- Home
- Films
- Nymphomaniac
- Filtered
Nymphomaniac (2013)
Genre: Drama / Erotiek
Speelduur: 241 minuten / 325 minuten (uncut)
Alternatieve titels: Nymphomaniac (I) / Nymphomaniac (II) / Nymphomaniac: Vol. I / Nymphomaniac: Vol. II / Nymph()maniac
Oorsprong:
Denemarken / Duitsland / Frankrijk / België / Verenigd Koninkrijk
Geregisseerd door: Lars von Trier
Met onder meer: Charlotte Gainsbourg, Stellan Skarsgård en Stacy Martin
IMDb beoordeling: 6,9 (131.194)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 9 januari 2014
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Nymphomaniac
"Forget About Love"
Joe (Charlotte Gainsbourg) is een zelfverklaarde nymfomane. Op een dag wordt ze in elkaar geslagen in een steegje. Ze wordt door Seligman (Stellan Skarsgård), een oude, charmante vrijgezel meegenomen naar zijn huis, die haar verzorgt. Joe vertelt hem het verhaal van haar erotische leven, van geboorte tot haar vijftigste levensjaar.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (6,9 / 131194)
- iTunes: € 4,99 / huur € 2,99
- Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99
- Kijk op Cinemember
Social Media
Acteurs en actrices
Seligman
Young Joe
Jerôme
Joe's Father
Mrs. H
Joe's Mother
Joe - 10 Years
Video's en trailers
Reviews & comments
Naomi Watts
-
- 54554 berichten
- 3155 stemmen
Hé, Lars heeft humor
Toch wel enigzins teleurgesteld, al is het zeker geen vervelende zit voor een 4 uur durend theatrical epos. Mijn lof zit 'm vooral in de meest mogelijke realistische weergave van seks op filmisch gebied, iets waar ik enorm veel waardering voor heb. Ook onmisbaar met een dergelijke thematiek, maar toch zijn er niet veel cineasten die dat aandurven. Al heb je dan aan Von Trier wel een goede. Ook opvallend veel humor voor een Von Trier, waar vooral Skarsgard voor comic relief zorgt met zijn awkward onderbrekingen. Al zie ik liever in een vertel narratief zo min mogelijk onderbrekingen, haalt mij onnodig uit de film.
Zoals wel vaker het probleem met Von Trier is dat hij verdrinkt in zijn elitaire pretentieuze geneuzel, met domme metafoortjes en vergelijkingen. Toegegeven hij haalt vaak ook wel eens wat interessants aan (zie het segment met de pedofiel en de dubbele standaarden in de maatschappij jegens vrouwen) maar voor mij was dit geen eyeopener, hij zet geen deuren open, hij laat me niet over zaken nadenken wat ik zelf nooit gedaan heb. Hierdoor wordt de film inhoudelijk heel leeg terwijl het allemaal wel heel hoogdravend gebracht wordt. Ook de grauwe gekunstelde visuele stijl van Von Trier weet me nog steeds niet te doen.
Is het allemaal slecht? Verre van. Het is gewoon een erg vermakelijke kijk in het leven van een nymfomane, en haar fasegewijs in haar leven te volgen. Ook wat aangename Antichrist referenties. In deel 2 shift de toon van de film aanzienlijk, op het moment dat P wordt geïntroduceerd shift de focus van een fictieve biografie naar een meer filmisch narratief. Ook wordt de load (haha!)van de film heftiger. Samenhang mist volledig maar vond het wel werken, vooral de urinerende climax waarnaar Von Trier toewerkt. Het einde had van mij niet gehoeven, al zag je dat al van mijlenver aankomen.
Mixed bag dus. De positieve en negatieve punten houden elkaar in evenwicht en het is zonde dat Von Trier zichzelf zoveel pijn doet. Aan de andere kant zegt het ook wel weer wat dat ik ondanks redelijk wat minpunten ik er nog een kleine voldoende aan kwijt kan. Ondanks de langdradigheid af en toe heb ik mij geen enkele seconde verveeld, en heeft het een thematiek die blijft boeien. De 5,5 uur versie wil ik dan graag eens zien, omdat je dan vooral op seksueel niveau meer krijgt wat de nymfomanie ook ten goede komt. Voor de mensen die dit gaan zien, probeer ze zo snel achter elkaar te zien.
misterwhite
-
- 4726 berichten
- 656 stemmen
De depressie trilogie krijgt een ‘grand finale’. Zonder twijfel de meest geslaagde trilogie ooit sinds ‘The Appartments trilogie’ van Roman Polanski.
Drie films waar we te maken krijgen met bijzondere vrouwen, allemaal gespeeld door Charlotte Gainsbourg (in Melancholia aan de zijde van Kirsten Dunst). Antichrist was het duisterste deel waar we allemaal even van schrokken, Melancholia was het prachtigste deel, bijna magisch en dan krijgen we opeens iets heel anders: Nymphomaniac. Een film over seksverslaving. En dit klinkt blijkbaar voor vele meteen als porno. Maar laat u niet misleiden door Von Trier zijn opmerkelijke promotie campagne (die erg geslaagd was), want dit is voor de 100ste keer dat u het zal lezen: GEEN PORNO.
Ik zal proberen u het juiste beeld mee te geven: Dit is een film waar je het vooral moet hebben van het narratieve. Visueel is dit het minste deel van de trilogie, maar wel het deel met het beste scenario. Als ik zelfs even heel enthousiast mag zijn: dit is het beste scenario in jaren! Het is een karakterstudie van Joe (Charlotte Gainsbourg). Die als nymfomane een apart leven heeft geleid. En haar verhaal verteld aan de nogal mystieke, grappige Seligman.
Elk verhaal wordt verteld aan de hand van een voorwerp die te vinden is in de ruimte. Bv. De spiegel, de cassetterecorder,… Terwijl Joe haar verhaal verteld krijg je vele verwijzingen en weetjes mee van de boekenwurm Seligman. Soms is dit wel grappig, soms interessant maar soms ook onnodig en haalt het je uit het verhaal. Maar storen deed het mij niet.
De gesprekken die zij tussen de verhalen voeren zijn vaak heel filosofisch, soms zelfs poëtisch. Met vele referenties en knipogen naar grote regisseurs en schrijvers. Zelfs een grote knipoog naar zijn eigen werk zal je in dit prachtige epos tegen komen.
Ik zag de 4 uur achter elkaar gisteren in een bioscoop. Even dacht ik dat dit langdradig zou gaan worden. Maar dat was het helemaal niet. Het voelde niet aan als een 4 uren film. Het tempo van de film is niet bepaald erg snel, maar je leeft er echt in mee. En dat zorgt er gewoon voor dat je de tijd vergeet. De verhalen zijn zo emotioneel, vaak erg krachtig met een klein laagje humor over. Dit maakt Nymphomaniac gewoon een erg aangename zit.
Nu even over het seksuele: Dit valt erg goed mee in de film. Je hebt expliciete en vunzige scenes erin zitten. Maar het wordt zeker niet vervelend alsof je naar één of andere pornofilm aan het kijken bent. Het wordt gedaan met mate en dat werkt. Ik heb absoluut niks tegen seks in films en ik ben blij dat er eens een erotische film zo gehypet wordt.
