Child's Play (1988)

Ik weet nog dat ik 14 was dat ik deze film in de bioscoop heb gezien. Op het bord stond: De Pop. Ik vond hem totaal niet eng. Meer grappig. Maar wel jeugdsentiment. Ik vond de remake eigenlijk leuker, als een van de weinigen

Niet echt bijzonder. Beetje cheesy en een erg standaard popverhaaltje. Het komt tot leven maar niemand gelooft het. Slecht is het allemaal niet maar eigenlijk gebeurt er niet zoveel onverwachts. Het kleurt ook steeds mooi binnen de lijntjes. Van de cast kende ik niemand, maar dat zie je vaker in horrorfilms. Nochtans is dit toch een klein klassiekertje in het genre. Te braaf.

Hi, I'm Chucky. Wanna play?

Ik ben nu al een tijdje bezig om eens wat meer horrorfranchises te kijken en Child's Play/Chucky stond eigenlijk bovenaan op de lijst. Na 14 delen aan Puppet Master nonsens had ik echter weinig zin in nog meer moordende poppen en gaf ik de prioriteit aan een aantal andere reeksen. Het begon echter toch te kriebelen om dit eindelijk eens van in het begin tot aan het einde te gaan kijken, ik zag in de loop der jaren sporadisch wel eens wat delen waaronder ook deze eerste Child's Play, en wat is dit toch erg genieten eigenlijk!

Het is vooral de manier waarop Tom Holland en de zijnen dit in beeld brengen dat me hier echt weet te charmeren. Child's Play is nog een volbloed horrorfilm en gaat dus niet de comedy kant op zoals in latere delen wel het geval zou zijn, en zelfs meer dan 30 jaar later is de spanning nog altijd te snijden. Het duurt een tijdje vooraleer Chucky echt tot leven komt (beetje jammer dat je vandaag de dag weet dat het effectief de pop is die de moordenaar is, Holland doet namelijk nog wel een behoorlijke poging om toch nog een beetje te insinueren dat het misschien effectief wel Andy is die total loss gaat) maar de opbouw is erg degelijk. Er wordt veel geïnsinueerd en uit verschillende oogpunten gefilmd, ik ben een sucker voor dit soort less is more aanpak, maar eenmaal Chucky zijn ding mag doen zie je ook hoe goed dit eigenlijk in elkaar steekt. Een geweldige mix tussen animatronics, kinderen in kostuums en zo min mogelijk CGI. Misschien dat niet alles even lekker in elkaar loopt (zo oogt de mix met het occulte een beetje misplaatst in de film, al zorgt dat nog wel voor een aantal fijne scènes) maar dat deert eigenlijk weinig.

Zeker omdat Brad Dourif geknipt is voor de rol van Charles Lee Ray (een samenraapsel van bekende moordenaars uit het verleden: Charles Manson, Lee Harvey Oswald en James Earl Ray) en ook als stem van de fameuze pop erg overtuigend is. Alleen jammer van Alex Vincent die de kleine Andy speelt. Kinderen in films zijn sowieso altijd een erg lastige keuze maar in het geval van Vincent hadden ze toch iets verder mogen zoeken. Op zich wel tof dat hij nog terugkeert voor de sequel, dat geeft toch altijd net iets meer dat continuïteit aan een franchise als dit. Het is vooral de grote Brad Dourif show dus en dat merk je ook wel aan de bijrollen. Chris Sarandon is vrij inwisselbaar als agent Mike Norris en ook Catherine Hicks weet uiteindelijk maar erg weinig te doen met haar rol als moeder van Andy. Een hoop hysterisch geroep ja, maar daar stopt het ook wel. Dat design van de Chucky pop zelf mag er trouwens ook echt wel zijn. Zelfs in zijn "goede" vorm is er nog altijd iets griezelig met hoe het eruit ziet.

Kan me dan ook niet voorstellen dat ik als kind graag zo'n pop gehad zou willen hebben maar dat terzijde. In ieder geval is dit een erg goede start van een franchise die vandaag de dag nog altijd meedraait. Ben benieuwd hoe de sequels gaan uitdraaien. Ik had vroeger Bride of Chucky en Seed of Chucky op VHS liggen dus die heb ik sowieso nog gezien maar ik vermoed dat de rest allemaal nieuw zal zijn.

4*

Heerlijke horrorfilm, de sfeer van de film en ook de cast met name Brad Dourif als Chucky is gewoon erg goed gedaan. Deze intussen cult film is een must-see, ik zie hem altijd rond Halloween of tijdens en ik zeg gewoon kijken deze klassieker.

De doeltreffend eng gemaakte pop en een voldoende aantal schrikmomenten zorgden voor een lekkere griezelsfeer als je jezelf daaraan over kunt geven. Bij mij lukte dit in een donkere kamer, aan het begin van de nacht en met geopend raam, zodat het nét een beetje koud was en dat verhoogde het kijkgenot.

Heerlijk jeugdsentiment.