Touch of Evil (1958)

Heerlijke film die verschillende mensen volgt, teksten zijn goed en bij vlagen zat ik glimlachend te kijken, acteurs spelen ook goed.

Schaduwchoreografie

Fabelachtige cinematografie rondom een dun verhaaltje. Af en toe wat chaotisch en wat cartoonesk door het plot en de drukte in bepaalde scenes. Maar daardoor blijft de vaart er gelukkig wel in zitten. Goed gecaste personages behalve dan Charlton Heston als Mexicaan, met zijn zwarte haar en geschminkte gezicht en zonder Spaans accent, vond ik dat een niet geslaagde performance, sterker nog, het leidde mij af.

Wat een geweldige film en wat een geniale rol van Orson. Bizar ook dat er sinds die tijd maar weinig van dit soort nihilistische politiethrillers gemaakt zijn. Ijzersterk!

4,5

Aardige film die ook wel wat gedateerd is, vooral in het acteerwerk en onderlinge relaties die weinig echt aanvoelen maar vooral gescript lijken te zijn - althans, dat is een beeld dat ik heb bij films van voor 1960 waar het altijd een gezellige boel is met zijn allen. Het doet weinig realistisch aan dat zo'n hoofdpersoon zo wordt betrokken bij een politiezaak. Maar allicht was dat echt die tijd, ik kan het me alleen niet voorstellen.

Vooral de regie valt op. Dat eerste shot, maar ook veel bijzondere camerahoeken, lekkere vlotte editing soms en veel muziekjes bij bepaalde personen. En visueel is het best mooi met veel diepzwarte schaduwen en als geheel op momenten ook echt sfeervol, zeker als er wat jazzy muziek bijkomt. Er is echt wel nagedacht over de film. Jammer dat het verhaal zelf niet veel voorstelt want dat boeide me nooit eigenlijk. Ik vind dit ook niet per se een film noir, daarvoor ontbreken toch te veel elementen, zowel inhoudelijk, visueel als qua sfeer. Het is wel een thriller met veel donkere fotografie, maar geen noir. Spannend wordt de film ook nergens, al hoeft dat ook niet per se. Nar boven afgerond 3,5*.

“That was the last killer that ever got out of my hands.”

Uitstekende klassieker van en met Orson Welles. Touch of Evil ziet er op de eerste plaats schitterend uit, en het verhaal rond een stel moorden, corrupte agenten, een criminele organisatie en zelfs wat romantiek zit goed in elkaar. Welles is echt geweldig, maar ook Leigh, Heston (als latino?), Calleia en Tamiroff doen het goed. Het script lijkt op het eerste gezicht ingewikkeld in elkaar te steken, maar uiteindelijk passen alle puzzelstukjes. Een sterk script, charismatische acteurs en een schitterende cinematografie, Touch of Evil en regisseur Welles doen heel veel dingen goed.

ik heb niet echt veel op met welles en ook deze kon me niet bekoren al was de beginscene wel vooruitstrevend gefilmd met die bewegende camera .

Het verhaal zelf boede me niet echt .

Touch of Evil, een geweldige titel. Mijn tweede Orson Welles die zelf een grote rol heeft in deze thriller. Ik heb de lange blu-ray versie gezien die Welles voor ogen had.

De film opent geweldig met een ingenieus trackingshot op een prachtige set. Het camerawerk blijft sterk maar dit niveau wordt niet meer gehaald. Verder een aantal goede acteurs, Orson speelt zelf erg goed. Het script is redelijk maar ondanks de vele personages en wat kunstmatige plotwendingen niet uitzonderlijk. Uncle Joe viel zelfs een beetje tegen. Het einde van de film was mooi.

Ben wel wat gewend qua "noirs", maar dit was toch een moeilijke zit: langdradig, grotendeels gevuld met geforceerde dialogen en met een gecompliceerd en vergezocht plot. Daarnaast zat ik bij Janet Leigh regelmatig naar vegen bruine schmink te zoeken . Waarom Marlene Dietrich opeens opdook is me ook ontgaan, zal iets met haar oogopslag te maken hebben gehad, meer kan het niet zijn.

Nee, geen derde keer meer dit rommeltje.

