Jurassic Park (1993)

De film eens opnieuw bekeken, ditmaal op Blu-ray.
Het blijft een spektakel om hier naar te kijken, maar mede door deze versie heeft het geluid een fikse boost gekregen waardoor de film en de beelden nog indrukwekkender overkomen dan het al was.
Puike cast ook en een goed verhaal.
Heb er opnieuw van genoten.

Gisteren zapte ik langs net 5, midden in de scene op het tyrannosaur paddock. Blijft toch een legendarische scene, met dat mannetje op de wc...

Ook voor mij geen jeugdsentiment: ik zag de film vanavond voor het eerst. De hype eromheen is natuurlijk wel iets wat ik heb meegekregen destijds en dat zegt wel iets over de kracht van het concept. Jurassic Park als themapark is geen werkelijkheid, maar de film is dat wel en blijkt evengoed tot de verbeelding te kunnen spreken van een hele generatie.

Dat deel, de verbeeldingskracht, vind ik als kijker in 2015 ook nog steeds terug in Jurassic Park. Primair natuurlijk van de schrijver van het boek, maar je moet het ook maar durven om zoiets te gaan verfilmen begin jaren '90. Het is alleen jammer dat dit aspect voor een groot deel teniet wordt gedaan door het hoge gehalte aan belachelijkheid in het script. Het personage Nedry is tenenkrommend, Genarro op de toiletpot beschamend en veel acties van onze helden zijn gewoonweg ridicuul (bijvoorbeeld om met een lamp te gaan schijnen als er een T-rex voor je auto staat). Lomp schrijfwerk, waarbij alles erop is gericht de grote blockbuster te worden die dit ook is geworden.

Leuk om een keer te zien en het kent een aantal mooie momenten, zoals de aankomst per heli op het eiland of de eerste ontmoeting met dino's, maar eigenlijk had er met dit concept een veel betere film gemaakt kunnen worden.

Voor mij een van de beste Steven Spielberg verfilmingen. Ik zal hem zeker vaker gaan kijken.
De t-Rex zal mijn favoriete dino worden vanaf nu.

“Dr. Grant, my dear Dr. Sattler... Welcome to Jurassic Park.”

Jurassic Park blijft jeugdsentiment maar ook een film die nog niets van zijn magie heeft verloren. De dinosaurussen hebben nog niets aan kracht en verbeelding ingeboet en de suspense is meesterlijk opgebouwd. Het eerste gedeelte met de rondleiding in het park is een beetje langdradig en sommige dingen zijn niet al te interessant maar Spielberg weet als geen ander een wereld te creëren waarin het fijn toeven is voor ruim twee uur.

De introductie van de T-Rex blijft memorabel en ongeëvenaard. Het bonkende geluid, de bekertjes water die trillen, de arme geit en de angst in de ogen van de personages... Weergaloos gedaan. En wanneer T-Rex verschijnt maakt hij 23 jaar na dato nog steeds een onuitwisbare indruk. Ook de velociraptors zijn geweldig en misschien nog wel angstaanjagender dan de T-Rex. De acteurs spelen eigenlijk bijrollen ten opzichte van de dinosaurussen maar vooral Sam Neil, Jeff Goldblum en Richard Attenborough zijn goed op dreef en weten hun personages wat inhoud mee te geven. De kinderen en Laura Dern zijn niet bijster interessant maar die angstige blik van Ariana Richards als ze de T-Rex voor het eerst ziet is mij altijd bijgebleven. De muziek van John Williams is legendarisch en na het zien van de film zit het bekende deuntje altijd een paar dagen in mijn hoofd. Ik ben in ieder geval blij dat bij herziening Jurassic Park niet alleen nostalgie is maar ook gewoon nog steeds een steengoede film.

Vakkundig gemaakte Spielberg, boordevol clichés, maar nog altijd erg amusant.

