• 12.441 nieuwsartikelen
  • 166.889 films
  • 10.787 series
  • 31.046 seizoenen
  • 624.804 acteurs
  • 195.347 gebruikers
  • 9.130.497 stemmen
Avatar
 
banner banner

Pat Garrett & Billy the Kid (1973)

Western | 106 minuten (original theatrical cut) / 122 minuten (1988 restored version) / 115 minuten (special edition)
3,56 327 stemmen

Genre: Western

Speelduur: 106 minuten (original theatrical cut) / 122 minuten (1988 restored version) / 115 minuten (special edition)

Alternatieve titel: Pat Garrett and Billy the Kid

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Sam Peckinpah

Met onder meer: James Coburn, Kris Kristofferson en Richard Jaeckel

IMDb beoordeling: 7,2 (21.715)

Gesproken taal: Engels

Releasedatum: 25 oktober 1973

  • On Demand:

  • iTunes Bekijk via iTunes
  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Pat Garrett & Billy the Kid

"Best of enemies. Deadliest of friends."

1881, New Mexico. Billy the Kid ontsnapt aan ophanging door twee hulpsheriffs neer te schieten. Sheriff Pat Garett verzamelt een posse en zet de achtervolging in om Billy op te sporen.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Grindhouse62

Grindhouse62

  • 2064 berichten
  • 15797 stemmen

Heb deze film in verleden een keer gehuurd, maar weet niet welke versie dat was. Bij het doorspitten van mijn filmdatabase kwam deze titel tegen. Het is de in 2005 uitgebrachte DVD Special Edition van 115 min. Ik heb hem zojuist na vele jaren opnieuw bekeken. Deze film zal nooit in kracht inboeten. Rauw en hard. Diegene die deze film nog nooit hebben gezien, maar wel willen, raadt ik aan de uncut version te gaan zien. Daar zit 7 minuten speelduur in. Ik ga zelf wel opzoek naar deze versie. Komt de film ooit op tv, kijk hem niet. Want er zal hoogstwaarschijnlijk flink in geknipt worden. Ik heb mij er prima mee vermaakt en zodra dat ik de uncut versie heb er opnieuw van zal genieten.


avatar van Brix

Brix

  • 19413 berichten
  • 4817 stemmen

Grindhouse62

Het probleem is wel de restored versie (1988) van 122 minuten te vinden

Hoe ziet die er uit (de box) ?

Ik kom zoveel verschillende releases tegen zonder duidelijke info dat ik het ook niet meer weet.

Een tip misschien?


avatar van Grindhouse62

Grindhouse62

  • 2064 berichten
  • 15797 stemmen

Brix schreef:

Grindhouse62

Het probleem is wel de restored versie (1988) van 122 minuten te vinden

Hoe ziet die er uit (de box) ?

Ik kom zoveel verschillende releases tegen zonder duidelijke info dat ik het ook niet meer weet.

Een tip misschien?

ik zou het niet weten. Ik zal ook moeten zoeken.


avatar van Roger Thornhill

Roger Thornhill

  • 5727 berichten
  • 2283 stemmen

Ik heb deze versie met op de ene DVD de "2005 speciale uitgave" (1:50:29) en op de andere DVD de "1988 Turner preview version" (1:56:43), allebei met de audiocommentaren en de extra's zoals bij de link aangegeven. Die 122 minuten kunnen er dus ook 117 zijn geworden bij het DVD- i.p.v. Blu-ray-formaat. Hier dus bij bol verkrijgbaar, zelf jaaaaaren geleden bij Blokker gevonden.


avatar van Flavio

Flavio

  • 4630 berichten
  • 4914 stemmen

Ik heb dezelfde uitgave. Misschien moet de tijdsduur beter aangepast worden anders gaan verschillende users op een zinloze queeste naar een niet-bestaande 122 minuten versie.


avatar van Grindhouse62

Grindhouse62

  • 2064 berichten
  • 15797 stemmen

Flavio schreef:

Ik heb dezelfde uitgave. Misschien moet de tijdsduur beter aangepast worden anders gaan verschillende users op een zinloze queeste naar een niet-bestaande 122 minuten versie.

