Gräns (2018)

Vreemd filmpje die bij mij zeer hoog zal scoren als het gaat om de meest lelijke personages in een film. Nu hoort die lelijkheid van Tina en Vore ook bij het verhaal. Dus wat dat betreft scoort de film enorm want lelijker kan het gewoon niet. Nu moet ik het niet zo van dat rare verhaaltje hebben en zeker niet van die freaks maar op visueel vlak is het allemaal best aardig wat je voorgeschoteld krijgt. Het onweer bij voorbeeld of de scènes waarbij die twee mafketels aan het baden waren.

Kort samengevat: Zeker niet slecht dit filmpje maar toch ook weer niet direct mijn ding. De volgende keer zie ik toch weer liever aantrekkelijke mensen.

3.0

Een bijzonder originele uitwerking van het ethnische minderheden thema, of beter gezegd "de rancune van benadeelde ethnische minderheden tegen de heersende groep", maar het idee is naar mijn smaak voor een feature length film niet genoeg uitgediept om echt te beklijven. Leuk, maar wat mij betreft geen enorme aanrader.

Nou, de oscar voor de weirdste film van het jaar mag voor mij sowieso naar deze prent Wat was dit genieten zeg! Van de eerste tot de laatste seconde geboeid zitten kijken hoe het ene na het andere bizarre tafereel zich ontvouwde, met een prachtige rode draad die je metaforisch ook nog eens aan het denken zet. Ik zou zeggen; lees of zie niet te veel over deze prachtige film, laat je verrassen. De synopsis hierboven verklapt eigenlijk al teveel. Echt een van de hoogtepunten van het filmjaar voor mij.

De trollen zijn onder ons en dan wordt nu eens niet de al dan niet door Rusland betaalde mensen op internetfora met een politiek onwenselijke mening bedoeld, maar de mythische wezens die de Scandinavische wouden zouden bevolken en die wij Nederlanders vooral kennen van de besteller van Rien Poortvliet uit de jaren ‘70.

Het is m.i. geen meesterwerk maar wel een heel aardige film die het qua verhaal vooral moet hebben van een paar verrassende plotwendingen die de puzzelstukjes in elkaar plaatsen, zoals die door Vore gaandeweg aan Tina worden onthuld. Het verhaal lijkt net iets te simpel om een volle speelfilm te vullen en plaatst je in ieder geval niet op het puntje van je stoel, maar de film is fantasievol en zit goed in elkaar (alleen is wat ongeloofwaardig c.q. onverklaard dat Vore met handboeien om in zee gaat maar dat blijkbaar wel overleeft om later Tina hun baby te kunnen sturen).

De analogie met racisme en immigratie lijkt onvermijdelijk, maar dat is inherent aan het onderwerp: ook als je een paar Neanderthalers rond zou laten lopen ontkom je niet aan de vragen als welk mensenras superieur is en of de Neanderthaler wel goed wordt behandeld door ons. Het racisme-thema stoorde mij niet omdat de film in dat opzicht niet propagandistisch is maar de genuanceerde werkelijkheid laat zien: sommige ‘anderen’ zijn inderdaad (begrijpelijk) wraakzuchtig en 'slecht' maar er zijn ook goede ‘anderen’ die met ons strijden tegen de slechten (als je links bent: het glas is half vol) c.q. sommige ‘anderen’ zijn goed maar er zijn ook slechte ‘anderen’ die de ergste misdaden plegen terwijl ze zich superieur voelen (als je rechts bent: het glas is half leeg). De titel van de film lijkt daar ook mee te spelen: worden er grenzen overschreden als er verschillende soorten bijeenkomen of als je niet opkomt voor je eigen soort of als je wraak neemt voor wat ze jouw soort hebben aangedaan? Wat dat betreft is de douane waar Tina werkt natuurlijk ook een metafoor. En op een metaniveau mixt de film mythologie en actualiteit en zo'n beetje alle genres zoals fantasy, romantiek en misdaadthriller zodat ook in die zin alle grenzen worden overschreden.

