Soylent Green (1973)

En die paprika is normaliter overigens piment

Inderdaad orbit, vind ik ook

Ik denk dat je het een en ander hebt overgeslagen in de film, want ik heb zelden zoveel in één film aangekaart gezien en niet alleen een voedselprobleem:

De minachting voor menselijk leven zodat mensen net als dode varkens, maar dan als levende mens, door machines opgeschept worden van straat. In de film gebeurt dat als ze zich niet gedragen.
Vrouwen (of mensen in het algemeen) die als seksobject en als meubelstuk worden gebruikt en bij het appartement worden bijgeleverd, bij de huur inbegrepen zijn. Ook minachting.
Het voedsel wat niet meer herkenbaar is als natuurlijk basisproduct, zoals sojaburgers. En de piment pasta in de olijf is er ook al.
Dat alles enorm stoffig is op straat en de geel-groene kleur van de atmosfeer in de straten. Doet mij denken aan ontbossing en daardoor vorming van woestijnen waarin wind vrij spel heeft en meer stof en zand in onze lucht brengt. Of iets anders in het milieu waardoor het minder regent of iets dergelijks.

Alles bij elkaar een hele serie van visioenen, die wel of niet inmiddels uitgekomen zijn, verder weg of dichterbij zijn of een tijdloos beangstigend toekomstbeeld schetsen.

Verder kun je denken over het gebrek aan kleur en dat kleur aan voedsel gekoppeld is en aan overige consumptie en het verschil tussen arm en rijk aangeeft. De top van de consumptiemaatschappij.
En dat mensen die kleurige beelden van de aarde willen zien op hun sterfbed, ze als het ware de ervaring van blindheid hebben en dan de ervaring van weer kunnen zien (qua kleur). Dit is een ervaring die wij spiritueel zouden kunnen noemen en is dus een diepzinnig gegeven waarover te filosoferen valt.
Wat is spiritualiteit?

Ja dat staat op de verpakking maar is dus Soylent Orange

Terechte klassieker, al blijkt dat misschien niet helemaal uit mijn waardering. Ik heb echt flink getwijfeld tussen 3,5 en 4 sterren en uiteindelijk besloten om Soylent Green niet het voordeel van de twijfel te geven. De film is erg verouderd en biedt nauwelijks enige spanning, maar de setting is o zo goed. Dit is weer heerlijke sciencefiction die in tegenstelling tot veel dystopische films wel rekening houdt met ingrijpende maatschappelijke veranderingen. Ik geniet intens van alle dialogen binnen Soylent Green over de nieuwsgierigheid naar voor ons simpele, logische dingen als vers eten, zeep of een wandeling in de natuur. Voor mensen met weinig inlevingsvermogen zal het heel saai zijn. Voor mij verbloemt het het doorsnee plot waarin een moord onderzocht wordt waarmee uiteindelijk iets veel groters aan het licht komt. Soylent Green is voor 100% voer voor SF-liefhebbers. Ben je dat niet, dan zal de film langdradig, saai en sentimenteel zijn. Ikzelf zie hier razend interessante thema’s voorbijkomen, waaronder enkele onverwachte als kannibalisme en euthanasie. In een dystopische setting word je als kijker gedwongen om daar anders tegenaan te kijken. Visueel is Soylent Green niet heel bijzonder, al zitten er wel wat mooie plaatjes in. Het einde is best sterk. Zeker wanneer Heston de ‘achtervolging’ inzet. Ik had trouwens het idee dat Charlton Heston flink zijn best deed om Henry Fonda na te doen. Goede film.

In 2022 kan SG wel eens heel actueel zijn.
Ontroerend glansrolletje van Edward G. Robinson.

Charlton Heston is niet meteen mijn favoriete acteur. Doet me soms wat denken aan Kirk Douglas. Grote namen die wel hun best doen, maar mij nooit kunnen overtuigen van enige feeling, coolness, charme, ... Soit, deze film zelf is wel leuk om zien. SF met een dosis realiteit in de zien van geen vliegende auto's of zo. Evengoed armoede, klassestrijd en zeker een groene stempel.

Solyent Green is zo'n goeie ouwerwetse SF-film die ik als jongen wel eens graag las (ook al was ik er nog lang niet in 1973) en zo komt het ook wel over. Niet mee zo fris helaas, maar met een beetje nostalgische kijk valt dit best goed mee. Goed onderhouden, beetje gedateerd en stijf geacteerd, maar de 70's sfeer is wel leuk voor wie er van houdt.