Die twee uur schieten voorbij: Jurassic Park zit vol spanning, vermaak en vernufitg nagemaakte dinosauriërs. De cast speelt aardig, al zijn de personages niet bijzonder. Waar de beesten er ook nu nog fantastisch uitzien, vond ik het kleurgebruik een beetje mat. Bovendien worden er uiteraard wat clichés afgewerkt. Toch weet Spielberg opnieuw topamusement te leveren en toont zich van alle markten thuis.

3.5*

Blijft een fenomenale film. Ik had eigenlijk iets heel anders gepland voor vanavond, maar ik maakte de fout om toch nog héél even het begin van Jurassic Park mee te pikken op tv voordat ik weg zou gaan. Maar toen ging de tv niet meer uit en heb ik hem tot het einde afgekeken. Ondanks die verdomde reclames waardoor ik meestal weer heel snel die tv uit knal, zo sterk blijft deze film.

Ook ik heb vorig jaar voor het sentiment Jurassic World in de bioscoop gezien. Een mager filmpje die ik beoordeelde met een 3*. Aardige poging, maar niet meer dan dat. Je zag in ''World'' dat ze JP deel 2 & 3 grotendeels links lieten liggen en alles weer terughaalden uit dit eerste deel, wellicht voor de nostalgische waarde. Zeker nu ik Jurassic Park weer terugzag viel me pas op hoeveel ze qua formule probeerden te kopiëren in ''World'', maar dan ''geüpdatet''. Cheap eigenlijk, want Jurassic Park is niet te toppen, ook niet eens aan te halen.

Het tempo in de film is perfect, de spanning is om te snijden en de special & visual effects zien er nog steeds vele malen beter uit dan menig CGI film van de afgelopen jaren. Ik ga lekker slapen met de soundtrack in mijn hoofd...

Wat een geweldige film blijft dit om naar terug te grijpen. Ik volg Anne J hierin: Gezien dit weekend deel twee op tv is (en ik die niet heb), besloot ik er deze week nog eens een trilogie van te maken, te beginnen dus met deze klassieker van Spielberg. Zoals het zo vaak gaat, is en blijft de originele versie de beste film.

Hoewel JP een aantal gigantische blunders maakt, zoals algemeen bekend de ineens opduikende afgrond, komt de film daar goed mee weg omdat hij zo sterk is. Wat me zelfs nog het meest stoort is de foute benaming van de dino's. In de film is er steeds sprake van de vlot uitsprekende "velociraptor", maar eigenlijk zijn dit de grotere deinonychussen (maar dat bekt zo makkelijk niet). De raptors waren in werkelijk maar de helft zo groot (en volgens hedendaagse studies meer gevederd).

De opbouw van de film is traag, ik herinner me nog als elfjarige in de cinema, dat dit even doorbijten was. Nu valt dit wel mee. Het valt me op dat ik net als de bezoekers aan het park hoe opgewekt ik ben om de eerste dino's te mogen aanschouwen (brachiosaurus en parasaurolophussen). Het is de magie van de film die verder wordt gedragen door de geweldige soundtrack!

De film is haast 25 jaar en het is verbazend dat de dino's er nog steeds erg goed vanaf komen. Verder een te snijden spanning (te veel om op te noemen) ruim voldoende voor twee uur kijkplezier. Het maakt niet uit of je de film voor het eerst of voor de tiende keer ziet: topvermaak en gegarandeerd een top-TVavond met als grote ster de T-Rex. De cast zelf is maar matig (Goldblumm valt best mee met zijn ironische grapjes), maar het zijn de dino's die de show stelen. Hoe kan het ook anders?

Verhoogd van 3,5 naar 4 sterren , blijft na al die jaren nog steeds goed of zelfs beter , echt knap gemaakte film .