Seks moet een meer bespreekbaar open onderwerp worden op deze wereld. The Hays code is al lang van de baan dus laat dit geen taboe meer zijn. Geweld krijgen we genoeg te zien, is toegelaten in onze maatschappij, maar is het niet vreemd dat we dan volledig tegen onze eigen natuur in praten. Is seks niet eerder iets wat meer mag getoond worden dan geweld…
2013 had al Don Jon voor seksdebatten te openen, maar Nymphomaniac maakt dat nog veel duidelijker. En daarom een dikke duim naar Lars Von Trier!
Ik raad deze film aan! U kan zich misschien gaan vinden in de negatieve reacties. Maar ik zat gisteren in een zaal met 250 man waar ik geen één negatieve reactie gehoord heb. Dus ik ben ervan overtuigd dat deze film toegankelijk is (in een zekere zin) en zeker mag gezien worden. Zelfs moet gezien worden door elke filmliefhebber.
Lovend ben ik zeker en ik prijs dit met een 4.5*.
inquestos
-
- 95 berichten
- 492 stemmen
De films van von Trier wisselen bij mij sterk qua waardering. Antichrist was niet aan te zien, Melancholia was prachtig, en het slotdeel van de depressie triologie zit daar voorlopig tussenin. Tot dusver alleen deel één gezien, wat kan rekenen op een krappe 3,0* van mijn kant.
Von Trier heeft een lange weg afgelegd sinds het maken van zijn 'Dogma 95'-film Idioterne, en lijkt hier te openen met een CGI-shot, ondersteund door Rammstein. Al snel probeert Nymphomaniac in de persoon van Joe vooral te willen choqueren om te choqueren, waardoor dit effectbejag bij mij stukloopt. Het personage Joe mist (figuurlijk) diepgang, er wordt geen enkele moeite gedaan iets van medeleven voor de vrouw op te bouwen. Vanaf begin af aan is het één grote neukpartij, en de scenes met haar vader lijken vooralsnog geen verband met het verdere verhaal te hebben. De zijdelingse beschouwingen van Seligman, het luisterend oor van Joe bij haar vertelling, komen daarnaast nogal gekunsteld over.
Valt er dan nog iets positiefs te zeggen? De hoofdstukken zijn afzonderlijk goed vermakelijk, en Stacy Martin acteert verrassend goed.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Nymph()maniac I en II.
Wat een bizar project is dit toch. Met de megalomane opzet en de schokkende inhoud van Nymphomaniac balanceert Von Trier meer dan ooit op de dunne scheidslijn tussen waanzinnige cinema en de cinema van een waanzinnige.
Deel I overtrof mijn verwachtingen in elk geval. De opening hakt er direct lekker in (mooi camerawerk in dat steegje!) en hoewel het eerste hoofdstuk nogal gekunsteld voelt merk je wel direct dat de vertelwijze uitstekend uitpakt. Joe (Gainsbourg) doet hoofdstukgewijs haar door seksuele uitspattingen gedomineerde levensverhaal uit de doeken aan een man die haar bij toeval van straat pikte, Seligman, die meteen als een soort biechtvader fungeert. De scènes in het huis van de man zijn prachtig belicht, Gainsbourg is hier in topvorm en dankzij de interrupties van Seligman wordt geregeld wat body gegeven aan de thematiek (hoewel het soms onnodig uitleggerig is). Ook de humor komt voornamelijk voort vanuit deze setting. De verhalen zelf die in de hoofdstukken worden verteld zijn wisselend interessant, waarbij hoofdstuk 4 ('Delirium') en hoofdstuk 5 ('Cantus firmus') voor mij de hoogtepunten vormen, zowel vormtechnisch als inhoudelijk. Deze delen geven op zich al bestaansrecht aan de film in z'n geheel en zijn echt een must-see voor elke filmliefhebber.
Deel II is echter een tegenvaller. Allereerst heel simpel omdat de hoofdstukken langer zijn, de scènes tussen Joe en Seligman minder frequent worden en omdat het wat meer van hetzelfde wordt (ik zie totaal niet in waarom het beter zou zijn de twee delen achtereen te zien, integendeel zou ik zeggen). Maar ook omdat Von Trier zijn personage nog dieper in het inferno laat afdalen en hier toch wel echt uit lijkt op schokeffect. De scène met de twee 'negers' bijvoorbeeld is smakeloos omdat hij geen enkele functie vervult binnen de voortgang van het verhaal, maar louter gebruikt lijkt om toch vooral zoveel mogelijk verschillende seksuele neigingen te omvatten. Ook blijft Nymphomaniac onnodig lang hangen bij het sadomasochisme (als ik me niet vergis is dit hoofdstuk het langste van de gehele film), hoewel het een soort van knap te noemen is dat Von Trier hier nog wel een behoorlijk goeie grap mee weet te maken. Even veerde ik echt op tijdens deel II, dat was toen er een link werd gelegd naar de opening van Antichrist: ik hoopte op iets briljants maar helaas bleef het bij een knipoog. Overigens zijn ook de speelse verwijzingen naar Tarkovsky weer niet van de lucht (de spelling van het woord 'mirror', het noemen van de icoonschilder Rublev en zelfs dat boompje leek me een referentie naar Offret). Maar goed, dat terzijde.
Het einde vormt nog eens een stevige afknapper. Von Trier doet precies datgene waarvan je hoopt dat hij het niet zal doen, en we kunnen met recht spreken van een letterlijke karaktermoord als hij Seligman bij Joe in bed laat stappen. Zonde, onnodig, ongeloofwaardig en volgens mij puur bedoeld om maar een zwart einde te creëren.
Een beetje geniale gekte is het wel, deze Nymphomaniac. Deel I vind ik unieke cinema, niet over de gehele linie goed maar je kijkt je ogen uit in elk geval en sommige delen zijn sensationeel. Ik zat te twijfelen tussen een 3,5 en 4 sterren. Deel II blijft echter steken in een wat zouteloze poging om deel I te overtreffen. Dichter bij louter provoceren kwam Von Trier nog nooit. 2,5 ster voor dit deel.
Samen een ruime 3. Het geheel blijft net in balans, en ook nog aan de goede kant van de lijn.
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Afgelopen avond het 2e deel bekeken van deze veel besproken nieuwste film van Von Trier. Op het eerste deel had ik een vernietigende kritiek, die achteraf niet terecht was en wel om de simpele reden dat je een film niet kunt beoordelen als je hem maar voor de helft gezien hebt. Dus, van die kritiek neem ik daarom ook afstand. Dit betekent echter niet dat ik Nymphomaniac I en II nu een goede film vind, integendeel zelfs. Dat de film elke keer onderbroken wordt door de scènes in het huis van Seligman, waar Joe hem zijn verhaal vertelde vond ik op een gegeven moment storend. Het haalde de vaart uit de film. Over het zeer slechte en totaal ongeloofwaardige einde dat zich afspeelde in het huis van Seligman zullen we het verder maar niet hebben.
De belangrijkste reden dat ik deze film niet kon waarderen is dat op enkele scènes na deze film op visueel vlak niets voorstelde. Oh, wat was dat anders in de andere twee films van de trilogie “Antichrist” en vooral “Melancholia”. Het verhaal waar deze film het dan van zou moeten hebben mag dan wel origineel zijn maar ik vond het niet bepaald interessant. Het wist mij maar niet te boeien. Tja, wat blijft er dan nog over? Voor mij een teleurstellende film die ik enigszins vergelijk met "Breaking the Waves". Ook die film had een absurd verhaal, zat vol met zelfkastijding door de hoofdrolspeelster en was op visueel vlak oerlelijk.
Waardering: 2,0*. Meer kan ik er helaas niet van maken.
