Meningen
Hier kun je zien welke berichten Zelva als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Aragami (2003)
Volkomen overbodig prul. De regisseur had zeven dagen de tijd om de film te schieten. Had hij toevallig ook slechts zeven minuten de tijd om een onderwerp te verzinnen?
Het moet haast wel. Het verhaal stelt helemaal niets voor. Je hebt een begin en een bijna hetzelfde eind en daar tussendoor nog een zwaardgevechtje en een wonderbaarlijke herrijzenis die zomaar uit het niets komt en voor de rest ook niet uitgelegd wordt. ,Ik voelde het opeens', is de argumentatie. Ja, uiteraard.
Fantasma dell'Opera, Il (1998)
Alternatieve titel: The Phantom of the Opera
,,There's a treasure down there, a real fortune"
,,A treasure, a fortune? You really think so?"
,,Why else would someone hide down there?"
Nou, ik kan wel een paar veel meer voor de hand liggende redenen bedenken. En zo zijn er nog veel meer van die onlogische gebeurtenissen.
Waarom bijvoorbeeld leeft die rattenvanger van Hamelen nog steeds? Volgens mij is het spook toch niet echt blij met zijn activiteiten. Toch toont hij geen enkele moeite hem uit de weg te ruimen, maar ieder ander die hem een ook maar een millimeter in de weg staat, gaat meteen de pijp uit.
Het zijn dingen waar waarschijnlijk alleen Dario Argento een antwoord op weet.
Fear of Flying (1999)
Alternatieve titel: Turbulence 2: Fear of Flying
Begint vrij aardig met een groepje mensen met vliegangst. Je voelt al snel aan dat er natuurlijk wat gaat gebeuren tijdens hun eerste test in een echt vliegtuig, maar de film blijft interessant door de vele, soms bizarre plotwendingen. Je hebt het gevoel niet goed te weten wat er precies aan de hand is. Tot op het moment dat de tweede handlanger zich blootgeeft.
Vanaf daar daalt het niveau pijl- en pijlsnel. Weg zijn de leuke plotwendingen, wat over blijft zijn enkel clichés, tot op het braakniveau. Iemand die nog nooit heeft gevlogen, maar wel met goed gevolg het vliegtuig met te weinig benzine drie meter voor het einde van de landingsbaan weet te stoppen. Vrouw die erachter komt dat de held toch wel erg leuk is. Zoontje die het kussen aanmoedigt en het allerergste van allemaal: vijf minuten nadat het vliegtuig geland is, staat de held al weer klaar om de auto in te stappen en zijn nieuwe geliefde mee te nemen. Van trauma's nog nooit gehoord zeker.
* 0,5
Homem do Ano, O (2003)
Alternatieve titel: The Man of the Year
Mij kon hij toch niet geheel boeien. Ik miste de diepgang bij Maiquel.
Ik zag hem niet worstelen met zijn lot, niet twijfelen over zijn beslissingen. Het drama, en er gebeurt niet zomaar wat, lijkt gewoon aan hem voorbij te gaan, zonder dat het hem ook maar enig moment écht lijkt te boeien.
Daardoor werd ik niet echt meegetrokken in de film, het bleef allemaal wat oppervlakkig. Zitten er mooie scènes in, wordt er goed geacteerd? Jazeker.
Is het een film die je meezuigt, waardoor je zelf ook de tragiek voelt en een brok in de keel krijgt? Nee, voor mij niet.
Gemiste kans.
Land and Freedom (1995)
Alternatieve titel: ¡Tierra y Libertad!
Ook in deze Loach-film zitten weer hele goede stukken, zoals die vergadering in het dorpje. Des te knapper aangezien slechts de tegenstander van collectivisatie en de militaristen acteurs zijn. De rest is allemaal inwoners van het dorpje.
Ook de eindscène is prachtig. Maar het zag mij er allemaal net iets te gelikt, te gemaakt uit. De kleding leek niet versleten, nauwelijks sporen van een oorlog te zien. Alles leek nog gloednieuw, en dat was het in feite natuurlijk ook.
