Child's Play (1988)

Het eerste deel waarin we kennis maken met de seriemoordenaar Charles Lee Ray, die op de hielen gezeten door de politie zich verschuilt in een speelgoedwinkel. Dankzij een spreuk leren we hem kennen als de moordende pop Chucky.

De film kent zijn spannende momenten en een goede sfeer. Echt heel veel horror is er niet te vinden, maar het stelt zeker niet teleur. Chucky is geen stil type, het zijn vooral de grappen en grollen die dit personage leuk maken. Heel veel bijzonders heeft Child's Play eigenlijk niet te bieden, maar dit is gewoon puur jeugdsentiment.

Vind dit echt een classic, angst van het niet geloofd worden als kind kennen we allemaal en fantastische effecten met de pop, erg knap in beeld gebracht allemaal en ontzettend sfeervol.
De stem van Chucky is ook geniaal gedaan en hoe hij praat en beweegt is erg mooi gedaan, lust voor het oog deze film en ook nog ontzettend spannend.

Héél lang gelden ooit gezien. Wist er nu bijna niks meer van, maar Child's Play is inderdaad een hele fijne klassieker.

Vooral qua sfeertje is het erg leuk. Of Chucky nou praat of niet, er hangt de hele tijd een onheilspellend sfeertje. Vond eerlijk gezegd de eerste 45 minuten, waar niemand buiten dat jongetje wist dat Chucky leefde, nog veel sterker. Als hij ook voor de andere mensen tot leven komt worden we wel getrakteerd op een aantal geinige one-liners en prima effecten wat betreft de lopende en aanvallende pop, die flink sadistisch te werk gaat. De film vliegt in ieder geval voorbij en wordt nooit saai.

Verdient absoluut het label klassieker. 'Eng' vind ik altijd een beetje een overgewaardeerd woord, ik ken maar héél weinig films die ik eng vind, maar sfeervol is het absoluut.

lol inderdaad.

Waarom is de Nederlandse titel dan niet gewoon kinderspel? Lijkt wel alsof ze het expres altijd cheezy willen maken voor een onbekende reden..

geweldige film,ben echt fan van de chucky films.ik heb ze al zo vaak gezien maar ze blijven goed.
en lekker spannend.

Herzien. Door de grote reeks futloze en vooral vergezochte sequels zou je haast vergeten dat deze eerste film in de franchise best creepy en effectief is. Ook bijna dertig jaar na dato blijft het uitgangspunt ijzersterk. Visueel is het aan de karige kant en het script kent halverwege een aantal matige scenes, maar Chucky is en blijft een ingenieuze creatie. Gelukkig zien we hem niet overdadig veel in beeld en blijven de oneliners beperkt. Less is more, dat blijkt ook hier.

Fantastisch! Heerlijk verhaal.

De prent nog eens opnieuw bekeken, het is en blijft een leuke horrorprent met een, toen, origineel idee.

Het moment dat 'De Pop'( ) zijn ware aard laat zien aan Andy's moeder... Genieten geblazen.

Het kon niet uitblijven. Ze willen ook van Childs Play een remake maken. Ik vond het origineel een geweldige horrorfilm. Goed verhaal, morbide humor van Chucky en goeie moordscenes. De 6 sequels vond ik ook leuk om te kijken.

In de tijd dat de grote horroriconen op hun hoogtepunt waren - en bijna afdwaalden naar bedenkelijk niveau - kwam er eind jaren 80 nog eentje bij, vlak na Pinhead. Maar hoewel Chucky vaak wordt genoemd in het rijtje van Freddy, Jason en Michael, echt een grote jongen (no pun intended) is hij nooit echt geweest; kwalitatief zijn de vroege films met de pop niet bepaald hoogstaand.

