum te bestrijken toch?

4*

Natuurlijk - wat de heren turntablisten doen is geweldig, maar van de documentaire had ik eigenlijk wat meer verwacht. Toch maar drie sterren.

Ik moet die film hebben, probeer um al een hele tijd te bemachtigen. Volgens de meeste zaken alleen in de VS gereleased. Iemand suggesties waar te zoeken?

Ik heb m een keer bij Free Records shop zien staan...

Mijn favoriete documantaire? Ik denk het wel, zowat al mijn dj helden komen hier in voor en ik krijg een nog betere indruk van ze dan dat ik al had. Een echte must see voor alle muziekliefhebbers.

Goede docu over hip hop DJ's.

Vooral het begin en het gedeelte over het zoeken naar de perfecte (meest originele) beat en samples waren erg sterk.

Wel leuk dat Grand Mixer DXT (die de scratches voor Rockit van Herbie Hancock deed) door bijna alle DJ's genoemd wordt als voorbeeld.

3,5*

Moviemeter bedankt voor deze te tippen!

Hele mooie docu over het ontstaan van de hiphop en turntabilism

Hiphopbejaarde.

Mix Master Mike les zien en vooral horen geven over het fenomeen scratchen en alles wat daarbij hoort, doet de hiphopper in iedereen ontwaken. Destijds was de in deze film benoemde scheiding tussen MC's en DJ's duidelijk merkbaar toen rap de commerciële overhand begon te nemen. Deze jongens lopen anno 2001 echter nog steeds in adidassen zonder veters. De Kangols en foute zonnebrillen worden moeiteloos afgewisseld met waaiers van vinyl. De verschrikkelijke 50 Cents van deze wereld worden gelukkig genegeerd. Hier draait het allemaal nog om echte skills en is de rapper voornamelijk de oorspronkelijke ceremoniemeester en gelijkwaardige broeder. Zoals het hoort en zoals de hier overgeslagen Eric B. & Rakim zouden kunnen beamen.

Het hele turntablism is een interessante subcultuur, maar wordt in deze docu net als de gehele hiphopcultuur echter wel erg chaotisch en eenzijdig belicht. Met name wanneer enige muziekgeschiedenis middels vlot geknipte feitjeskabinetten wordt gepresenteerd. Het zijn dan ook de live opnamen van de scratchende mannen (en één meisje) die voor bevrediging zorgen. De rest is helaas bijzaak, met uitzondering van het item rond de beatdiggers die in gore kelders zichzelf omringen door duizenden platen. Op zoek naar dat ene riedeltje, baslijntje of snare-partijtje. Te veel namen blijven helaas ongenoemd, Jamaica wordt en passant gepasseerd en Lee 'Scratch' Perry wordt al helemaal vergeten. Gelukkig maken de Beastie Boys dat enkele jaren eerder helemaal goed met een eerbetoon aan Marley's doorgeblowde dubmeester op het album Hello Nasty.

Scratch is even onoverzichtelijk als de vele spontane houseparty's van weleer en grillig als de groeven waar de naald doorheen giert. Aandoenlijk is in dat kader ook de stoere jongen die vertelt menig Joan Baez album van mama al scratchend te hebben vernield. De liefde voor muziek spreekt hieruit boekdelen, net als het uit de ogen straalt van menige hiphopbejaarde die de tegenwoordige tijd inmiddels rijk is. Een ieder die het ontstaan van deze revolutionaire muzieksoort heeft meegemaakt weet het. Daarom is het des te jammer dat dit het niveau van de incrowd amper ontspringt, waardoor de kijker zich gemakkelijk een buitenstaander zou kunnen voelen.

Goed.

Het camerawerk laat wat aardig wat te wensen over in deze muzikale documentaire die zich richt op de manier waarop Herbie Hancock en Grandmaster DXT de kunst van het DJ-ing, één van de vijf elementen van hip hop, een nieuwe impuls gaven door de introductie van scratching met wereldhit Rockit. Regisseur Doug Pray besteedt uitgebreid aandacht aan de voorgeschiedenis, waarbij hij zich met name richt op de cruciale wisselwerking tussen DJ en MC. De allerbeste hip hop DJs spreken over de muziek, de belangrijkste invloeden, het plezier in de zoektocht naar die ene, ultieme breakbeat. Die interviews worden afgewisseld met beelden waarin de mannen (er is geen vrouw te bekennen) ongelofelijke capriolen uithalen zonder dat hun beats uit de maat lopen. Een must voor liefhebbers van hip hop die zich waarschijnlijk minder zullen storen aan de ondermaatse belichting van veel interviews.