Gräns (2018)

Vanaf 8 november in de bioscoop (De Filmfreak)

klinkt wel apart met een vleugje ( neusje) Perfume ...

Vreemd filmpje die bij mij zeer hoog zal scoren als het gaat om de meest lelijke personages in een film. Nu hoort die lelijkheid van Tina en Vore ook bij het verhaal. Dus wat dat betreft scoort de film enorm want lelijker kan het gewoon niet. Nu moet ik het niet zo van dat rare verhaaltje hebben en zeker niet van die freaks maar op visueel vlak is het allemaal best aardig wat je voorgeschoteld krijgt. Het onweer bij voorbeeld of de scènes waarbij die twee mafketels aan het baden waren.
Kort samengevat: Zeker niet slecht dit filmpje maar toch ook weer niet direct mijn ding. De volgende keer zie ik toch weer liever aantrekkelijke mensen.

3.0

Een bijzonder originele uitwerking van het ethnische minderheden thema, of beter gezegd "de rancune van benadeelde ethnische minderheden tegen de heersende groep", maar het idee is naar mijn smaak voor een feature length film niet genoeg uitgediept om echt te beklijven. Leuk, maar wat mij betreft geen enorme aanrader.

Nou, de oscar voor de weirdste film van het jaar mag voor mij sowieso naar deze prent Wat was dit genieten zeg! Van de eerste tot de laatste seconde geboeid zitten kijken hoe het ene na het andere bizarre tafereel zich ontvouwde, met een prachtige rode draad die je metaforisch ook nog eens aan het denken zet. Ik zou zeggen; lees of zie niet te veel over deze prachtige film, laat je verrassen. De synopsis hierboven verklapt eigenlijk al teveel. Echt een van de hoogtepunten van het filmjaar voor mij.

Weird is ie zeker, maar helaas ook erg traag, er gebeurde in die 2 uur het nodige, maar in wezen ook vrij weinig. Hetgeen zich dus in een zeer traag tempo afspeelt, waardoor ik na een tijdje hevig naar het einde ging verlangen. Kortom alle weirdness redt de film voor mij niet, al met al vooral saai en dat is knap met dit onderwerp.

De poster schept daarnaast een bepaald verwachtingspatroon qua looks van de film die wat mij betreft ook niet waargemaakt wordt. Maar okay, een film over lelijkerds moet er ook gewoon lelijk uit zien denk ik.

Vervang 'lelijke mensen' voor moslims, donkere mensen, etc - en je bent precies bij de kern van dit verhaal, wat jullie dus blijkbaar volledig gemist hebben.

Dat heb ik niet gemist, kwam het van te voren al tegen op moviemeter, maar dat maakt de film voor mij niet beter.
Ik vond het tijdens de film al, mocht het zo bedoelt zijn, een wat potsierlijke poging tot metafoor, als het al zo bedoelt is (heb je daadwerkelijk gelezen dat de maker dit er mee wil zeggen?) . Dus het maakt voor mij geen verschil.

Het is zo te lezen dus helemaal geen metafoor voor moslims of andere buitenlanders. Als het al een metafoor is dan eerder voor buitenbeentjes. Maar ik zie het al, de regisseur heet Ali dus gaat het over moslims.

Nee dat niet, was m'n eigen interpretatie, werd gewoon getriggerd door de comments van mensen die liever geen 'lelijkerds' zien op het scherm.

Het is dus ook gewoon niet zo dat het over moslims gaat, maar je gaat wel gelijk de wijsneus uithangen en mensen vertellen dat ze de kern van de film missen omdat JIJ denkt dat het wel over moslims gaat?

Je interpretatie dat ik geen lelijkerds op het scherm wil zien slaat al helemaal nergens op, dan zou ik toch niet naar deze film gaan? En bovendien zeg ik nergens dat ik geen lelijkerds wil zien.

Dat over geen lelijkerds op het scherm willen zien gaat over 2 quotes boven je welke ik ook aanhaalde.
Het is meer dat voor mij de film nergens over 'lelijk' gaat, en dat ook iets is wat nergens op slaat om als kritiek te geven.

Je mist het nog steeds een beetje, in de quote van NRC die je aanhaalt staat zo ongeveer precies wat ik zeg maar dan met lieve woorden als 'buitenbeentjes'.

Het gaat hoofdzakelijk over in- of exclusiviteit, ergens bij mogen horen of niet, tot een bepaalde groep behoren of niet. En als je dat marginaliseert door het een 'film over lelijkerds' te noemen dan heb je idd in mijn ogen het belangrijkste gemist

Eén van die quotes is van mij, dus daar reageer ik op. Het is natuurlijk volslagen onzin om te stellen dat ik geen lelijkerds wil zien, dan ga ik wel naar eender welke film in de bios en niet naar deze.