Ik heb gisteravond een versie van 02 uur.01 min.42 sec dvdrip gevonden op usenet. Dus hij bestaat echt wel.


avatar van Grindhouse62

Grindhouse62

  • 2064 berichten
  • 15797 stemmen

Grindhouse62 schreef:

(quote)
Ik heb gisteravond een versie van 02 uur.01 min.42 sec dvdrip gevonden op usenet. Dus hij bestaat echt wel.
En wat blijkt dat de zender TCM de 122 minuten durende ook ooit heeft uitgezonden, die zit ook tussen mijn collectie. Door een typfout kwam alleen de 115 minuten durende versie in mijn database naar voren.


avatar van Flavio

Flavio

  • 4630 berichten
  • 4914 stemmen

Ik ben benieuwd naar de verschillen met de 116 minuten versie. Vond beide versies die ik zag te fragmentarisch dus langer is hopelijk ook beter.


avatar van Mochizuki Rokuro

Mochizuki Rokuro

  • 18920 berichten
  • 15329 stemmen

Jullie zien wellicht ook de PAL Speedup over het hoofd bij de dvd versies die R2 (dus PAL) zijn. Dat scheelt op een film van 122 minuten al gauw 5 minuten aan lengte.

Hier staan versies van 1:55:08 en 2:01:28 beschreven: Pat Garrett & Billy the Kid - dvdbeaver.com

Wellicht dat dat helpt.


avatar van gotti

gotti

  • 14041 berichten
  • 5722 stemmen

Sterk. Bruut geweld en ontroerende momenten lopen nadeloos in elkaar over. Prachtig ook, die scène van Coburn met die hoertjes. Hoe hij, blij als een kind, met de tepel van het hoertje in bad speelt, terwijl hij zijn mogelijke einde lijkt aan te voelen.


avatar van starbright boy

starbright boy (moderator films)

  • 21673 berichten
  • 4621 stemmen

Fantastisch. Echt fantastisch. Veel is hier al gezegd, maar wat nog onvoldoende is genoemd is het oog voor detail van Peckinpah. Bijvoorbeeld de aandacht voor de spanning die in Lincoln hangt als Billy The Kid aam het ontsnappen is en Ollinger doodschiet (sowieso een prachtige serie scenes) en de film zit er vol mee. Wat een fantastische totaalshots ook. Peckinpah laat me de hele film de omgeving voelen, de sfeer proeven, de emotie voelen. Ik wist vooraf niet hoe ik Dylan op een westernsoundtrack zou vinden, maar het blijkt volkomen te werken. Dylan als acteur ook trouwens.

Ik besef dat ik zijn als minder bekend staande films niet zag. Maar wat ik eigenlijk al jaren terug dacht, toen ik The Wild Bunch voor het eerst zag wordt steeds duidelijker. Peckinpah is een regisseur die me enorm ligt.

Er zijn andere favorieten die aan herziening toe zijn, maar dit behoort zeker tot mijn favoriete westerns.

4.5*


avatar van Ferdydurke

Ferdydurke

  • 1353 berichten
  • 854 stemmen

Ik zal destijds, lang lang geleden, de theatrical cut gezien hebben, want mét Dylans zang bij de sterfscène van sheriff Baker, dat weet ik zeker. Die scène is één van de redenen, zo niet de belangrijkste reden, dat deze film me na al die jaren zo sterk bijgebleven is.

Op oudejaarsdag in een nostalgische bui weer eens na lange tijd bij Concerto in de Utrechtsestraat binnengelopen, en als je daar maar lang genoeg in de bakken grasduint, dan loop je gegarandeerd met een flink stapeltje schijfjes de deur weer uit. Zo ook bij deze gelegenheid. Ik wel. En in mijn stapeltje bevond zich ook de 2DVD-uitgave van de 2005 special edition en de 1988 preview versie van deze film. 

Wat me destijds dan merkwaardig genoeg kennelijk níet was opgevallen, is - naast hoe overweldigend mooi deze film geschoten is - het ontzettend sterke laatste kwartier, 20 minuten misschien. 'He's coming in, Billy', en wat dan volgt, kan zonder mankeren worden opgenomen in de Eregalerij van de Grote Filmfinales. Wat een atmosfeer daar in dat nachtelijke Fort Sumner, een mengeling van spanning, tederheid, meedogenloosheid, droefenis en uiteindelijke ontluistering. 

Maar het is een apotheose waarvan de klasse niet uit de lucht komt vallen, want de grootste kracht van de hele film is misschien wel de sfeer, die zo fraai balanceert tussen keihard cynisme, brute gewelddadigheid, melancholie en - toch ook - mythologisering, of laten we zeggen, poëtische romantisering; waarbij Dylans soundtrack uiteraard van groot belang is. Coburn is werkelijk magnifiek, en Kristofferson vult de hem toebedeelde rol met verve in.

Peckinpah heeft de film niet echt naar zijn zin kunnen afmaken, en in de preview versie wordt de eindsequentie doorsneden met flashforwards van Garretts dood. Peckinpah wilde dat gegeven aan het begin, en aan het einde van de film hebben, maar in de 2005 versie is het aan het einde weggelaten. Er valt heel wat te bakkeleien over alle keuzes in de 2005 versie, maar het weglaten van die flashforwards aan het einde lijkt me een goed idee.