Een leuke andere analogie of twist is het actuele thema van de genderfluïditeit en identiteit: Tina is een vrouw met mannelijke geslachtdelen en Vore is een man met vrouwelijke geslachtdelen. Er wordt geopperd dat dit een chromosoomafwijking is, die in onze tijd wellicht een X in het paspoort zou rechtvaardigen, en bij de mens zijn deze interseksuele wezens geloof ik vaak onvruchtbaar, maar de twist in de film is dat ze wel vruchtbaar zijn (er is geen chromosoomafwijking) maar uiteraard niet bij seks tussen verschillende soorten (hetgeen weer die grensoverschrijding is). Dat Tina en Vore niet duidelijk man of vrouw maar ‘anders’ zijn maakt ze ook voor een deel ‘lelijk’ maar dat is dan weer dat racisme (zoals we ook geneigd zijn de andere rassen lelijk te vinden).

Deze film moest ik zien, dus ik ben deze week weer naar het filmhuis gegaan. Hij is mij goed bevallen. Wat een bijzondere film! De grime vind ik heel realistisch gedaan, het acteerwerk vind ik uitstekend en het verhaal boeide mij steeds meer. Van sommige dieren zag ik gelijk dat ze niet echt zijn, zoals de vos en de herten, maar dat vond ik niet heel storend en ik vind de beelden heel mooi. Ik vind de film goed in elkaar zitten, de titel vind ik er perfect bij passen en ik vind het fijn dat het diepgang bevat. Het geeft iets om over na te denken. De mix van verschillende genres vind ik leuk. Ik vond het een intense beleving. 4,5*

Scenario
Het is wel een prestatie om als scenarioschrijver twee maal te scoren. John Ajvide Lindqvist, de Zweeds Stephen King, liet eerder zijn debuutroman verfilmen: Låt den Rätte Komma In (2008). Met Gräns scoort hij op Cannes.

Vertwijfeld zitten kijken
Wat ik er van vond? Ik heb van begin tot eind vol vertwijfeling zitten kijken. Ik werd getipt door de KINO Rotterdam website: "lees het plot niet!" en deed dat dan ook niet. Lang twijfelde ik aan de waardering voor deze "zeer eigenaardige poppenkast".
Aanvankelijk deed het me denken aan de bizar komische kantjes van films als De Grønne Slagtere (2003) : het masker van Tina, het gesnuif, het moment dat de chip uit die man zijn mond wordt gehaald, de eigenaardige vriend van Tina , maar het ging die kant niet op. Het bleef wel vreemd en soms steeds eigenaardiger: de bevalling en de afwisseling van gevoelig naar beangstigend beestachtig en schokkend deed me denken aan de eveneens mega vreemde film As Boas Maneiras (2017) en eigenaardig maar vooral diep triest. Al met al maakt deze trieste film dus een flinke indruk mede dankzij de natuur close-ups en het mysterieuze, dreigende geluid bij de beelden. Enorm knap hoe de trollenfolklore hier wordt vertaald naar een hedendaags verhaal.

Naweeën
Uiteraard zijn de vergelijkingen die De filosoof maakt natuurlijk spannende. Ik zoek er niet veel achter en blijf slechts geboeid door het trieste gevoel dat de film geeft. De vergelijking met hedendaagse problematieken worden eigenlijk alleen getriggerd door de titel en de "douane". Wat mij boeit is de vraag of de verschillende elementen die "Reva" kenmerken ook werkelijk allen terug komen in de (oude) folkloristische verhalen over trollen. Ik heb er een paar kunnen vinden: het goede ruiken, de bliksem, de bossen, de problematische verhouding met de mens, maar níet het van de mens afwijkende geslacht, al worden trollen wel in één adem genoemd met euneuchen en is het baby wisselen ook bekend van deze wezens... Klik deze BRON (spoileralert) over deze Scandinavische folklore | Historianet.nl

Een beetje vreemd, maar uiteindelijk vooral een hoop gebakken lucht. Ali Abbasi slaagt er weliswaar in om een magisch-realistische setting te creëren waarin alles lijkt te kunnen gebeuren, maar loopt halverwege vast in een aantal halfbakken ideeën waardoor de film ontspoort en er van de goed opgebouwde sfeer niets overblijft. Abbasi doet zijn uiterste best het publiek te prikkelen met schokkend bedoelde scènes die door het gebrek dramatische opbouw en samenhang meer bizar dan indrukwekkend zijn. Uiteindelijk is dit gewoon een verhaaltje over een outsider op zoek naar aansluiting bij gelijkgestemden. Zoveel stelt het dus eigenlijk niet voor.