In die quote staat juist het tegenovergestelde van wat jij beweert.


Heeft dus niks met jouw kern (het gaat over moslims/buitenlanders) te maken. Moslims buitenbeentjes noemen is wat mij betreft ook niet realistisch, ik ken zat moslims die gewoon midden in de maatschappij staan, allesbehalve buitenbeentjes zijn. In jouw wereld staan alle moslims schijnbaar aan de zijlijn en buiten de maatschappij als hele rare wezens.

Je haalt één zin uit zijn verband en maakt er van dat ik het film vind die alleen over lelijkerds gaat?
Dat is alweer een foute interpretatie.

De trollen zijn onder ons en dan wordt nu eens niet de al dan niet door Rusland betaalde mensen op internetfora met een politiek onwenselijke mening bedoeld, maar de mythische wezens die de Scandinavische wouden zouden bevolken en die wij Nederlanders vooral kennen van de besteller van Rien Poortvliet uit de jaren ‘70.

Het is m.i. geen meesterwerk maar wel een heel aardige film die het qua verhaal vooral moet hebben van een paar verrassende plotwendingen die de puzzelstukjes in elkaar plaatsen, zoals die door Vore gaandeweg aan Tina worden onthuld. Het verhaal lijkt net iets te simpel om een volle speelfilm te vullen en plaatst je in ieder geval niet op het puntje van je stoel, maar de film is fantasievol en zit goed in elkaar (alleen is wat ongeloofwaardig c.q. onverklaard dat Vore met handboeien om in zee gaat maar dat blijkbaar wel overleeft om later Tina hun baby te kunnen sturen).

De analogie met racisme en immigratie lijkt onvermijdelijk, maar dat is inherent aan het onderwerp: ook als je een paar Neanderthalers rond zou laten lopen ontkom je niet aan de vragen als welk mensenras superieur is en of de Neanderthaler wel goed wordt behandeld door ons. Het racisme-thema stoorde mij niet omdat de film in dat opzicht niet propagandistisch is maar de genuanceerde werkelijkheid laat zien: sommige ‘anderen’ zijn inderdaad (begrijpelijk) wraakzuchtig en 'slecht' maar er zijn ook goede ‘anderen’ die met ons strijden tegen de slechten (als je links bent: het glas is half vol) c.q. sommige ‘anderen’ zijn goed maar er zijn ook slechte ‘anderen’ die de ergste misdaden plegen terwijl ze zich superieur voelen (als je rechts bent: het glas is half leeg). De titel van de film lijkt daar ook mee te spelen: worden er grenzen overschreden als er verschillende soorten bijeenkomen of als je niet opkomt voor je eigen soort of als je wraak neemt voor wat ze jouw soort hebben aangedaan? Wat dat betreft is de douane waar Tina werkt natuurlijk ook een metafoor. En op een metaniveau mixt de film mythologie en actualiteit en zo'n beetje alle genres zoals fantasy, romantiek en misdaadthriller zodat ook in die zin alle grenzen worden overschreden.

Een leuke andere analogie of twist is het actuele thema van de genderfluïditeit en identiteit: Tina is een vrouw met mannelijke geslachtdelen en Vore is een man met vrouwelijke geslachtdelen. Er wordt geopperd dat dit een chromosoomafwijking is, die in onze tijd wellicht een X in het paspoort zou rechtvaardigen, en bij de mens zijn deze interseksuele wezens geloof ik vaak onvruchtbaar, maar de twist in de film is dat ze wel vruchtbaar zijn (er is geen chromosoomafwijking) maar uiteraard niet bij seks tussen verschillende soorten (hetgeen weer die grensoverschrijding is). Dat Tina en Vore niet duidelijk man of vrouw maar ‘anders’ zijn maakt ze ook voor een deel ‘lelijk’ maar dat is dan weer dat racisme (zoals we ook geneigd zijn de andere rassen lelijk te vinden).

