Cinderella (1950)

Het is niet dat het lelijk getekend is, dat niet in tegendeel. Maar als je daarop gaat beoordelen, kun je na 10 minuten de film wel uitzetten.
Ik heb sinds eind vorig jaar alweer een hoop Disney cartoons bekeken, maar dat is echt iets anders. En dat is dus het punt.....wat een langdraaaadige film. Tegen de tijd dat de beste meid nou eens een keer aan het klussen gaat, zijn we alweer een tijd verder. Natuurlijke zijn de vogeltjes, en muisjes wel schattig en het gedoe met Lucifer is grappig. Maar het, op zich eenvoudige, korte sprookjes wordt verschrikkelijk uitgerekt, tot vervelens toe. Voor een keertje ging wel, maar verder echt niet aan mij besteed zoiets. 2.0

Nu is er in het Asspoester sprookje danig geknipt en veranderd dat geen mens meer weet hoe het oorspronkelijke sprookje weer ging. Hadden ze inderdaad wat meer gefocust op Asspoester zelf die er alles aan doet om naar het bal te kunnen gaan (ze krijgt meerdere onmogelijke klusjes van haar stiefmoeder om die te proberen te overtuigen), ontmoetingen met de prins (ja ze ging meerdere keren naar het bal) en uiteindelijk de eindscène met het schoenen passen het had zeker een betere film opgeleverd. De focus ligt soms teveel op de dieren en in het bijzonder de muisjes, al krijgt Asspoester ook in de boekversies hulp van dieren maar minder nadrukkelijk als in deze tekenfilm.

Ik raad je toch aan om de sequels te kijken, die focussen een stuk meer op Asspoester en tonen haar een stuk actiever dan de passieve rol die ze hier in speelt.

[quote=4182084Ik raad je toch aan om de sequels te kijken, die focussen een stuk meer op Asspoester en tonen haar een stuk actiever dan de passieve rol die ze hier in speelt. [/quote]

Dat heb ik toch al gedaan. En daar, hebben we het hier al over gehad.

Ondanks het typische princessenverhaaltje een charmante Disney-film. De moraal is natuurlijk ergens een beetje dubieus: als je maar droomt komt alles uit. Het nodigt uit tot leven in een droom, waaruit het natuurlijk hardhandig ontwaken is als je naast Willem-Alexander wakker wordt.

Los daarvan, de moraal zit hem al in het basisverhaal, en er zijn in tegenstelling tot latere films geen extra moraaltjes door Disney aan toegevoegd, wat het ondanks de mierzoete smaak toch nog te behappen maakt. Dit komt ook name omdat er aan een hoop randzaken aandacht wordt gegeven, zoals de dieren, met name de kat en de muizen. Maar ook de koning en de aartshertog mochten en zijn, ik heb sterk het idee dat hun vormgeving nogal geïnspireerd is door het Habsburgse huis.

Muzikaal ook aardig, al kijk ik wel uit naar die andere prinsessenfilm, Sleeping Beauty waar de alle muziek afkomstig is uit Tsjaikovski's gelijknamige ballet. Maar ook al is de muziek hier niet van Tsjaikovski, ze valt evengoed te genieten. Ook hier, en dat vind ik typerend voor de oude Disney-films, is het duidelijk dat getoonde taferelen en muziek erg goed op elkaar afgestemd zijn.

Na allerlei compilatiefilms met veel mislukte (musicale) experimenten was dit weer eens een echt volwaardige film uit de Disney-stal. Toch ook leuk om scène te zien die zo uit één van die compilatiefilms had kunnen komen: als Cinderella zingend aan het schoonmaken is en er een koor ontstaat van Cinderella's reflectie in diverse zeepbellen. In de context van een speelfilm werkt zo'n scène wel, en voegt juist veel toe aan de charme.

Conclusie: Mierzoet, maar genoeg charme ter compensatie zodat het glazuur niet van je tanden springt. 3*.

Na een afwezigheid van acht jaar, was er in 1950 eindelijk weer een nieuwe avondvullende tekenfilm van Walt Disney. In de periode 1943-1949 vulde Disney z’n tijd met het maken van korte compilatiefilmpjes om toch geld in het laatje te brengen.

