Gräns (2018)

Eerst leek het me best interessant, ik vermoedde dat die twee mensen Neanderthalers waren. Maar dat bleek een misvatting. De clou vond ik nogal flauw, met nog een sausje van quasi-filosofische kitsch er overheen. En het ging maar door, zonder dat de nieuwe verwikkelingen iets toevoegden aan spanning of diepgang. Ik denk dat Neanderthalers toch leuker waren geweest.

Gewaagde film in de vorm van een vervreemdend sprookje. Iedereen mag hier natuurlijk zijn of haar boodschap in zien, ik zag het niet. Wat dan ook voor mij meteen een beetje de handicap was.

Ik heb deze film vanaf het begin opgezogen! er zitten continu aparte en vreemde wendingen in en het ruik of gevoelsvermogen van de 'vrouw' dat bleef ik ontzettend interessant vinden, die onvoorspelbaarheid boeide steeds.
En die mengeling van gewoon mens en "trol" vond ik ontzettend goed gedaan. En uniek is deze film zeker!.. hier zit heel veel inhoud in dat moet ik even laten bezinken..

Dit had een fantastische film kunnen zijn, tot het deel van dat pedofielen netwerk en Vore en dat ook nog eens zo te benadrukken door een vreselijke scene ….nou totaal geen romantiek maar horror ….

Heb m'n ouders (enigszins conservatief en 70+) gisteren verteld dat ik een film heb gezien over een vrouw die bij de douane werkt en dat ze ruikt wanneer mensen drank, drugs of sex bij zich dragen. Ze lijkt wat op een Neanderthaler. Tijdens haar werk ontmoet ze een passant die ook wat op een Neanderthaler lijkt. Ze worden verliefd, bedrijven de liefde waarbij de vrouw een telescoop-piemel blijkt te hebben en de man een sneetje van voren. Volkomen logisch, want ze bleken beide trollen te zijn, die zijn tweeslachtig en hebben (of hadden) ook nog een staartje... !

Dat bleek enough info, dus heb ik het smerige pedo gebeuren maar gelaten voor wat het was. Samen luisterden ze stilzwijgend tot het moment waarop die telescoop-piemel ter sprake kwam: m'n moeder kon haar lachen niet meer bedwingen terwijl m'n vader vroeg of ik wat zachter wilde praten

Aparte film, met een fantastische chemie tussen beide hoofdpersonen. Weird, maar begrijpelijk en prima te volgen! 7.5/10*

Zeer indrukwekkend!

Bij een sollicitatie zou je niet meer naar het uiterlijk moeten kijken, want als Tina er niet was geweest...

Nee, dat meen ik.

Wie is deze Tina? In het begin mag je dat als kijker wel een beetje gaan raden, maar dat ze onnatuurlijk is staat al meteen gerant. Haar aanwezigheid bij de grenscontrole bij de bootovertocht tussen Zweden en Finland komt goed van pas; ze heeft een bepaalde reuk en intuïtievermogen dat ervoor zorgt dat ze zonder enig moeite de verdachte arriverende passagiers eruit kan pikken. Meestal blijft het wel bij lichtelijke begrippen; bijvoorbeeld types die illegaal flessen drank kopen die in Zweden niet zijn toegestaan. De andere keer lijkt ze erom te schromen om met haar vermogen niet betrokken te raken bij een gruwelijke misdaad. Daarover later meer...

Op een dag pikt ze er een soortgenoot uit. Vore. Wel een man, maar met exact dezelfde buitengewone mimiek van Tina... en ook dezelfde gaven. Is dit het moment dat Tina zich minder eenzaam gaat voelen? In haar vrije tijd leeft ze onder een dak met een verveelde dertiger, dus daar heeft ze ook niet veel boodschap aan. Zelfs de communicatie met elanden of herten verloopt soepeler. Dit moet je letterlijk nemen...