Heerlijke verrassende film met een duister sfeertje. Na de helft(of iets verder), als redelijk bekend is hoe het nou zit, is hij wel wat langdradig, anders had hij nog hoger gescoord.

Een magisch-realistische en duistere filmervaring die genres overstijgt. Tina (Eva Melander) is in Gräns een douanebeambte, die niet alleen door haar uiterlijke kenmerken opvalt, maar ook door haar dierlijke reukvermogen, dat haar ertoe in staat stelt om emoties als schaamte, angst en woede bij andere mensen te ruiken. Op het moment dat Tina tijdens haar werk Vore ontmoet, een persoon met dezelfde uiterlijke kenmerken als zij, raakt zij in de ban van zijn mysterieuze aard en komt zij tot ontdekkingen over zichzelf en Vore, die haar leven drastisch veranderen.

Het is knap hoe regisseur Ali Abbasi in Gräns allerlei genres weet te mixen en naar zijn hand weet te zetten, zonder dat het een potsierlijke janboel wordt. De film is gebaseerd op een verhaal van John Ajvide Lindqvist, maar bij de bewerking ervan heeft Abbasi vernuftig allerlei ingrediënten toegevoegd, waarmee Gräns elementen van onder andere fantasy, horror, coming of age en misdaad/detective in zich draagt, zonder dat de basis (Scandinavische folklore) verloren is gegaan. Gräns is daarbij zowel een liefdes- als horrorsprookje ineen en weet de kijker lange tijd op het verkeerde been te zetten (mij althans wel). Sommige scenes in Gräns voelden ongemakkelijk en maakten dat ik de neiging voelde om weg te kijken. Tegelijk werd ik door het uiterlijk van Tina en Vore 'betoverd' en werd mijn aandacht steeds naar het scherm getrokken. De voyeuristische neiging van de mens, zeg maar, om naar alles te kijken wat afwijkt. In die zin weet Abbasi ook te confronteren (hoe verdraagzaam ben je eigenlijk?, hoe kijk je aan tegen mensen die anders zijn dan jij en die tot een minderheid behoren?).

Lof, tot slot, voor Eva Melander en Eero Milonoff, die een topprestatie leveren onder de bijzonder vernuftig geconstrueerde grimage. Een bijzondere film die ik niet snel zal vergeten.

Intrigerend sprookje van Zweedse afkomst, deze Gräns. Wederom blij dat ik met weinig voorkennis en zonder een trailer te hebben gezien of recensie te hebben gelezen de film ben ingegaan, dat werkt hier weer het beste. Want Gräns heeft genoeg aangename verrassingen in petto, zeker als je op voorhand geen flauw idee hebt waar het naar toe gaat. De film is bijzonder mysterieus, maar de aanpak is gelukkig opvallend 'down to earth' en realistisch. Los van een hoop fantasierijke sequenties voelt de film niet als pure fantasy, maar als een boeiend persoonlijk drama, met twee sterke hoofdrolspelers. Het is knap hoe natuurlijk deze film voelt en er spanning wordt opgebouwd met heel weinig middelen. De film ging voor mijn gevoel net iets te lang door, het begon richting het einde hier en daar een klein beetje te slepen. Maar dat waren gelukkig maar kleine momenten, het overgrote gedeelte van Gräns zat ik erg geboeid te kijken naar iets heel moois, in zonder meer één van de meest intrigerende en originele films van het jaar.

4 sterren.

Waanzinnige film, in werkelijk alle opzichten.