Er werd maar liefst zes jaar aan de film gewerkt en voor het eerst sinds Snow White and the Seven Dwarfs werd er weer gekozen voor een klassiek sprookje als uitgangspunt. Ditmaal het beroemde sprookje van Charles Perrault, wat al eens eerder door Disney werd verfilmd in 1922.

Het resultaat oogt fraai met prachtige kleuren, maar inhoudelijk stelt de film lichtelijk teleur. Het personage Assepoester is een regelrecht kopie van Sneeuwwitje, maar ze mist haar charme. De prins is andermaal een houten klaas en ook hun relatie wordt slecht uitgewerkt. Het zijn wederom de komische bijfiguren die de show stelen. De muizen zijn leuk, maar het is vooral de kat Lucifer die de show steelt. Ook de boze stiefmoeder is wederom een schurk van formaat.

Cinderella is zeker niet de beste film uit de carrière van Disney, maar wel één van de meest iconische.

Ik moet wel zeggen dat in de nieuwe Cinderella (van 2015) meer naar boven komt dat ze een slechte relatie had met haar stiefmoeder en stiefzussen, deze brengt dat wel maar in mindere mate. Ook zag je bij die andere beter de liefde tussen de prins en haar. Waarom deze toch iets leuker is is omdat het ook in de tijdsgeest gezet moet worden en Cinderella is 1 van de meest bekende verhalen van Disney.

van Perrault, zie bericht boven je. Wel films (....dacht ik)

Magische Disney klassieker dat gewoon mooi en gezellig blijft voor een heerlijke namiddag mee te vullen.

Eerste keer op blu Ray 2D gezien en heb echt genoten was misschien meer als 15 jaar geleden deze Disney.

90 naar de Cinderella van 2015 !

De eerste film van Disney met een compleet en lang verhaal na een hele reeks kortfilms die ik lekker oversla. Cinderella is ook de eerste in een compleet nieuwe tijdsperiode.

Het verhaal is overbekend en straalt een en al Disney uit. Ik heb het altijd al een zeer prettige gevonden en Disney bouwt dit ook zeer degelijk op. Combineer dit met pratende diertjes , wat magie en een schurk en we merken meteen op dat Disney terug wou naar de Snow White roots. We maken kennis met tal van leuke personages. Het merendeel hiervan zijn ook zeer goed ontwikkeld. In vergelijking met Snow White heeft Cinderella net dat ietsje meer te bieden op vlak van persoonlijkheid. Zelf is ze zeer aangenaam en spontaan om naar te kijken. De stiefzussen zorgen voor hilarische taferelen , net als de koning en zijn kompaan. Man wat heb ik me telkens geamuseerd als dat laatste duo in beeld kwam. De muizen vond ik vroeger het hoogtepunt van de film en ze zijn nu nog steeds een leuke bijdrage (vooral dan nog met Lucifer) maar die hoge stemmetjes zijn voor mij soms iets te veel van het goede. De prins hebben ze dan weer saai gemaakt,maar ach, het kan niet allemaal perfect zijn.

De film is ook net geanimeerd. Het is niet zo hoogstaand als een aantal van de vorige Disney's maar het is ongelooflijk sierlijk en vlot getekend. De kracht van Cinderella haar persoonlijkheid zit hem daarom net in die animatie. Een paar kleine details zoals het lachje dat ze maakt als ze denkt eindelijk haar kleed te krijgen van de toverfee maar dit toch niet het geval blijkt zijn, is zeer knap. Zowel dieren als mensen zijn eigenlijk heel sterk geanimeerd , iets wat ik mistte in films als Dumbo bijvoorbeeld.

