Relic (2020)

Het klopt dat ze ook wel arthouse draaien, maar dan valt het ook onder PAC. Deze wordt (voor zover ik weet) als horrorfilm geplugd. Dat zal bij het gros van de Pathe de Kuip bezoekers tot een gigantische teleurstelling leiden. Vond m zelf ook niet geweldig, maar de kans dat arthouse publiek deze kan waarderen acht ik groter.

Hoe je het ook noemt of in welk hokje je het ook stopt, het is en blijft een saaie en langdradige film.

Had er naar uit gekeken omdat de meningen in eerste instantie lovend waren .
En kwam niet van koude kermis thuis .Gelukkig .
Sfeervol , beetje creepy , en prima soundtrack.
Gewoon een horror flick die even goed afleid als je het wilt .
Maarrrrr, valt ook onder de categorie : snel weer vergeten .
Zat te twijfelen daarom maar toch een 3* .

Omdat de grote maatschappijen uit de VS releases blijven uitstellen of schrappen, moeten we het met Australië doen. Als ik nu achteraf de recensies en commentaren lees, denk ik dat er misschien meer in de film zit dan ik er uithaal. Ik haal er namelijk niet zoveel uit. Wat je ziet kan een metafoor zijn voor iets diepers, maar pff de schrijver en regisseur mochten het voor mij wel wat makkelijker maken.

Tja met de sfeer is niks mis mee , die is goed neergezet maar je word als kijker wel flink in de maling genomen met zovele suggesties dat het hier om een soort demon possesion zou gaan .
Al die metaforen : leuk maar ik moet andere berichten gaan teruglezen om te begrijpen wat men er nou precies mee bedoelt .
Dementie als horrorthema : hmmm ik weet het niet , en ook de keuze van de makers om mannen vrijwel volledig qua personages uit het verhaal te laten is nogal vreemd ( lijkt wel een trend te worden de laatste tijd ) .

[/quote] Het klopt dat ze ook wel arthouse draaien, maar dan valt het ook onder PAC. Deze wordt (voor zover ik weet) als horrorfilm geplugd. Dat zal bij het gros van de Pathe de Kuip bezoekers tot een gigantische teleurstelling leiden. Vond m zelf ook niet geweldig, maar de kans dat arthouse publiek deze kan waarderen acht ik groter. [/quote]

Arthouse heet tegenwoordig bij Pathé ook gewoon weer Arthouse, behalve wanneer er 4 Arthousefilms achter elkaar worden gedraaid. Dan heet het PAC Festival, maar wie weer het dát in 2021 ook weer anders.

Het is een film als een songtekst vol metaforen waarvan je nooit helemaal weet met welke intentie het is geschreven. Maar die intentie laat me niet los. Toen de film eindigde barstte ik in lachen uit. Ik stond perplex. Maar ik moet eerlijk zeggen dat er inmiddels meer en meer stukjes op zijn plek vallen en ik neig om er nog een keer naar toe te gaan om hem vanuit mijn nieuwe perspectief te bekijken.

Er zijn maar weinig films waarover ik zo blijf nadenken. Relic doet dat wel. Daarom van mij vijf sterren.

Een redelijke horror als je hem vergelijkt met de over het algemeen slechte kwaliteit in dit genre van de laatste tijd. Dit is dan een mooie middenmoot met ook enige humor maar voor liefhebbers ook de nodige slachtpartijen.
Het verhaal is ook middelmatig en de actiescènes zijn ook van dit niveau maar zoals eerder gezegd, het is beter aan te zien dan de nodige aandachttrekkerij van sommige regisseurs, die horror de laatste maanden op de markt brachten om volgens mij in de belangstelling te blijven staan. Dom ergens, deze heren komen gelijk bij mij in het geheugen te boek te staan als verspreiders van discutabele rommel, daar kijk je geen tweede maal naar!

