• 13.110 nieuwsartikelen
  • 169.836 films
  • 11.151 series
  • 31.910 seizoenen
  • 630.881 acteurs
  • 196.407 gebruikers
  • 9.183.195 stemmen
Avatar
 
banner banner

Tár (2022)

Drama / Muziek | 158 minuten
3,43 361 stemmen

Genre: Drama / Muziek

Speelduur: 158 minuten

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Todd Field

Met onder meer: Cate Blanchett, Noémie Merlant en Nina Hoss

IMDb beoordeling: 7,4 (101.770)

Gesproken taal: Engels, Duits en Frans

Releasedatum: 2 maart 2023

Plot Tár

De wereldvermaarde dirigent Lydia Tár staat aan het hoofd van het Berlin Philharmonieker. In Berlijn woont ze samen met de eerste violiste van het orkest en haar adoptiedochtertje. Met haar absolute gehoor en drang naar absolute perfectie maakt Tár het de musici niet gemakkelijk noch haar eigen privéleven. Haar carrière krijgt een wending wanneer beschuldigingen opduiken.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Social Media

Volledige cast

Acteurs en actrices

Sharon Goodnow

Francesca Lentini

Olga Metkina

Andris Davis

Eliot Kaplan

Krista Taylor

Sebastian Brix

Knut Braun

Alle Media

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van stefan dias

stefan dias

  • 2405 berichten
  • 1396 stemmen

Beun de Haas BV schreef:

(quote)

Dat staat er inderdaad. Maar ik vermoed dat je het niet met me eens bent?

ja, Pecore zei het al. Ik wou gewoon even interessant doen . Of pedant, zeg maar.

'Snobs' was oorspronkelijk de naam die de Engelse adel gaf aan mensen die zich beter wilden voordoen dan hun eigenlijke stand toeliet. Iets wat we nadien 'snobistisch' noemden: als in 'zich meer voelen dan…, neerkijken op'.

Op zich is het uiteraard (letterlijk) een elitaire activiteit omdat maar heel weinig mensen 'uitgelezen' zijn om zich op dit niveau met muziek bezig te houden. Sommigen onder hen zullen zich ook wel 'elitair' gedragen, maar de meeste muzikanten toch niet hoor. Maar je krijgt hier wel een mooi voorbeeld hoe bij topartiesten (-sporters) alles moet wijken voor dat 'hogere doel'. Gelukkig voor ons, want anders geen Picasso, Madonna, Bob Dylan, Michael Jordan, Dostojewski, Steve Jobs… ik vermoed dat ze alle vijf niet altijd de leukste levenspartners zijn geweest.


avatar van blurp194

blurp194

  • 4835 berichten
  • 3789 stemmen

Volgens mij zou een woord als elitair pas van toepassing zijn als de hoofdpersoon zich verheven voelt boven de massa, zichzelf als beter ziet in de relatie met anderen. Maar zo zit ze niet in elkaar - andere mensen interesseren haar domweg niet. Tenzij ze ze nodig heeft, als een soort werktuig.

Je kan natuurlijk de hele klassieke-muziek-beweging elitair vinden, en dat is waarschijnlijk ook wel terecht. Of snobistisch, en ook dat etiket past prima.


avatar van Beun de Haas BV

Beun de Haas BV

  • 758 berichten
  • 469 stemmen

Het is even geleden dat ik de film gezien heb. Maar ik heb eigenlijk vooral de openingsscene in mijn hoofd. Waarin Lylia Tár tijdens een interview met de nodige jargon veel praat, maar in mijn beleving niet zoveel zegt. Dat komt nogal hoogdravend over op me. Maar gedurende de film wordt wel duidelijk dat ze een (extreme) passie voor het vak heeft. Waarschijnlijk meende ze elk woord daarvan en interesseert het haar inderdaad geen reet wat anderen daarvan vinden.

Heerlijke deze semantische discussie zo op de vrijdagmiddag. Wel wat snobistisch/elitair


avatar van Pecore

Pecore

  • 919 berichten
  • 1675 stemmen

Is het je opgevallen dat Tar d'r assistente de introductie van de interviewer perfect playbackt? Wat er op duidt dat ofwel zij ofwel Tar zelf deze heeft uitgeschreven en dan lijkt dat ook wel voor de rest van het interview te gelden. Dat is vast om controle en macht te doen, maar het zegt iets over hoe ze zich graag profileert. Met die best wel hoogdravende teksten heeft dat iets elitairs, vind ik, en dat past haar goed.


avatar van Collins

Collins

  • 6751 berichten
  • 4025 stemmen

Tár is pas de derde film van Todd Field die lang geleden in 2001 debuteerde met In the Bedroom (2001). In 2006 volgde Little Children (2006) en recentelijk was daar de film Tár. Een psychologisch drama over muziek, macht en manipulatie gecentreerd rond de briljante dirigent Lydia Tár en briljant vertolkt door Cate Blanchett.

Lydia Tár is een intrigerende vrouw. Een gecultiveerde vrouw. Een vrouw met twee gezichten. Een vrouw die welbespraakt is, charmant en humorvol kan zijn, maar ook een vrouw die mensen veracht. Voor haar tellen de kunst van de muziek en haar persoonlijke welbehagen. Slechts de mens die op beide vlakken iets kan bijdragen is voor haar waardevol. De anderen kunnen haar niet schelen.

