Nu Ma Atinge-ma (2018)
Genre: Experimenteel / Documentaire
Speelduur: 125 minuten
Alternatieve titel: Touch Me Not
Oorsprong:
Roemenië / Duitsland / Tsjechië / Bulgarije / Frankrijk
Geregisseerd door: Adina Pintilie
Met onder meer: Laura Benson, Tómas Lemarquis en Christian Bayerlein
IMDb beoordeling: 5,6 (3.009)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 22 november 2018
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Nu Ma Atinge-ma
In deze deels gespeelde documentaire stelt de regisseuse zowel voor als achter de camera af en toe een vraag. Laura (Laura Benson) kan moeilijk met intimiteit omgaan. Ze zoekt haar seksuele identiteit met de hulp van een callboy, een transseksuele sekswerker en een sekstherapeut. Ook Tudor (Thómas Lemarquis) is geblokkeerd en vindt steun bij de lichamelijk ernstig gehandicapte Christian (Christian Bayerlein).
Externe links
Acteurs en actrices
Laura
Adina
Tudor
Christian
Mona
Grit
Hanna
Seani
Stefan
Male Escort
Video's en trailers
Reviews & comments
Koekebakker
-
- 2540 berichten
- 3981 stemmen
Won vanavond de Gouden Beer. Een gewaagde keuze voor een gewaagde, uitzonderlijke film. In veel opzichten. Of ik 'm nou echt goed vind ben ik nog niet over uit.
Maar de film onderzoekt (fysieke) intimiteit via personages die nogal extreem zijn in die opzichten. In een visueel fraaie vorm. En voelt inhoudelijk heel integer. Al wordt niet duidelijk hoeveel er nou documentair en hoeveel er fictie is, de film begeeft zich op het grensvlak.
Minder geslaagd vind ik dat de film wel heel uitleggerig is, in woord en beeld. En mij wat te louterend. Maar dat maakt de film dan wel weer wat kansrijker om door publiek te worden gewaardeerd.
Malick
-
- 9014 berichten
- 0 stemmen
hvdriel
-
- 303 berichten
- 298 stemmen
Deze experimentele documentaire is clean geschoten in spierwitte omgevingen. Hierbinnen zit de camera dicht op de huid van de mensen en de weinige acteurs, heel dicht op de huid om vervolgens met respect afstand te nemen. Dat is soms nodig, want we volgen mensen die onderkoeld zichzelf proberen te vinden in sekstherapiesessies.
Hoe kun je anders over deze bijzondere film schrijven dan via je eigen kijkervaring? Aanvankelijk voel je je uiterst ongemakkelijk. Alsof je zelf op de huid wordt gezeten, maar ook door de ongewone therapeutische setting waarin aanraken centraal staat zonder erotisch te willen zijn. Maar ook omdat de film je vastprikt op je positie als kijker. Met de camera kijk je mee en kijk je regelmatig de mensen aan (en dus zij jou). Wegkijken is dan onmogelijk.
Langzaamaan wen je aan de mensen, aan de kunstmatige vorm van de film, en begin je zowaar met ze mee te voelen. Vooral de wijze waarop Tudor verandert vanwege zijn omgang met de gehandicapte Christian is ontroerend, zoals ook Christian zelf ontroerend wijs is. Hij heeft zijn vreemde, gehandicapte lichaam volledig geaccepteerd en is trots op zijn ogen, zijn haren en zijn penis die volledig functioneert in tegenstelling tot zijn armen en benen.
Soms krijg je de neiging om weg te lopen (en vele deden dit ook daadwerkelijk). Zelf had ik dat bij de twee SM-scènes die spelen buiten de kliniek in een broeierige en ook respectvolle sfeer - maar ik vind het aanzien niet prettig.
Touch Me Not. Het is de problematiek van de mensen in de film, maar ook van de kijker. Wil je wel aangeraakt worden door deze film? Of toch maar liever de ogen sluiten?
hvdriel
-
- 303 berichten
- 298 stemmen
Collega schrijver Verhoeven is een van degenen die wegliep bij deze film, en hij is toch het een en ander gewend. Dat stemt tot nadenken, want ik had zelf ook de neiging. Waarom?