Van het vroege werk is deze eerste film overigens wel verreweg het beste. Ondanks dat Chucky bekend staat als een grappenmaker en niet echt serieus te nemen is als eng hoofdfiguur, doet men in deze eerste film nog aardig wat pogingen om de boel spannend te maken. Soms slaagt Tom Holland, die eerder de horrorkomedie Fright Night maakte, daar wel in. De scène waarin Catherine Hicks ontdekt dat er geen batterijen in Chucky zitten en hem wil laten praten is nog steeds vrij zenuwslopend en goed uitgevoerd. Vanaf die sequentie neemt de spanning wat af en zien en horen we de moordende pop wat meer. Brad Dourif is goed gecast, zijn stem en gelach maakt de pop een icoon. Ook het design van Kevin Yagher is treffend; je vertrouwt dat kleine roodharige ventje met sproetjes voor geen meter, al zit hij alleen maar stil. Het valt zelfs op dat de momenten waarop de pop weinig tot niets doet, de film op z'n sterkst is. Desondanks is de climax - waarin Chucky met geen mogelijkheid kapot te krijgen is en als een Duracel konijn maar door blijft gaan erg vermakelijk.

Maar de serieuze toon van de film heeft ook een nadeel; op bepaalde momenten is Child's Play nogal bespottelijk. De moord op de oppas is vooral lachwekkend, als ze met één klap met een hamer een heel appartement doorloopt om vervolgens uit een raam te kletteren. Catherine Hicks doet haar best en speelt een aardige rol. Haar zoontje is sympathiek, ondanks dat het geen gigantisch acteerwonder is. Chris Sarandon, die in Tom Hollands Fright Night nog een enorm leuke rol speelde, moet het doen met een vrij nietszeggende rol, eentje waar in geen enkele Child's Play film eigenlijk nog naar gerefereerd wordt. Hij is bepaald geen Dr. Sam Loomis, hij loopt maar een beetje rond. Alle aanwezigen worden dan ook weggespeeld door het stukje plastic met de energieke stem van Dourif. Hij gaat lekker over de top en dat geeft Child's Play net dat beetje meer.

3,5 sterren.

Child’s play is nog zo’n nostalgisch filmpje uit mijn jeugd. Het was ook een horror die me als kind de stuipen op het lijf joeg. Vooral van de tweede had ik koude rillingen. Nooit destijds zoiets engs gezien als die vreselijke moordzuchtige pop Chucky, al kwam Nightmare on Elm Street in de buurt. Eigenlijk pedagogisch onverantwoord als pakweg 7-jarige ofzo ...

De eerste film is inhoudelijk trouwens de beste. Qua actie minder spektakel dan het ook uitstekende tweede deel, maar de eerste film is qua sfeerbeleving echt geweldig. Het beste gedeelte van de film zijn trouwens de eerste 45 minuten waarbij het mysterie en de innige band tussen Andy en Chucky groot is. De voetstapjes van Chucky in de bloem, de zorg van Andy voor zijn pop, het ongeloof en de batterijtjes, ... De meest creepy momenten vind ik nog steeds diegene waarbij de pop géén actie onderneemt, maar gewoon stilzit.

Blijft een leuke horrorprent. Ik durf veel samen bekijken met mijn zesjarige dochter (niet dat dat veel gebeurt), maar deze schuif ik wijselijk toch nog enkele jaren op.

Child's Play gaat over de kleine Andy, die voor zijn zesde verjaardag een levensechte pop krijgt, die hij Chucky noemt. De pop blijkt echter de ziel te bevatten van een seriemoordenaar, en die pleegt vervolgens een aantal moorden. Als eerste moet de oppas van Andy eraan geloven, maar daarna heeft Chucky het gemunt op zijn vroegere metgezellen. Andy is de enige die doorheeft dat de moorden door Chucky gepleegd worden, maar uiteraard is er niemand die hem gelooft.
Child's Play is best een aardige horrorfilm, eigenlijk een klassieker in het genre. Hoewel de acteerprestaties niet al te best zijn (met name het jongetje speelt echt belabberd) is Chucky voldoende griezelig om de film tot het eind toe redelijk spannend te houden. Vanwege het succes kreeg de film destijds nog een stuk of zes vervolgen, en daar snap ik eigenlijk niks van aangezien de pop aan het eind van deze film (spoiler alert!) definitief wordt vernietigd. 3*

Spannend
Voor een eerste deel goed te pruimen,en een goede opbouw van het verhaal.
Ik vind hem vooral spannend,knap toch hoe ze dat toen al konden maken

Grappig.