Deze film moest ik zien, dus ik ben deze week weer naar het filmhuis gegaan. Hij is mij goed bevallen. Wat een bijzondere film! De grime vind ik heel realistisch gedaan, het acteerwerk vind ik uitstekend en het verhaal boeide mij steeds meer. Van sommige dieren zag ik gelijk dat ze niet echt zijn, zoals de vos en de herten, maar dat vond ik niet heel storend en ik vind de beelden heel mooi. Ik vind de film goed in elkaar zitten, de titel vind ik er perfect bij passen en ik vind het fijn dat het diepgang bevat. Het geeft iets om over na te denken. De mix van verschillende genres vind ik leuk. Ik vond het een intense beleving. 4,5*

Scenario
Het is wel een prestatie om als scenarioschrijver twee maal te scoren. John Ajvide Lindqvist, de Zweeds Stephen King, liet eerder zijn debuutroman verfilmen: Låt den Rätte Komma In (2008). Met Gräns scoort hij op Cannes.

Vertwijfeld zitten kijken
Wat ik er van vond? Ik heb van begin tot eind vol vertwijfeling zitten kijken. Ik werd getipt door de KINO Rotterdam website: "lees het plot niet!" en deed dat dan ook niet. Lang twijfelde ik aan de waardering voor deze "zeer eigenaardige poppenkast".
Aanvankelijk deed het me denken aan de bizar komische kantjes van films als De Grønne Slagtere (2003) : het masker van Tina, het gesnuif, het moment dat de chip uit die man zijn mond wordt gehaald, de eigenaardige vriend van Tina , maar het ging die kant niet op. Het bleef wel vreemd en soms steeds eigenaardiger: de bevalling en de afwisseling van gevoelig naar beangstigend beestachtig en schokkend deed me denken aan de eveneens mega vreemde film As Boas Maneiras (2017) en eigenaardig maar vooral diep triest. Al met al maakt deze trieste film dus een flinke indruk mede dankzij de natuur close-ups en het mysterieuze, dreigende geluid bij de beelden. Enorm knap hoe de trollenfolklore hier wordt vertaald naar een hedendaags verhaal.

Naweeën
Uiteraard zijn de vergelijkingen die De filosoof maakt natuurlijk spannende. Ik zoek er niet veel achter en blijf slechts geboeid door het trieste gevoel dat de film geeft. De vergelijking met hedendaagse problematieken worden eigenlijk alleen getriggerd door de titel en de "douane". Wat mij boeit is de vraag of de verschillende elementen die "Reva" kenmerken ook werkelijk allen terug komen in de (oude) folkloristische verhalen over trollen. Ik heb er een paar kunnen vinden: het goede ruiken, de bliksem, de bossen, de problematische verhouding met de mens, maar níet het van de mens afwijkende geslacht, al worden trollen wel in één adem genoemd met euneuchen en is het baby wisselen ook bekend van deze wezens... Klik deze BRON (spoileralert) over deze Scandinavische folklore | Historianet.nl

Een beetje vreemd, maar uiteindelijk vooral een hoop gebakken lucht. Ali Abbasi slaagt er weliswaar in om een magisch-realistische setting te creëren waarin alles lijkt te kunnen gebeuren, maar loopt halverwege vast in een aantal halfbakken ideeën waardoor de film ontspoort en er van de goed opgebouwde sfeer niets overblijft. Abbasi doet zijn uiterste best het publiek te prikkelen met schokkend bedoelde scènes die door het gebrek dramatische opbouw en samenhang meer bizar dan indrukwekkend zijn. Uiteindelijk is dit gewoon een verhaaltje over een outsider op zoek naar aansluiting bij gelijkgestemden. Zoveel stelt het dus eigenlijk niet voor.

Heerlijke verrassende film met een duister sfeertje. Na de helft(of iets verder), als redelijk bekend is hoe het nou zit, is hij wel wat langdradig, anders had hij nog hoger gescoord.