Eindelijk hebben we dan ook weer een paar liedjes die worden gezongen door de personage zelf en ze zijn vrijwel allemaal goed geslaagd. De muziek is heel sprookjesachtig en de wals is prachtig. Op gebied van schurk heeft deze film ook iets nieuws gebracht. De boze heks in Snow White blijft de eerste, maar Lady Tremain is de eerste die doorheen heel de film aanwezig is en wat meer persoonlijkheid heeft. Het zal nooit mijn favoriete villain worden maar ze is een zalig gesofisticeerd en slecht mens. Het staarmoment naar het einde toe is en blijft lekker creepy. Voor de rest is deze film wel wat 'lichtere' kost in vergelijking met de donkere momenten die we in de vijf vorige Disney's hebben gezien.

Cinderella is echt een aangename Disneyfilm maar net iets minder dan de vijf voorgaande toppers. Die raakten me alle vijf zeer diep in het hart. Deze doet dat iets minder omdat het luchtiger aanvoelt. Dan heb ik ook een paar momenten gehad dat ik me tijdens de muizenscenes wat verveelde. Ze mochten naar mijn mening veel sneller terug naar het eigenlijke verhaal gaan. Toch zorgt de leuke schurk, de prachtige sprookjessfeer , en mooie hoogtepunten (de toverfee, het vechten tegen de klok om op tijd terug te zijn, de koning, het einde met het passen van de muiltjes) voor een zeer aangename kijkervaring. 3,5*

Je schrijft hierboven een prima recensie, alleen jammer dat bovenstaande niet klopt, Cinderella was zeker niet de eerste lange tekenfilm van Disney welke in de theaters kwam. Deze film had al voorgangers in Sneeuwwitje, Bambi, Dombo, Pinokkio en Fantasia om een paar te noemen.

Dat het een prachtige en vermakelijke film is, dat ben ik met je eens. Maar dat geld, op een enkele uitzondering na, voor het hele werk van Disney.

Ja ik bedoel het dan ook in die zin Na Bambi kwamen er een veel aantal kortfilms en Cinderella was dan eigenlijk weer de eerste na die kortfilms Het voelt daarom ook aan als een nieuwe periode, een nieuwe start.

Ok dat ben ik wel met je eens, vond het ook al zo vreemd als ik je recensie lees ben je ook een liefhebber van deze films.

Assepoester is een oeroude volksvertelling, opgetekend in 1697 door Perrault, later nog eens herschreven door de Gebroeders Grimm die er nieuwe ingrediënten aan toevoegden en het sprookje onderdompelden in een licht religieus sausje. Het sprookje bevat thema's als onrechtvaardige behandeling en de overwinning daarvan, maar zoals het een goed sprookje betaamt is het voor velerlei uitleg vatbaar. Wat ik er persoonlijk in zie is het lijden van de mens. Assepoester die letterlijk door het stof moet gaan en steeds weer opnieuw datzelfde karweitje moet opknappen: het uit de as halen van de linzen. Tenminste, in de Grimm-versie. De stiefmoeder zou kunnen staan voor het valse ego dat ons altijd in de weg zit. Het sprookje is door Disney vertaald naar het witte doek en de 20e eeuw en was eigenlijk al van meet af aan een ware filmklassieker, zéér genietbaar voor zowel jong als oud. Een film die zo door Hitchcock gemaakt had kunnen zijn, maar zo zegt hij zelf: "If I made Cinderella, the audience would immediately be looking for a body in the coach." Geen lijk dus, maar verder bevat Cinderella alle elementen die ik vermakelijk vind aan een film: een slechterik tegenover een goed persoon, een transformatie én..... een KAT!