Vroeger stukken hiervan gezien en vond het toen natuurlijk een doodenge film, maar als ik hem nu zo terugzie vind ik het niet veel meer dan gewoon een leuke en soms zelfs komische horrorfilm over de pop Chucky.

Wat me gelijk opvalt is dat het kleine ventje teveel tekst krijgt, hij lijkt vrij weinig zin te hebben in de film en daarom helpt het ook niet echt dat hij zo veel te zeggen krijgt. Het eerste mysterieuze deel (niemand gelooft me) is ook niet het beste deel van de film.

Niet echt bijzonder qua acteerwerk en maar 1 momentje met het camerawerk waarvan ik dacht, he! Voor de rest is het allemaal wel een stukje ouder geworden, de bewegingen van die pop zien er natuurlijk niet echt uit meer nu. Wel zijn z'n gezichtsbewegingen wel leuk.

Tweede deel is ongetwijfeld het leukste deel, waar de grofgebekte Chucky ook daadwerkelijk begint en dat is best grappig vaak. Zijn grove teksten en meer aanwezigheid blijven wel leuk. Ik heb me prima vermaakt, maar goed is het niet echt.

Geweldig.
Het was een leuke en niet erg enge film. Chucky was leuk gedaan en Andy was super schattig

Dit filmpje deed mij niet zo veel. Ik vond 'm in ieder geval aanzienlijk minder dan Dolls (1987). Bovendien zou ik dit haast een kinderfilm willen noemen. Een jongetje dat een pop voor zijn verjaardag wil. Gekker kun je het niet maken. Gelukkig duurde het filmpje niet langer dan 87 minuten. Ik zie trouwens ook dat er een hoop vervolg Chucky's op zijn gemaakt. Volkomen overbodig lijkt me. Eén van dit soort kwaadaardige poppen films lijkt mij toch meer dan genoeg.

2,0

Nadat ik kort geleden aardig heb genoten van de Child's Play reboot in de bioscoop, kreeg ik ook weer zin om de oude delen nog eens te bekijken. Ik gok dat ik dit origineel in geen 15 jaar meer heb gezien. Maar toch was deze herziening best herkenbaar. Dan blijkt maar weer dat ik de film vroeger genoeg heb gezien om weer terug in het geheugen te krijgen.

Child's Play blijft gewoon een goede horrorfilm met een van de leukste horroriconen die ooit is bedacht, Chucky. De mix tussen horror en humor werkt. Vroeger vond ik dit erg spannend, dat gevoel heb ik vandaag de dag na tig horrorfilms niet meer, maar alsnog bouwt de film de spanning leuk op. Maar het is vooral de moordlust van Chucky die op creatieve manieren zijn slachtoffers maakt waar ik het meeste plezier van heb gehad. Het slot vond ik erg sterk en geinig, met Chucky die maar weigert dood te gaan, ondanks diverse toch vrij extreme pogingen. Hij blijft maar overleven en weer aan het jagen op moeder en zoon. Nou ik het over de kleine Andy heb, moet ik wel een storend minpunt van de film benoemen.

Er lopen een paar belabberde acteurs in rond (de oppas die nogal theatraal uit het raam valt...), waarbij vooral Andy echt heel slecht was. Dat kan je een jochie niet kwalijk nemen, maar goed was het zeker niet. Het is toch vooral Chucky die de show steelt met zijn dodelijke blik, zijn duivelse lach en de heerlijke stem van Brad Dourif. Daarmee scoort de film sowieso al een goede voldoende bij me.

3,5* blijven staan.