Die twee dramatische gegevens bij elkaar - dat wat zich afspeelt in Fort Sumner, en de dood van Garrett - verzwakken mijns inziens de finale; misschien omdat het dubbel-op aanvoelt. Want het is zonder die flashforwards al schrijnend duidelijk dat het vooral Garrett is die hier een 'losing game' speelt.


avatar van DiDa

DiDa

  • 3595 berichten
  • 2649 stemmen

Lastige film.

Ik vond de film na het 1e half uur erg onsamenhangend worden. Diverse personages zijn plots in het gezelschap van Pat Barrett en dan plots weer bij The Kid (en andersom). Blijkbaar is er hoop op de montagetafel blijven liggen. Ik heb trouwens de lange versie gezien.

Maar toch speelt deze film in op je gevoel en liet hij me nadenkend achter. De film moet het hebben van zijn individuele scenes in combinatie met de sterke muziek.

Peckinpah krijgt het toch voor elkaar om ervoor te zorgen dat de film in je hoofd blijft hangen. Dat doet hij bij meer films. Knap.

3,5 ster

(tijd voor Peckinpah's The Getaway)


avatar van Bobbejaantje

Bobbejaantje

  • 1984 berichten
  • 1902 stemmen

2 uur lang meandert het verhaal langs af en toe mooie landschappen. Determinerend is zeker ook de mellow soundtrack gecomponeerd en uitgevoerd door Bob Dylan. Als het de bedoeling was om een werk af te leveren met weinig spanning - ondanks enkele actiescènes en potentieel spannende momenten - zijn ze daar uitstekend in geslaagd. Het lijkt misschien vooral de bedoeling geweest om een melancholisch sfeertje te geven - het einde van het Oude Westen weet je wel - en niet meer dan dat, met die nadrukkelijk softe mineure muziek.

James Coburn en Kris Kristofferson zijn waardige hoofdrollen. Wel grappig dat Billy The Kid in het echte leven spuuglelijk was volgens bepaalde bronnen, dus allesbehalve het evenbeeld van een sixties rockster zoals hier het geval is. Ook karakterieel komt hij er beter uit in de film.

De toegevoegde waarde van Bob Dylan als Elias is dan weer redelijk onbestaande, al tekent hij wel mee voor de leukste scène (waarin hij de teksten van bonen conserven afleest op bevel van Coburn). Zijn aanwezigheid - zelfs al zegt hij weinig - leidt vooral nodeloos af.

Het revisionisme gaat hier verder dan het neerzetten van een realistische kijk op het westen. De ene mythe wordt neergehaald maar een andere gecreëerd met dit soort films. Jammer dat het desondanks geen boeiende film oplevert.


avatar van shrink

shrink

  • 2046 berichten
  • 2299 stemmen

Goede sfeer, maar ik vond het in het totaal maar een behoorlijke saaie film. Had er iets meer van verwacht. Matig verhaal.


avatar van Basto

Basto

  • 10642 berichten
  • 7015 stemmen

Wordt 2 juli door Criterion uitgebracht op 4k met 3 verschillende versies.


avatar van cinemanukerke

cinemanukerke

  • 1309 berichten
  • 815 stemmen

Ik heb hier nog de DVD (uitgebracht door Warners zelf, denk ik) liggen met 2 versies nl de '2005 special edition' en de '1998 Turner preview edition' (de minieme verschillen zijn te vinden bij IMDB) en ik kreeg meteen zin om gelijk de film te bekijken. Ik had nog steeds hetzelfde gevoel als toe ik hem de eerste keer zag eind jaren '90 op (jawel) Turner Classic Movies kanaal. De eerste 5 minuten na afloop overdonderd en zelfs ontroerd door de melancholische zwanenzang van het oude westen met revolverhelden en populaire outlaws. Achteraf wordt de film een beetje terug gebracht naar status 'schitterende film' eenmaal de eerste beleving weg ebt.

Ik zag nog eens de 2005 special edition

Maar de geniale momenten blinken nog steeds. Het begin (sublieme montage) waar the kid wraak neemt op Garrett door terug te schieten (althans zo is het gemonteerd maar duidelijk 2 verschillende tijdsperioden), de knock on heaven’s door scene (zo melancholisch hebben we Peckinpah nog niet gezien), het Westen als een einde tijdperk (net als wild bunch) maar hier in een maatschappelijke context nl veeboeren zijn law and order, outlaws hebben geen plaats meer in het Westen en zich keren naar de kant van beschaving is volgens Peckinpah een beetje sterven dus als Garret the kid dood schiet, schiet hij ook in de spiegel zijn spiegelbeeld kapot. Ook zijn er geen ere codes meer maar louter overleven (cf die 10 stappen shoot out). Als vanouds toont Peckinpah fataliteit en noodlot maar op een ingetogen nostalgische manier.