Lucifer: de brenger van het licht, een wrijfzwavelstokje, vorst der demonen, lichtdrager, afvallige engel, stokje met een zwavelkopje dienende om vuur te maken... De naam alleen al boezemt een bepaalde angst in. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het vileine voorkomen van deze furieuze feline: zijn Hitleriaans zwarte haarkrans, de immer geklauwde pootjes, de sinistere grijns die een paar scherpe tanden laat zien, het statige lijf met de dikke staart, de gemene gifgroene oogjes. Toch oogt Lucifer ook best lief. Hij zit vol kattenkwaad natuurlijk en schept er genoegen in de huishoudelijke taken van Assepoester te dwarsbomen. Bovendien is hij dol op muizen jagen (die Tom and Jerry-achtige chase had van mij wel veel langer mogen duren). Soms doen zijn reacties mij aan Oliver Hardy denken, zoals wanneer hij van Lady Tremaine krijgt te horen dat hij in bad moet. De ondersteunende muziek maakt het allemaal nog komischer. Mensen die zelf een kat thuis hebben zullen beamen hoe goed Lucifer is bedacht: het loopje, de manier van bewegen, de uitdrukkingen... Een feest van herkenning! Hier moet wel een echte kat voor zijn gebruikt. Aan het begin van de film is Lucifer nog even te zien als kitten en Bruno de hond als puppy. Lucifer heeft zijn eigen hemelbedje, pimpelpaars, pal naast het hemelbed van de boze stiefmoeder. Dit komt overigens ook weer terug in Robin Hood waarin Sis de Slang, de glibberige dienaar van Prins Jan, slaapt in een langwerpige open houten kist, een soort schommelwieg, aan het voeteinde van het bed van zijn meester. De eerste helft van Assepoester, zo tot het moment dat de Goede Fee ten tonele verschijnt en Assepoester een make-over krijgt, vind ik dus puur vanwege Lucifer net iets beter dan de tweede helft. In de tweede helft schittert Lucifer door afwezigheid. Het gekke is dat Assepoester er in haar gescheurde jurkje best sexy uitziet. Zo had ze ook wel naar het bal kunnen gaan. De dansscene op het bal ziet er suikerzoet uit maar de kleuren zijn weer goed op elkaar afgestemd: roze en blauw.

Miauw!

Heerlijke Disney charme in beeld en geluid. Disney klassieker met prachtige animatie en klassieke muziek. Echt een meesterwerkje om puur van te genieten.

Een zeer behoorlijke verfilming van dit klassieke sprookje. Het is een wat braaf en mager verhaal, maar wel degelijk uitgewerkt. De soundtrack valt een beetje tegen, zeker in vergelijking met andere Disney films. De animatie ziet er echter prima uit en de film kijkt zeer aardig weg.

Disney is back!

Misschien wel de Disney film die ik het vaakst zag, en nog steeds weet de film mij elke keer weer mee te nemen naar de wereld van Cinderella.

Van de zesde tot de elfde film uit de Disney studio viel er weinig magie te ontdekken. Maar in hun twaalfde feature is die Disney magie weer helemaal terug. Eindelijk weer eens een echt verhaal, en een mooi verhaal is het ook nog eens. De opbouw zit goed in elkaar, de transformatie scene is echt geweldig en de dans erg mooi. Daarna wordt het toch wat minder en voelt het zelfs een beetje rushed. Het lijkt er op dat de makers hun kruit wat hadden verschoten en er zo snel mogelijk een einde aan willen breien. De film is enorm opgeleukt door een heel scala aan supporting characters die naast leuk, ook nog eens aandoenlijk en grappig zijn. Allemaal personages waar je om geeft. Gus is misschien wel mijn favoriete personage hier, op de voet gevolgd door de geweldige Lucifer en de Fairy Godmother

De animatie's zijn echt schitterend. De details die in de personages zijn getekend, de character design op zichzelf is mooi, de achtergronden die duidelijk uit Mary Blair's brein komen. Echt heel erg mooi gemaakt. Ik durf zelfs te zeggen dat de nine old men en de rest van de crew hier voorbij zijn gegaan perfectie. De transformatie scene blijft een van de mooiste scenes in het hele oeuvre van Disney. De liedjes zijn mierzoet, maar passen erg goed binnen het geheel.

Heel begrijpelijk dat dit Disney's favoriete film was. Dit is pure kunst, dit is movie magic. En dat gehaaste einde? Dat vergeef je de makers vrij snel.

“Keep-a busy, Cinderelly!”

Prima animatieklassieker weer van Disney. Het verhaal van Cinderella is natuurlijk bekend, maar wat me opvalt is dat er ook veel aandacht wordt besteedt aan de andere personages. Vooral de verschillende dieren krijgen veel schermtijd, en de humor die hieruit voortvloeit werkt geweldig. Maar het tijdloze verhaal over Cinderella, haar gemene stiefmoeder- en zussen, en een glazen muiltje maakt toch nog steeds de meeste indruk.