Denk dat je beter de "magie" van dit soort films intact moet houden en ze vooral niet terug moet kijken. Iets met tijdsgeest etc

OK en wat is het uitgangspunt dan?

Eh, pop komt tot leven en neemt de persoonlijkheid van een gestoorde moordenaar aan?

De betere horrorfilm. Een classic die nog enkele sequels kende, en inmiddels ook een reboot. Had allemaal niet echt gehoeven want deze eerste film was op zich een goed afgewerkte one-shot.
Een serial killer brengt zijn ziel via een voodoo-ritueel over in een speelgoedpop. Niet dat het allemaal zo ongelooflijk eng is, maar het is allemaal beter uitgevoerd dan de doorsnee horror. Het tempo laat het ook nooit afweten. De animatie van Chucky is bijzonder goed gedaan en maakt 30 jaar later nog best indruk. De laatste tien à vijftien minuten loopt de spanning flink omhoog. Het script is niet hoogstaand en er zitten wel wat fouten in. Zo roept de agent tegen zijn collega "You'll find the doll scattered all over the place" terwijl hij dat eigenlijk niet kan weten omdat hij gewond op de grond ligt in een andere ruimte ... maar goed, er zijn veel andere zaken die het allemaal goed maken. Amusement verzekerd!

Vandaag herzien.vond het weer geweldig om te zien.net zo leuk als altijd.heb weer genoten.een goed begin van een leuke reeks.al zijn niet alle delen even goed.maar dit deel is zeker een goed deel.een goeie cast.en een goed verhaal.echt een klasieker.

Chucky is uitgegroeid tot een klassieker die zich mag meten met Jason Voorhees, Michael Meyers en Freddy Krueger. De films zelf zijn uiteraard wisselend van kwaliteit, vooral bij de sequels. In deze eerste Child's play is het evenwicht wel goed tussen horror en humor. Niet op z'n minst door Brad Dourif die een geweldige Chucky neerzet. Hij geeft de pop de nodige zwarte humor mee. De toon zal de blauwdruk worden voor de franchise die de ene keer meer horror en dan weer meer humor zal opzoeken.

Het gevaar is dat het snel belachelijk zo getrokken worden. Het gaat tenslotte over een pop! Maar dat maakte het net zo eng. Klein van gestalte zodat die niet echt opvalt. En tegelijk zit die ook regelmatig midden in het beeld. Toy Story voor volwassenen eigenlijk. Beide hoofdpersonages hebben trouwens Andy als eigenaar.

Gister deze slasherfilm weer eens herzien, na een hele lange tijd. Dit blijft toch wel (verruit) de beste Child's Play film. Inmiddels zijn er al zo'n stuk of 7 delen en kwam er dit jaar een reboot uit.

Maar geen deel kan tippen aan dit eerste deel. Grimmig, grauw, sfeervol, spannend.. deze Child's Play heeft het allemaal. Ik denk dat veel van ons deze film zagen toen ze amper 10 jaar waren. En eerlijk, toen joeg 'Chucky' je het stuipen op het lijf. Natuurlijk is dat niet meer het geval, maar het blijft toch wel vermakelijk De kills zijn lekker bruut. Chucky pakt alles wat los en vast zit om te 'killen'. Ook een heerlijke stem trouwens van Brad Dourif en chucky zelf die er geweldig goed uit ziet. Te bedenken dat de film inmiddels al 31 jaar oud is, ziet de pratende pop er waanzinnig goed uit!

Ik heb het tweede en derde deel op blu-ray, ik voel een film avond aankomen.... 3,5