Filmhoek.nl
-
- 105 berichten
- 0 stemmen
Een leuke film kun je Nymphomaniac niet noemen. Interessant daarentegen wel. Lars von Trier weet Joe sympathiek over te laten komen door haar schuldbewust haar verhaal te laten vertellen tegenover de neutrale Seligman. Zowel Charlotte Gainsbourg als Stellen Skarsgard zetten geweldige rollen neer, maar ook de bijrollen van bijvoorbeeld Uma Thurman zullen je lang bijblijven. Von Trier heeft weer een bijzondere film weten neer te zetten, barstensvol talent, met een apart verhaal, een hoop commotie en veel filosofische, historische en culturele weetjes.
Recensie Nymphomaniac I + II (Immy Verdonschot) - Filmhoek.nl
NYSe
-
- 1749 berichten
- 1611 stemmen
Een film van Lars von Trier. Een pornofilm van Von Trier. Of althans een film met heel veel expliciete seks. Van Lars von Trier. Dat roept verwachtingen op: love it or hate it. Dit wordt twee uur lang met open mond geboeid zijn óf om de haverklap in afschuw de blik afwenden.
Maar Nymphomaniac Vol. 1 voelt als geen van beiden. En is daarom wellicht een teleurstelling: geen barslechte film, maar het mwah-gevoel overheerst. Een grovere belediging is er voor een film van Lars von Trier bijna niet denkbaar.
Maar Joe's verhaal wist me niet te raken en ik voelde nauwelijks enige behoefte om twee uur lang in haar en haar verhaal te investeren. Dat komt misschien doordat er wel érg regelmatig teruggeknipt wordt naar Seligmans appartementje, wat samen met de nogal gekunstelde dialogen over visserij de flow van de flashbacks doorbreekt. Het lethargische acteerwerk van Stacy Martin helpt daarnaast ook niet echt mee.
Ik zat niet met open mond geboeid te kijken dus. Maar ook heb ik geen enkele keer mijn blik in afschuw moeten afwenden. Nu is dat altijd een pluspunt - shockfactors zijn vaak een goedkope poging tot scoren, al is Von Triers eigen Antichrist een mooie uitzondering op die regel - , maar het had Nymphomaniac in ieder geval een stuk interessanter gemaakt. Wat blijkt? De seks, hoeveel slappe of stijve piemels er ook in beeld zijn (of in kader uit beeld verdwijnen, als u begrijpt wat ik bedoel), is prima te behappen en lang niet zo pijnlijk en ongemakkelijk om te zien als bijvoorbeeld in het veel "bravere" Shame van Steve McQueen, over pakweg hetzelfde onderwerp: seksverslaving.
Ik onthoudt me vooralsnog van enige score, daar deel twee nog in het verschiet ligt. Hopelijk is die een stuk beter. Of verschrikkelijker. Hoe dan ook verwacht ik iets beklijvenders van Lars von Trier.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
There have been times when I think we do not desire heaven; but more often I find myself wondering whether, in our heart of hearts, we have ever desired anything else.
C.S. Lewis
'Fill my holes...'
Joe
Mijn eerste oppervlakkige indruk was die van een reeks afwisselend vermakelijke, beklemmende en overbodig lijkende scènes, geperst in een tegelijkertijd gekunstelde en slordig overkomende structuur, en met een nogal goedkope ontknoping. Een film die niet tot een organisch geheel lijkt te komen.
Maar met name bij het tweede deel voelde ik toch enkele keren dat hier méér aan de hand was, en bij nadere beschouwing, dat wil zeggen door het een slag kantelen van mijn blik , moet ik gewoon constateren dat Nymphomaniac, met al zijn grofheden, maffe, semi-intellectuele kletspraatjes en schijnbare flauwiteiten, opnieuw een zeer indrukwekkende, typische Von Trier is geworden, en bovendien een waardige afsluiter van een geweldige trilogie.
Een trilogie waarmee hij zich zogezegd een waar 'cineast met de hamer' toont, waarbij niet alleen (en zeker niet in de eerste plaats, alleen dàt zou nogal afgezaagd zijn) de veronderstelde hypocrisie en sentimentaliteit van het burgerdom op de korrel wordt genomen, maar vooral ook de parmantige rationalisaties en 'goede smaak' van de intellectuele en culturele elite.
Aan dat laatste moest ik vooral denken bij het gejammer van de brave literatuurprofessor Rob Schouten in dagblad Trouw, die het Von Trier, behalve dat dit natuurlijk 'de slechtste film is die je kunt bedenken', vooral kwalijk nam dat hij voor hem 'ook nog eens dat prachtige orgelstuk van Bach, "Ich ruf' zu dir Herr Jesu Christ"', vergald had.
Wars van elke behaagzucht, verdomt Von Trier het om een 'mooie' film te maken, niet voor het 'volk', maar zeker ook niet voor de 'elite'.
En behalve met het steeds weer afstand nemen, relativeren en onderbreken van het narratief van zijn film (wie weet ook één der functies van de genoemde kletspraatjes en flauwiteiten), bereikt hij dat ook door culturele grootheden als Bach en Tarkovsky te 'misbruiken', middels werk van hen in een zo ontluisterende, 'ongepaste' setting te plaatsen. Von Trier biedt, zoals zo vaak, geen makkelijk archimedisch punt van waaruit zijn film beoordeeld kan worden; dat punt is er niet.
Niet alleen aan Tarkovsky wordt in Nymphomaniac nadrukkelijk gerefereerd; Von Trier 'fraudeert' ook met haast letterlijke zelfcitaties uit de eerdere delen van zijn trilogie: Melancholia (de 'lepel'-scène!), en met name natuurlijk Antichrist, waarbij het verloop van de de verhouding van Joe tot haar zoontje haast exact dezelfde is als de moeder-zoon relatie in die film. Als zij zich tegenover Seligman laat ontvallen dat zij te weinig liefde kreeg van haar kind, is dat bijna woord voor woord gelijk aan wat de vrouw in Antichrist beweerde... En als je de aard van de verhouding van de twee hoofdpersonages van Nymphomaniac en Antichrist naast elkaar legt, wat zie je dan? Die is in wezen hetzelfde, maar met een spiegelbeeldige afloop...
Die moeder-zoon relatie... de interessantste opmerkingen (althans in functie van de film) van Seligman zijn wat mij betreft die over The Eastern and the Western Church, waarbij hij aan de hand van de respectievelijke overheersende iconografie (achtereenvolgens 'Moeder en Zoon' en de crucifix) uitlegt dat de kerk in het Oosten die is van de vreugde en het leven, en de kerk in het Westen die van het lijden en de dood. Joe (en daarmee natuurlijk Von Trier) 'kiest' met haar leven nadrukkelijk voor de kerk van het Kruis (no pun intended, al geloof ik niet dat Von Trier zich te groot voelt om om ook met die 'flauwiteit' te scoren), en zou je Tarkovsky kunnen beschouwen als lidmaat van the Eastern Church...
In het licht van de verbinding die Von Trier legt tussen christendom en het meest fysieke, aardse verlangen, tussen religieuze en seksuele extase, is misschien wel de meest briljante scène in de hele film, die waarin Joe, in haar functie van schulden-inner, haar slachtoffer weet te breken door zijn seksuele perversie bloot te leggen, hem daarmee in wanhoop te dompelen, om hem daarna, door ontferming bewogen en in alle nederigheid, op haar manier te troosten. Een scène doortrokken van een soort Reviaanse theologie, zou ik zeggen...