Rare film, en ik heb hier sowieso niks mee. De film begint nog wel aardig en is redelijk geacteerd, maar gaat een pad op waar ik niets mee kan. Dat wereldje wilde niet leven voor mij, en de personages beginnen allemaal vreemde dingen te doen. En dan is het een lange vervelende rit, onsmakelijk ook. Dan mag de make-up wel goed zijn, dan nog is het niet lekker naar van die gele tanden te kijken of mensen die smerig aan het eten zijn. Ik zie hier ook geen metafoor in voor buitenbeentjes of desnoods minderheden, daarvoor zit dit te ver af van de werkelijkheid om iets uit de werkelijkheid hierin weerspiegeld te zien. 1,0*.

Indrukwekkend. Weinig horror maar wel persoonlijk drama. Goed gespeeld. Aangrijpend. Eva Meander is blonde knappe vrouw de opmaak naar Tina is klasse. Boeiende film.

Vermoedelijk moet men niet op actie gaan zitten te wachten bij dit soort van films. Film bouwt namelijk mooi en rustig op, je hebt een goede inkijk bij de hoofdpersonen en het verhaal is eerst nog in nevelen gehuld maar komt er langzaam uit gekropen. Sommige mensen zullen niets met deze film hebben, anderen, ook wij, vinden dit soort verhalen prachtig. Goed geacteerd, mooie decors en setting.

Waardering is een 8!

Originele, surrealistische film die verschillende genres combineert tot iets heel bijzonders. Geweldige rol ook van hoofdrolspeelster Eva Melander, hier vrijwel onherkenbaar onder een laag fenomenaal lelijke makeup. Door de maffe gebeurtenissen te situeren in een alledaags decor blijft de film geloofwaardig en op de rails, al is het soms op het randje. Je moet er een beetje in meegaan, dan is de film zeer de moeite waard.

Speciaal filmpje die intrigerend blijft tot het einde. Knap acteerwerk, mooie locaties, verzorgde opbouw en een fantasierijk plot dat toch een realistische benadering krijgt als je meegaat in de fantasie. Naar het einde toe laat de film voor mij hier en daar een steekje vallen, bv de confrontatie op de boot is magertjes en het slot in Finland wist me niet te overtuigen. Toch een leuke film die eens iets anders brengt. 7,5/10

Scandi-licious!

Super! Goede bizarre film met een lichte fantasy-insteek die het gevoel van een eigentijds sprookje teweeg brengt. De titel Gräns verwijst niet zozeer naar Tina's job als grenscontroleur, dan wel naar de grens tussen het menselijke en het dierlijke dat heel de film door verkend wordt. Je hebt mensen, je hebt dieren en je hebt iets dat daartussen ligt. Dat is dan Tina, en de vreemde figuur Vore die op haar weg komt. Het perfecte midden tussen mens en dier wordt met veel overtuiging geacteerd trouwens.
Het ligt allemaal op de grens van het weerzinwekkende en ik moet zeggen dat sommige scènes vrij "disturbing" waren. Ja, onder andere de pijnlijke copulatie maar ook dat hele misdaadverhaaltje rond de pedofilie met baby's . Is de mens niet het grootste beest onder haar laagje beschaving? Wellicht niet ieders ding maar ik vond 'm prima! De anders best sexy milf Eva Melander is on-her-ken-baar

Heel apart, nooit eerder zoiets gezien. Met verbazing naar zitten kijken.

In deze film zien we Tina, een vrouw met een bijzonder onaantrekkelijk uiterlijk, die van een afstand schaamte en angst ruikt. Die buitengewone gave maakt haar tot een gewaardeerd collega bij de grenswacht van een internationale veerlijn. Het is de start van een bizarre, romantische drama-film rond een Scandinavische mythe, die tevens nog wat conventies leent uit de genrefilm.

Gräns (grens) is gebaseerd op een kort verhaal van de schrijver John Ajvide Lindqvist. Deze schrijver is ook bekend van het prachtige 'Let the Right One In'. Zo overweldigend als die film vond ik deze niet. Dit komt vooral omdat de Iraans-Deense regisseur Ali Abbasi (Shelley) het gebeuren nogal afstandelijk filmt/toont. En dat terwijl je door het onalledaagse uiterlijk je toch al meer moeite heb als kijker om een emotionele binding te krijgen. Wel spelen Eva Melander (Tina) en Eero Milonoff (Vore) erg goed en zijn op vakkundige wijze onherkenbaar gemaakt met een dikke laag make-up. Tegenover dat gebrek aan emotionele herkenbaarheid staat wel een leuk plot.