Wat mij betreft had het flink wat grauwer gemogen.
Piggy Banks (2005)
Nee hoor, dat komt omdat de film nergens over gaat, elke gebeurtenis totaal ongeloofwaardig is en ik nul komma nul emotionele diepgang zie.
Gelukkig was het lettertype van de aftiteling nog wel te pruimen.
Scarface (1983)
't Gaat hier over Scarface, niet over Trois Couleurs: Bleu.
'k Zal meteen maar even zeggen waarom dit een prul is. In de echte maffia is élk foutje dodelijk, maar dan ook direct. Als je eigenlijk een beetje krankzinnig wordt, zoals meneer Montana hier, dan wordt je door je eigen 'familie' afgemaakt en vervangen, je bent gewoon een té groot risico.
Als je je niet aan je afspraken houdt is het ook met je afgelopen, dan wordt je afgemaakt door andere families.
Tot het einde ging het allemaal nog wel, nergens echt bijzonder, beetje saai hier en daar, onzinnigheid bij het doodschieten van een politieman, wat echt nooit zonder gevolgen blijft maar het einde was echt zo dramatisch slecht. Je wordt echt niet afgemaakt door een heel leger. 't Zijn de jaren '20 niet, waar zulke dingen nog mogelijk waren. Dit trekt toch veel te veel aandacht. Al die schoten zullen vast niet gehoord zijn in de buurt. Je wordt afgemaakt of door een scherpschutter, of als het echt niet anders kan met een autobom, maar dat trekt eigenlijk ook al teveel aandacht. En niet met een heel leger, die allemaal nog bijzonder slecht schieten, want Montana blijft als een Terminator staan, om dan eindelijk met heel veel dramatiek dan toch nog neer te gaan.
Snitch'd (2003)
Vooral indrukwekkend vond ik de manier waarop James 'Bond' Cahill een undercover agent neerzet.
Als minstens tien jaar oudere dan de rest van je klasgenoten, begin je meteen met iedereen te vragen waar je de belangrijkste bendeleden kunt vinden, en en passant ram je er wat in elkaar. Dat valt natuurlijk helemaal niet op, want zo'n achterlijke undercover agent verwacht niemand. Briljant!
Cahill maakt ook op magistrale wijze gebruik van zijn afschrikwekkende uiterlijk, dat verscheidene gangsters in één kamer er toe noopt hun revolver meteen weg te gooien, maar hen jammer genoeg weer niet weerhoudt Cahill dan maar handmatig aan te vallen.
Prima werk, Cahill!
Tot zover één van de negatieve punten, dan gaan we nu over naar de pluspunten...
Stan Lee's Mutants, Monsters & Marvels (2002)
Heb eigenlijk weinig met Marvel Comics, wel wat van hun karakters in films gezien uiteraard, maar van Stan Lee had ik nooit gehoord bijvoorbeeld.
Nu ken ik hem wel. De man is een rasverteller, echt van genoten, hij boeide me. Wat dat betreft viel deze docu me alleszins mee, want ik had er helemaal niets van verwacht. Alles wat het interessant maakt, wordt echter onderuit gehaald door stoorfactor Kevin Smith. Behalve een 'uhuh' of iets dergelijks als interruptie in zowat elke zin van Lee voegt hij helemaal niks toe en is razend irritant.
Tai Gik Cheung Sam Fung (1993)
Alternatieve titel: Twin Warriors
Deze films draaien gewoon helemaal om de vechtscenes. Vind je dat niets aan dan moet je ze ook gewoon niet bekijken, veel spectaculairder dan dit wordt het niet
Nee, vechtscènes is niet iets waar ik heel erg warm van word, maar ik trek het wel. En dat dat allemaal niet realistisch is, dat wil ik ook nog best accepteren. Het is de manier waarop het wordt gebracht. Zo ontzettend theatraal. Zulke infantiele personages, de kinderlijke manier waarop ze handelen. Sorry, maar daar word ik niet goed van. Is het nou zo ontzettend moelijk om je personages iets interessanter te maken dan een paar poppetjes, die, joost mag het weten waarom, toevallig heel erg goed in kung fu zijn?