Solliciteer ik nu met met mijn eigen 'kletspraatjes' naar de vrijgekomen functie van Seligman? Tja. In het universum van Von Trier bevinden de mogelijke 'functies' zich tussen de polen van de pedante, hypocriete, altijd maar rationaliserende kamergeleerde Seligman en de hartstochtelijke, maar in haar niet aflatende zoektocht naar extase nietsontziende, gewetenloos manipulerende Joe... Andere mogelijkheden zijn er niet (even buiten de rol van secret ingredients gerekend...).
IcU
-
- 6783 berichten
- 3051 stemmen
Marathon gezien van deel 1 en 2. De 240 minuten vlogen voorbij. Op sterke wijzen weet Von Trier wederom te boeien met zijn vreemde hersenspinsels en uitwerkingen.
Fijn is dat de door Von Trier aangekondigde pornofilm meer het intellect weet te prikkelen dan dat het op seks berust. Natuurlijk is er een flinke dosis naakt op het scherm te vinden, en is de regisseur niet vies van het in beeld brengen van penetratie. Het slim geschreven scenario weet te draaien om de nodige verwijzingen naar alles wat met de mensheid te maken heeft. Van het vliegvissen tot kunst, racisme en religie. Zelfs zijn eigen film, in de vorm van Antichrist, wordt in volume II nog even aangewezen. En alles gebaseerd vanuit het nymfomane karakter van de sterk spelende Gainsbourg.
Von Trier weet ver te gaan met zowel het onderwerp als zijn acteurs. Het lijkt wel of de beste man alles bij zijn spelers kan flikken. Hij maakt dan ook gretig gebruik van het feit dat Gainsbourg zich volledig aan hem overgeeft. Het is wel jammer dat de op eerste zicht indrukwekkende cast, die op fantastische wijzen op de serie teaser posters worden weergegeven, niet geheel benuttigd wordt. Waar LaBeouf, Jaimie Bell, Christian Slater en vooral Stacy Martin en Stellan Skarsgård geweldige bij rollen (in Martin's geval toch wel hoofdrol) leveren, zijn Uma Thurman en Willem Dafoe jammerlijk minder benut. Vooral op de lange speelduur van 240 minuten.
Visueel weet Nymphomaniac een degelijke indruk achter te laten, maar niet vaak te verassen. De film wordt nergens visueel zo aantrekkelijk als bijvoorbeeld Melancholia of Antichrist. Qua edit vond ik de film ook soms rare sprongen te maken door soms lelijke video beelden in te mixen. Maar hier heeft Von Trier uiteraard zijn redenen voor.
Al met al een mooie bioscoop ervaring, maar niet Von Trier's beste.
ratfish
-
- 92 berichten
- 376 stemmen
De raamvertelling met Seligman en Joe oogt statisch en geconstrueerd. Hiervoor is veel tijd uitgetrokken, omdat Von Trier zo twee opvattingen kan doen botsen. Kwalitatieve oprispingen in het kernverhaal houden de film rijk, levendig en intens, zoals de setting waarin Von Trier Joe en een minnaar confronteert met diens bedrogen echtgenote en kinderen. Of de vergelijking van Joe's zucht naar uiteenlopende mannentypen met de polyfonie van Bach. Het totaalresultaat heeft Von Trier minder in de hand, maar zijn visie blijft boeien.
Passiebloempje
-
- 191 berichten
- 902 stemmen
Het begon meteen al goed; mooie dramatische beelden van een regenachtige avond en een gewonde vrouw ergens in een achteraf steegje, opgevolgd door luid geknetter van Rammstein.
Een goed verhaal, dat prachtig is neergezet met mooie oneliners en ander stof tot nadenken.
En het einde... Tja, ach, dat was eigenlijk wel te verwachten, en had zeker niet gehoeven. Beetje jammer...
niethie
-
- 7308 berichten
- 6524 stemmen
Seksualiteit vanuit het oogpunt van de vrouw, het heeft me altijd al weten te fascineren en films met dit onderwerp, goed, slecht of Breillat, zijn dan ook automatisch interessant. Hun belevingswereld op dat vlak lijkt in elk geval een heel stuk complexer als dat van de man. Alleen het idee al dat een vrouw (zelfverzekerd/aantrekkelik of niet) tijdens het uitgaan of in wat voor sociale aangelegenheid dan ook veel minder moeite hoeft te doen wanneer ze behoefte heeft aan seks dan een man. Aan de andere kant kun je dit juist weer zien als een zwakte van ''onze'' kant maar dan krijgen we weer die eeuwige man/vrouw discussie die van de essentie van mijn punt afleid. Bovendien weiger ik mezelf en al die andere jongens/mannen die niet alleen maar aan één ding denken en zich met alles en iedereen inlaten dat zich maar aanbied over een kam te scheren. Feit blijft wel dat als dit een film was geweest waar een mannelijke seksverslaafde centraal stond, zoals in Shame van alweer 3 jaar terug, er altijd heel anders tegenaan gekeken word en er minder discussie is, om de simpele reden dat dit veel meer als normaal word gezien. Of je moet vrouw zin en het mannelijk oogpunt juist boeiend vinden? Als voorbeeld haal ik graag de controversiele roman Feuchtgebiete van Charlotte Roche aan. Een enorm platvoers en vunzig boek waar een jong volwassen meisje (na een operatie aan haar aambeien, beroorzaakt door overmatig anaal verkeer, vanuit een ziekenhuis bed... jaja) al haar ranzige gedachten kronkels met betrekking tot seks, tot aan het masturberen met je eigen ontlasting toe, omschrijft. Dit zorgde voor een enorm veel media aandacht en boven genoemde auteur werd, op wat terecht kritiek na, gezien als een sterke onafhankelijke moderne vrouw. Terwijl ik bijna zeker weet dat als dat verhaal door een man geschreven was geweest hij waarschijnlijk door elke mogeliike uitgever midden in zijn gezicht was uitgelachen. Zelfde gaat wellicht op voor de nog redelijk recente populariteit van de Fifty Shades of Grey reeks. Erg krom. Ik zal niet stellen dat ik hier jaloers op ben en wil al helemaal niet beweren dat het anno 2014 makkelijker is om een vrouw te zijn als een man, maar er doen zich wel eens momenten voor waar ik wenste dat ik een dagje in de huid van het andere geslacht kon kruipen om te ervaren hoe hun verliefdheid, houden van, seks of zelfs een orgasme beleven. En of het wel echt zo fijn is als je een club binnenloopt waar minstens de helft van de mannen je in zijn bed wil hebben?
