Some Like It Hot (1959)

Ik was hier van tevoren al wat sceptisch over. Ik ben überhaupt al niet echt dol op komedies met een uitgangspunt als deze (oh hilarisch, we zijn eigenlijk mannen, dat heeft vast niemand door…) laat staan als het een film uit de jaren ’50 is.

En dat had ik ook wel goed ingeschat, want afgezien van het eerste half uur vond ik er weinig aan. Een slechte film is het op zich niet en andere Billy Wilderfilms vond ik allemaal ook wel leuk, maar dit ligt mij gewoon niet. Marilyn Monroe is zoals altijd wel leuk om bezig te zien en de mannen doen het natuurlijk ook niet slecht, maar verder zitten er misschien een handvol voor mij leuke grappen of situaties in. Gaat ook véél te lang door. Allemaal leuk en aardig maar een film als dit hoeft toch echt geen 2 uur te duren. Het begin en einde is nog wel oke, maar het middenstuk met al het gedoe rondom het hotel, nee.

Op zich nog wel leuk dat er subtiel aangekaart wordt dat vrouwen om de haverklap versierd en bepoteld worden en dat de mannen dat nu zelf eens meemaken, maar geen idee of men in deze tijd al zo 'woke' was dat dat expres was, ik vermoed van niet.

2,5*

Voor wie hem wil zien: vrijdag 20 augustus om 21u20 op CANVAS

Erg genoten van deze klassieker.

Script is idd top, hoewel je er uiteraard enkele ongeloofwaardige plotwendingen moet bijnemen.

However, geen minuut verveeld. En af en toe eens stil gelegd om een acteur op te zoeken op het internet (Curtis en Lemmon). Sterfdatum zoeken, en hoe ze aan hun einde kwamen. Het zal wel een of andere afwijking zijn van me, maar ik sta er altijd bij stil als ik zo n oudere film bekijk dat ik zit te kijken naar dode mensen in de glorieperiode van hun leven, actief en levenslustig, gevat en alert, levend in en genietend van het moment. Dan kan ik de bedenking nooit onderdrukken dat van deze acteurs, en al hun inzet en inspiratie, vandaag enkel nog wat stof en as rest…En een aantal prachtige films natuurlijk.

Zoals Some like it hot.

Deze film is als een langgerekte goede grap met een geniale clou.

Ik ben doorgaans geen fan van travestietenfilms. Maar goed, heb Some Like It Hot toch maar eens opgezet omdat veel filmfans er zich zo lovend over uitlaten… Helaas, het betreft een vrij banale travestietenfilm, alleen wat ouder dan de meeste genregenoten. Ik snap niet wat mensen hier in zien, ik zag haast alleen maar platte kolder. En het duurt ook nog eens veel te lang.

Kleine 2* voor Monroe die wel charmant acteert. Voor de rest een sof.

Amusant en niet verkeerd om naar te kijken, hoewel het naar het einde toe wel heel kolderesk wordt, met als toppunt de 'verloving' van 'Geraldine' met haar breedsmoelkikker.
Ook het weerzien met een prille leifde kan wel eens tegenvallen. Ik heb als 14-jarige snaak ooit een poster van Marilyn op mijn kamer gehad, toen al behoorlijk retro, maar oh, wat was ik gebiologeerd door die blik (ja, het was een portretfoto). Nu was het vooral verbijstering bij al dat krolse gekir dat toch echt niet meer van deze tijd is. Dat hoeft ook niet… maar zet het af tegen de klassen van een koele Bacall en ik weet het ondertussen wel…
Curtis ging ermee door, en Lemmon, die ik vroeger eigenlijk eerder een vervelende zeur vond, vond ik hier wel de show stelen. Voor mij mag deze film nu wel naar de archieven.

Top komedie uit de jaren '50. Billy Wilder laat zien hoe sterk hij is met het script en pingpongt met de dialogen. De timing zit enorm goed en vooral Monroe en Lemmon laten zien hoe groot hun komisch talent is. Het is ook meer dan enkel wat grappen aan elkaar, het verhaal is ook de leuk. Met de nodige spanning, avontuur, humor en romantiek.

Marilyn Monroe werd onterecht altijd over het hoofd gezien bij de Academy Awards. Haar talent werd onderschat en komedie deed het sowieso nooit goed. Voor haar rol in Some Like It Hot kreeg ze gelukkig wel een verdiende Golden Globe.

Geen komedie die me doet schaterlachen (zoals pakweg Airplane! wel doet) maar wel een komedie als zovelen: één die af en toe een glimlacht geeft en verder vooral vermaakt. Maar ook een komedie die anders is dan anderen: de film duurt bijna 2 uur maar valt nooit stil, verveelt geen moment en boeit en vermaakt de gehel speelduur. Het tempo is heerlijk. de dialogen fantastisch en vooral Lemmon en Curtis zijn geweldig op elkaar ingespeeld. Verder mooi hoe Wilder zijn film vormgeeft. Steeds de nadruk op de schoenen van de gangster (waarmee je als kijker direct weet dat hij er is) of enkele leuke vondsten (zoals de muziek van de meidenband die speelt met beelden van de wielen van de trein die perfect bij elkaar passen en ook een zeker tempo geven). De performances zijn prachtig, stuk voor stuk, en de parodie op Cary Grant is geweldig. Alleen visueel is de film wat gewoontjes, dat weerhoudt me net van de maximumscore. 4,5*.

Enig!

Verder niks aan toe te voegen.

Zeer herkenbaar, dit doe ik namelijk ook regelmatig. Al had ik dit tot op heden nog niet als persoonlijke afwijking ervaren..

Film staat overigens nog als een huis en de 4K versie oogt beter dan ooit!

Fijne mix van queer komedie en gangster stuff. Vind ik het eerste half uur na de verkleedpartij van Jack Lemmon en Tony Curtis nog redelijk tam, daarna wordt het me alsmaar sterker. Beter zo dan omgekeerd natuurlijk. Marilyn Monroe doet wat van haar verwacht mag worden en verder is het erg fijn dat George Raft de honneurs als old school gangster mag waarnemen. Ik kan me voorstellen dat dit voor conservatief USA een nogal aangebrande komedie was. Het is interessant dat de film zich afspeelt aan het begin van de drooglegging (1929 in de film dacht ik). Even de geschiedenis van drag queens erop nageslagen en het is blijkbaar toch zo dat in de toenmalige undergroundscene (met illegale speakeasies) een aantal homo’s zich wel eens graag lieten gaan als drag queen. De verkleedpartij van Lemmon en Curtis kan misschien ook vanuit die context gezien worden. Zeker als naar het einde toe blijkt dat Jack Lemmon niet meer zo afkerig is om te trouwen met een man. En dan nog die eindclou.

Natuurlijk is dit perfect entertainment. Die oneliners die over het scherm ratelen (wat een klasse script van Wilder en Diamond), Lemon en Curtis die ongelooflijk naturel staan te acteren, Monroe die betoverend het doek opwandelt op het perron en dit nooit meer zal loslaten tot op het einde, die zwart wit fotografie van Charles Lang dat de allures van een klassieker nog meer onderstreept. Maar toch. Ik kan geen enkele scene voor de geest halen die verrassend en creatief zou zijn (het gaat dan ook allemaal zo vlug) en het blijft ook een nietszeggende en zeer brave film. Wilder was nochtans berucht om iemand of iets in zijn hemd te zetten. The seven year itch : de hypocrisie van het instituut huwelijk, The appartment : de hypocrisie van de relatie werkgever-werknemer, The front page : de manipulatie van de media, die venijnige steken onder water of het nu gaat over de koude oorlog of overspel in One, Two, Three of Kiss me stupid.

Maar in Some like it hot niet van dit alles. Alleen perfect entertainment. Voor de laatste dag van een jaar dat meer oorlog gezien heeft dan de voorbije 23 jaar is dit meer dan genoeg.