Omdat Tina met haar gave ervoor heeft gezorgd dat ze een pedofielenring ala Robert M. praktijkjes heeft kunnen ontmaskeren, wordt er naast haar dienst bij de grenswacht, ook hier haar betrokkenheid gevraagd. Het bewijsmateriaal is hierdoor al sneller gevonden dan gepland en de dader is opgepakt. De dader... Op mijn werk is er een vrijwilliger in ziektewet in dienst die voorheen 25 jaar in een TBS-kliniek heeft gewerkt en dus ook dit soort mannetjes tegenover zich heeft gehad. Voornamelijk de omschrijving die hij ervan maakte; hoe charmant, ontwijkend en buitenissig ze wel niet zijn. Gräns weet me deze schets nu visueel na te vertellen. Rillingen! Bedenkend dat Robert M. ook trots is geweest op zijn praktijken . Als ontvanger bijt ik me toch dan altijd weer in het stof; slechts met de vraag waarom en hoe? Echter lijkt dit subplot ook wel degelijk een verbinding te hebben. Iets waar zelfs Vore iets te maken schijnt te hebben.

De momenten dat Vore en Tina dichter tot elkaar toe treden zorgt voor een hele bizarre, hallucinante maar toch wel betoverende momenten waarbij je de metaforen dat iets met eenzaamheid en het feit dat lotgenoten elkaar na jaren tussen het gewone voetvolk op de wereld gevonden hebben niet meer weg kunt denken. Onvergetelijk hierbij is die wel hele onaardse seksscene en die euforische tocht door de bossen terwijl er een Boards of Canada-achtige soundtrack op de achtergrond speelt. Gaandeweg kom je er niet alleen achter dat dit iets te maken zou moeten hebben met een Scandinavisch sprookje... Nee... Gaandeweg kom je erachter dat sprookjes gewoonweg niet bestaan. Zeker als we achter de waarheid van Vore komen... en het feit dat het bovenstaande subplot daarbij ook veel schokkender is dan we hadden gedacht.

En ja, dan dat einde...

En dan hebben we het ook niet over de sfeer en de decoratie gehad. Sober, regenachtig, ruraal, de ideale plaats voor dit type levensvorm... of hoe je het ook noemt.

Gräns weet hierbij in vele vormen te slagen. Van politiefilm tot thriller tot een buitengewone folklore-fantasy en zijn onnatuurlijke romantiek. Verwachtend dat dit pruttelend en saai zou worden, zit ik hier nog met vol verbazing deze recensie af te ronden. Eva Melander in de rol van haar leven! Dat kan je op je staart schrijven!

4,5*

Een vrouw bij de douane kan ruiken wanneer mensen iets te verbergen hebben. Maar dan komt er iemand langs de grens waarvoor ze speciale gevoelens ontwikkelt. Wat volgt is een bijzonder en bizar verhaal. Soms ook wel behoorlijk extreem, maar in ieder geval van begin tot eind boeiend. Ja, echt een bijzondere film dit, die behoorlijk opvalt tussen de gewone films van tegenwoordig. Blij dat er af en toe nog eens een originele film als deze gemaakt wordt.

Sorry, dit is aan mij niet besteed.

Het begin vond ik aardig, na ongeveer een half uur kakt het behoorlijk in.

Zelden zo'n bizarre film gezien. Prehistorische wezens, zo zien ze eruit en een bizarre verhaallijn.

Wij houden erg van onconventionele films en zijn dol op Scandinavië, dus Zweeds is prima te pruimen, maar deze film is misbaar. Mensen met een sterke intuïtie, die kennen we van dichtbij en een sterk reukorgaan zoals hier evenzeer, maar dan houdt de overeenkomst wel op. Misbaksel met het gegrom van neanderthalers, dierlijk gedrag.

Ehhhh. Traag. Te storend lelijk om naar te kijken vaak. Interessant enigzins. Wel bijzonder origineel. Maar aandacht erbij houden is lastig.

Film die je bevreemd achterlaat, erg interessant en confronterend. Omdat het perspectief vanuit Tina/Reva is, worden veel zaken niet uitgewerkt en verdiept. Dat is een keuze, maar ook wel wat makkelijk. Het hele “wisselkind” verhaal had wel wat meer ruimte mogen hebben, juist omdat het aansluit bij de verhaallijn en het menselijk moralistische/ethische zo negeert en laat zien hoe wij met de wereld omgaan.

Die lapzwans die bij haar woont vond ik weer wat overbodig in het verhaal, dat had ook vanuit het ouderlijk huis gekund. Onderhoudende film en lekker dwars!

Maffe film, maar wel 1 waarvan ik het verhaal best goed vond vooral waar het hele verhaal naartoe gaat voor Tina/Reva. Gaandeweg in de film word je alles duidelijk wat/wie Tina/Reva is, hij mag dan traag zijn maar is zeker een aanrader