Maar de film dus. Lang naar uitgekeken maar ik was er niet bepaalt ondersteboven van. Je kunt van Von Trier zeggen wat je wilt (na enkele van zijn meest belangrike titels gezien te hebben vind ik het toch een licht overschat figuur die meer bezig is met provoceren en het bedrijven van amateur-psychologie/filosofie - voorganger Melancholia uitgezonderd - dan echt film maken, hier misschien nog wel het meest als in al zijn films bij elkaar) Maar hij weet ook als geen ander hoe je een film met weinig inhoud toch heel grotesque en boeiend kan maken. Zo had ik nooit durven hopen dat 4 uur aan celluloid zo snel voorbij kon vliegen. Zelfs met de meeste persoonlijke favorieten langer dan 150 minuten had ik soms wat moeite de aandacht erbij te houden. De speelduur was dan ook de voornaamde reden die me tegenhield dit al veel eerder te gaan zien, maar met een aantal korte plas, drink en frisse lucht pauzes van bij elkaar misschien net 20 minuten heb ik dit in een ruk uitgezien. Daarvoor zeker een halfje extra. Verder is Joe een boeiend en redelijk complex personage wiens levensloop voor het grootste gedeelte vrij boeiend was maar de stukken met Skarsgård tussendoor haalde me telkens weer uit het verhaal. Zijn ridicule platgslagen, symbolisch bedoelde analyses sloegen echt kant nog wal en waren eerder komisch. Al had ik soms, zeker na dat geweldige stuk met Thurman en haar kinderen, het idee dat dit ook zo bedoeld was. Maar aangezien ik naast The Idiots nooit veel humor in de man zijn films heb kunnen bespeuren kwam dit nogal deadpan op me over. Toch heel sterk geacteerd en in goede chemie met Gainsbourg waardoor het niet overal een kwelling was om naar te kijken. De grootste domper kwam dan nog wel van het einde. Je ziet het eigenlijk al vanaf het begin aankomen maar hoopt toch tegen beter weten in heel hard dat Von Trier niet aan deze voorspelbaarheid toe geeft, maar helaas. Voor hem weer wat ''uuuh'' en ''oooh's'' meer maar mij deed het niets. Die scene in die steeg waar de circle of life ofzo (?) weer samenkomt en de rol van het meisje hier in mogen jullie me ook even uitleggen? 5X3 en het plassen over het gezicht? Als meneer dit soort gedoe nou gewoon weg had gelaten en niet zo graag meer wil zijn als dt hij is, misschien een uur aan overbodige speelduur eruit had gehaalt (wat kan een versie van nog eens anderhalf uur, buiten misschien wat meer expliciete stukken, nou nog toevoegen?) en het visueel misschien wat meer aantrekkelijker had gemaakt dan had dit misschien inderdaad wel die overvolprezen film van 2013 geweest, maar helaas. Nu symboliseert mijn cijfer onbewust het aantal penetraties dat Joe en little Joe tijdens hun eerste keer moesten ontvangen. Maar dan in spiegelbeeld. Seligman had er vast een diepere betekenis achter kunnen ontdekken. (3,5*)
blurp194
-
- 4479 berichten
- 3567 stemmen
Tsja, wat moet ik hier nou weer mee.
Positief:
- een ongewone film, die wat discussie oproept.
- een hele serie van mijn favoriete acteurs en actrices laten een heel ander soort rol zien dan anders. En dan heb ik het nog niet eens over Mia Goth en Stacy Martin.
Negatief:
- Elitair gedoe met een verhaal met hoofdstuktiteltjes. Wat op een gegeven moment nog een rol gaat spelen in de verhaalstructuur ook. Teveel pretentie, en dat werkt me zonder uitzondering altijd op m'n humeur. Nouja, ik leer er weer eens wat nieuws van, 'de eend die niet kwaakt'.
- Ernstig lelijke grime, de kop van Charlotte Gainsbourg is absoluut niet overtuigend.
- Veel lelijke beelden, met nogal wat herhaling van de beeldstijl uit zijn vorige films.
- Een tenenkrommend slecht einde, zo verschrikkelijk suf en cliche. En tot overmaat van ramp dan ook nog zo'n uberflauw stukje muziek op de eindtitels. Dat kost echt een heel punt.
En dan het hele verhaal zelf nog. Overbodig lang, Von Trier lijkt zich volledig te verliezen in allerlei details en twijfelachtige filosofietjes, overbodig gedoe met symboliek van de koude grond. Het levert wel een bijzondere film op, maar niet direct in positieve zin. Misschien moeten we maar hopen op een speciale 'director's cut' van een uurtje of twee korter. Ik had in ieder geval niet het gevoel dat ik met de 'korte' versie van krap vier uur iets gemist heb.
wwelover
-
- 2553 berichten
- 3491 stemmen
'Deel één' zag ik een tijdje geleden en daar was ik behoorlijk onder de indruk van. Veel seks, maar toch nog een aardig verhaal en ik vond er ook de nodige humor in zitten. Vaak gewoon omdat het zo awkward was dat het grappig werd. Maar het tweede deel was heel erg slecht. Dat er minder seks in zit is niet zo erg, al kan ik niet ontkennen dat ik Charlotte Gainsbourg seksueel helemaal niks vind hebben, in tegenstelling tot Stacy Martin. Het werd te langdradig en voor mij persoonlijk te onsmakelijk. En daarmee is het einde ook behoorlijk matig. 4* voor eerste deel en 2* voor tweede deel. Dus een 3*
Gruffalo
-
- 207 berichten
- 603 stemmen
Voor mensen die graag zichzelf willen uitproberen.
Gruwelijk sterk. Een kille, maar prachtige seksfilm. Echt subtiel kun je het niet noemen, maar dat zijn we natuurlijk al lang gewend van Lars von Trier. Soms moeten er gewoon films worden gemaakt die de grens opzoeken vind ik. Dat is hier natuurlijk gelukt, en op wat voor een manier. De personages zijn verschrikkelijk overtuigend neergezet. Een rauwe kijkbeurt met een aantal geniale scenes. Ik miste wel zo nu en dan wat magie, zoals in Antichrist, Melancholia en Riget. Maar in zijn realistische staat is Nymphomaniac een god, mede dankzij het einde waarvan je toch wel een beetje achterover in je stoel zit.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Het wil maar niet klikken tussen Lars von Trier en mij. Ik heb een handvol van zijn films gezien, maar met uitzondering van Breaking the Waves konden die mij niet bekoren. Dat geldt ook voor deze film. Een gekunstelde, pretentieuze warboel, waaraan ik met de beste wil van de wereld geen touw kon vastknopen. Bijkomend probleem was dat ik helemaal niet van vissen houd. En filosoferen over gebakvorkjes staat ook al niet bovenaan mijn lijstje van interessante onderwerpen.
Kortom zonde van mijn tijd en daarom ben ik aan Vol. II maar niet begonnen. Ik betwijfel zeer of het er ooit van komt.
david bohm
-
- 2929 berichten
- 3205 stemmen
Vind dit duidelijk de minste van het depressie drieluik. Deel I is nog behoorlijk interessant en onderhoudend terwijl de film in het volgende deel toch verzandt en het geheel steeds onsamenhangender wordt. De opzet met Joe als verteller aan Seligman vind ik op zich aardig gevonden, maar ik vind de metaforische bespiegelingen van Seligman veelal nogal vergezocht.
Omdat het een gedurfd en kijkbaar project is geworden toch drie sterretjes.
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Tegenvaller. Natuurlijk, ik was lekker gemaakt met de appetizers die ik erg goed en spannend vond (en nog steeds vind), maar over 240 minuten lang is er toch verdomd weinig te zien.
We krijgen dus een levensverhaal, verteld door de persoon zelf en we krijgen veel flash-backs die allemaal hoofdstuktitels hebben. Maar het is wel zo dat tijdens die hoofdstukken steeds weer terug wordt gezapt naar het heden en de afzonderlijke hoofdstukken niet heel strak zijn afgebakend, en ook de visuele stijl verschilt niet echt genoeg om het überhaupt toepassen van die titels te rechtvaardigen. Enkel dat gedeelte in zwart-wit is echt mooi en The Little Organ School is echt duidelijk anders.