Helaas zit het bedoeld of onbedoelde metafoor een betere film in de weg. Het zijn dan ook juist de buitenissigheden en paar scènes die je eerder in een (horror)genrefilm zal verwachten die van deze drama c.q. Arthouse-film iets anders dan andere maakte. Zoals bv. de minst opwindende seksscène, aller tijden!

Smerige film. Niet echt raadzaam om tijdens de film iets te nuttigen, zoals ik deed. Lelijke mensen met vieze gele tanden en vieze zwarte nagels die wormen eten en met elkaar naar bed gaan, dat dunne potloodpikkie ook, bah bah… Leek af en toe wel of ik naar die twee zotten uit The League of Gentlemen zat te kijken haha, qua lelijkheid dan..

Had met die Tina ook helemaal niet te doen, wat volgens mij wel de bedoeling is, zo'n autoritaire douanebeambte en ook dat enge gesnuffel steeds. Wat de film nu precies wil zeggen of overbrengen is me niet geheel duidelijk, een hoop gebakken lucht als je 't mij vraagt. Had ook geen zin om daarover na te denken verder.

Border is een heerlijk mysterieus verhaaltje wat zeer zorgvuldig tot in de detail wordt gepresenteerd. Het heeft me geboeid vanaf het begin tot het einde. Niet alledaags maar daarom nu juist zo fascinerend. Acteerwerk is echt knap. Je moet het maar kunnen om zo een setting visueel te maken.

Deze eens bekeken en het was toch een bijzondere film. Ik wist niet wat te verwachten, maar het was wel eens het bekijken waard.

De cast deed het ook prima en kwam overtuigend over. Je moest wel wat in het verhaal komen, maar uiteindelijk was het wel de moeite waard om te blijven kijken.

Het was eens iets anders, maar de moeite waard.

Een romantische film zou ik dit niet meteen noemen. Noch qua plotlijn, want daar gaat het helemaal niet om, noch gevoelsmatig. Zoals joolstein terecht opmerkt zijn de vrijscènes nu niet bepaald aantrekkelijk te noemen. Ze kunnen best de concurrentie aangaan met Der Goldene Handschuh (2019), dat was ook niet om aan te zien.

Eigenlijk gaat de film over buitenbeentjes en hoe die zich verhouden tot de samenleving. Je kan volgens mij best de parallel doortrekken naar bvb migranten of andere minderheidsgroepen in de maatschappij. Tina houdt zich staande door haar ongewone, maar doeltreffende capaciteiten om met haar sterke reukzin angst en schaamte te ruiken. Het is een efficiënt middel tijdens haar werk als douanebeambte. Ze wordt gerespecteerd door haar collega’s, maar blijft toch een outcast. Ze krijgt het dilemma opgeworpen door Vore om de gelijkenissen tussen mens en trol te verwerpen en zich te focussen op de verschillen. De mens zou het niet waard zijn om te vertrouwen. Het zet haar in een ongemakkelijke positie. De film biedt een mooie, maar aparte metafoor om dit een stukje te belichten.

Hier en daar een vreemde of ongemakkelijke scène. Het maakt van deze film een buitenbeentje die niet iedereen zal weten te appreciëren. Sterke rol van een onherkenbare Eva Melander. Fijn om eens gezien te hebben.

Ik hou wel erg van Scandinavische films. Veel mensen vonden deze film zo erg raar maar eigenlijk valt het reuze mee. Het gaat toch vooral om een vrouw die ondanks haar afwijkingen er gewoon bij hoort en haar werk heel goed doet. Hiervoor de waardering krijgt en de politie helpt. Zij heeft ervoor gekozen ondanks het gepest ondanks de moeilijke jeugd die ze had altijd het beste in andere te zien. Daardoor heeft ze ook het beste uit haarzelf naar boven gehaald. Maar ze is wel haar afkomst vergeten. of eigenlijk heeft ze deze nooit geweten dus dan is het ook wel wat makkelijker om bij "de anderen" te horen.