Een klassieker van Orson Welles die destijds minder werd gewaardeerd. Vooral in de Verenigde Staten zelf naar verluidt lokte de film weinig volk naar de zalen. De film noir is echter niet steeds weggelegd voor een groot publiek, maar deze film heeft uiteindelijk toch nog de waardering gekregen die hij verdient. Niet dat ik de film groots vond, maar degelijk zeer zeker.

Inhoudelijk vond ik het niet veel soeps. Onnodig ook bij momenten met die intriges die duidelijkheid misten. Ik verloor me wat in het script op de duur. Technisch zeer prima met een uitstekende hantering van licht en donker, ook prima camerahantering en sterke decors waardoor Welles het filmgenre alle eer aandoet. Ook de dialogen en het rollenspel zat/zaten prima. Mooie vertolking trouwens van Welles van de corrupte Quinlan. Heston's rol vond ik overigens maar houterig.

Helaas een tegenvaller. Ik kwam maar moeilijk door deze film en dit had een paar redenen. De dialogen hebben een redelijk chaotische stijl waar ik sowieso niet zo’n fan van ben maar het zorgt er ook voor dat de film wat oninteressant wordt en je meer moeite moet doen om het plot te volgen. Er zijn aardig wat personages in deze film te vinden waardoor ik automatisch ook minder gaf om de hoofdpersonages, aangezien er weinig tijd wordt vrij gemaakt om hun achtergrond en motivaties te leren kennen. Ik verwacht bij een film noir toch wat meer spanning alleen dit bleef helaas uit. Gelukkig heb ik wel kunnen genieten van filmset van het stadje in de film en Orson Welles heeft echt mooi werk geleverd met de verschillende tracking shots in deze film waardoor het af en toe aanvoelde als een moderne film. Het verhaal wist me eigenlijk niet genoeg te boeien om Touch of Evil uiteindelijk een voldoende te geven.

Komt uit op 4k bij Kino Lorber

zag de re-edit 1998 versie.

Subliem. Welke versie je nu ook bekijkt. De theatrical release was reeds subliem. In 1998 maakte Bob O'Neil samen met Walter Murch een re-edit gebaseerd op de 58 pagina's tellende nota van Orson Welles. Welles schreef die nota nadat hij de bioscoopversie zag die door de studio werd gemonteerd. Daarin stonden aanpassingen die Welles wou maken zodat de film dichter bij zijn visie zou passen.

De 1998 re-edit versie heeft dus op basis van die aanpassingen de film opnieuw geconstrueerd/gemonteerd. Daardoor worden de mankementen die in het origineel waren (nl vooral dat onsamenhangend verhaal dat grote sprongen maakte) aangepakt. Met de nieuwe edit is het meer logisch, meer psychologisch verklaarbaar waarom personages doen wat ze doen.

Het tweede element en voor mij het belangrijkste is een nieuwe sound design van Walter Murch (die het meesterlijke The conversation van Coppola een ingenieuze sound design meegaf) nl muziek komt uit bestaande geluidsbronnen (radio’s, luidsprekers, microfoons etc) en dus is er nauwelijks score. Het beroemde openingsshot is een mooi voorbeeld. In de re-edit versie valt de orkestrale score weg samen met de openings credits. Het geeft een extra rauwe dimensie aan de film.

