The War with Grandpa (2020)

Weer zo’n keuze van De Niro waarbij je denkt.............meeeehhhhh.

Een echte kinderfilm die voor volwassenen net aan te doen is. Het verhaal is niet erg ingewikkeld en heeft zowaar nog een leerzame boodschap voor de kijkers. De film kijkt lekker vlot weg en zit vol grappen en grollen en slapstick achtige scènes. Leuk voor de jongere kijkers, maar voor de ouders te kinderachtig. De acteurs zijn wel lekker op elkaar ingespeeld. Het is leuk om nog wat oude toppers bij elkaar in een film te zien. Visueel ziet de film er verder goed uit. 3.0

Ik weet het. Het had allemaal beter gekund maar met een paar slechte dagen tijdens de opnames zie je wat er gebeurt....

"I think your grandpa might be a ninja."

Zelf zie ik Robert De Niro graag in serieuze films spelen, des te teleurstellend dat hij de afgelopen jaren steeds meer de komische kant opgaat. Iets als 'Dirty Grandpa' was bijvoorbeeld echt abominabel. Verrassend genoeg is dit nog best te pruimen.

De Niro komt hier opdraven als een opa die noodgedwongen intrekt bij zijn dochter en haar gezin. Voor kleinzoon Peter komt dit slecht uit, omdat hij zijn kamer moet afstaan. Logischerwijs verklaart hij zijn opa de oorlog. Het verloop hiervan doet mij een beetje denken aan 'Home Alone'.

Peter schakelt zijn klasgenoten in voor hulp en opa doet hetzelfde met zijn oude vrienden; altijd fijn om Christopher Walken te zien. Het vormt een leuke clash tussen de oude en de nieuwe generatie. In een hoog tempo worden er heen en weer wat grappige pranks uitgehaald die elkaar steeds overtreffen. Het kan soms flauw zijn, maar ik lag wel geregeld in een deuk.

Op een gegeven moment is helaas wel te merken dat de koek op is. Daarvoor gaat 'The War with Grandpa' iets te lang door, waardoor de rek er enigszins uit is. De Niro kan de boel gelukkig nog wel redden, maar veel bijzonders hoef je niet meer te verwachten tegen het einde aan. Het is ook jammer dat Uma Thurman - voor haar doen - niet zo goed overkomt in haar rol.

Al met al een aardige comedy die voor voldoende vermaak zorgt.

Kleine 3,0 sterren.

Ik zou gezegd hebben "trash", maar een paar leuke scenes redden de boel een beetje. De scène dat kleinzoon met opa vissen gaat en daarna naar dat huis wat hij gebouwd heeft en nog wat andere scenes. Dat kon ik waarderen. Sommige pranks waren wel ok gedaan.

Verder was de humor immens slecht, niet eens flauw maar gewoon heel erg slecht. Belabberd acteerwerk van sommige kind acteurs ook, die vader was totaal niet grappig en moeder (Uma Thurman toch?) ook echt niet. De Niro moet dit eigenlijk niet doen. Maak dan toffe shit zoals Analyze This and zelfs Meet the Parents kon ik wel waarderen.

Robert de Niro leent zich tegenwoordig voor veel bedenkelijke films en op papier lijkt dit er ook zo eentje te zijn. Maar al gauw merk je ook dat de film echt op een bepaalde doelgroep mikt. Dat zijn namelijk de kinderen. Wanneer je dit in beschouwing neemt is het gewoon een erg grappige film waarin een psychologische oorlogsvoering tussen opa en kleinzoon vermakelijke vormen aanneemt. Her en der de wijze lesjes die bij films als dit horen en een laatst gedeelte waarin de humor wegzakt, maar het slaagt in mijn ogen prima in wat het voor ogen heeft en de doelgroep die erbij hoort. Sowieso erg leuk om een oorlogje tussen een stel oudjes en een stel jonge tieners te zien.

3,0*

Dit is zo tenenkrommend slecht dat als je de zaal verlaat je nieuwe schoenen moet kopen.

Ik kan er niks aan doen, maar ik heb me hier afgelopen weekend erg goed mee vermaakt. Onschuldige humor, maar wel leuk uitgewerkt. Opa komt noodgedwongen bij zijn dochter en gezin te wonen en daardoor moet kleinzoon Peter zijn slaapkamer uit en op de vieze zolder gaat slapen, zodat opa in zijn kamer kan. Dit pikt hij niet, waarna hij opa de oorlog verklaart.