Dit is de debuutfilm van Natalie Erika James en met een verzameling korte films, muziekvideo's en commercials op haar naam, is het veilig om te zeggen dat Natalie Erika James een breed scala aan expertise heeft. Haar invloeden komen van heinde en verre, opgegroeid in Japan, China, Australië en zelfs de VS.
Nog een klein stukje mening over de film zelf:
De acteurs in "Relic" doen hun werk naar behoren maar het verhaal is categorie middelmaat.
Dus raad ik de film niet af en wens een ieder een leuk anderhalf uur toe met "Relic".

Een kleine 7.

Een foutloos eerste uur waar ik heel erg lekker ouderwets de zenuwen kreeg door het prachtige geluidsontwerp en de sfeer van het huis, dat na verloop van tijd toch meer van hetzelfde werd en ik de trucjes op een gegeven moment wel kende. En dan is er dit einde en zakt de film een volle punt naar beneden.

2,5*

Sfeervol, goed gespeeld en voorzien van een aantal enge momenten, maar de plot is weinig boeiend en uiteindelijk is de film helaas best saai. De eerste helft heeft zeker potentie en de spanning wordt aanvankelijk knap opgebouwd, maar naar het einde toe verliest de film zijn momentum en gaat de boel uit als een nachtkaars.

Zeker niet verkeerd en verrast door deze film. Het is dan ook niet echt een horrorfilm, maar de duistere en beklemmende sfeer en geluid is goed neergezet. Begrijp alleen het einde niet zo en mis de connectie met het houten huis waar overgrootvader dood is gegaan. Zal er ongetwijfeld mee te maken hebben, maar echt duidelijk wordt het niet.

Het einde was super disturbing. Dat mensen zeggen dat het een metafoor is voor dementie vind ik niet kloppen, omdat Edna's dochter ook vlekken vertoont. Een kleine google zoekopdracht laat al zien dat dementie in de meeste gevallen niet erfelijk is. Vond het echt echt matig, omdat het nergens tot leidt.

Saaie tot nietszeggende film, soms kan he metaforen zien maar alsnog oppervlakkig en simpel

Wat maakt een horror nou goed? Binnen mijn optiek:relevante (grimmige) muziek, goede acteerprestaties als basis. Beiden zijn aanwezig vind ik. Verder een film waarbij een onderwerp zoals 'eenzaamheid, dood', en de angst/verdriet hiervoor verwerkt zijn in horror. Denk dat merendeels van de mensen sowieso bang zijn voor het onderwerp 'dood/eenzaamheid', en juist de afwisseling realisme en surrealisme, gecombineerd met een oude dame die haar rol goed neerzet, maakt de film sterk, en kloppend met genre (horror/drama) 4 sterren!

Bagger!
Gisteravond wezen kijken en in een woord bagger. Het hele verhaal slaat nergens op. De spannings momenten die aangehaald worden en misschien nog enig verhaal een duidelijkheid kunnen geven worden niet afgemaakt. Waarom komt er een oude schuur in voor waarvan de deur in het nieuwe huis is gebruikt? Welke waarde heeft het dat je in die droom lijken op de grond ziet? Wat moet dat persoon onder het bed van de oude vrouw? Er lopen schimmen rond in het huis, en de onzin over een verborgen gangenstelsel met deuren achter de bestaande wanden van het huis. En dan het eind, een alien die vervelt? Op geen enkel van deze items die in de film passeren krijg je een antwoord. Ga hier niet je geld aan uitgeven!

Dat jij blijkbaar het verhaal en de bijkomende metaforen niet begrijpt betekend niet dat het verhaal nergens op slaat. Je kan die mening zijn toegedaan maar je laat het nu overkomen als een feit en daar ben ik het niet mee eens. Ik zal proberen het een en ander te verduidelijken al is dit natuurlijk mijn eigen interpretatie.

De lijken die je in de droom op de grond ziet liggen zijn: eerst haar overgrootvader die al dementerend in het hutje werd "weggestopt" om een eenzame dood te sterven. Later zie je in de droom de onheilspellende toekomst die haar moeder wellicht te wachten staat: eveneens dementerend een eenzame dood sterven.