Voor sommigen weer de basis om er de filosofische boodschap in te zoeken, voor mij gewoon een goeie film zonder meer.

Net als Silent Running een sciencefiction film uit dezelfde periode met een interessant concept. Maar ook hier weer een nogal knullig aanvoelende en visueel inferieure uitwerking, wat was Kubrick met 2001 zijn tijd ver vooruit zeg, enkel THX 1138 van Lucas weet enigszins in de buurt te komen van die klasse.

Het "mag" zelfs niet? Ga jij ff lekker bepalen hoe iemand naar een film moet kijken joh!
Ik ben zelf een liefhebber van een groot aantal 70's films, maar deze lijkt er geen van te worden. Ik ben nu ongeveer op een half uur, maar kan er nog weinig tot niets aan vinden. Inmiddels begin ik zelfs te twijfelen om de film wel uit te zien...

Dit zijn wel films voor mij. Ik ben een fan van sciencefiction films, en vooral die uit de jaren '70. Deze films vond ik ook wel aardig. Een heel interessant gegeven en ook nog is goed uitgewerkt. Er is veel diepgang en de film heeft een hele mooie boodschap. Het einde vond ik vreemd en goed tegelijk, maar ik was wel voldaan aan het einde van de film.
De scene waarin de mensen van de straat worden geschept was erg goed gedaan en ik heb echt met open mond zitten kijken. Heel fascinerend.

Klassieker. Vreemd dat deze film bijna nooit meer wordt getoond.
Denk dat ie nog steeds actueel kan zijn.

Goeie film die zich afspeelt in 2022 en waarin de wereldbevolking flink gegroeid is en voedsel schaars is. Een goed verhaal met een ontknoping die je aan het denken zet, echter zou een wat betere inleiding de film geen kwaad hebben gedaan. Ondanks dat de film zich in de toekomst afspeelt, heeft deze een niet futuristische look. Verder was deze film de laatste voor Edward G. Robinson, die kort na de opnames overleed.

2 x helemaal eens

Heel, heel veel indruk maakte deze film op ons allen toen we deze voor het eerst zagen. Ook bij de herziening van de film bleef die indruk aanwezig. Goede film voor de liefhebber!
Zo is 'vadertje staat' nu ook op weg!

Ik kijk de laatste tijd veel dystopische (al dan niet post-apocalytische) films en zodoende kwam ik ook bij deze schijnbare klassieker uit. Dat is toch een tegenvaller geworden.

Het lijkt een bewuste keuze de toekomst van zo'n 50 jaar niet spacy te maken, maar in de huidige -dus jaren zeventig- sfeer te laten. Dat geeft een dubbel gevoel qua setting, aangezien het nu 40 jaar na dato is en je gewoon het gevoel hebt naar een seventies movie te kijken, hoewel ik er juist wel van hou als toekomstfilms niet overdreven futuristisch gaan doen. De ideeën rondom het 'meubilair', 'boeken' en 'thuis' zijn leuk verzonnen.
Het dystopische ligt er wel dik bovenop met veel sentimenteel overkomende scenes, die van mij ook minder geforceerd hadden mogen zijn. Uiteraard moet je door de tand des tijds kijken en soepeler met clichés omgaan. De maatschappelijke benadering zal dus meer origineel zijn dan nu aanvoelt. En ik hou wel van die benadering. Maar de verhaallijn is ook aardig rechtlijnig, er is vrijwel geen spanningsboog te bekennen en de romance is belachelijk geforceerd. Naarmate de focus steeds meer op de afvalverwerking komt, is de grote clou niet verrassend te noemen. Het einde voelt ook onaf, er had meer achteraan gekund.
Grootste struikelblok was voor mij toch het acteerwerk. Ik kan niet zeggen of het inherent is aan de tijdsperiode of dat het in deze prent gewoon zeer matig was. Het is zo houterig dat het soms lachwekkend wordt. Bij de scene waarbij de moordenaar geplet wordt door een schepper betrapte ik mezelf op een luidkeelse schaterlach. Dat leek me niet de bedoeling.

De clou is inderdaad niet bepaald verrassend haha. Vond een aantal scenes ook behoorlijk lachwekkend. Heb mijn best gedaan om door de tand des tijds te kijken maar kon er toch echt niet meer van maken. Helaas!