Het levert de nodige onderlinge pesterijen op die ik nog wel geestig vond. Jammer dat ze er redelijk vlot weer mee stoppen, want de 1 tegen 1 acties vond ik leuker dan met de twee groepen tegen elkaar. De film voelt een beetje aan als een geupdate versie van Home Alone, waar ze elkaar bestrijden met de spullen in de woning. De Niro heeft zichtbaar plezier in zijn rol en ik kan het ook wel waarderen dat de man als bijna tachtiger lekker de films maakt die hij nog leuk vind. Van mij mag hij nog wel vaker weer een comedy doen. Verwacht gewoon niks hoogstaands, dan heb je een prima anderhalf uur. Inclusief standaard zoetsappig einde. Ik vraag me trouwens wel af hoe opa het digitale kasteel wist te slopen

3*

Aandoenlijke scène als hij met haar op de rand van het bed zit en haar vertelt over de knikkers en de plannen die hij nog had met zijn overleden vrouw. Dat meisje speelde leuk ja.
Verhaal rondom oudste meid met haar vriendje was wel heel matig uitgewerkt trouwens. Snap nog niet waarom moeder zo hysterisch deed.

Ik heb me ook kostelijk vermaakt. De grappen zijn niet altijd even origineel (verre van) maar wel met overtuiging gebracht. Soms geinige running gags met dat zusje (al is haar rol wel het minst) of met de blote schoonpapa. Maar zo'n laatste voorbeeld kan goedkoop zijn, maar men kiest ervoor dit extra te rekken en men maar te laten schreeuwen, op een of andere manier daardoor wordt dit enorm geestig. En zo zit de film vol enorm domme maar heel geinige grappen. Niet elke grap is dan even geslaagd en aan het eind gaat de film net iets te lang door, maar als geheel doet deze komedie wat een komedie moet doen.

Wat ik sowieso fijn vond was dat de schoonvader niet zo'n knorrige man is die langzaamaan ontdooit, zoals je zo vaak ziet. Nee, de relatie met de dochter is goed, hij wordt direct liefdevol opgenomen en is dankbaar daarvoor en zelfs de relatie met de schoonzoon kent direct al enige nuances die hoogstens nog wat genuanceerder worden. Ik denk dat deels de klasse van DeNiro meespeelt hierin dat hij met zijn talent toch heel wat ervan weet te maken om de juiste snaar te raken.

Als film verder is het weinig bijzonder, visueel saai en met een degelijke regie. 3,5*.

Erg leuk. Precies wat ik had verwacht, precies wat ik had gehoopt: Robert de Niro als brompot, met wat brave maar toch erg leuke grappen waarbij ik hard om heb gelachen - die moraal op het einde neem ik dan graag voor lief. Vrolijke zorgeloze film, kleurrijk, ideaal voor Corona-tijden.

3,5*

Typisch zo'n film waarbij mensen zeggen dat 'ie slecht was, omdat je dit soort films niet leuk mag vinden ofzo. Want De Niro schijnt zich te moeten schamen. Maar volgens mij kan bijna iedereen wel lachen om dit soort Home Alone achtige humor. Vind het leuk om te zien dat de reviews hier vrij positief zijn. Jammer van de gemiddelde score, maar schijnbaar kunnen de meeste mensen niet uitleggen waarom dit niks is.

Samen met mijn vader en dochter naartoe geweest. Mijn dochter wilde dit per se met haar opa zien. Leuke film. Veel gelachen. Je zag natuurlijk de meeste grappen al aankomen. En natuurlijk Amerikaanse humor.

Ik vreesde het ergste, maar het viel erg mee. Als ik het over totaal mislukte komedies wil hebben, dan zijn dat nog altijd films zoals bijvoorbeeld Dumb and Dumber To (2014). Maar The War with Grandpa is gewoon heel goed te doen. Alles keurig binnen de lijntjes uiteraard, want het is een film vanaf 6 jaar. Maar het is allemaal best grappig. Het is een beetje Home Alone meets Step Brothers.

Deze is, waarschijnlijk bij gebrek aan nieuwe films, niet weg te branden uit de Pathé...