Zegt me helemaal niets.
Nee, die heb ik niet gezien. Dus daar kan ik dan moeilijk over oordelen. Ik wil het graag geloven dat ze slechter zijn.
Ik heb eigenlijk nog nauwelijks martial arts films gezien. Maar als dit als een goede wordt geclassificeerd door de kenners, ben ik bang dat het met anderen wel niet veel beter wordt.
Terumae Romae II (2014)
Alternatieve titel: Thermae Romae II
In het vliegtuig gezien. Wel heel aparte vorm van humor inderdaad. In het begin is het echt gniffelen om de schijtlollige manier van Japanners afkraken en het overbrengen van de moderne bad- en speltechnieken naar de Romeinse tijd, arme slaven, maar het trucje wordt wel heel erg vaak herhaald en het einde is al helemaal gezapig. Daarom geen voldoende.
Vangelo secondo Matteo, Il (1964)
Alternatieve titel: The Gospel according to St. Matthew
Nog een dag over nagedacht, maar ik kan toch echt niet anders, ook al zullen een heleboel mensen nu ook wel over mij heen lopen. Gisteren heb ik deze film gezien en ben ik er niet zo enthousiast over, om het tactvol uit te drukken. Ik ga hier een 0,5* voor geven.
Vol verwachting ging ik gisteren voor de videorecorder zitten. Bijna had ik de dvd al eerder gekocht bij de Free Record Shop, niet gedaan vanwege te weinig financiën. Blij was ik dan ook toen mij ter ore kwam dat deze op televisie zou komen.
Maar dat viel erg tegen. Dit zou veel en veel beter moeten zijn dan The Passion of the Christ, een film die ik wél kan waarderen. Het ging echter meteen al mis in de eerste 25 minuten. Dat iedere keer, keer op keer op keer, in beeld brengen van een gezicht dat maar een beetje staart en eigenlijk helemaal niets doet, is voor een paar keer leuk, maar niet voor tientallen keren.
Na 25 minuten kwamen er wat minder gezichten in beeld en zou het misschien wat beter worden, dacht ik. Niets bleek minder waar, wat volgde was een tergende, minutenlange aaneenschakeling van uit hun context gerukte uitspraken uit het Mattheüs-evangelie. Voortdurend op dezelfde emotieloze toon, emotieloze uitdrukking, met slechts af en toe een stemverheffinkje, kritiek hier al eerder aangehaald. Voor het eerst (!) heb ik bij een film de afstandsbediening gepakt en doorgespoeld.
Dat emotieloze bleef de hele film doorgaan. Geen enkele acteur of scene kon mij dan ook overtuigen en zeker de figuur van Jezus niet. Ik had het gevoel te kijken naar Jezus, de uitspraken-robot uit de hemel gezonden om zijn verhaaltje te doen en dan weer via een kruisiging te vertrekken.
Scenes zijn heel slecht uitgewerkt. Zoals bijvoorbeeld het lopen van Jezus op het water. In de Bijbel staat: En het schip nu was midden in de zee, zijnde in nood van baren, want de wind was hun tegen.
In deze film is het een hele kalme zee. En als Petrus besluit om ook maar op het water te gaan lopen, vaart het bootje eerst naar Jezus toe, stapt Petrus naast de boot uit, dreunt een zinnetje op en moet dan zogenaamd gered worden door Jezus.
Wat staat er in de Bijbel?:
En Petrus klom neder van het schip, en wandelde op het water, om tot Jezus te komen. Maar ziende de sterke wind, werd hij bevreesd, en als hij begon neder te zinken, riep hij, zeggende: Heere, behoud mij!
Sorry, maar dat had in mijn opinie níet slechter verfilmd kunnen worden.
Nog zoiets belachelijks. De doop van Jezus, die in de Bijbel via onderdompeling gebeurde, maar dat is een andere zaak. Er klinkt een stem uit de hemel, de stem van God, en het publiek reageert alsof er een vliegtuig laag overvliegt.
