Making a Murderer - Seizoen 1 (2015)Seizoen 2 (2018)Seizoen 2 (2018)

Ja moeilijk te zeggen joy4ever. Er zijn natuurlijk wel nieuwe ontwikkelingen zeker gezien het succes van het eerste seizoen. Maar met vlagen voelde dit seizoen voor mij ook repetitief en soms zelfs overbodig. Ik denk dat de Avery familie alle publiciteit graag aanpakt en dat de makers weer een succes willen. En blijkbaar wilden veel mensen ook weer een vervolg. Dus zo werkt dat dan. Maar ik moet bekennen dat ik me er best wel doorheen heb lopen worstelen.

Waar ik moeite mee had is dat de makers nogal een stijve leuter kregen van het feit dat de 1e serie zo goed scoorde. En dat ze zichzelf hiervoor in het 2e seizoen constant een schouderklopje aan het geven waren terwijl er ook een hoop nare kanten zitten aan het circus wat ze gecreëerd hebben. Ook vond ik bepaalde dingen erg ver gezocht en uitgemolken. Maarja er zaten soms ook wel weer interessante dingen in. Alleen hadden we daar geen 10 uur voor nodig gehad.

Afgehaakt; wat een draak van een seizoen zeg. Waar ik seizoen 1 toentertijd geweldig vond, is seizoen 2 één lange, grote zet van herhaling, na herhaling, na herhaling... vreselijk. Op een gegeven moment zit je voor de zoveelste keer te kijken naar beelden uit seizoen 1 en hoe moeder Avery tien minuten lang aan de keukentafel zit te staren... ja nu weten we het wel. Dit had allemaal met gemak in een uurtje of 2 gekund. Had er gewoon een special van gemaakt, want dit slaat nergens op. Dik uur per aflevering waar wellicht vijf tot tien minuten nieuwe informatie is. De rest is bekende informatie en bekende beelden. Schandalig slecht seizoen dat enkel wil cashen op het succesvolle eerste seizoen.

Seizoen 1 van Making a Murderer vond ik, na enig leeswerk te hebben doorgenomen, een nogal misleidend en manipulatief stukje "documentaire". Toen ik hoorde dat seizoen 2 was aangekondigd hoopte ik stiekem dat het wat gebalanceerder en eerlijker zou zijn dan seizoen 1. Sinds dat seizoen was er namelijk veel informatie over de zaak verschenen op internet, op televisie en in de vorm van boeken dat ik dacht, ze kunnen eigenlijk ook niet anders.

Kort nadat deel 1 was uitgekomen was het bijvoorbeeld volgens mij al geen geheim meer dat één van de sterkste argumenten uit de serie - het onverklaarbare gaatje in het dopje van het buisje met bloed en de gescheurde tape eromheen - een heel onschuldige verklaring had. Namelijk dat Avery's eigen advocaten en de Wisconsin Innocence Project de tape hadden losgescheurd, en dat het gaatje in het dopje was gemaakt door een zuster die op die manier het bloed in de tube deed. Dit was ten tijde van de rechtszaak allang bekend, maar de documentairemakers hebben het uit de serie gelaten. Waarom? Zouden ze dat vergeten zijn? Vind ik moeilijk te geloven.

Eigenlijk zat de hele serie zo in mekaar. Op vrijwel alle vragen die de verdediging stelt over het aangeleverde bewijs krijgen we in de serie geen antwoord. Wat voor mij als kijker destijds het idee opwekte dat de aanklagende partij er gewoon geen antwoord op had. In de realiteit zijn vrijwel alle vragen (waarom was de sleutel pas bij de zevende zoektocht gevonden? Hoe kan een sleutel in een boogje uit dat kastje vallen?) tijdens de rechtszaak beantwoord en logischerwijs is Avery dan ook schuldig bevonden.

Ik hoopte dus dat de documentairemakers doorhadden dat de kijkers inmiddels ook wel het een en ander hadden opgestoken - ook van de kant van de aanklager - en in de wetenschap dat de waarheid toch wel boven water komt een wat gebalanceerder vervolgseizoen zouden maken. Maar helaas, seizoen 2 gaat vrolijk verder waar seizoen 1 gebleven was, alleen dan met een ander hoofdpersoon: Kathleen Zellner.