Sowieso is het hele stuk met Gainsbourg (slechte schmink) en Skarsgård nogal waardeloos. Ten eerste erg lelijk gefilmd, alsof het allemaal digitaal is bijgekleurd -dat steegje ook, het ziet er gewoon nep uit- en het haalt elke keer het tempo uit de film. Ik snap de functie nog wel, als zijnde de intellectuele kant van de film, maar het werkt niet. In een boek allicht wel, maar hier niet. De metaforen zijn vaak goedkoop, ze voelen bedacht aan (zoals alle gesprekken tussen beiden) en worden ook nog eens weinig subtiel opgelepeld. En is er eens een mooi beeld met Joe die geholpen wordt door vele mannen met haar auto, dan moet Seligman dat alsnog later weer verklaren en er wat op zeggen. Kom op, dat had ik zelf ook wel door Lars, je publiek is echt niet zo achterlijk.
Daarnaast is er minder tijd voor het levensverhaal zelf terwijl juist dat het sterkste is. Daarnaast wordt het zo heel fragmentarisch en nogal uitleggerig met de voice-over waardoor je als kijker zelf het niet echt kan ondergaan, en dus meegaan in de ondergang van Joe. Het helpt ook niet dat Gainsbourg een beetje doods is. Jammer, want haar jonge versie vond ik echt stukken beter spelen en vooral in het hoofdstuk met haar vader in het ziekenhuis waarin ze veel meer emoties kon tonen dan in de rest van de prent.
Niettemin kent de film wel een aantal mooie momenten en zijn de verhandelingen over religie, pedofilie en kunst an sich best interessant. Zeker dat stuk over de muziek van Bach, hoe dat is opgebouwd en vervolgens hoe dat wordt getoond. Dat is nu net iets wat dus wel met film kan worden getoond, al had ook dit veel anders ingepast kunnen worden. Ook de humoristische scène met Thurman, de scène in het ziekenhuis en mooi uitziende Martin en Goth zijn het kijken waard. Ook het trucje van de kleuren van kleding en meubels die met de tijd mee veranderen van geel-bruin naar grijstinten is mooi en toont goed Joe's veranderende gemoedstoestand.
Kortom: te lang, te fragmentarisch, te veel ballast, te veel overbodigheden maar ook een aantal fijne momenten. 2,0*.
john mcclane 2
-
- 3200 berichten
- 6349 stemmen
lars von trier,een man die je vaak blijft verbazen met alles behalve doorsnee film.
maar man o man dit was heftig,ontzettend knap geacteerd.
maar je kan je ook afvragen ,is dit wel acteren ,de vreselijke pijnlijke scene's in het laatste 3 kwartier
zijn zonder special FX,en dus echt.
Wat ik me ook afvraag , is het expliciet in beeld brengen van penetraties nu echt toegevoegde waarde aan de film,of is het ook een deel om controversieel zijn.het best wat minder gemogen.
aan de andere kant is dit wel het onderwerp: promiscuous en nymphomanie.
hoe dan ook ,typisch geval :hate it or love it.
ik was de volle 4 uur totaal geboeid, maar het einde is ontzettend somber.hakte er wel in.
Ste*
-
- 1960 berichten
- 1283 stemmen
Ik heb, naast ooit Dancer in the Dark, nooit een Von Trier gezien. Had ik misschien beter wel kunnen doen, of dan toch in ieder geval de twee vorige uit de trilogie, maar goed.
Het eerste deel is een licht amusante reeks van gebeurtenissen, maar erg diep gaat het wat mij betreft nog niet. De metaforen voor seks, of waar het mee wordt vergeleken (vliegvissen, muziek), vind ik lafjes en zet nergens aan tot echt nadenken. Weet niet of dat wel beoogd werd, maar mij hield het slechts uit het verhaal.
Ik had gehoopt dat het tweede deel me beter zou bevallen, maar dat ging me juist meer tegenstaan. Niet alleen door de kille gruwelijkheden en het uiterst trage tempo, maar ook omdat ik me totaal niet met haar kon identificeren en de metaforen en opmerkingen van Saligman nog steeds houterig en gezocht zijn in plaats van daadwerkelijk treffend of om over na te denken. Slechts sporadisch kwam er iets voorbij dat inhoudelijk of filmisch gezien de aandacht trok, en dan heb ik het vooral over de scène met de drie ‘lagen’.
Voor de rest, tja. Erg langzaam, veel overbodigheid, een wat onevenwichtige structuur, twee hoofdrolspeelsters die op zich aardig acteren maar allesbehalve prettig voor het oog zijn, en wat mij betreft nog niet eens zo thematisch interessant allemaal.
Op zich kan iedereen er wat uithalen voor zichzelf, door over de materie na te denken en een standpunt voor zichzelf in te nemen (over seks, over nymphomanie, over Joe en of ze een slecht en zondig mens is), maar ik vind niet – of ik moet het totaal verkeerd gezien hebben – dat de film van zichzelf echt een standpunt of boodschap over het thema heeft.
Behalve dan misschien het einde, wat (daarin) wel aardig is, al blijk ik daar alleen in te zijn. Ze mag dan wel duizenden mannen gehad hebben, dat betekent nog niet dat ze zich kan laten gebruiken. Misschien dat iemand neerschieten wat al te drastisch is, maar vond het wel een krachtige daad voor een nymphomane die voor een nieuwe weg heeft gekozen.
Al met al, kijkplezier was vaak ver te zoeken, en inhoudelijk gezien ben ik niet weggeblazen. Iets minder pseudo-intellectuele zijstraatjes en een iets fijnere structuur en het was al een stuk aangenamere film geweest.
2,5*
james_cameron
-
- 5971 berichten
- 9108 stemmen
Doorbijtertje (vier uur!) van meneer Von Trier. Interessant, dat zeker, maar had zeker wel iets korter gekund. De bizarre gebeurtenissen en personages slepen je er gelukkig doorheen. Verrassend goed spel van onwaarschijnlijke nieuwe Trier-adepten als Shia LaBeouf en Uma Thurman, net als van oudgedienden/ hoofdrolspelers Charlotte Gainsbourg en Stellan Skarsgard. Sporadisch wat expliciete scenes maar overwegend smaakvol (?!) in beeld gebracht. Op en top Von Trier, al met al, dus duidelijk een geval van love it or leave it. Ik zit ergens tussenin.
Sergio Leone
-
- 4018 berichten
- 2703 stemmen
Best oké.
Veel had ik niet van Nymphomaniac verwacht. Van de makers had ik tot nu nog niets gezien, maar reputaties komen en gaan snel.
Nu goed, Nymphomaniac is sowieso een stuk grappiger dan ik verwacht had. Joe - vooral de oudere versie - is een vervelend mensje en het is dan maar goed dat Seligman er geregeld tussenkomt.
Het leven van Joe is wat wisselend. Veel scènes hadden van mij achterwege gelaten kunnen worden; het aantal seksvormen wordt afgewerkt omdat het zo lijkt te moeten. Less had more geweest, me dunkt.
Met het einde wordt een grote uitschuiver gemaakt. Seligman had een brave jongen moeten blijven. Om er nu zo'n ambigue einde aan te plakken, lijkt mij overbodig.
Charlotte Gainsbourg is mij te jammerlijk in haar vertolking, die panlat aka jonge Joe doet het stukken beter. Ook Shia LaBeouf vind ik wederom sterk spelen, maar het is Stellan Skarsgård die de sterkhouder is met z'n droogkomische aanpak.
Verder vind ik de getoonde taferelen best ingehouden. Zoals gezegd had ik nog nooit iets van Lars Von Trier gezien en door zijn reputatie had ik net wat meer shockeffect verwacht. Dat ik dat niet heb, spreekt evenwel in zijn voordeel want dat had ook niet nodig geweest. De seks wordt vertoond zoals ik het had verwacht. De degelijke soundtrack maakt het af.