Heb hem nog niet gezien maar ik vermoed dat ik niets mis. Volgens mij geven casting bureaus oude sterren op een bepaald moment de keuze - kijk ofwel ga je de Taken/John Wick toer op ofwel de ouderwets maar grappige opa toer, wat kies je ? De Niro nam het 2de.

Te voorspelbaar en erg standaard plot, gelukkig is de speelvreugde tussen De Niro en zijn jonge tegenspeler wel leuk om te zien, ook met zijn oude makkers samen trouwens.


Kijkt makkelijk weg, maar had een iets beter script verdiend.
2,5*

Sometimes you have to make
sacrifices in a family.

Wat een topacteur is Robert De Niro toch. De meeste films waarin hij de hoofdrol voor zijn rekening nam, zijn uitgegroeid tot filmklassiekers. Memorabele rollen die over tientallen jaren nog altijd indruk zullen maken. Van “Taxi Driver” naar “Goodfellas”. Van “The Deer Hunter” tot “Casino”. Onvergetelijke meesterwerken. Het enige wat De Niro in al die jaren had moeten mijden, zijn komedies. Buiten “Last Vegas” is er geen enkele komedie (tenminste die wat ik gezien heb) waar De Niro in meedeed, die ik de moeite waard vond. Flauwe humor en een irriterende verhaallijn zijn meestal de grootste ergernissen over zulke films. “Meet the Fockers”, “Analyze that”, “The Big Wedding”, “The Family” en “The Intern”, om er maar een paar te noemen. Telkens voelde ik plaatsvervangende schaamte. Zo ook bij deze “The war with GrandPa”.

Men neme een grootvader die na de dood van zijn geliefde vrouw hopeloos achterblijft. Vervolgens is er de bezorgde dochter Sally (Uma Thurman) die willens nillens van plan is om haar vader in haar eigen huis op te nemen, ongeacht wat de medebewoners hierover denken. De echtgenoot Arthur (Rob Riggle) is weeral zo’n goedaardige sok (waar de schoonvader natuurlijk geen goed woord voor over heeft) die het hele gebeuren gelaten aankijkt en schoorvoetend instemt met heel de situatie. Dan is er de jongste zoon Peter (Oakes Fegley) die de pineut is en met tegenzin zijn geliefde kamer moet afgeven omdat opa-lief niet goed te been is en daar zijn intrek neemt. Zoonlief moet dan verkassen naar de stoffige zolder waar het binnen regent en niet-gewenste huisdieren over het gebinte trippelen. De oudste dochter Mia (Laura Marano) heeft het minste last ervan sinds ze teruggetrokken in haar eigen tiener-wereldje leeft. En tenslotte is er het schattige dochtertje Jennifer (Poppy Gagnon). De enige die uiterst enthousiast is over de nieuwe huisgenoot.

Het resultaat kan je al raden als je de titel van de film leest. Kleinzoon Peter verklaart de oorlog aan opa Ed (Robert de Niro). De inzet is de slaapkamer die hij heeft moeten afgeven. In eerste instantie vind Ed het allemaal hoogst amusant. De schriftelijke oorlogsverklaring die onder zijn deur wordt geschoven, wordt op hoongelach getrakteerd. En opa Ed speelt het spelletje mee. Zo onschuldig lijkt het hem. Het zal je niet verwonderen als blijkt dat het toch aardig uit de hand loopt.

Ik vond het toch wel verbazingwekkend dat bekende acteurs hun medewerking verleenden aan deze doorsnee familiefilm. Robert De Niro, Uma Thurman, Christopher Walken en Jane Seymour. Geef toe, het zijn niet van de minsten. Ik veronderstel dat deze acteurs ook wel eens een gemoedelijke filmset willen meemaken met een minder intense rol die veel van hun vergt. Net zoals ik eens een rustpunt wil hebben te midden van al het horror-geweld dat ik gewend ben. Dat in “The war with Grandpa” het voornaamste onderwerp de clash tussen jeugd en ouderen is, lijkt nogal evident. Spijtig genoeg zijn er nog andere verhaallijnen die er kortstondig bij worden gehaald en niet verder worden uitgediept. Zoals de liefde-haat relatie tussen moeder en toekomstige schoonzoon. Of de werksituatie van vader Arthur. Het enige zijspoor waar dankbaar gebruik van gemaakt wordt, is het pesten op school waar Peter slachtoffer van is. Dat vond ik dan wel weer grappig.

