
The Wild Bunch (1969)
Verenigde Staten
Western / Actie
145 minuten / 144 minuten (director's cut)
geregisseerd door Sam Peckinpah
met William Holden, Ernest Borgnine en Robert Ryan
Pike Bishop is de leider van een groep wat oudere outlaws die nog een keer een spoorwegkantoor willen overvallen om zo met pensioen te kunnen gaan. Wanneer deze overval mislukt worden ze gedwongen naar Mexico uit te wijken terwijl ze achtervolgd worden door hun ex-partner Deke Thornton. Daar aangekomen plannen ze een beroving op een trein om alsnog te kunnen stoppen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=24UiXGgMRtg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,9 / 77666)trailer (YouTube)Google Play: € 10,99 / huur € 2,99Zo zit de film vol met dit soort sterke staaltjes effectbejag, te veel om op te noemen. Het fragment dat mij het meeste aangreep, was tegen het einde van de film wanneer Pike bij een prostituee komt. Zij, met haar goedertieren gezichtsuitdrukking probeert hem warmte te geven, humaan contact met hem te leggen. Hij is zich er heus sterk van bewust, hij heeft immers een hart, maar kan het niet overdragen. Het is aan de ene kant de onvermijdelijke generatiekloof die tussen hen inhangt, aan de andere kant is het een man die heeft wat meegemaakt. Pike is zich er van bewust dat dat soort zaken niet voor hem in het verschiet liggen, het is voorbij en het zal nooit meer terug komen. Ook hij heeft slechte dingen gedaan, en gunt zichzelf nu geen genegenheid. Het is onomkeerbaar, en de ondergang is nu het enige wat hem nog te wachten te staat. Daarmee is zo'n beetje het thema van de film gevat. Een bombastische, beladen operette over de teloorgang van een tijdperk, van een generatie. Groots ingezet, groots uitbetaald.
Een echte western met lichtende accenten. Sam Peckinpah probeert ons constant een boodschap mee te geven. Als hij inzoomt op een stel mieren die krioelen, weet je dat daarmee een verstrekkende betekenis wordt uitgedragen. Toch worden dit soort stijlmiddelen absoluut niet goedkoop gebracht. Een beetje zoals Lynch die onder een shot neemt van het leven onder de graszoden in Blue Velvet, of Coen in Barton FInk die ons meeneemt naar het bestaan achter de muren, in de waterleidingen. Grotesk is het zeker, maar toch niet afgezaagd. Maar weinig regisseurs is dat gegeven dus als je er in slaagt het overtuigend te brengen zoals Peckinpah hier, mag je met recht een van de groten worden genoemd.
Zo zit de film vol met dit soort sterke staaltjes effectbejag, te veel om op te noemen. Het fragment dat mij het meeste aangreep, was tegen het einde van de film wanneer Pike bij een prostituee komt. Zij, met haar goedertieren gezichtsuitdrukking probeert hem warmte te geven, humaan contact met hem te leggen. Hij is zich er heus sterk van bewust, hij heeft immers een hart, maar kan het niet overdragen. Het is aan de ene kant de onvermijdelijke generatiekloof die tussen hen inhangt, aan de andere kant is het een man die heeft wat meegemaakt. Pike is zich er van bewust dat dat soort zaken niet voor hem in het verschiet liggen, het is voorbij en het zal nooit meer terug komen. Ook hij heeft slechte dingen gedaan, en gunt zichzelf nu geen genegenheid. Het is onomkeerbaar, en de ondergang is nu het enige wat hem nog te wachten te staat. Daarmee is zo'n beetje het thema van de film gevat. Een bombastische, beladen operette over de teloorgang van een tijdperk, van een generatie. Groots ingezet, groots uitbetaald.
Jij eet je frikandellen wel met heel veel kaneel en opgevoerde pepers.
Jij eet je frikandellen wel met heel veel kaneel en opgevoerde pepers.