Zat er werkelijk een persoon onder het bed of is dit wat je brein je doet geloven na het zien van wat schaduwen hier en daar? Tevens kan het worden uitgelegd als: je ouders zorgen voor jou en na verloop van tijd is het jouw beurt om voor je ouders te zorgen. Zoals de dochter(Sam) ook aangeeft: eerst verschonen je ouders jouw luiers en later is dit andersom. Hetzelfde zie je hier: kinderen zijn wel eens bang dat er een monster onder hun bed verstopt zit, hier is het andersom en is de oma bang voor iets onder het bed wat er al dan niet is.

Zoals het huis symbool staat voor de oma an sich, is het"verborgen gangenstelsel" zoals je het noemt een metafoor voor de hersenen van de oma. Het wordt steeds kleiner, zoals je dat ook kan zeggen over de hersencapaciteiten van een dementerend persoon. Tevens "klopt" het niet meer, waar eerst de uitgang was is die er nu niet meer, wat je kan vertalen als waar eerst de herinneringen waren zijn die er nu niet meer.

Het eind kan je zien als wat er over blijft van een persoon in een vergevorderd stadium van dementie. Stukje bij beetje wordt de herkenbaarheid van een persoon afgepeld tot er iets overblijft wat in niets meer op het "origineel" lijkt. Maar hoe ze er ook uitziet en wat ze zich ook(of juist niet) herinnert, het blijft toch haar moeder en daarom gaat ze op het eind toch bij haar liggen en accepteert ze als ware de gevolgen van dementie bij haar moeder.

Nee het is geen "makkelijke" film maar wel eentje die stof tot nadenken geeft. In eerste instantie had ik ook enigszins het gevoel van: waar heb ik nou naar zitten kijken. Vervolgens liet ik het allemaal een beetje bezinken en na er wat meer over nagedacht te hebben begon ik de film toch steeds meer te waarderen. Het overkoepelende thema dementie wordt goed uitgediept en in beeld gebracht.

Hier kan ik me zeker in vinden.

De film deed mij al snel denken aan The Taking of Deborah Logan (2014) die ik dan wel vele male beter vond. Maar dat maakt zeker niet dat dit slecht was.

Sfeer en acteerwerk is zeker in orde maar van het verhaal weet ik niet zo goed wat ik er van moet vinden, zeker tegen het eind aan.

Gelukkig weet het acteerwerk en sfeer veel goed te maken.

2,5*

Je kan aardig wat erover schrijven wat men nu met deze film wil zeggen, ik zie vooral een metafoor dat men afsterft door de eenzaamheid en het verlaten van de kinderen (en aan het eind weet je dat de kleindochter ooit de dochter zal verwaarlozen). Maar het gaat er toch vooral om hoe het in beeld is gezet, en dat was niet altijd even overtuigend. Als horror was het wel oké, maar op geloofwaardigheid wilde ik niet mee. Acteerwerk was wel prima maar visueel vond ik het wel heel saai. Het sterkste was nog de geluidsband waar steeds wel wat gekraak is te horen, vooral erg mooi in de bossen. Maar als geheel weet de film me net niet helemaal te overtuigen en richting het einde zelfs te vervelen. 2,5*.

Ik kan mij hierin helemaal vinden. De film is zeer sfeervol, maar het verhaal voltrekt zich langzaam naar het wazige climax, die echt niet uit de verf komt en daarmee de film een onbevredigd en vreemd einde heeft. De film heeft mooi camerawerk, aardig acteerwerk en een beklemmende soundtrack. Echter geen voldoende, maar een 2.5

Ik vond dit wel een bovengemiddeld filmpje. Er zitten wat elementen in die me doen denken aan The Exorcist (zoals de plasscène die is wel heel opvallend). Het is een beetje arthouse maar zeker niet teveel. Ik vind dat de regisseuse het evenwicht goed houdt. Het is niet zo dat het allemaal geen steek houdt. Het einde is speciaal. De sfeer vond ik goed aanwezig. Niet zozeer echte horror maar toch een soort van gore zonder bloed. Een meer dan behoorlijk debuut met sterke vrouwen in de hoofdrol.