3
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Gemengde gevoelens na het zien van deze Nymphomaniac. Van Von Trier weet je van tevoren dat je altijd wat bijzonders kunt verwachten en dat hij probeert te choqueren. Maar dat wil niet automatisch zeggen dat het goed is, want zijn films zijn nogal wisselend van kwaliteit.
Het begint allemaal erg sterk en ik moet zeggen dat ik de opzet erg goed gevonden vind. Gainsbourg vertelt haar verhaal aan Skarsgård en die geeft zijn mening of advies en is daarnaast vooral een luisterend oor. Vooral de vergelijking met het vissen aan het begin, vond ik erg goed gevonden.
Het eerste gedeelte van het levensverhaal van Gainsborg is boeiend en daarnaast wordt het allemaal erg sterk gefilmd. Visueel ziet het er allemaal erg verzorgd uit en ja Von Trier durft het allemaal expliciet in beeld te brengen, al vond ik het nog wel meevallen en zijn we anno 2014 toch wel wat gewend. De meeste acteurs spelen goed, vooral LaBeouf viel me op en heb ik nog nooit zo sterk gezien.
Des te jammer is het daarna dat het tweede deel toch wel een heel stuk minder sterk is. De oudere Gainsbourg vond ik ook wat minder sterk acteren dan de jongere. Daarnaast begint het op een gegeven moment wat herhalend en uitgerekt te worden en wordt het allemaal net iets teveel voorgekauwd.
Het einde, waarbij Skarsgård zich toch vergrijpt aan Gainsbourg, vond ik erg flauw en doet mij vermoeden dat Von Trier dit hele project zag als een soort van grap. Samengevat is het eerste deel erg sterk en het tweede deel nogal matig. Het had minder uitgebreid gekund, maar ik kan hier nog wel een voldoende aan kwijt, omdat sommige momenten toch wel erg sterk waren.
3,0*
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11971 stemmen
Aan de saaie kant.
Nochthans heeft Von Trier z'n best gedaan om er een smeuiige film van te maken, het komt er alleen nooit echt uit. Daarvoor is het misschien wat te geforceerd intellectueel. De gesprekken tussen Gainsbourg en Skarsgård waren te belachelijk voor woorden, het hele vliegvissen op kop.
Von Trier heeft ook z'n visuele pretenties laten varen. Het zag er allemaal flauw en inspiratieloos uit. Jammer voor een film die vier uur duurt en toch al niet al te veel boeiends te vertellen heeft. Het sleept allemaal maar wat aan en dan is 4 uur best lang.
Heb de film in één deel gekeken, vind ik maar logische ook. Loopt toch redelijk vlotjes in elkaar over, lijkt me dus vooral een economische keuze om de film te splitsen. Verder zijn de pogingen om fel uit de hoek te komen te braaf, de dialogen te geforceerd en het acteerwerk soms gewoon dramatisch. Denk maar aan Thurman die een compleet belachelijk figuur slaat.
Njah, Von Trier is voor mij een regisseur die sterk op en neer kan gaan. Soms is het geweldig, maar soms slaat hij de bal mis. Dit is een gevalletje mis, extra jammer omdat het toch 4 uur moet duren.
2.0*
K. V.
-
- 4106 berichten
- 3595 stemmen
Eens deze beruchte film bekeken en hij viel eigenlijk wel goed mee. 'k vreesde (door de titel) dat het een pornofestijn ging zijn, maar dit viel reuze mee ('k had het allemaal veel erger verwacht, zeker met Antichrist in m'n achterhoofd).
De film heeft een uitgebreid en ook wel boeiend verhaal (dit mag ook wel om 4 uur! te vullen). 'k heb de twee delen dan ook na elkaar bekeken en 'k vond het zeker geen lange zit.
De cast deed het ook prima. Er was zelfs nog een klein rolletje voor Michael Pas
Visueel was de film ook de moeite waard.
'k vond deze zeker de moeite om gezien te hebben.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30451 berichten
- 5199 stemmen
Lars Von Trier blijft toch een regisseur die gewoon zijn eigen ding wil doen. En dat leverde al mooie pareltjes op. Deze film ligt wat in de stijl van Antichrist en Melancholia. Het beeld van een film is vooral één van veel sex. Er zijn veel expliciete beelden bij, maar het is veel meer dan dat geworden. Het is een beeld van een nymfomane vrouw met haar groeide lust en zoektocht naar manieren om die lust te bevredigen. Maar ook veel symboliek bij het gesprek tussen Joe en Seligman.
De film is normaal gezien langer, maar heb zelf de 'korte' versie gezien die toch ook al dik 4 uur duurt. De film werd in 2 delen gegeven. Op zich leek me dat niet nodig, maar de sfeer verandert wel in het 2e deel. Persoonlijk vond ik het eerste deel veel boeiender. Er zat veel meer dynamiek en variatie in. Het 2e deel is eerder langdradig en ik verwachte toch wel een climax naar het einde toe. Jammer, want het eerste deel was enorm goed en het vervolg haalt de film toch wel wat naar beneden. Dat komt vooral door een Gainsbourg die geschikt is als verteller hier, maar moet onderdoen voor de jongere Stacy Martin.
De film had wat korter gemogen. Niet dat de expliciete beelden per se weg moesten gelaten worden. Dat hoorde er eenmaal bij. Maar het kon wel voor meer dynamiek zorgen. En misschien wel iets in de stijl van Requiem for a dream. Maar het geheel was in elk geval een pak beter dan ik me had voorgesteld. Het blijft gelukkig het talent van Von Trier dat we hier kunnen zien.
Decec
-
- 6629 berichten
- 8339 stemmen
Een matige drama (erotiek) film...
Saai verhaal, het lijkt wel een Biopic verhaal...
Deze film is geschikt voor erotisch...
Laatste slot weet niet wat afgelopen is, hij of zij?
Redelijk acteerwerk...
Wel bekende acteurs Stellan Skarsgård, Shia LaBeouf en
Christian Slater...
Prima achtergrond geluid/muziek...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Niet te moeite waard, wie houdt van erotisch, dan moet je maar kijken?
Let op deze film heeft twee imdb. code...
Theunissen
-
- 11414 berichten
- 5338 stemmen
In de afgelopen twee dagen heb ik van de film "Nymphomaniac" de "Directors Cut" versie gezien (deel 1: circa 150 minuten en deel 2: circa 180 minuten) en ik moet zeggen dat het ondanks de zeer lange zit best een prima drama is met geregeld ook erotiek en porno (met name in de "Directors.Cut") erin en waarbij m.b.t. het laatste bekende acteurs en actrices best ver gaan (o.a. Shia LaBeouf en Charlotte Gainsbourg, de laatste overigens wel pas in deel 2).
Van tevoren stond de duur van beide delen me enorm tegen, maar omdat ik het verhaal eigenlijk al vanaf het begin interessant en boeiend vond heb ik toch de volle duur weten uit te zitten (wel verspreidt over twee dagen). Geregeld is de film wel langdradig en ook traag. Dat deze film zo interessant en boeiend is, is vooral te danken aan de gehele cast die zeer goed en overtuigend speelde en met name natuurlijk beide hoofdrolspelers Charlotte Gainsbourg (als de nymfomane "Joe") en Stellan Skarsgard (als "Seligman" die haar liggend vindt in een steegje en aan wie ze haar levensverhaal verteld).