De afvalberg..De luchtbezoedelig....De natuur moet ruimen voor de MENS.De zee word leeggevist.Overbevolking!!!!

Zes jaar vóór twintigtweeëntwintig dringt zich de vraag op in hoeverre het dystopische toekomstbeeld van Soylent Green aannemelijk wordt. Overbevolking, opwarming van de aarde, corruptie en vrouwenhandel zijn reële problemen, maar minder zichtbaar en extreem. Industrieel geproduceerd voedsel neemt de plaats in van traditioneel, onbewerkt voedsel. We eten yoghurt met vanilline in plaats van echte vanille. Je gaat je afvragen wat er precies in die voorverpakte lasagne van gisteren zat.

Erg ongezond kunnen de producten van Soylent nochtans niet zijn, want Thorn (Charlton Heston) is ermee opgegroeid tot een kloeke kerel. Iemand die aan gefabriceerde kant-en-klaarmaaltijden gewend is, zal misschien geen biefstuk meer lusten wegens te taai. Voor Soylent Green hebben ze beschilderde houten plankjes gebruikt. Eigenlijk klinken ze wat te hard om vlees te bevatten.

Dit is doordrenkt van nostalgie. Het was de laatste keer dat de backlot van MGM gebruikt werd. Sol was de laatste rol van Edward G. Robinson. Aangezien de man halfdoof was en de natuurbeelden achteraf toegevoegd werden, moest hij tijdens zijn euthanasiescène reageren op schoonheid die hij kon horen noch zien, en hij deed dat prachtig. Ook de componist van de Pastorale was halfdoof.

Het wordt nooit helemaal duidelijk waarom Simonson (Joseph Cotten) vermoord moest worden. De moordenaar zegt hem dat hij niet meer betrouwbaar is, en Simonson is het daarmee eens. Waarom gunnen ze hem geen mooie dood zoals Sol?

Leigh Taylor-Young speelde Shirl, een vrouw die bij het appartement geleverd wordt en slechts kan hopen dat ze een wat sympathieke eigenaar krijgt. Met haar grote, waterige ogen en haar lange haar paste ze bij de flowerpowerperiode. Ze is voorganger van een spirituele beweging die zich bezighoudt met transcendentale meditatie en ze zet zich, zeer toepasselijk, in voor het milieu.

de tijd van de club van rome , het opkomende milieu thema , overbevolking ed , je ziet deze politieke thema's volop terugkomen in deze film die me wel kon boeien maar de tand des tijds niet echt goed heeft doorstaan .
Ik vond verder het thema van de vrouwen die als een soort slaaf werden gehouden verder behoorlijk vergezocht .
Verder is de film wel onderhoudend maar het doemscenario behoorlijk overtrokken .

Aardige film waar het SF-element haast beperkt blijft tot het synthetische voedsel waarmee de mensen overleven. De film ademt vooral een (apocalyptische) jaren '70 sfeer, waar af en toe een enkel "modern" meubelstuk is geplaatst voor de 2022-look. Het is vooral een (geslaagde) thriller in een dystopische en postapocalyptische wereld die duidelijk in de jaren '70 is bedacht. Vooral het postapocalyptische en dystopische is goed uitgewerkt, daar zit volgens mij ook de kracht van de film. Ruim 3* voor het geheel, leuk om een keer gezien te hebben.

We naderen de tijd waarin Soylent Green zich afspeelt: 2022. Ongeveer 50 jaar nadat deze film is gemaakt. Ik had deze nog nooit gezien. Vond hem best wel boeiend. De stunts waren aardig goed voor die tijd. Als voorbeeld het 'mensen ruimen' met die shovels. Heel aparte film: en dat voor die tijd. De rest is al gezegd!
(Nog een tip voor Dievegge: het is transcendente meditatie.....)

Niet best. Het is gewoon een jaren '70 achtige setting waar weliswaar verhaaltechnisch enkele toekomstige elementen aan zijn toegevoegd, maar die geenszins echt het gevoel geeft naar een futuristische film te kijken. Dit alles staat overigens los van de omstandigheid dat het jaar 2022, het jaar waarin deze film zich moet afspelen, inmiddels erg dichtbij is. Visueel valt er sowieso weinig te genieten en ook qua verhaal is het niet al te boeiend. Van enige spanning is geen sprake. Het acteerwerk is bovendien niets bijzonders, Heston overtuigt hier bepaald niet.