Het origineel was reeds een visueel verbluffende film maar de re edit toont de ondergang van Quinlan met meer psychologie. Meesterlijk camerawerk van Russel Metty, low angles, deep focus, clair obscur belichting … alle stijlkenmerken van de noir zitten erin. Het personage Quinlan is toch wel de motor van de film waarin knap wordt ontleed hoe corruptie groeide (door een nobele gedachte om elke crimineel te vangen) maar uiteindelijk de ondergang tegemoet gaat door de confrontatie met puurheid (personage van Heston) Het latente racisme tgo Mexicanen, de grens criminaliteit worden en passant meegegeven. Magistrale momenten bij de vleet (de opening natuurlijk in welke versie ook, de aanval met het zuur naar Heston, de opbouw van de aanranding Leigh in het motel, de moord op Grandi, etc). De film bestaat uit een aantal indrukwekkende long takes (niet alleen de opening maar ook bv de scene in hotelkamer van de verdachte Sanchez). Locaties zijn zeer belangrijk. Grensstadje, de woestijn met het motel complex en op het einde in Venice Beach LA. Claustrofobische effecten waarin de vervreemding voelbaar is, Zou Hitchkock de mosterd voor Psycho daar gehaald hebben nl Janet Leigh, de locatie van afgelegen motel, de conciërge (Weaver) die verdacht veel op een Norman Bates lijkt ? Jammer dat Leigh in de tweede helft meer een slachtoffer wordt terwijl in de eerste helft ze een krachtig en interessant personage is. Touch of evil blijft ondergewaardeerd. Velen vallen over het verhaal. In de re edit bij geschaafd maar dit is toch vooral een character drama. Visueel verteld waarin verraad en loyaliteit de drijfveren zijn. De acteur Joseph Calleia speelt daarom een zeer grote rol want de dynamiek tussen hem en Welles is de motor van het verhaal. 'Wie plantte de bom' is een Mc Guffjn en de demonen van verleden (daarom dus Dietrich, beste mensen) en heden (radio en/of afluisterapparaat) brengen Quinlan ten val. Dietrich is in feite de flashback van Quinlan’s vorig leven, met de moord op zijn vrouw en zijn alcoholisme.

De clash tussen goed en kwaad is complexer dan we op het eerste zicht vermoeden Immers, goed en kwaad zit ook in Quinlan. Niet alleen omdat hij het steeds bij het rechte eind had (ondanks de bewijzen vervalsen) maar ook in het verleden was hij eens goed maar door omstandigheden slecht. Dat verhaal (die evolutie) wordt ook verteld – alweer in beelden – door Quinlan als een vadsig beetje walgend personage neer te zetten. Het geeft nog maar eens aan hoe geniaal Welles omsprong met de filmtaal en dat er in elk detail een visie schuilde. Sommigen maken films. Welles maakt cinema.

Dank voor deze review cinemanukerke. Nu weet ik wat ik zo ga opzetten.

Ook net de gerestaureerde versie van 112 minuten (15 extra) gezien. Ken de film niet goed genoeg om aan te geven of het veel toevoegt. Het blijft gewoon een dijk van een film. Eentje die best een remake zou mogen hebben.

Mooi gemaakte en ook zeer sfeervolle film noir, het verhaal is erg goed gedaan en het zuigt je van af het begin er ook in. Erg jammer dat de film in 58 niet echt een succes was en ook niet werd gewaardeerd, mede omdat de film duister is en Orson niet de bioscoop versie van 95 min wou maar de 111 min versie wou. Het camerawerk is in 1 woord fenomenaal dat is zou goed gedaan, let bijvoorbeeld op de opening scene. De cast goed al vond ik Charlton Heston zijn personage niet echt goed uit de verf komen, daar vond ik die van Orson Welles wel super spelen als corrupte agent. Ik zeg voor wie deze klassieker nog niet heeft gezien kijken

Tijdje geleden ben ik zo gek geweest om zowel de KINO LORBER versie als de Eureka: Masters of Cinema Limited Edition aan te schaffen.

Beide 4K restauraties zijn heel goed, enige verschil wat ik kon zien is dat KINO LORBER een wat lage Bitrate heeft: in het begin van de film rond 45mbps later wat pieken naar max 88mbps en weer terug.

Eureka: Masters of Cinema Limited Edition heeft een hele gave box-set. Voordeel vind ik dat in tegenstelling tot de KINO LORBER versie qua verpakking dat er twee schijven in een individuele slide zitten. Bij de KINO LORBER heb je drie Disks waarvan er twee gestapeld zijn. Beetje jammer aangezien krassen in loop van tijd willen optreden.

Beeldkwaliteit van Eureka is een fractie fijner. Het is minimaal, maar het lijkt wel alsof ze het in 8K hebben gemastered en terug naar 4K hebben gebracht. Het is net wat verfijnder. En de gemiddelde bitrate is aanzienlijk hoger. Minimaal is rond 80 en heb pieken van 105mbps gezien.

Enig ding is dat je wat meer krasjes soms ziet. Bij de KINO LORBER hebben ze wat meer beeld restauratie toegepast volgens mij.

Kino Lorber heeft per versie een aparte disc en Eureka: Masters of Cinema Limited Edition heeft de Reconstruction versie apart en de Theatrical + Preview op de tweede disc.