Of het maar weglaten dat Jezus 40 dagen gevast had in de woestijn, waardoor de hele impact van de verleiding van de duivel met de steen en het brood verloren gaat.
Personages zijn in deze film slechter uitgewerkt dan ooit. Kan iemand mij bijvoorbeeld, en dit is slechts een voorbeeld, uitleggen, waarom Herodiás haar dochter die wens laat voorleggen?
Na de minutenlange opdreuning van uitspraken gaven mijn twee broers het al op. Ik had na een uur zoiets van, ik zou willen dat deze film nú afgelopen is. Zulke films krijgen bij mij slechts hoogst zelden geen 0,5*. Hiervoor kan ik toch echt geen uitzondering maken.
Verne Miller Story, The (1987)
Alternatieve titel: Gangland
Bedroefd slechte film. Grootste probleem is het plot dat eigenlijk uit niet meer bestaat dan wat momenten waarop Verne Miller mensen overhoop schiet en wat momenten waarin de vrouwtjes niet van hem af kunnen blijven.
Visitors of the Night (1995)
Als je houdt van uitgebreid tentoongespreide clichés over aliens, dan is dit jouw film.
Woman in the Window, The (1944)
Alternatieve titel: De Vrouw in het Venster
Laat ik dan maar de eerste zijn:
Eigenlijk een dikke tegenvaller. De hele film door krijg je een vrij ongeloofwaardig, doch een zeker leuk om te kijken, verhaaltje voorgeschoteld. Richard Wanley wordt bijna gewurgd door ene Frank Howard a.k.a. Claude Mazard om redenen die voor altijd onbekend zullen blijven. Dat Mazard een opvliegend mannetje wordt genoemd, is niet voldoende rechtvaardiging. Zo iemand wordt kwaad, gaat misschien slaan, maar om meteen iemand te gaan wurgen? Nee, dat gaat er bij mij niet in.
Wanley kiest er daarna voor om het voorval niet aan de politie te melden, maar het karweitje zelf op te knappen. Hij wil aandacht besteden aan alle details, omdat hij weet dat de politie heel veel kan ontdekken. Waarom ze dan geen wurgsporen op Wanleys nek zouden kunnen ontdekken, ontgaat hem even. Dat zou hij natuurlijk vergeten kunnen zijn, maar waarom heeft Wanley eigenlijk zo'n ontzettend wantrouwen in de rechtsstaat, zelfs al heeft hij toch een zeer goede vriend bij Justitie? Een verklaring komt er niet.
Dat Wanley eigenlijk niet al te slim is, wordt duidelijk in de volgende scènes waarin de politie zeer goed blijkt te zijn in het vinden van sporen en het daaraan koppelen van een verdachteprofiel.
Wanley gaat daarna zulke onhandige dingen doen dat het er duimendik bovenop ligt dat hij de dader is. Dat de politie, (die toch zo goed is?) het niet doorziet... Ik begrijp het niet.
Nadat de politie denkt de echte dader gevonden te hebben, kun je als scriptsschrijver drie dingen doen.
a) Hij maakt er eind-goed-al-goed-einde van. Wanley en Reed leven nog lang en gelukkig. Dan hebben we een ongeloofwaardige film met een zoetsappig eind.
b) Hij maakt, en dat leek er in eerst instantie ook op, er een eind-goed-niet-al-goed-einde van. Dan hebben we een ongeloofwaardige film met een droevig einde.
c) Een einde dat een verklaring geeft voor al het ongeloofwaardigs.
Gelukkig heeft het duo Lang/Johnson ervoor gekozen om ons op het verkeerde been te zetten en een verrassing in te bouwen aan het eind en de ongeloofwaardigheid weg te nemen.
Maar de inspiratie lijkt dan toch echt op. Is een droom echt alles waar men mee op de proppen kan komen? Dit is echt zo ontzettend makkelijk. Met dromen kun je aan elk verhaaltje wel een eindje knopen. Daar hoef je niet eens over na te denken.
Een innovatief eind is eigenlijk het enige wat deze film had kunnen redden en zo'n einde komt er gewoon niet. Erg jammer. Ik kom niet verder dan een 2.