Naar ik gelezen heb zijn er nog verschillende versies van in omloop en het blijft zeer moeilijk te achterhalen wat Peckinpah nu echt wou want de studio is hardhandig tussengekomen in post productie en had zelfs tijdens de produktie zware twijfels door de zeer onstabiele toestand van Peckinpah (door zijn alcoholisme was Peckinpah blijkbaar maar een paar uren per dag coherent). De versies zijn dus interpretaties van de makers en misschien daarom dat ik dit de meest a-typische Peckinpah film vindt. Niet op gebied van thematiek maar hoe de film is opgebouwd (structuur, montage, gebruik van score en songs). Er zit inderdaad een gepolijst kantje in de film maar de film lijkt me dan ook meer stabieler en samenhangender dan de anderen. Ik vind het nog steeds geen meesterwerk maar ik blijf hopen dat bij mijn volgende visie mijn mening herzien zal worden.


avatar van Basto

Basto

  • 10642 berichten
  • 7015 stemmen

Zag m op 4k. Op decuitvoering van Criterion is een versie van 118 minuten te vinden (50th anniversary cut). De theater versie van 106 minuten en een preview cut van 122 minuten. De eerste 2 op 4k.

Ik zag de eerste versie. Een rauwe nihilistische western over het einde van get wilde westen. Ook het gebruik van ‘popmuziek, in dit geval van Bob Dylan, maken een vergelijk met McCabe & MrsMiller op zijn plaats. Ook hier geen helden of verheerlijking, maar het zijn vooral beide een portret van mensen die niet mee kunnen met de tijd.

De film neemt zijn tijd de sfeer en de personages neer te zetten en kent een paar prachtige scenes.

Benieuwd naar de verschillen met de andere versies.

Overigens heeft Fueller zich met geen van allen echt bemoeid. Tijdens de montage was hij ziek zwak en uitgeput.

4*


avatar van mister blonde

mister blonde

  • 12526 berichten
  • 5545 stemmen

Basto schreef:

Benieuwd naar de verschillen met de andere versies.

Overigens heeft Fueller zich met geen van allen echt bemoeid. Tijdens de montage was hij ziek zwak en uitgeput.

4*

Fueller?


avatar van Basto

Basto

  • 10642 berichten
  • 7015 stemmen

mister blonde schreef:

(quote)

Fueller?

Peckingpah natuurlijk.


avatar van Lovelyboy

Lovelyboy

  • 3353 berichten
  • 2463 stemmen

En op klassiekerzondag weer een Peckinpah en daarmee de laatste van het aangeschafte stapeltje, en blij toe overigens dat dit de laatste is. Want het verveelt me. Major Dundee vond ik nog redelijk, Junior Bonner slecht waarop ik hoopte met deze Pat Garrett and Billy the Kid iets sterks te hebben maar nee, helaas...

De parallellen met Young Guns deel twee zijn overigens snel gezien, want ook daar is Boney snel in de kraag gevat, en ook daar komt een ontsnapping en krijg iemand genaamd Bob zijn smoel vol kleingeld. En dan ben ik ook meteen bij mijn eerste minpunt aanbeland, namelijk het beeld van de guitige baldadige Estevez als William H, Bony. Iemand die op zijn minst met een beetje goodwil nog enigszins kan doorgaan voor een twintiger. Nu zitten we opgezadeld met de stijve, in dit geval uitstralingsloze Kristofferson die met zijn 37 jaar onmogelijk door kan gaan voor iemand van hooguit 23 jaar. Een absolute miscast als je het mij vraagt. Coburn als de norse Garrett is dan nog een redelijke pleister op de wonde. Toch is het allemaal veel te weinig.

Want Kristofferson doet nagenoeg niets met de rol, de film is buitengewoon traag met momenten van flauwe humor, het begin is warrig met enkele terugblikken, dan is er zo'n raar moment waarop Garrett en een voorbijganger op een boot een merkwaardige schotenwisseling hebben en gebeurt er erg weinig en wordt het geheel zelfs gedomineerd door gelul, heel veel gelul. Aardige zijn dan nog de twee aardige schietpartijen, heeft het sfeertje zo zijn momenten met de tijdsgeest, maar eigenlijk is ook deze Peckinpah gewoon weer een teleurstelling en loop ik er met alle wil van de wereld en de leeftijd van de film in gedachten niet warm voor dit geheel en dat vind ik best jammer waar ik toch wel iets verwacht had van een dergelijke titel en genre.