- Het genre is onbepaald: fictieve docu, documentaire fictie, gespeelde docu. Enfin, verwarring alom.
- De film doet zijn uiterste best om je niet op het puntje van je stoel te laten zitten. Klinische beelden van mensen tegen wie je aankijkt, in eerste instantie zonder enige inleving of mededogen.
- Slechts twee mensen voor wie je heel langzaamaan warmte begint te voelen (Tudor en Christian). Dat zijn er bar weinig en vraagt veel van je geduld.
- Geen plot, geen opbouw. Een raamvertelling die tot niets lijkt te leiden. 'Waarom zit ik hier?' vraag je je af.
- Een therapie die al mijn haren recht overeind doen staan: aanraak-yoga onder begeleiding van zo'n rustige stem tegen wie je het wilt uitschreeuwen.
En nog zo wat waaraan we niet gewend zijn, niet passend in wat we in film verwachten. Zou Verhoeven om deze redenen zijn weggelopen? Ik ben benieuwd naar zijn reactie.
McSavah
-
- 9960 berichten
- 5268 stemmen
Op premièredag 22 november is regisseur Adina Pintilie aanwezig in Filmhuis O42 te Nijmegen. De voorstelling van 19:00u is met inleiding en Q&A.
tbouwh
-
- 5645 berichten
- 4964 stemmen
[...]De camera twijfelt: verkent ze de lichamen van haar protagonisten of doorboort ze die? Als kijker voor het scherm kun je fysiek geen kant meer op. Iedere vorm van reflectie brengt je direct bij de menselijke ziel en daar voorbij. Er is geen droomwereld meer, zoals vaak bij David Lynch: de nachtmerrie van de verscheurde psyche bevindt zich onmiskenbaar in het hier en nu.
Over de vierde muur
Touch Me Not gaat in die confrontatie misschien nog wel verder, omdat object en subject onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Meerdere malen zien we auteur en camera. Doordat de grens tussen beeld en publiek vervaagt, moeten we zelf reflecteren en participeren. Die meta-benadering toont haar lef en ultieme kwetsbaarheid: ze betreedt en vernietigt de veilige ruimte van de toeschouwer. Zij geeft zich letterlijk bloot, en vergroot de kans dat haar publiek zich daarmee ook blootgesteld voelt. Het controversiële van de film zit hem erin dat die aanpak diep gemengde reacties kan oproepen. Dat deed hij al in Berlijn (waar Touch Me Not prompt de Gouden Beer won) en dat zal hij vermoedelijk ook wel blijven doen. In het veld van visie en risico vinden we het werk dat de filmkunst op lange termijn verder brengt.
kevin_vp
-
- 950 berichten
- 0 stemmen
Kijkvoer voor de Seidl fans.
Verwerpelijk moraliserend.
Biedt geen enkele nieuwe inzichten aan.
Dit is zo doorzichtig geconstrueerd, er zitten zelfs jump-cuts in. De scheidingslijn tussen fictie en realiteit is gekunsteld. Nul spontaniteit en integriteit.
Repulsive.
tbouwh
-
- 5645 berichten
- 4964 stemmen
Maar constructie en de scheidingslijn tussen fictie en realiteit tonen en zelfs benadrukken, dat zijn toch thema's in de film? Dat je dat niet kunt waarderen en niet vernieuwend vindt kan natuurlijk. Het gekunstelde karakter wordt echter nergens weggemoffeld of onder tafel geschoven.
Punt over moraal kan ik meer in meekomen.
kevin_vp
-
- 950 berichten
- 0 stemmen
Door de reflectie van de regisseuse haar fysionomie op het LCD-camerascherm/prisma (?) te deponeren, wil ze beklemtonen dat alle artificiële waarnemingen van de therapeutische sessies in klinische witte praktijkkamers volledig objectief/neutraal zijn. Enfin, de observator wordt dwangmatig vereenzelvigd met de digitale camera. Een opzichtige manipulatieve truc uit de oude verpleegtas van de zielknijper omdat dit tegenstrijdig is met het geforceerde narratief dat de patiënten uitkramen, de vele veranderingen van het cameraperspectief en de relatief snelle montage. Wat we zien is bewust georkestreerd om medelijden voor dit gevoelige onderwerp los te weken. Wij worden gereduceerd tot patiënten of harteloze kortzichtigen.