Het is inmiddels een tijd geleden dat ik deze voor het laatst heb gezien, maar ik heb hem zo vaak gezien dat een fatsoenlijk stukje schrijven geen moeite is. Jurassic Park staat in mijn geheugen gegrift en daardoor heb ik onlangs besloten hem tot mijn persoonlijke beste films ooit te rekenen. Ik weet nog - of denk te weten - dat ik als kleuter een oppas op bezoek kreeg omdat mijn ouders naar de bioscoop gingen. Toen ze vertelde dat het over dinosaurussen ging sloeg mijn hoofd op hol. Maar uiteraard kon ik niet mee. Tot ik hem jaren later zag en mijn spreekbeurten over dinosaurussen ging, ik met dino's speelde en zelfs een hamster had die T-Rex heette.

Jurassic Park is veel nostalgie dus, maar na tientallen keren herzien door de jaren heen heeft het werkelijk niets van magie ingeboet. Een grotendeels verlaten eiland wat tot dino-pretpark is omgetoverd spreekt absoluut tot de verbeelding en de manier waarop de boel op het scherm wordt getoverd is zo ontzettend sfeervol en fenomenaal. Het visitorcenter waar nieuwe dino's worden uitgebroed, de rondleiding langs de raptorkooi en natuurlijk de bloedstollende autorit langs de diverse vertrekken. Memorabele scenes stapelen zich in sneltreinvaart op. De spanning wanneer de stroom van T-Rex vertrek uitvalt is ongekend en schakelt nog een versnelling hoger wanneer het beest daadwerkelijk in beeld komt in de vorm van een zesduizend kilo wegende robot. Hoewel de dino's die volledig in beeld zijn opgebouwd zijn uit CGI, worden onvolledige shots ingevuld door robots of mannen in pakken. En het is bizar dat dit bijna 25 jaar na dato tot op heden (de sequels buiten beschouwing gelaten) nog steeds de beste dinosaurussen op scherm zijn, ooit.

Maar ook de vele kleine subtiele details maken het bijzonder. Het trillen van het water als de T-Rex in de buurt is. Het tikken van de nagel van de raptors. De T-Rex klauw op het hek. En niet te vergeten de geluiden die de verschillende beesten maken, vaak een mix van bestaande dierengeluiden. Het maakt de film zoveel spannender. De dieren spelen de hoofdrol, maar ook de menselijke cast is meer dan prima. Sam Neill zal ik altijd blijven zien als Alan Grant. Goldblum die de lolbroek uithangt en Dr. Hammond als wijlen Attenborough als een donkere Walt Disney-variant. Alleen de kinderen waren lichtelijk irritant, maar ik kan nou eenmaal slecht tegen krijsende kinderen.

En dan is er nog de legendarische muziek door John Williams die voor mij één van de mooiste soundtracks ooit heeft opgeleverd. Het theme is iconisch en brengt je meteen in de juiste sferen en blijft dagenlang in je hoofd zitten. Er zitten wat onlogische beslissingen in de film, maar die verliezen het van mijn fascinatie voor dino's en al het andere bovengenoemde moois. Klassieker!

T-Rex doesn't want to be fed. He wants to hunt. Can't just suppress 65 million years of gut instinct.

Jurassic Park geldt heel terecht als een icoon onder de blockbusterfilms en weet als film keer op keer te boeien, zonder dat de tijd vat op de kwaliteit van de film krijgt. Nog altijd is dit een adembenemend mooi achtbaanritje waar bijna niks op aan te merken valt, zeker op bluray waar ik deze nu mee heb bekeken. Tijdens het kijken van de film voel ik me altijd weer even kind, want ik was vroeger al gek op dino's. Destijds de film niet gezien, maar het lanceerde wel een enorme dinosaurus-hype waar ik graag in mee ging. Ook het logo van deze film is nog steeds zo herkenbaar en fijn. Mooi.