Het verhaal en de opbouw (opgedeeld in verschillende hoofdstukken) zitten goed in elkaar en de dialogen (inclusief de theorieën, getallen, uitleg en verklaringen) tussen Charlotte Gainsbourg en Stellan Skarsgard zijn interessant. Ook met de uitvoering (inclusief het muzikale gedeelte met klassieke muziek maar ook de Duitse metalband "Rammstein") van het verhaal zit het goed en visueel ziet het er allemaal fraai uit hoewel de ruimte waarin de dialogen zich afspelen vrij sober is. Ook zitten er een paar scenes in, die niet zijn weggelegd voor tere zieltjes en dan doel ik met name op de zeer heftige scene waarbij "Joe" eigenhandig bij haar in de keuken een abortus (zeer gedetailleerd in beeld gebracht) uitvoert op haarzelf.
Zoals eerder gezegd zit er geregeld erotiek en porno (neuken vaginaal en anaal, trio met twee groot geschapen Afrikaanse mannen, pijpen, beffen, lesbisch met groot leeftijdsverschil en een gouden regen) in het verhaal, dus wat dat betreft kom je als man zijnde goed aan je trekken Vooral Stacy Martin lustte er wel pap van (en ook iets anders ) en ze speelde de rol van de jonge nymfomane "Joe" goed en overtuigend. Overigens ging Charlotte Gainsbourg ook flink te keer en met name de trio scene (die was overigens ook best grappig want de twee donkere mannen waren met elkaar aan het discussiëren over hoe en welke gaatje men moest pakken) waarbij ze zowel tegelijk vaginaal als anaal werd genomen was indrukwekkend (ik heb dat in ieder geval nog nooit een andere bekende actrice zien doen).
Het einde (met zelfs een déjà vu m.b.t. ontmaagding en getallen) vond ik geweldig en de uitleg van "Seligman" om "Joe" te troosten en te bemoedigen/oppeppen was best mooi en klonk ook logisch. Maar wat hij daarna deed (zeker omdat hij vlak daarvoor zei "ik zal er voor zorgen dat je niet gestoord wordt tijdens het slapen"), daar moest ik best even hard om lachen. Ik had het zeker niet verwacht van hem, maar als man zijnde kon ik me er wel iets bij voorstellen (hij was natuurlijk helemaal geil geworden). Hij had het wel beter niet kunnen doen. Al met al heb ik me gewoon prima vermaakt met dit interessante en boeiende drama. De film duurt wel veel te lang (gezien het einde eigenlijk ook nog verloren tijd), maar dat moet je maar op de kop toenemen en het beste kun je deze film ook in verschillende etappes bekijken zoals ik heb gedaan.
P.S. Uma Thurman speelt ook mee in deze film (ze staat zelfs op de filmposter), maar haar rol is maar zeer kort (speelde wel goed) en ze is helaas ook niet bloot te bewonderen. Hetzelfde geldt overigens voor Willem Dafoe, waarbij het laatste overigens "gelukkig" want op een blote Willem Dafoe ziet niemand te wachten
scorsese
-
- 11780 berichten
- 10190 stemmen
Uitstekende film waarin een vrouw een vreemdeling verteld over haar leven als nymfomane. Ondanks dat de vele escapades van het hoofdpersonage wel boeiend gebracht worden (waarbij visueel weinig concessies zijn gedaan), zakt het soms wel wat in (vooral ook vanwege het intellectuele geneuzel soms). Toch wel een aantal sterke scenes en een goeie cast, waardoor met gemak 3.5 sterren.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Met films van Von Trier is het altijd een dubbeltje op zijn kant, vind ik: of het dubbeltje valt slecht en de film is slaapverwekkend saai of het dubbeltje valt goed en de film is briljant. Bij deze film valt het dubbeltje goed.
Met het thema seks in deze film lijkt Von Trier vooral onze houding ten aanzien van seks te willen bekritiseren, met name het taboe op vrouwelijke lust te willen doorbreken. De nymfomane Joe, die haar levensverhaal vertelt in de film, lijkt echter niet alleen door louter lust gedreven maar ook beschadigd en eenzaam te zijn waarbij ze vooral wraak op de mannelijke dominantie in onze samenleving wil nemen door middel van een ‘mannelijk-agressieve’ seksuele promiscuïteit (hetgeen me aan bepaalde feministen van begin 20ste eeuw doet denken die ook de vrije liefde predikten om daarmee de burgerlijk-patriarchale samenleving te ondermijnen). Het interessante van de film is dat zij een tegenhanger krijgt in de joodse en a-sekuele man Seligman die haar onderdak geeft nadat zij bloedend op straat door hem wordt gevonden: onder zijn aanmoediging wordt haar verhaal getransformeerd tot een literair-filosofische vertelling à la Marquis de Sade (of Sheherazade) die de geest sterker prikkelt dan het lichaam.
Een saillant detail (zeker ook na Von Triers roemruchte opmerking over Hitler waardoor Cannes hem bant) is dat de vraag rijst of de film antisemitisch is. Seligman wordt door Von Trier namelijk afgebeeld als de karikatuur die Weininger van de Jood maakte: a-seksueel en (daardoor) volstrekt rationeel. Seligman gelooft in politieke correctheid en in de waardigheid en goedheid van elk mens, inclusief die van de nymfomane die zichzelf en anderen in het verderf stort om haar lusten te bevredigen. Waar Joe zichzelf als kwaadaardig ziet, ziet Seligman haar slechts als slachtoffer. De kijker zal Seligman ongetwijfeld een hele aardige man vinden, alsof Von Trier de hand uitsteekt naar de jood die gekwetst is door zijn Hitler-opmerking, maar het (verrassende) einde van de film lijkt opnieuw een antisemitische interpretatie mogelijk te maken met de Jood of ‘rationele’ of ‘goede’ mens (de begripvolle mens die alleen maar liefheeft) als hypocriet en de ‘zondige’ mens vol passie (inclusief haat en egoïsme) als authentiek. Hier komen beide aspecten die ik heb besproken samen: Von Trier laat de “morele politie” van onze tijd bij monde van de ‘sex addiction’-therapeute zeggen dat je de seksualiteit van de mens niet kunt elimineren maar wel kunt onderdrukken, welke boodschap Von Trier lijkt om te keren in ‘je kunt de seksualiteit wel onderdrukken maar niet elimineren (en het ontkennen of veronachtzamen van je seksualiteit is hypocriet)’.
Ten slotte, merk op dat waar ‘La Grande Bellezza’ mensen portretteert die een oppervlakkig leven zonder passie en authenticiteit leiden, ‘La Vie d’Adèle’ de verwondingen laat zien van een echt leven met passie en authenticiteit, ‘Nymphomaniac’ beide laat zien, inclusief de complexe dialectiek tussen de passie en de rationaliteit.
Nu te koop
Part I & Part II • Blu-ray
€ 14,99
KopenDvd
€ 16,99
KopenDirector's Cut • Dvd
€ 22,86
KopenHet laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
La Vie d'Adèle
Drama / Romantiek, 2013
683 reacties
Riget
Horror / Mystery, 1994
70 reacties
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo
Drama, 1981
531 reacties
Breaking the Waves
Drama / Romantiek, 1996
183 reacties
Submarino
Drama, 2010
145 reacties
Riget II
Horror / Mystery, 1997
34 reacties
Gerelateerde tags
sexual obsessionseksfly fishing maagduniformsex addictionsinnymphomaniacbeatingcontroversialpromiscuitysexual promiscuitypromiscuous woman addictexperience misbruiksex
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.