Het concept is ook niet vernieuwend.
Voorbeelden zijn:
Chronique d'un Été (Paris 1960)
Chelovek s Kino-Apparatom (1929)
Aquele Querido Mês de Agosto (2008)
McSavah
-
- 9960 berichten
- 5268 stemmen
Sterk verdeelde reacties, ben benieuwd. Identificeer mezelf wel als een Seidl fan, dus dat stemt hoopvol.
tbouwh
-
- 5645 berichten
- 4964 stemmen
Vernieuwend absoluut niet nee. Rouch is klassiek maar voor de rest denk ik dat je ook vóór jouw meer moderne voorbeelden nog tal van titels zou kunnen oplijsten vanuit de vorige eeuw. Om nog niet te spreken van andere kunstvormen (ik denk aan theater).
Feit blijft wel dat het concept controversieel is en blijft, zo blijkt ook hier (altijd wel afhankelijk van hoe het wordt ingezet, met een Gomes heb je een wereld van verschil in de toepassing). Ik kon dat in dit geval heel goed waarderen maar begrijp de gemengde ontvangst heel goed. Inderdaad, de regisseuse laat haar publiek niet ongemoeid, gaat de confrontatie aan door te bepalen dan wel benadrukken hoe wij kijken. Dat werkte voor mij grotendeels in deze verhandeling over seksualiteit en verlangen. Het kan ook misgaan - ik weet niet of je Z32 van Moghrabi hebt gezien maar dat is voor mij dan een voorbeeld van een film waarin het artificiële karakter en de stuitende inmenging van de maker het geheel volledig afbreken.
De filosoof
-
- 2016 berichten
- 1401 stemmen
Je leest hier vaak dat een film zo slecht is dat het halve publiek de zaal voortijdig verliet. Ik vat dat altijd metaforisch op want ik maak nooit mee dat er mensen voortijdig de zaal verlaten. Maar bij deze film gebeurde het wel en dan niet eens een of twee mensen maar echt de halve zaal kon het blijkbaar niet meer aan en vertrok halverwege. Ik vraag me af waarom: iedereen die naar deze film gaat weet toch dat het geen Hollywood-actiefilm is maar een film – sorry voor mijn politiek incorrect alsmede sociaal conformistisch taalgebruik – vol lelijke naakte lichamen, psychologisch gepraat in therapiesettingen en bizarre seks. Het is namelijk een non-erotische film over intimiteit c.q. over mensen die op een of andere manier worstelen met intimiteit. Je vraagt je af of de mensen die voortijdig de zaal verlaten zelf worstelen met intimiteit…
Nu is een film vol lelijke naakte lichamen, psychologisch gepraat in therapiesettingen en bizarre seks ook niet bepaald mijn ding maar ik vond de film toch boeiend c.q. interessant, zowel qua stijl als qua inhoud. De film is een soort gescripte documentaire (al kwam met name Christian, die wijsheid zoekt in de seksuele kunst, wel authentiek over) waarin fictie en feit door elkaar lopen en zoals gezegd een film over seks zonder erotisch te zijn. De film gaat ook over kijken en bekeken worden en betrekt dan ook haar eigen medium – de camera – in de film zelf. Seks is een spel, zo leren we in de film, en de film speelt ook zelf met intimiteit c.q. met verbergen en tonen of afwijzen en toelaten. De film raakt ook enkele filosofische thema’s zoals of we onze ziel of ons lichaam zijn en laat zien dat – zoals Christian ook betoogt – goed en kwaad een christelijke uitvinding is en dat de werkelijkheid genuanceerder c.q. ambigu is zoals de dunne of zelfs non-existente grens tussen prostitutie en therapie.