Het lijkt haast alsof Zellner zich er volledig van bewust is dat de tegenpartij niet aan het woord gaat komen in seizoen 2. Het lijkt alsof ze heel goed weet dat wat zij gaat zeggen niet tegengesproken gaat worden. Er gaat niet iemand zeggen, "wacht even Zellner, wat je hier en hier zegt klopt niet, want...." Of "Oké het klopt dat er lugubere porno op die pc gevonden, maar so what? Hoezo is hij dan de moordenaar?"

Zonder iemand die tegengas geeft lijkt haar bewijs heel sterk. Maar is dat wel zo? Ik zelf denk van niet. Probeer al haar bewijs maar eens aan mekaar te knopen en dan met een plausibel verhaal te komen. Dat lukt niet. De data, locaties en personen die ze aan bepaalde gebeurtenissen en bewijsstukken wil koppelen matchen samen totaal niet. Bobby Dassey die Halbach op klaarlichte dag op Kuss Rd neerknuppelt (waarom eigenlijk?) en als Scott Tadych (die nog maar net met Barb aan het daten is en Bobby nauwelijks kent) toevallig in de beurt is schakelt ie niet de politie in, maar doet ie vrolijk mee? Oké dan. Even later zou de auto ineens "verstopt" zijn aan de kant van de weg nabij Mishicot, want aan de kant van de weg is natuurlijk een hele goede verstopplek. Vervolgens zou Andrew Colborn de auto, waarvan hij weet dat tenminste 1 iemand die al heeft gezien, stiekem verplaatsen naar Avery's Auto Salvage en daarna steelt Bobby bloed uit Avery's trailer en dumpt dat in de auto die nu op Avery's Auto Salvage staat? Oké, sterk hoor.

Ook komt Zellner weg met bepaalde "foutjes". Zo introduceert ze op een gegeven moment de theorie dat de "hood latch" afname verwisseld zou zijn. Haar bewijs? Een afname van de hood latch van een andere RAV4 liet allemaal donkergrijze smurrie achter op de wattenstaaf. Volgens Zellner zou haar eigen expert gezegd hebben dat er op de wattenstaaf die voor Halbach's RAV4 gebruikt was geen donkergrijze smurrie zou zitten.

Helaas voor Zellner staat de onderedeverklaring van haar expert, Karl Reich, gewoon online en kun je daarin nalezen dat hij wel degelijk een donkergrijze wattenstaaf had ontvangen van het forensisch lab van Wisconsin. Helaas, Zellner! Hele grote fout (of keiharde leugen) die door de eenzijdige focus van de serie helaas niet is opgemerkt.

Vergelijkbare geintjes haalt Zellner uit met onder andere kogel FL, de botten in de groeve, het DNA op de hood latch en het DNA op de autosleutel. Volgens Zellner zou de aanklager beweerd hebben dat kogel FL door Halbach's schedel zijn geschoten, en vervolgens laat Zellner allerlei experimenten doen om aan te tonen dat een kogel van zo'n kaliber slechts zelden door een schedel komt, en als het al gebeurt, er waarschijnlijk botresten achterblijven op de kogel. De aanklager heeft echter nooit beweerd dat kogel FL door haar schedel is geschoten. In tegendeel: de aanklager heeft juist onder ede laten verklaren dat er geen bewijs is dat de kogels die Halbach's hoofd in waren geschoten er ook uit waren gekomen. Een stropopredenering dus eigenlijk.

Het DNA op de sleutel en de hood latch zou volgens Zellner "te veel" zijn, echter wijzen tests uit dat de hoeveelheid DNA overeenkomt met wat je gemiddeld mag verwachten. De botten in de groeve zouden van een mens zijn, maar het bewijs hiervoor is een oude aanname van Eisenberg die ze later heeft gewijzigd. Ze heeft het ook geregeld over de speurhonden, maar laat achterwege dat het spoor van Halbach hen leidde naar Steven's schuur en woonwagen en dat er een geurspoor liep van Steven's voordeur naar de RAV4.

Een onbetrouwbare serie en, in tegenstelling tot deel 1, ook nog eens behoorlijk saai en langdradig. De soundtrack van Gustavo Santaolalla en Kevin Kiner vond ik dan wel weer sterk.