Een magisch-realistische en duistere filmervaring die genres overstijgt. Tina (Eva Melander) is in Gräns een douanebeambte, die niet alleen door haar uiterlijke kenmerken opvalt, maar ook door haar dierlijke reukvermogen, dat haar ertoe in staat stelt om emoties als schaamte, angst en woede bij andere mensen te ruiken. Op het moment dat Tina tijdens haar werk Vore ontmoet, een persoon met dezelfde uiterlijke kenmerken als zij, raakt zij in de ban van zijn mysterieuze aard en komt zij tot ontdekkingen over zichzelf en Vore, die haar leven drastisch veranderen.
Het is knap hoe regisseur Ali Abbasi in Gräns allerlei genres weet te mixen en naar zijn hand weet te zetten, zonder dat het een potsierlijke janboel wordt. De film is gebaseerd op een verhaal van John Ajvide Lindqvist, maar bij de bewerking ervan heeft Abbasi vernuftig allerlei ingrediënten toegevoegd, waarmee Gräns elementen van onder andere fantasy, horror, coming of age en misdaad/detective in zich draagt, zonder dat de basis (Scandinavische folklore) verloren is gegaan. Gräns is daarbij zowel een liefdes- als horrorsprookje ineen en weet de kijker lange tijd op het verkeerde been te zetten (mij althans wel). Sommige scenes in Gräns voelden ongemakkelijk en maakten dat ik de neiging voelde om weg te kijken. Tegelijk werd ik door het uiterlijk van Tina en Vore 'betoverd' en werd mijn aandacht steeds naar het scherm getrokken. De voyeuristische neiging van de mens, zeg maar, om naar alles te kijken wat afwijkt. In die zin weet Abbasi ook te confronteren (hoe verdraagzaam ben je eigenlijk?, hoe kijk je aan tegen mensen die anders zijn dan jij en die tot een minderheid behoren?).
Lof, tot slot, voor Eva Melander en Eero Milonoff, die een topprestatie leveren onder de bijzonder vernuftig geconstrueerde grimage. Een bijzondere film die ik niet snel zal vergeten.

Alsof een film alleen interessant is als er aantrekkelijke mensen in meespelen. Vreemde opvatting.
Dit is een bijzondere en knap geacteerde film over erkenning en herkenning van je eigen identiteit in een
aparte maar zeer geslaagde film.

Intrigerend sprookje van Zweedse afkomst, deze Gräns. Wederom blij dat ik met weinig voorkennis en zonder een trailer te hebben gezien of recensie te hebben gelezen de film ben ingegaan, dat werkt hier weer het beste. Want Gräns heeft genoeg aangename verrassingen in petto, zeker als je op voorhand geen flauw idee hebt waar het naar toe gaat. De film is bijzonder mysterieus, maar de aanpak is gelukkig opvallend 'down to earth' en realistisch. Los van een hoop fantasierijke sequenties voelt de film niet als pure fantasy, maar als een boeiend persoonlijk drama, met twee sterke hoofdrolspelers. Het is knap hoe natuurlijk deze film voelt en er spanning wordt opgebouwd met heel weinig middelen. De film ging voor mijn gevoel net iets te lang door, het begon richting het einde hier en daar een klein beetje te slepen. Maar dat waren gelukkig maar kleine momenten, het overgrote gedeelte van Gräns zat ik erg geboeid te kijken naar iets heel moois, in zonder meer één van de meest intrigerende en originele films van het jaar.

4 sterren.

Mee eens. Heel knap dat een fantasyfiguur in een realistisch drama opduikt en je dat fantasyfiguur beschouwt als mens. De identiteitscrisis waarmee Tina worstelt lijkt me het centrale thema te zijn. Er zijn vele interpretaties mogelijk en ze zullen allen waar zijn.

4*

Alles wat ik te zeggen heb (en meer) is al door De filosoof gezegd, maar omdat ik mij ooit voornam om bij elke film die ik zie een bericht te plaatsen, wil ik graag kwijt dat ik nog nooit zo ontroerd ben geweest bij de aanblik van een groeiende erectie.

Een film vol verwondering / ongeloof / walging /ontroering / betovering.

Geweldig.

Sluit mij graag aan bij Iggybiggie.
De meest bijzondere film van 2019.

Vandaag zie ik deze film nog eens in aanwezigheid van de Eva Melander in Sphinx, Gent.

Toch wel een vreemd, maar erg leuk stukje film dat ik vanavond heb mogen aanschouwen. Gräns is een magisch-realistisch verhaal over douanebeambte Tina, die nogal worstelt met haar aparte hoofd en haar andere lichamelijke ongebruikelijkheden, die het gevolg zijn van haar trollenschap. Leuk hoe ze zo'n klassiek Noords sprookjesconcept hebben weten te vertalen naar een hedendaagse setting. De analogieën die al meerdere malen genoemd zijn door o.a. De Filosoof over immigratie, je vreemdeling voelen in een omgeving, genderfluiditeit kunnen zeker gemaakt worden, maar ik vond het toch vooral raak als persoonlijk verhaal over Tina en haar identiteitscrisis en hoe dat haar rol tot iedereen herdefinieert. Mooi, weird, interessant, en een fijne verrassing.

Ik wil ook.

Lukt niet met al die sociale december verplichtingen

Mooi. Deze film kan je het beste blanco bekijken. De plot omschrijving hierboven kan je dan ook beter niet lezen voordat je de film ziet. Een bovennatuurlijk sprookje in een realistische setting. Inderdaad, net als Let the right one in.