Ik ben van het mannelijke geslacht maar ik ben daarbij altijd erg dol geweest op Assepoester (ik meende dat haar echte naam Ella was) en zeker op de Disney-versie. Het gaat hier om een rijk weesmeisje dat tegen de volwassenheid aangroeit maar door haar valse stiefmoeder en -zussen, Anastasia en Drizella Tremaine, als een sloofje (slaaf) wordt behandeld en eigenlijk dus verwaarloosd.
In extremere gevallen zouden de drie feeksen de arme Assepoester zelfs fysiek kunnen hebben mishandeld door haar met een zweep of stok op haar rug te slaan of anders had de stiefmoeder graag Assepoester over de knie genomen om haar een flink pak voor haar broek te geven! Een soortgelijke afbeelding had ik namelijk al eens gezien op het internet met als enige verschil dat Assepoester toen een ander soort kapsel bezat.
De lieve jongedame krijgt gelukkig wel steun van haar dierenvrienden, muizen, een hond en een paard, en later van haar petemoei hoewel deze laatste haast de oma van Assepoester kon zijn geweest en in deze tijd had de fee vast een zilveren rolls royce voor haar petekind getoverd en een modernere mooie jurk.
Jaren geleden las ik zelfs in een strip over de Disney-prinsessen dat Anastasia en Drizella later een ander weesmeisje, Roos, als een soort Assepoester behandelden en deze arme jongedame moest toen ook op haar knieën de vloer boenen, bedden opmaken, jurken herstellen en bloemen plukken. Maar toen werd Roos in het geheim door Assepoester geholpen omdat de laatste precies uit eigen ervaring wist hoe het is om hard te werken en daarna steun te verwerven uit onverwachtse hoek.

De laatste oude Disney die ik nog moest kijken, volgens mij heb ik hem als kind zelfs nooit gezien. Had er nooit veel interesse in, en dat bleek ook wel terecht, want heel veel is hier niet aan. Het sprookje is natuurlijk vrij mager om er een hele speelfilm omheen te bedenken, en dat hebben de makers opgelost met eindeloze fratsen van de vogels, muizen en kat. Vrijwel alle Disney's, zeker de oudere, hebben dat element wel in zich, en ik kan niet zeggen dat ik het leuk vind. Wellicht voor de allerkleinsten, maar het houdt het hoofdverhaal behoorlijk op.

De animatie is wel oke, zeker de iets simpelere/abstractere achtergronden (beetje in de stijl die Sleeping Beauty ook had) zijn wel mooi. De muziek is ook wel oke. Maar verder vond ik dit persoonlijk een van de mindere Disneyfilms.

2,5*

Net als vroeger vind ik dit nog steeds een film met ups en downs. De animatie is fraai, met veel detail in het huis en de achtergronden. Cinderella is ook mooi getekend, beeldschoon vergeleken bij de opzettelijk lelijk geanimeerde koppen van haar stiefzusjes.

Wat me wel tegenvalt is de muziek en liedjes. Ik draag Disney een warm hart toe maar ik had en heb een gruwelijke hekel aan dat ouderwetse Disney-geneurie in koorvorm. Daarnaast waren de liedjes te traag en te klef. Past natuurlijk wel in een prinsessenverhaal.

Wat nogal frappant is, is dat Cinderella in dit prinsessenverhaal een nogal gelimiteerde rol heeft. Je komt nauwelijks iets over haar te weten en heeft relatief weinig screentijd. Ook geen ramp, want daarvoor zijn de muizen en vooral Lucifer te leuk. Deed regelmatig aan Tom & Jerry denken. Ook de stiefmoeder is een goede schurk met haar ijskoude blikken.

Klein beetje humor is er gelukkig wel te bespeuren. Verhaal is verder wel bekend, over een meisje met een unieke schoenmaat, maar wel altijd haar muiltjes verliest. De bijrollen zijn het leukst, zoals vaker.