Dat kan van Vore niet gezegd worden. Die weet precies wat hij is en is heel geobsedeerd op zijn eigen afkomst. Wat er met zijn familie gebeurd is. Hij leeft naar zijn aard en het opmerkelijke is; beiden personages zijn niet gelukkig met zichzelf. Vore heeft geen huis en haard geen vastigheid en is altijd op de loop. Tina zit vast aan haar huis en die rare Roland, wat voor relatie hebben die twee eigenlijk??

Dit gaat volgens mij niet over anders zijn maar over keuzes maken en grenzen stellen. Tina gaat een grens over die wil weten waar ze vandaan komt en wie ze is. Krijgt een beloning helemaal op het einde. Vore gaat een grens over, die stelt zich kwetsbaar (menselijk) op en krijgt de deksel op de neus. Maar eindigt wel met zijn vrijheid in tact

Hoe langer ik erover nadenk hoe beter deze film word. Zeker was hij beter dan let the right one in, die hype snapte ik niet zo goed. Maar toch zit er weer net te weinig in om dit een favoriet te maken, deze film hoef je echt niet nog 2/3 keer te zien om te begrijpen hoe het zit. Vandaar de 3.5 ster. Natuurlijk is het wel een vet gegeven en goed uitgewerkt en heerlijk om eens zulke lelijkerds op het scherm te zien!

Leuke Scandinavische film die haar eigen folklore in een moderne context plaatst, met ook nog een duidelijke verwijzing naar de dubieuze 20-eeuwse Zweedse politiek van eugenetische praktijken als gedwongen sterilisatie. Even was ik bang dat het op een Zweedse variant op een origin story van een mij onbekende superheld zou uitdraaien, gelukkig wordt de crimefightende kant van Tina niet overdreven en gaat het vooral om het drama van een levensecht sprookjesfiguur. De grime is geweldig, en onder die laag make-up weet met name Eva Melander een geloofwaardig trolletje neer te zetten.

Heb m'n ouders (enigszins conservatief en 70+) gisteren verteld dat ik een film heb gezien over een vrouw die bij de douane werkt en dat ze ruikt wanneer mensen drank, drugs of sex bij zich dragen. Ze lijkt wat op een Neanderthaler. Tijdens haar werk ontmoet ze een passant die ook wat op een Neanderthaler lijkt. Ze worden verliefd, bedrijven de liefde waarbij de vrouw een telescoop-piemel blijkt te hebben en de man een sneetje van voren. Volkomen logisch, want ze bleken beide trollen te zijn, die zijn tweeslachtig en hebben (of hadden) ook nog een staartje... !

Dat bleek enough info, dus heb ik het smerige pedo gebeuren maar gelaten voor wat het was. Samen luisterden ze stilzwijgend tot het moment waarop die telescoop-piemel ter sprake kwam: m'n moeder kon haar lachen niet meer bedwingen terwijl m'n vader vroeg of ik wat zachter wilde praten

Aparte film, met een fantastische chemie tussen beide hoofdpersonen. Weird, maar begrijpelijk en prima te volgen! 7.5/10*

Zeer indrukwekkend!

Bij een sollicitatie zou je niet meer naar het uiterlijk moeten kijken, want als Tina er niet was geweest...

Nee, dat meen ik.

Wie is deze Tina? In het begin mag je dat als kijker wel een beetje gaan raden, maar dat ze onnatuurlijk is staat al meteen gerant. Haar aanwezigheid bij de grenscontrole bij de bootovertocht tussen Zweden en Finland komt goed van pas; ze heeft een bepaalde reuk en intuïtievermogen dat ervoor zorgt dat ze zonder enig moeite de verdachte arriverende passagiers eruit kan pikken. Meestal blijft het wel bij lichtelijke begrippen; bijvoorbeeld types die illegaal flessen drank kopen die in Zweden niet zijn toegestaan. De andere keer lijkt ze erom te schromen om met haar vermogen niet betrokken te raken bij een gruwelijke misdaad. Daarover later meer...