Child’s Play heb ik ooit in een ver verleden eens bekeken. Ik was van de film toen niet erg onder de indruk. In de herziening is de waardering voor de film niet veranderd. Ik ben nog steeds niet onder de indruk.
In het algemeen vind ik films over bezeten poppen wel leuk. Zo’n levenloze pop met een kille uitdrukking op zijn krankzinnige poppengelaat heeft vaak een verontrustende uitwerking op me. Een kleine onvoorspelbare beweging of een miniem knipperen van een ooglid ontregelen dan onverwacht het doodse karakter van de pop. Dat werkt erg angstaanjagend.
Volgens mij is de laatste film met figurerende pop die ik heb bekeken Annabelle (2014) geweest. Een heel ander type film dan Child’s play. Annabelle leeft veel meer op jumpscares, die door aanzwellende muziek worden aangekondigd. Het sfeertje in die film is duister en de pop (die niet veel te doen heeft) is ondanks haar roerloze existentie behoorlijk creepy.
Hoe anders is dat in Child’s play. Een niet subtiele slasher waarin een kinderachtige cartooneske pop iedereen de stuipen op het lijf jaagt. Onbegrijpelijk. De pop is veel te beweeglijk, heeft weinig mysterie en zorgt voor weinig suspense. Vooral op de vele niets verhullende momenten (als de pop wordt bewoond door kleine acteurs) ziet de pop er toch wel wat belachelijk uit. Minder exposure van de pop had de film ongetwijfeld duisterder en mysterieuzer gemaakt. Spannender ook.
Toch is de film de eerste in een rij van vele waarin de pop wederom succesvol is. Het zal wel. Geen fijne horror, wat mij betreft. Niks voor mij.
Vervelende film. Met name twee dingen sleepten me erdoor. 1. De jaren 80 charme die gewoon leuk blijft en 2. De techniek van RC Animatronics die in deze film dan wel niet horrorwaardig wordt gebruikt, maar die desondanks het aanzien waard is.
Ja, dat is het wel.

deze childs play film is echt geweldig het is de beste van de franchise

Vandaag na 5 jaar weer eens herbekeken, blijft een heerlijke horror film!

Ik ben van plan om ze allemaal weer eens te bekijken inclusief het laatste (nieuwe) deel,of dit 1e deel het beste is kom ik later op terug, in ieder geval krijgt deze 3.5 sterren.
Erg mooi gemaakt allemaal.

1989: Child's play is net uit op videotape en als 13 jarige puber besluit ik deze te gaan huren en mijn 2 vrienden uit te nodigen om hem samen te bekijken. Toen werd deze film als schokkend en controversieel aanzien en dus was onze interesse gewekt. Wat waren we toen danig onder de indruk. Internet bestond nog niet en veel referentie op het vlak van horror hadden we ook nog niet.
2020: Deze veertiger kan ondertussen al een half huis vullen met videotapes/DVD's met films die voor een groot deel te classifiseren zijn onder horror/gore/thriller/tru crime/serial killer movies/.. Niets gortigs is mij nog vreemd.
Enkele jaren geleden op een rommelmarkt voor 1 euro de DVD van child's play op de kop getikt. Afgelopen zondag was het geen weer om een hond door te jagen dus heb ik samen met de hond maar even dit filmpje bekeken.
En oei, dat viel me even tegen. Braaf en gedateerd waren de omschrijvingen die mij te binnen schoten. Tijdens de film zelfs bijna 2x in slaap gesukkeld. het jongetje werkte me op de zenuwen en de pop bleek niet half zo eng als ik me had verbeeld.
Toch 2* voor het jeugdsentiment. In tegenstellen tot heel wat andere 70/80's horror klassiekers heeft deze de tand des tijds niet overleefd.

Ik weet nog dat ik 14 was dat ik deze film in de bioscoop heb gezien. Op het bord stond: De Pop. Ik vond hem totaal niet eng. Meer grappig. Maar wel jeugdsentiment. Ik vond de remake eigenlijk leuker, als een van de weinigen

Niet echt bijzonder. Beetje cheesy en een erg standaard popverhaaltje. Het komt tot leven maar niemand gelooft het. Slecht is het allemaal niet maar eigenlijk gebeurt er niet zoveel onverwachts. Het kleurt ook steeds mooi binnen de lijntjes. Van de cast kende ik niemand, maar dat zie je vaker in horrorfilms. Nochtans is dit toch een klein klassiekertje in het genre. Te braaf.