De film wordt neergezet als horror, maar maakt dat genre niet helemaal waar. Of je moet ouder worden zien als iets afschuwelijks? Pure horror staat dus bij deze film niet echt op het menu. Nee dit is eerder een atmosferisch (ietwat morbide) stroperig familiedrama over eenzaamheid, dementie en de tragische aftakeling als gevolg van de ziekte Alzheimer met wat horroreffecten eroverheen gelegd. Waardoor het verhaal toch enigszins blijft boeien. Maar je verwacht toch iets onverwachts, wat hopelijk nog komen gaat. Emily Mortimer en Bella Heathcote zijn adequate actrices, maar ze hebben lange tijd vrij weinig te doen. Pas wanneer oma Robyn Nevin terug is, komt er wat meer leven in de film. Maar nog steeds barst de boel niet los. En het zal ook tot in de laatste minuten met de intrigerende eindscène niet meer gebeuren. Dat regisseuse Natalie Erika James met haar debuutfilm niet de zoveelste cliché-horrorfilm maakte is zeker bewonderenswaardig maar bij een volgende keer (en die gaat er zeker komen met invloedrijke vrienden als de Russo-broers en Jake Gyllenhaal) meer horror en minder drama.

Een spookhuisfilm die de kijker heel rustig het bovennatuurlijke binnen leidt door in eerste instantie de personages met een heel realistisch probleem op te zadelen. In dat realisme worden vervolgens steeds kleine brokjes mysterie geïnjecteerd die de kijker dwingen het probleem met meer verbeeldingskracht te benaderen.
Desondanks is het zo dat de atmosfeer vanaf het eerste moment al verontrustend aanvoelt. Een atmosfeer die zich door de inbreng van enkele spannende maar in beginsel nog verklaarbare momenten steeds een stukje meer weet te verdichten. Als de gebeurtenissen op den duur nauwelijks nog met rede zijn te verklaren, verandert de sfeer bijna ongemerkt van verontrustend naar zeer onbehaaglijk en duister.
Het geraffineerde camerawerk van Charlie Sarroff speelt daarbij een belangrijke rol. Met effectief gebruik van schaduwwerking en een bijtijds onscherpe focus kweekt hij bij de kijker onzekerheid of zijn waarneming verbeelding is of werkelijkheid. De film onthoudt zich daarbij van opwekkende geluidseffecten en jump scares. Paranoia ontstaat. Bevindt zich daar iemand in de schaduw? Is dat nou een silhouet van een persoon of niet? Op zich heel enerverend. Nadeel is dat veel film onderbelicht is en je op een bepaald moment snakt naar een helder beeld. Leuke techniek dus, maar de film teert er te lang op.
Emily Mortimer en Bella Heathcote zijn goed op dreef. Als moeder en dochter. Hun omgang met elkaar is wat terughoudend, waardoor je vermoedt dat er onderling wel wat op te helderen zal zijn. De afstand die ze tot elkaar nemen en de nodige scepsis waarmee ze elkaar benaderen, geeft in ieder geval die indruk. Dit potentiële spanningselement blijft echter potentieel sudderen en vindt geen explosieve of andere uitlaat. Toch wat vreemd als er duidelijke aanwijzingen voor een conflict liggen. Maar goed. Dan maar gewoon genieten van het acteerwerk van beide dames. En dat lukt goed.
Relic is een redelijk spannend psychologisch spookverhaal dat zich naar mijn mening te lang koestert in atmosfeer en zodoende niet elk spanningselement voldoende tot ontplooiing laat komen. Na een uurtje film had ik het eigenlijk wel gezien.

80 minuten lang is de film wel aardig te doen.
Acteurs doen het goed, en de metafoor met de dementie zie ik overduidelijk wel.
Alleen had de film moeten stoppen toen moeder en dochter het huis uit wilde lopen. Maar wat we in plaats daarvan voorgeschoteld krijgen.... ik heb geen idee... een soort zwarte overblijfsel van oma? En ach, laten we met zn alle gezellig lepeltje lepeltje liggen? En moeders is de volgende in de bloedlijn met dementie? Te surrealistisch voor mij blijkbaar.