De film neemt ruim de tijd voor de opbouw en dat gaat vrij traag, maar weet toch bijzonder goed te boeien. Het is zo'n eiland waar ik zelf graag aanwezig zou zijn op het moment dat men er voor het eerst aan komt. Je ziet het bezoekerscentrum en daarna de proefrit die faliekant mis gaat. Maar voor dat dat gebeurt heb je al bijna een uur een prachtige blik op het park gekregen. Maar zodra het mis gaat volgen de memorabele scenes elkaar geweldig op. Van de aanval op de 2 wagens tot de laatste ontsnapping, het blijft zó boeiend. Net als de vele aanwezige details. Het bange geitje dat opgeofferd wordt als maaltijd, de trillende grond, de nagel etc. Sowieso is de spanningsopbouw erg goed, iets wat veel blockbusters niet hebben, maar waar Spielberg een meester in is. Deze geweldige scenes worden versterkt door de geweldige muziek van John Williams, waarbij het Jurassic Park theme wel een van zijn meest memorabele tracks is die hij ooit produceerde. Nog altijd tijdloos mooi en het levert elke keer weer kippenvel op om deze te horen als je het eiland vanuit de helikopter in beeld krijgt.

De cast voldoet ook prima, waarbij ik Richard Attenborough, broer van de legendarische David, de meest opvallende rol vind hebben als gepassioneerde, maar naïeve bouwer van het park. Hij is enkele jaren terug hoogbejaard overleden, maar heeft ook een paar mooie rollen nagelaten. Maar als ik de cast bespreek kom ik ook aan bij de kleine minpunten die de film heeft, zoals kinderen in de hoofdrol. Dat werkt zelden en is ook nu niet echt geweldig. Ze acteren niet best, het maakt het soms wat te kinderlijk en je weet dat ze nooit dood gaan. En daar weer over gesproken maak ik een bruggetje naar mijn tweede minpuntje; voor een film over enorm agressieve, moordende dino's is het allemaal redelijk braaf. Je ziet bijna geen bloed of gore, want redelijk te snappen valt, maar ergens wel jammer is. Maar dit zijn gewoon kleine details, want Jurassic Park is een tijdloos icoon die ik nog vaak zal kijken.

4,5* (was 4*)

Jurassic Park, zag m al jochie van 12 in de bios. Ik was verkocht. Ik had m al snel op VHS en heb m helemaal kapot gedraaid. Veel gekeken en zelfs nu nog kan ik genieten van deze film. Leuk acteerwerk, leuk verhaal. En de verfilming is briljant, zeker als je bedenkt dat die film al bijna 25 jaar oud is. Die T Rex blijft overtuigend echt! Een must see!

Ik heb niet de illusie dat ik een objectieve recensie kan schrijven (als dat überhaupt al kan) over deze film, dus ik ga het niet eens proberen. Jurassic Park was dé hype toen ik op de basisschool zat, en de dinorage grote hoogtes bereikte. Alleen het zien van de filmposter maakt me al enthousiast. Net als iedereen was ik destijds dol op dinosaurussen, en op deze film. Helaas was ik te jong voor de bioscoop, maar toen hij op VHS uitkwam, huurde ik hem meteen (damn, deze zin klinkt ouderwets...;).

Los van de special effects, het geloofwaardige acteerwerk, de mooie belichting, de prachtige decors en de onvergetelijke muziek, is voor mij de sprookjesachtige pretparksfeer datgene wat deze film naar een hoger plan tilt. Je waant je als een kind op de dag dat je naar de Efteling gaat, vol verwachting zenuwachtig. En uiteindelijk aanbelandt in het park is alles nog groter, mooier en spannender dan je had durven dromen.

Spielberg weet als geen ander waar kinderen van dromen (wat hij met ET ook al liet zien) en weet die dromen vorm te geven in een film die wetenschappelijk onmogelijk is, maar desalniettemin geloofwaardig overkomt. Een topprestatie.

Zeven jaar geleden heb ik deze film nogal afgekraakt. Nog maar eens gekeken en ik vond hem nog steeds niet best, maar het is eigenlijk vooral de eerste helft die echt slecht is. Het wil totaal niet op gang komen, is oninteressant en duurt veel te lang allemaal.