Lydia Tár manifesteert zich in de film niet als een aimabele persoon. Ze is er goed in om mensen tegen zich in het harnas te jagen. Dat is een eenduidig feit. Todd Field plaatst de weinig vleiende karakterisering van Lydia Tár echter wel tegen een bepaald verklarend licht. Hij memoreert een talentvolle vrouw die zich in de patriarchale muziekwereld met vallen en opstaan heeft moeten bewijzen om tot de gerenommeerde positie op te klimmen die zij nu inneemt. Ze is perfect geassimileerd in het door mannen gedomineerde beroepsveld waarin zij het patriarchale conservatisme weliswaar afwijst maar waarvan zij ook dankbaar gebruik maakt door met inzet van machts- en manipulatieve spelletjes haar positie te bestendigen. Lydia Tár is een control freak die doodsbang is om de controle en dus haar macht en gerenommeerde positie kwijt te raken..

De rol van Lydia Tár is bij Cate Blanchett in goede handen. De film laat de dirigent in al haar facetten zien. Charismatisch, ijskoud, monsterlijk, sterk, arrogant, gekwetst. Blanchett beheerst alle facetten van haar personage overtuigend en laat de kijker in onzekerheid of ze nu een puur ijskoud monster is of dat enige empathie haar soms toch niet vreemd is. Een fascinerende persoonlijkheid is ze in ieder geval. Tár is dan ook een fascinerende film. Een pessimistisch drama met een aangename soundtrack. Een drama over kunst en conservatisme, genialiteit en wreedheid, identiteitspolitiek en zelfverlies. Tár is een mooie film.


avatar van Sergio Leone

Sergio Leone

  • 4224 berichten
  • 2918 stemmen

Slecht.

Vervelende film, veel te lang en veel te theatraal. Lydia Tár is tevens een zeer vervelend mens. Zelfs zonder het machtsmisbruik zijn er genoeg kanten aan haar persoonlijkheid die onuitstaanbaar zijn. Nu, alles op een hoop gegooid is dat wel een dankbaar personage voor Cate Blanchett om te vertolken. Ik vind haar op zich ook wel een geschikte actrice voor deze rol, maar ze gaat net iets te veel over-the-top. Ik zie het liever een tikkeltje menselijker.

Verder heb ik geen idee wat Todd Field bezield heeft om het allemaal zo lang uit te spinnen. Doe er een uur af en je houdt min of meer dezelfde film over. Opmerkelijke keuze en het heeft, zo te zien, zelfs geen Oscars opgeleverd. Dat verwacht je dan toch van tweeënhalve uur drama met een onemanshow van een gevierde actrice.

1,5


avatar van Basto

Basto

  • 10986 berichten
  • 7120 stemmen

Onderhoudende bio pic. Althans dat dacht ik, maar het verhaal bleek fictief toen ik na de film

Tar googlede. Dat verklaarde wel mooi waarom ik nog nooit van haar gehoord had.

4*


avatar van K. V.

K. V.

  • 4220 berichten
  • 3665 stemmen

Eindelijk deze eens kunnen bekijken en het was de moeite. Wel een hele lange film. Heel wat lange dialogen, maar Cate Blanchett deed het wel uitstekend. Vreemd dat ze geen Oscar heeft gekregen voor haar rol.

Vond het wel een opmerkelijk einde. Toch blij dat ik deze eens heb gezien. Je moet er wel je tijd voor nemen.


avatar van cinemanukerke

cinemanukerke

  • 1416 berichten
  • 852 stemmen

Schitterend. Die paranoia : reeds het eerste shot met gsm op vliegtuig en de roddels als text message, de geluiden ’s nachts, de schreeuw tijdens het joggen, etc. Langzaam deconstrueert de werkelijkheid bij Blanchett, breekt de normaliteit, ook haar verschijning, haar gestes (die robot dirigent), een beetje zoals bij Black swan maar dan zonder de grens van realiteit/droom op te zoeken. Bij Tar steeds de reële perceptie (alhoewel ik het niet zeker ben van het allerlaatste shot). Dwingende camera stijl om de aanhoudende onderhuidse spanning te laten voelen (bv de one take scene van de les aan het conservatorium in het begin) en natuurlijk de soundtrack met klassieke muziek. De film kan ook gezien worden als een docu ivm inleiding in klassieke muziek. Cate Blanchett heeft met deze film de fakkel van grootste A list leading lady overgenomen van Nicole Kidman want hoe zij met haar vertolking toont hoe ze als vrouw in het klassieke wereldje haar mannetje (ze is ook de man in haar relatie met Nina Hoss wat geen toeval kan zijn als character building) moet staan, is werkelijk grote klasse.


avatar van Ben de Hoog

Ben de Hoog

  • 160 berichten
  • 208 stemmen

Dit is het simpele, maar goed vertelde verhaal, van een narcist waarvan haar wereld in elkaar stort. Zoals bij iedere narcist gebeurt. Wel boeiend om te blijven kijken. Maar als je eenmaal ziet dat ze een narcist is, wordt het een wat saai en voorspelbaar verhaal. Lees de kenmerken van een narcist, dan valt het kwartje snel. Narcisten stoten af, ook de mensen heel dichtbij. Hebben nul emphatisch vermogen. De slachtofferrol, de schuld ligt NOOIT bij de narcist. Dingen groter maken dan ze zijn (ze is gevallen, niet in elkaar gemept). Ze zijn vooral erg alleen....uiteindelijk. Het leek zelfs wel de opdracht van deze film....."Zet een narcist neer". En dat is uitstekend gelukt.