Al met al een zeer bijzondere film die me nu al nieuwsgierig maakt naar de volgende film want deze regisseuse zou wel eens de nieuwe Lars von Trier kunnen worden (want als de film ergens op lijkt dan is dat denk ik het experimentele werk van Von Trier).
mrklm
-
- 8128 berichten
- 8164 stemmen
Een bijna 50-jarige vrouw kijkt toe terwijl een Hongaarse callboy zich eerst doucht en vervolgens aftrekt op haar bed. Zodra hij is vertrokken werpt ze zich op bed en snuffelt ze aan de lakens. Vervolgens spreekt een she-male over zijn liefde voor Mozart, Schumann ... en zijn penis, die eigenlijk zijn klit is. Er is ook een ernstig gehandicapte man die blij is dat zijn penis in ieder geval nog wel werkt, iets wat wij mogen aanschouwen aan het eind van een lange sequentie in een seksclub vol SM-taferelen en dergelijke. Inderdaad, dit is ontegenzeggelijk vernieuwend, grensverleggend en taboedoorbrekend. Dat was blijkbaar voldoende reden voor de jury van het Berlijns Filmfestival om de maker dezes met een Gouden Beer te bekronen. In dat geval begrijp ik niet waarom noch "Sex voor de Buch" [1997] als "Buch, Burgers en Buitenlui" [1999] is bekroond met de Gouden Roos van Montreux! Daarin ging het óók over excentrieke/ongewone mensen die hun seksuele fantasieën graag voor de camera wilden bespreken en/of uitleven. In die programma's bleef ons tenminste al dat pretentieuze (en slaapverwekkende) pseudo-therapeutische geleuter van deze dwaze documentaire bespaard. De bedoelingen zijn goed en de geïnterviewden verdienen respect voor hun openhartigheid, maar zit weldenkend Nederland hier nu op te wachten?
McSavah
-
- 9960 berichten
- 5268 stemmen
Helaas oninteressant gewichtigdoenerij. De regisseuse heeft volgens mij echt het idee zowel in vorm als inhoud (en vooral in het proces) een vernieuwende waarachtigheid te creëren. Mijn stemming wisselde tussen ergernis (over de pretenties van Pintilie, die verder overigens wel sympathiek en met goede bedoelingen overkomt) en totale onverschilligheid (ten aanzien van de acteurs).
Drie keer een half punt voor Einstürzende Neubauten, de steriele fijnmazige cinematografie en de BDSM samenscholingen (hoewel we dat ook al beter in beeld hebben gebracht zien worden). Ik vond Hanna (de transseksuele sekswerker) de enige interessante en enigszins authentieke figuur. En die Bulgaarse is een fijne verschijning, maar daar delen we geen punten voor uit (hooguit op een goede dag).
Een strenge beoordeling wellicht, maar het was voor het grootste gedeelte echt onplezierig, en niet op een manier waarbij de film haar doel bereikt door mij met mijzelf te confronteren. Dat gebeurde namelijk niet.
John Milton
-
- 21536 berichten
- 11706 stemmen
Ik zat net te denken 'moet ik niet nog wat recente Gouden beren inhalen', maar toen ik hier kwam herinnerde ik me gelijk weer dat ik dat plan vorig jaar ook al had, en maar wat anders heb gekozen toen ik de reacties hier las.
Hij ligt klaar, maar ik verwacht hierbij eerder in kamp McSavah te zitten dan tbouwh. Dus niet veel haast om hem eens aan te zwengelen, om maar in de terminologie van het subject te blijven.
Het laatste nieuws
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Sterfdag Natasha Richardson (1963): Haar tien best beoordeelde films
Avontuurlijke thriller 'The Grey' met Liam Neeson dinsdagavond te zien op televisie
Netflix-drama 'Pieces of a Woman' wordt geprezen op MovieMeter: 'Werkelijk van ongekende klasse'
Bekijk ook
Werk ohne Autor
Drama / Thriller, 2018
74 reacties
Maelström
Drama, 2000
8 reacties
Where'd You Go, Bernadette
Drama / Komedie, 2019
13 reacties
Synonymes
Drama, 2019
3 reacties
True History of the Kelly Gang
Biografie / Actie, 2019
17 reacties
Gerelateerde tags
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.