Alles met de dinosaurussen en het avontuur daarentegen is eigenlijk nog best oke. De spannende momenten werken best goed, en daar komt bij dat de dino's er 25 jaar na dato nog heel geloofwaardig uitzien. In ieder geval is het nergens lachwekkend geworden en dat valt toch best te prijzen.

Halfje omhoog dus weer, maar ik blijf erbij; die eerste helft is ontzettend zonde, en Jeff Goldblum is nog steeds een verschrikking.

3*

Vandaag herbekeken, zeer goede film nog steeds, ben weer eens begonnen met ze allemaal te bekijken voordat de nieuwste in de bioscoop komt.
Zeer goed 1e deel, maar niet de beste uit de reeks.

Mijn top is nog altijd:

1. Jurassic Park 3
2. Jurassic World
3. Jurassic Park
4. Jurassic Park 2 (Lost world)

vanavond herbekeken, toch alweer meer dan 8 jaar geleden, ik zat van tevoren ook heel lang te bedenken hoe de film opende, wist het echt compleet niet meer, maar toch een heel zeer suspense opening met de kist en "Shooooooooot herrrrrrr"

De film blijft 1 groot spektakelavontuur, vooral de Gallimimus kudde op de vlakte en de T rex in de stromende regen, 2 iconische momenten die ik vanaf de eerste keer al geweldig vond.
Wat me bij de herziening nu meer opviel was dat ik de kinderen hier een stuk minder erg vind dan bij Jurassic world en dat Laura Dern echt een dooie doos is, als dat de bedoeling was OK, maar anders is zij waanzinnig slecht gecast, ik vond de meerderheid van haar scenes superslecht en van een hoog gtst tekst opleesniveau


HAHAHA You didn't type the magic word

een mooie film die ik toch al erg vaak heb gezien.maar hij blijft goed.heb de film net geleden net weer herzien.nog steeds heb ik genoten.ben benieuwd naar het nieuwe deel in de reeks.de andere delen vind ik ook wel leuk.moet deel 4 ook nog zien.dat word nu wel tijd want deel 5 is er ook al weer.maar in iedergeval dit deel is en blijft prima.welke de beste is weet ik eigenlijks niet elk deel heeft wel wat,ik vind de eerste 3 allemaal wel goed.en natuurlijk zoals ik al zei de rest moet ik nog zien.

Tot mijn schaamte had ik Jurassic Park nog nooit in zijn geheel gezien! Na eerst Jurassic World uit 2015 en het vervolg van dit jaar gezien te hebben wilde ik natuurlijk ook graag het origineel mee pakken. En wat blijkt? Deze film ziet er met tijden beter uit dan de versies die vol CGI gepropt zijn in de Jurassic World versies. Niet alleen dat trouwens, maar ook het acteerniveau is in deze film zonder twijfel beter.

De film begint sterk en blijft over het algemeen ook vermakelijk, maar tegelijkertijd vond ik personages niet altijd even goed uit de verf komen. Als of ze zo van papier kwamen en niet de indruk gaven echte mensen te moeten voorstellen. Dit was vooral het geval met het stel wat centraal staat in deze film, het geforceerde ik wil geen kinderen wat vanzelfsprekend tegen het midden van de film al totaal omslaat. Tja, het is natuurlijk een blockbuster en het verhaal moet zo veel mogelijk mensen aanspreken dus ach.. dan pakken we dat cliché maar mee.

De slot scene vond ik persoonlijk ook wat aan de langdradige kant, maar tegelijkertijd heeft de film gelukkig ook genoeg pluspunten om de lange zit vermakelijk door te komen.

Leuk om gezien te hebben, ontzettend mooi gemaakt, (Voor zijn tijd maar ook zeker nog steeds voor hedendaags) maar een verhaal en personages die helaas wat op de oppervlakte blijven.