De rest van de film is een aaneenschakelingen van flauwe grappen die de twee aartsrivalen met elkaar uithalen. Het tempo waarmee deze zich opvolgen is verschroeiend snel. En ze zijn van het niveau als de 1 April grappen. Scheerschuim vervangen door sneldrogende schuim en koekjesvulling vervangen door tandpasta. Ach, de film heeft zijn charmes en is een ietwat zoeterige komedie. Een soort mengeling van “Home Alone” en “Dennis the Menace”. Overduidelijk dat het gericht is op een jonger publiek want mijn 8 jarige zoon langs mij heeft er smakelijk mee kunnen lachen. Ik vrees dat ik me niet echt bij het doelpubliek kan rekenen. Ben dan wel nog niet zo oud als De Niro, maar mij zullen ze niet vragen om zo'n rol te spelen.

2*

Ach, Robert de Niro. De man met talloze geniale films op zijn naam is al 2 decennia bezig zijn tijd te verdoen met slechte films (The Score, Killing Season) en comedy's die soms leuk, maar vaak belabberd zijn. En als hij dan weer eens doet waar hij op papier goed in is, zoals Righteous Kill of The Irishman, valt het ook nog eens een beetje tegen.

Dus, met gelatenheid en berusting begon ik aan The War with Grandpa. Een aardige trailer, grote namen, waar kon het mis gaan?

Nou, eigenlijk vooral omdat het een kinderfilm is, gemaakt voor kinderen, wat in combinatie met de grote namen een verwarrend stukje marketing is. Want kinderen zal het een zorg zijn of ze De Niro, Walken en Thurman zien. Dat is toch vooral om volwassenen te trekken. En aan die doelgroep heeft de film niets te bieden.

Een bijkomend irritatiepunt is dat het uitgangspunt van de film - de oorlogsverklaring van het jochie aan zijn opa - niet goed wordt opgebouwd, sterker nog, ik vond de opa erg sympathiek en dat jongetje een verwend stuk stront. Een beetje respect voor je opa, graag.

De opa had bijvoorbeeld als vervelend ventje kunnen worden geportretteerd. Ook had meer de dialoog gezocht moeten worden, want nu had ik echt zoiets van: praat eens met elkaar. En als dat dan vruchteloos bleek, alsnog oorlog met opa.

En knap die zolder op, dan wordt dat ook een prima kamer. Is een zolderverdieping voor jezelf niet wat elk prepuber jongetje wil? Maar nee, het jongetje moest tussen lekkages en spinnenwebben slapen. Nogal onrealistisch. Opa is nota bene een voormalige aannemer, het zou hem ook mooi afleiding bieden om de zolder echt leefbaar te timmeren voor zijn kleinzoon, toch? In plaats daarvan sloopt hij het meubilair en jat hij alle schroeven.

Tuurlijk, logica is aan de jeugdige doelgroep niet besteed, maar met enkele zinnen dialoog kun je dit soort leeghoofdige plotgaten wel voorkomen toch?

Tot slot nog een paar verhaallijnen die compleet niet afgemaakt worden. De carrière van pa en zijn ontwerp voor de bibliotheek, om zijn anonieme bestaan in een cubicle te ontstijgen, bijvoorbeeld. Of die pestende zus waarvan je hoop dat ze op haar nummer gezet wordt, maar helaas.

Nee, meer dan 2,5 sterren kan ik er niet voor geven.

Dit is een kinderfilm en daarmee moet je hem toch wat anders beoordelen. Het acteerwerk van de kinderen is verschrikkelijk slecht. De volwassenen doen het best goed, maar het is allemaal wel erg 'over de top'.
Uma is een genot om naar te kijken. De Niro heb ik al heel lang afgeschreven en heeft me nooit zo kunnen bekoren. Voor de rest is de film soms een beetje grappig, maar vaak helemaal niet.

Waar slaat de alternatieve titel 'roomies' eigenlijk op? In welke regio's wordt die gehanteerd, en waarom? Want het zijn juist geen 'roomies' want ze delen geen kamer.

Op Wikipedia staat nog wel een treffende quote die mijn review precies samenvat: