
Captain Fantastic (2016)
Verenigde Staten
Drama / Komedie
118 minuten
geregisseerd door Matt Ross
met Viggo Mortensen, George MacKay en Annalise Basso
Ben is een toegewijde vader die zijn zes kinderen leert hoe ze moeten leven en overleven in de dichte bossen in het noordwesten van Noord-Amerika. Hij wordt echter gedwongen om zijn zelfgemaakte paradijs te verlaten. Wanneer hij geconfronteerd wordt met de echte wereld, begint hij aan een levensreis die zijn ideeën van vrijheid en wat het betekent om een gezin op te voeden uitdaagt.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=PDm-pJyN0Kg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,9 / 190908)trailer (YouTube, ondertiteld)filmscore (MusicMeter)various artists cd (MusicMeter)iTunes: € 3,99 / huur € 2,99Google Play: € 4,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99kijk op Cinememberkijk op Amazon PrimeHet siert regisseur Matt Ross dat hij met deze film enkele platgereden paden mijdt. Met dit verhaal (wereldvreemde hippies komen in contact met de echte wereld) had hij nochtans voldoende opties om makkelijk te scoren. En ja, de personages zijn ook wel over-the-top (noem ze gerust freaks), maar ik had nergens het gevoel naar een stel onnozele karikaturen te kijken. Ross maakt er echt mensen van vlees en bloed van. Los daarvan: wie allergisch is voor geitenwollensokken, skipt deze film toch maar best

De samenstelling van het gezin is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Als ik goed tel zag ik zes kinderen. En alsof dat nog niet genoeg is leken de twee oudere meiden erg goed op elkaar, net als de twee jongere meiden. Voor de acteurs (die ik overigens niet kende, meestal een goed teken) wordt het zo extra lastig om goed uit de verf te komen. En toch is er een mooie chemie tussen de verschillende personages. Knap!
Jammer genoeg kent de film ook enkele uitschuivers. Letterlijk zelfs, in het geval van de scène op het dak. Al bij het gekletter van de dakpannen weet je hoe het zal aflopen. En je wéét dat je je daarna mag verwachten aan een emo-momentje. Voorts vond ik de opbouw van de film in het algemeen net iets te voorspelbaar. Een luchtig eerste uur en een serieuzer slot: dat hebben we al vaker gezien.
Maar écht uit de bocht vliegen doet de film nooit. Integendeel. Kende het verhaal even een minder moment, dan bleef het gewoon genieten van de knappe fotografie. De natuurbeelden zijn adembenemend mooi, maar zelfs een scene in een doordeweekse supermarkt wordt een visueel snoepje met Stéphane Fontaine achter de camera.
Het had wat mij betreft nog wat langer mogen duren, en dat zeg ik niet vaak over een film van twee uur! 4.5*
Knappe film met een fantastische boodschap zonder belerend te worden. Top!


Al zie ik dat Bbarbie juist die weer beter vond, tot mijn grote verbazing. Misschien moet jij het dan toch maar beslechten

Alhoewel soms op het randje qua sentiment, vliegt het meestal net niet uit de bocht. Zo wordt een scene waarin het hele gezin 'sweet child o' mine zingt' (jawel guns n roses) in plaats van larmoyant memorabel. Een dikke verdienste van de acteurs. Deze film heeft de potentie om te blijven hangen, misschien nog eens te herzien met kinderen of geliefden. Hipsters let op... captain fantastic kan ook gezien worden als het bewijs dat een baard van een paar maanden je ouder maakt.
Maar goed, het is een best vrolijke en kleurrijke film die thema’s als zelfmoord en zelfeducatie aansnijdt. De muziek is comfy en past wel bij de hippiesfeer, al kan je je afvragen wat die politiek bewuste hippies nou plots moeten met een nummer van Guns ‘n Roses. Het klonk best wel lekker, maar waren ze met de haartjes kort plots wel in voor de tamelijk commerciële en verre van linkse (Axl) hardrockers? Kortom, de reacties nog eens doorscrollend, mijn opinie over de film ligt denk ik het dichtst bij die van Donkerwoud die zijn rake kritiek moou verwoordt en het korte maar heldere oordeel van eRCee.
Ander genre maar wellicht wel interessanter, deels dezelfde thematiek (docu):
Paul Kingsnorth - VPRO Tegenlicht - VPRO
Een film is géén docu. Gelukkig niet. Captain Fantastic al evenmin. Heel in de verte zou ik 't 'n variatie op Into The Wild kunnen noemen; niet een eenling maar een heel gezin dat zich los probeert te maken van de "platgetreden paden" binnen de strak georganiseerde westerse samenleving, niet als stil en verborgen protest, maar eerder als zoektocht naar een alternatieve samenlevingsvorm.
De veel radicalere stap die Mc Candless zet door zich volledig af te zonderen, is niet van toepassing in deze film, waarin een minimale band met de huidige maatschappij in tact blijft. Er worden spullen verhandeld, er is telefonisch contact, en de moeder is "tegen beter weten in" overgeleverd aan de hulpdiensten van de medische wetenschap.
Er is drama verpakt in humor en vice versa. De sfeer blijft licht en "geestig" ondanks de inktzwarte droevenis die het gezin moet zien te dragen. Uiteindelijk resulteert de reis in het besef dat Captain Fantastic een compromis met zijn idealen, zijn kinderen en de werkelijkheid moet sluiten.
Ik vond de film aardig geslaagd, het was soms wat moeilijk in komen vooral op het begin moest ik echt wel even er door heen bijten om mijn interesse naar de film te krijgen. Ik ben namelijk niet zo snel van de films waar een hippiefamilie overleeft in het bos maar na mate je langer keek vond je de familie ook interessanter worden en vooral hun levensstijl. En dat maakte het na een tijdje ook echt geslaagd, je leefde mee met het gezin en de kinderen en dan vooral hun moeilijke tijd die ze doorstaan omdat ze niet mee groeien in de maatschappij, ze missen dus heel veel en kunnen de echte wereld niet aan omdat ze dit totaal niet kennen.
De cast was leuk. Ik vond persoonlijk dat Viggo Mortensen het aardig leuk deed als Ben en de vader van de familie. Prachtig geacteerd van de man, die vooral de hele film als een soort psychopaat over kwam maar op het eind diep veel respect verdiende. Een excentrieke manier van leven had hij heel erg en nam daar zijn kinderen te veel in mee. George MacKay deed het ook geslaagd als de oudste zoon van Ben. Voor de rest kan ik de hele familie wel opnoemen, hier heb ik geen zin in. Ze deden het allemaal prima.
Het verhaal was prima, wel ontroerend op sommige momenten. We volgen een hippiefamilie ergens in de bossen van Amerika waarvan de moeder in een opvangkliniek zit. Op een dag overlijd de moeder want het is haar gelukt om zelfmoord te plegen en Ben besluit met zijn kids die kant op te gaan. Als ze dan gewaarschuwd worden door de vader van zijn vrouw (naam ben ik even vergeten) om niet te komen anders word de politie gebeld gaat Ben wel die kant op. Hij word er uit gezet, mag er niet bij zijn als zijn vrouw de grond in word gestopt en vervolgens willen de grootouders ook nog eens de kinderen af pakken en er voogdij op vragen. Het dringt Ben door wat voor een man hij is, en ook al wil hij zich veranderen hij vertrekt zonder de kids weer terug naar het bos als daar zijn kinderen opeens voor hem staan. Ze zijn mee gevlucht en willen toch wel bij hun vader leven, ik snapte er na een tijdje ook niks meer van. Ze besluiten even later om hun moeder op te graven en haar te cremeren zoals ze dat wou en dan eindigt de film best goed, de kids gaan naar een echte school en ze leven voortaan in een huisje. Leuk einde dacht ik zo.
Ja, geslaagde film met een verhaal wat me steeds meer wist te pakken en te boeien. Over het algemeen best vermakelijke zit maar het was soms ook wat voorspelbaar noch cliché. Maakt niet uit, ik heb me vermaakt en daar gaat het om ?.
4.0*
Ik laat me de laatste tijd graag verrassen door Cinema Canvas. De meest recente uitzendingen zijn jammer genoeg niet meer met een panel dat een soort van analyse uitvoeren vooraleer de film start, maar de films worden nog altijd wel uitgezonden onder de 'Cinema Canvas' noemer. Al een aantal interessante films zien passeren in ieder geval en dan ook maar eens op goed geluk deze Captain Fantastic geprobeerd. Geen idee waarom juist, maar ik startte met de verwachting dat dit een soort van Little Miss Sunshine ging zijn.
Gelukkig is het dat niet. Captain Fantastic valt sowieso met weinig andere films te rijmen als je het mij vraagt, maar dat is eigenlijk niet belangrijk. Wat wel belangrijk is, is dat je een boeiende coming of age (voor alle generaties als het ware) voorgeschoteld krijgt. Rell die rebelleert tegen zijn vader (ironisch genoeg zie je hem in het begin van de film De Gebroeders Karamazov van Fjodor Dostojevski lezen, een boek dat over rebellerende zoons tegen hun vader gaat), Bo die zijn eigen weg zoekt en aanvoelt dat hoewel de weg van zijn vader voordelen heeft gegeven, het ook veel nadelen heeft, Ben die na de dood van zijn vrouw de feeling met zijn kinderen kwijt geraakt, ... In elk personage zit wel iets in en net wanneer je denkt dat de film begint in te zakken, komen ze terecht bij de schoonouders van Ben. Vanaf dan weer een stroomversnelling met onder andere die begrafenis, het (mislukte) inbreken en natuurlijk dat sublieme Sweet Child O' Mine moment. Mooi hoe Matt Ross dit allemaal in beeld weet te brengen zonder dat echt te donker/weird wordt. Verwachtte hier niet meteen een komedie in, maar er zijn genoeg luchtige scènes die het fijnzinnig subtiel maken.
Veel van de kracht van de film schuilt dan ook in een erg degelijke cast. Viggo Mortensen is zo'n acteur die ik nooit goed kan plaatsen maar die altijd wel met iets boeiend afkomt. Niet altijd even geslaagd te noemen weliswaar, maar in zijn rol van Ben valt weinig verkeerds op aan te merken. Het voelt gewoon allemaal zo realistisch aan, maar dat is misschien ook wel aan de achtergrond van Mortensen te wijten. Kinderen in films zijn ook altijd wat gevaarlijk terrein, maar opnieuw op dat gebied is er weinig slecht aan te vinden. Niet iedereen komt even goed uit de verf, misschien had snoeien in het aantal kinderen niet slecht geweest, maar het is toch vooral ook dankzij een uitstekende wisselwerking met de volwassenen dat hun rollen zo mooi uit de verf komen. Zo'n Steve Zahn speelt hier misschien wel één van de beste rollen uit zijn carrière en Frank Langella.. Die kan sowieso weinig verkeerd doen.
De opname lag ondertussen al een tweetal maanden digitaal stof te happen, maar ik ben blij dat ik me hier toch aan gewaagd heb. Ik verwachtte een zwaarmoedige film en kreeg dat op zich ook, maar wel één die tegelijkertijd ook veel fun uitstraalt. Ben benieuwd met wat Matt Ross volgende keer uit zijn koker gaat komen.
Dikke 4*
Want? Arme jij dat je dit niet kan waarderen.
Viggo Mortensen speelt een fantastische rol, en is werkelijk geknipt voor dit karakter. Een vrijgevochten man waarvoor ik zeker begrip kan hebben, maar die zelf zo opgaat in zijn beleving van wat goed en fout is aan de wereld, dat hij dit beeld ook op bijna tirannieke wijze aan zijn kinderen oplegt. Hiermee geeft hij ze wellicht meer kennis en ervaring dan andere kinderen krijgen op zekere gebieden, maar tegelijkertijd doet hij zijn kinderen op andere gebieden tekort. Dit is voor zijn schoonouders al vrij snel duidelijk, maar voor hemzelf is eindeloze een strijd waartegen hij zich hard verzet.
Als kijker voelen we mee met deze ongebruikelijke leefwijze, en zien we alle charme van het moderne hippie-leven. Tegelijk wordt ons de vraag gesteld in hoeverre we als volwassenen onze eigen gang moeten kunnen gaan met de opvoeding van onze kinderen, en of er een grens moet zijn als een opvoeding zo eenzijdig is dat dit schadelijk kan worden voor de ontwikkeling van een kind.
Mooie, grappige en erg ontroerende film, die qua thematiek nog wel even nazingt in je hoofd.
4*
Oeh, dan zou ik The Glass Castle (2017) maar helemaal laten zitten, Donkerwoud...

Al zie ik dat Bbarbie juist die weer beter vond, tot mijn grote verbazing. Misschien moet jij het dan toch maar beslechten

Ik ben iemand die nooit op zoekt welke films er uit komen in een jaar en laat mij meestal leiden door mijn bui te googlen in kernwoorden en te zien of daar een film bij past of in dit geval mensen die hier films taggen.
Even op die van jou geklikt en ziet er interessant uit, ook maar gelijk even kijken.

Wat een geluk! Wat een ongeluk! Zullen deze kinderen ooit kunnen aarden in deze wereld, of zijn ze gedoemd er altijd naast te leven, weg te kruipen in de kieren en de spleten van het bestaan? Uiteraard ligt de oplossing ergens in het midden. Het orgelpunt van ‘Captain Fantastic’ is het enige juiste: vader creëert idylle voor kinderen middenin de klassieke burgergemeenschap, zodat ze later zelf kunnen kiezen. Is dat immers niet wat een opvoeding moet doen: een kind voorbereiden op volledige autonomie?
Heb erg genoten van deze ‘Captain Fantastic’, al bevat de film naar het einde toe enkele vreemde twists. Het idee dat de stamvader van het gezin zijn kroost zou achterlaten omdat hij zichzelf nu eenmaal niet kan assimileren? Het is absurd, en discrepant met het eerder geschetste beeld van een pater familias die alles doet voor zijn kinderen. Niettemin blijkt het slechts een opstapje naar een hartroerende finale, triest en schoon, melanchool en warm…zoals we het leven allen moeten zien in te richten, lijkt me.
3,75* (en laten we van Noam Chomsky Day het nieuwe Kerstmis maken!)