Op een dag pikt ze er een soortgenoot uit. Vore. Wel een man, maar met exact dezelfde buitengewone mimiek van Tina... en ook dezelfde gaven. Is dit het moment dat Tina zich minder eenzaam gaat voelen? In haar vrije tijd leeft ze onder een dak met een verveelde dertiger, dus daar heeft ze ook niet veel boodschap aan. Zelfs de communicatie met elanden of herten verloopt soepeler. Dit moet je letterlijk nemen...

Omdat Tina met haar gave ervoor heeft gezorgd dat ze een pedofielenring ala Robert M. praktijkjes heeft kunnen ontmaskeren, wordt er naast haar dienst bij de grenswacht, ook hier haar betrokkenheid gevraagd. Het bewijsmateriaal is hierdoor al sneller gevonden dan gepland en de dader is opgepakt. De dader... Op mijn werk is er een vrijwilliger in ziektewet in dienst die voorheen 25 jaar in een TBS-kliniek heeft gewerkt en dus ook dit soort mannetjes tegenover zich heeft gehad. Voornamelijk de omschrijving die hij ervan maakte; hoe charmant, ontwijkend en buitenissig ze wel niet zijn. Gräns weet me deze schets nu visueel na te vertellen. Rillingen! Bedenkend dat Robert M. ook trots is geweest op zijn praktijken . Als ontvanger bijt ik me toch dan altijd weer in het stof; slechts met de vraag waarom en hoe? Echter lijkt dit subplot ook wel degelijk een verbinding te hebben. Iets waar zelfs Vore iets te maken schijnt te hebben.

De momenten dat Vore en Tina dichter tot elkaar toe treden zorgt voor een hele bizarre, hallucinante maar toch wel betoverende momenten waarbij je de metaforen dat iets met eenzaamheid en het feit dat lotgenoten elkaar na jaren tussen het gewone voetvolk op de wereld gevonden hebben niet meer weg kunt denken. Onvergetelijk hierbij is die wel hele onaardse seksscene en die euforische tocht door de bossen terwijl er een Boards of Canada-achtige soundtrack op de achtergrond speelt. Gaandeweg kom je er niet alleen achter dat dit iets te maken zou moeten hebben met een Scandinavisch sprookje... Nee... Gaandeweg kom je erachter dat sprookjes gewoonweg niet bestaan. Zeker als we achter de waarheid van Vore komen... en het feit dat het bovenstaande subplot daarbij ook veel schokkender is dan we hadden gedacht.

En ja, dan dat einde...

En dan hebben we het ook niet over de sfeer en de decoratie gehad. Sober, regenachtig, ruraal, de ideale plaats voor dit type levensvorm... of hoe je het ook noemt.

Gräns weet hierbij in vele vormen te slagen. Van politiefilm tot thriller tot een buitengewone folklore-fantasy en zijn onnatuurlijke romantiek. Verwachtend dat dit pruttelend en saai zou worden, zit ik hier nog met vol verbazing deze recensie af te ronden. Eva Melander in de rol van haar leven! Dat kan je op je staart schrijven!

4,5*

Een vrouw bij de douane kan ruiken wanneer mensen iets te verbergen hebben. Maar dan komt er iemand langs de grens waarvoor ze speciale gevoelens ontwikkelt. Wat volgt is een bijzonder en bizar verhaal. Soms ook wel behoorlijk extreem, maar in ieder geval van begin tot eind boeiend. Ja, echt een bijzondere film dit, die behoorlijk opvalt tussen de gewone films van tegenwoordig. Blij dat er af en toe nog eens een originele film als deze gemaakt wordt.

Maffe film, maar wel 1 waarvan ik het verhaal best goed vond vooral waar het hele verhaal naartoe gaat voor Tina/Reva. Gaandeweg in de film word je alles duidelijk wat/wie Tina/Reva is, hij mag dan traag zijn maar is zeker een aanrader