Gelukkig ben ik nog bevoorrecht van de kostelijkheden van onze lokale patatboer te genieten. Anderen onder ons, daarentegen, rantsoeneer ik op een snee brood zonder zout dagelijks. Jij bent tot die anderen veroordeeld. Dit verdict is niet herroepbaar.
De film bestaat uit drie grote "set pieces" (bankoverval in het begin, treinroof, shootout op het einde) met daartussen een soort karakterstudie van de verhoudingen tussen de leden van de bende. Ik kan niet zeggen dat Wild Bunch een slechte western is; het is niet zomaar zwart-wit omdat het moeilijk meeleven is met deze outlaws. Als helden kan je ze in ieder geval niet zien.
Maar ik vind de film ook vage en nutteloze momenten hebben: het personage Deke Thornton is totaal niet interessant en ook Angel kon me niet echt warm krijgen. De lofbetuigingen gaan bij mij vooral naar de grootschaligheid van de scènes, die werkelijk een genot zijn. Die treinroof vond ik grandioos en ook de scène waarin het Mexicaans leger wordt aangevallen door de rebellen van Pancho Villa zag er top uit. En dan kom ik uit bij een bovengemiddelde western, niet bij een klassieker.
Irriteert niemand zich aan de muziek dan?
Nee heb ik mij niet aan geïrriteerd, in tegenstelling tot Indiana Jones...
Ik vond the Wild Bunch een zeer vermakelijke film, hele goede entertainment.
De film kent enkele mooie momenten en vooral de actiescènes zijn boeiend. Het trekt de film zeker omhoog. Al heb ik weinig met de personages, alhoewel daar toch meer tijd ingestoken wordt dan veel andere westerns. En het is toch wat te lang. Ik heb zeker genoten van deze film, maar de vergelijking wordt al snel gemaakt met andere westerns als C'era una volta il west, Il Buono, il Brutto, il Cattivo, High Noon, Il Grande Silenzio, Butch Cassidy and the Sundance Kid, High plains drifter, ... en dan mis ik hier toch wel nog iets.

Tegen de normen van deze tijd en dan is hij toch echt tamelijk slecht hoor.
Of tegen de normen van 1969 en dan is hij misschien redelijk goed te noemen.
Alhoewel? Uit die tijd, of misschien iets later, komen ook films die toch echt veel beter waren en zelfs volgens 2021 normen nog erg hoge ogen zouden gooien.
Where eagles dare en Straw dogs bijvoorbeeld.
Maar goed, dan toch maar een wat neutraal cijfer. Trois point
Ouwe film en dan kan je zoiets op 2 manieren beoordelen vind ik.
Tegen de normen van deze tijd en dan is hij toch echt tamelijk slecht hoor.
Of tegen de normen van 1969 en dan is hij misschien redelijk goed te noemen.
Alhoewel? Uit die tijd, of misschien iets later, komen ook films die toch echt veel beter waren en zelfs volgens 2021 normen nog erg hoge ogen zouden gooien.
Where eagles dare en Straw dogs bijvoorbeeld.
Maar goed, dan toch maar een wat neutraal cijfer. Trois point
Juist voor de normen van deze tijd vind ik het nou net nog steeds een hele sterke film, en zeker voor een western. Maar als ik hier en op IMDb de hoge scoren zie, dan ben ik echt geen uitzondering. Hoe je het ook wendt of keert het is een echte klassieker.
Juist voor de normen van deze tijd vind ik het nou net nog steeds een hele sterke film, en zeker voor een western. Maar als ik hier en op IMDb de hoge scoren zie, dan ben ik echt geen uitzondering. Hoe je het ook wendt of keert het is een echte klassieker.
Nou dan moet ik mijn beoordeling misschien maar gauw bijstellen.
Wat moet je anders als hij op IMDb zo hoog scoort.
Nou dan moet ik mijn beoordeling misschien maar gauw bijstellen.
Wat moet je anders als hij op IMDb zo hoog scoort.
Voor mij hoef je niks aan te passen. En daarbij je geeft hem 3 sterren, dan ben je nog behoorlijk royaal voor een film die niet in deze tijd mee kan