Popcorn vermaak.
3*

Na vele malen deze film gezien te hebben, blijf het mij verassen om hoe goed de film is.

In 1993 was Jurassic Park de sensatie van de eeuw. Als kleine snotaap herinner ik me nog levendig dat ik zelf als een velociraptor aan vader's arm zat te sleuren om hem naar de cinema te krijgen. Een pretpark vol tot leven gewekte dino's waar natuurlijk vanalles uit de hand loopt, wie wil dat nu niet zien? Het is safaripark Beekse Bergen, maar dan de extreme versie. En met extreem realisme. In die tijd was de spectakelfilm in volle revolutie, en dus kon ook een kleine snotneus al in de trailer zien dat de dino's er levensechter oogden dan ooit. Geen kost werd gespaard, zoals de opmerkelijke patron in de film geregeld fijntjes herhaalt.

Wat ook niet gespaard werd is de jongsten onder het publiek. De kleine ik was lang niet meer zo stoer bij de moreel bedenkelijke voederscenes, en al helemaal niet meer toen kind en gezin een mogelijks tussendoortje vormden eens het hek van de dam was. Jurassic Park huist best wel intensief angstige scenes en zelfs sterfscenes, waarmee het de randjes afloopt en prima kan omschreven worden als soort horrorfilm voor kids. Al is het vanaf 12. Diezelfde scenes zijn ook voorbeelden van kwaliteit waarmee de prent er tot op heden staat, ondanks de voor sommigen misschien gedateerde sfx (voor mij ziet het er nog steeds top uit welteverstaan). Niet vanwege hun gewelddadige karakter, maar de vragen die het oproept danwel de boodschap die het meegeeft. De koe en de geit. Hoe ver gaan echte patrons van dierenparken of amusementsbonzen in het algemeen om hun bedrijf te doen draaien en/of hun publiek tevree te houden? Stellen wij als consument ons te weinig vragen bij pakweg het opsluiten van wilde dieren in de zoo? De experimenten met klonen? Of zoals de alweer meer dan verdienstelijke Jeff Goldblum het in de film aangeeft: 'De natuur vindt zijn weg wel.' 'We spelen veel teveel voor God.'

Gelukkig gaat men hier niet te ver in en blijft het bij een een scherpe kanttekening die de spanning net dat tikje bitser komt maken. Goldblum is trouwens de tweede en voor mij misschien wel de belangrijkste reden waarom Jurassic Park voor mij de tand des tijds mooi heeft doorstaan. Net als in Indepenence Day is hij een enorme vaste waarde als komisch accent zonder de opdringerige lolbroek uit te hangen. Hij heeft de pefecte "jongens waar zijn jullie mee bezig dit is een heel slecht idee"-fronsblik zonder verwaand over te komen, en met de juiste oneliners zoals hier weet hij ze perfect binnen te koppen.

En dat maakt Jurassic Park tot wat het is: een spannend sciencefictionavontuur voor bijna het hele gezin met een bijzonder origineel uitgangspunt en een niet opdringerig mespuntje filosofie, afgewerkt door kers op de taart Goldblum. Naast dat is er natuurlijk ook de fantastische themepark-achtige score, het gegeven dat netjes de tijd werd genomen om het verhaal te vertellen en het feit dat het gewoon ontegensprekelijk bol staat van de legendarisch iconische scenes. Het trillende glas, de eergenoemde koe, het tumult in de keuken en wie herinnert zich nu niet de van de pot gerukte advocaat?

Leuke verrassing bij herziening is scheldkanon Samuel L. Jackson die blijkbaar ook in de film verstopt zit. Dat wist ik niet meer. Om één of andere reden had ik hem wel graag ergens "I had it with these motherf*cking dino's in this motherf*cking park!" horen roepen. Maar goed. Hij zit erin en hij windt zich eens op.

Ik ben nog steeds een buitengewoon tevreden consument van het zeer rijke en geslaagde popcornvermaak dat Jurassic Park simpelweg is.