Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 127 minuten
Oorsprong:
Frankrijk / Duitsland / Oostenrijk
Geregisseerd door: Michael Haneke
Met onder meer: Jean-Louis Trintignant, Emmanuelle Riva en Isabelle Huppert
IMDb beoordeling: 7,9 (105.398)
Gesproken taal: Frans
Releasedatum: 15 november 2012
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Amour
Georges (Jean-Louis Trintignant) en Anne (Emmanuelle Riva) zijn in de tachtig. Ze zijn fatsoenlijke, gepensioneerde muziekdocenten. Hun dochter Eva (Isabelle Huppert) woont in het buitenland met haar gezin. Op een dag krijgt Anne een beroerte waardoor de liefdesband binnen de familie danig op de proef wordt gesteld.
Externe links
Acteurs en actrices
Georges Laurent
Anne Laurent
Eva Laurent
Alexandre
Geoff
Concierge's husband
Concierge
Nurse #1
Nurse #2
Police Officer #1
Video's en trailers
Reviews & comments
Hannibal
-
- 9037 berichten
- 3017 stemmen
Ik dacht dat ik alles wel een keer gezien had op het gebied van acteren, maar wat Emmanuelle Riva hier laat zien is zo bijzonder dat ik alleen maar de hoogste waardering kan geven voor Amour.
Natuurlijk is mijn waardering niet alleen voor het acteren. Haneke weet keer op keer films te maken die me bij mijn strot grijpen, van die films waar je dagenlang mee in je hoofd rond blijft lopen, en waar je na jaren weer eens aan terugdenkt, en dan opnieuw net zo van slag bent als toen je de film net zag.
Amour is een vrij trage film. De film heeft hetzelfde tempo als de bejaarde hoofdrolspelers, en dus is het lage tempo volkomen gepast en mooi. De kijker krijgt de tijd zich te realiseren dat we allemaal richting hetzelfde lot gaan, en voor de één zal het een zware weg zijn, voor de ander minder. Amour is een film die emoties losmaakt. Dat werd me goed duidelijk na de aftiteling, waar een aanzienlijk aantal bioscoopbezoekers duidelijk aangedaan de zaal verlieten.
Amour is wat mij betreft de terechte winnaar van de Gouden Palm in Cannes, Césars in Parijs en een Oscar in Hollywood. Zelfs voor ons filmhuis in het Drentse Emmen was het een winnaar: 560 Bezoekers in twee vertoningen. Een record.
TheDyllio
-
- 9 berichten
- 85 stemmen
Deze film heeft mijn aandacht getrokken doordat ie genomineerd was voor verschillende Oscars, anders was ik nooit bij deze film terechtgekomen. Het was niet mijn soort film. Ik vond het ook niet echt een film maar eerder een documentaire. Het is traag en duurt lang. Ze hadden er gemakkelijk een korte film van maximaal een halfuur van kunnen maken. Desondanks goed geacteerd vooral van Emmanuelle Riva. Ik las dat sommigen het einde aan zagen komen, waarschijnlijk lag het eraan dat ik erg moe was en ik zonder mijn hersenen te gebruiken naar de film keek, maar dit einde had ik zelf niet verwacht. Dat was dan, samen met de acteerprestaties, het enige pluspunt van deze film. De film krijgt van mij een 3,5 omdat het me toch wakker wist te houden, door het acteren en ik wilde weten hoe het afliep. Met 1x kijken is ie prima te doen, voor mij geen 2e keer.
stultmeister
-
- 67 berichten
- 58 stemmen
Een pittige film met sterk acteerwerk. Eigenlijk niets op aan te merken, terwijl ik toch niet met een fijn gevoel deze film afkeek. Dit komt natuurlijk ook grotendeels door de zware thematiek, maar ergens duurde de film ook net wat te lang. Zeker omdat er buiten het goede acteerwerk en de pittige scènes niet veel variatie in zat.
Ik geef de film 3,5 ster! (had er 5 gekregen voor het acteerwerk)
K. V.
-
- 4106 berichten
- 3595 stemmen
'k had wel wat goeie reacties over deze film gehoord, dus maar eens geprobeerd.
'k zal misschien positief beginnen: de acteerprestaties waren erg goed, het koppel kwam overtuigend over.
Een minpunt vond 'k dan weer dat de film langdradig was. Van mij mocht hij toch gerust een half uur korter geweest zijn.
'k heb het mij niet beklaagd, maar het zal toch een film zijn dat 'k maar éénmaal zal bekijken.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Oertypisch arthouse drama natuurlijk, maar wel goed uitgewerkt door de droge realistische benadering die je emotioneel veel meer weet te raken dan andere pogingen. Desondanks had het iets minder doorsnee mogen zijn.
3.5*
Decec
-
- 6629 berichten
- 8339 stemmen
Een mooie dramafilm...
Mooi verhaal...
Uitstekend acteerwerk...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
sinterklaas
-
- 11634 berichten
- 3220 stemmen
Als reactie op het gesprek boven: Ik als 23 jarige vond dit weer een ijzersterke film van Haneke.
Over generaties gesproken; we kennen inmiddels nu wel een hoop films over verliefde 20-ers/30-ers die soms nog wel pakkend kunnen zijn, maar soms ligt het zoetsappige gehalte er te dik boven op. Haneke maakt met die thema een flinke draai met de film Amour, een liefdesverhaal tussen 2 berjaarden, die verre van feelgood is... heel verre van zelfs!
Je zou bij het idee al een warm hart krijgen. Je bent al meer dan 60 jaar samen, dat betekend dat je hebt kunnen bewijzen dat je mekaar altijd trouw bent geweest. Dat zijn George en Anna ook (prachtig en behoorlijk sterk neergezet door Trintigant en Riva) Een berjaard stelletje dat hun beste tijd nu wel gehad heeft en gewoon lekker door sudderen in hun Parijse appartement en hun favoriete hobby om muziek te beluisteren en door naar het theater te gaan doorzetten. Maar na die halve eeuw neemt hun leven plots wel een andere wending wanneer Anna vreemd begint te doen en gaten in haar geheugen krijgt, wat neer komt op een beroerte of een vorm van dementie, wie zal het zeggen. Nu is het aan George om op zijn ouwe leeftijd nog alle krachten te verzamelen om Anna te verzorgen, met behulp van hun dochter. Dat lijkt allemaal heel eenvoudig, maar zoals je al kan verwachten begint het een hele zware taak te worden. Het gaat steeds slechter met Anna en de eigenwijsheid en de koppigheid die dan gewoonlijk meespeelt is slopend voor George en de dochter Eva. Waarbij we ook gelijk weer de psychologische aspecten van Haneke mogen vertoeven en het schrijnende beeld wat hij hier op zijn eigen manier neerzet. Het einde waarbij George Anna dan uiteindelijk laat stikken met een kussen was echt een scene om sprakeloos van te worden. Je weet ook niet wat je daarvan moet denken: Eerst heb je behoorlijk veel respect voor George dat hij nog al zijn krachten behoud voor zijn vrouw, maar het is lastig om op dat ogenblik te kiezen of je die respect wel blijft behouden, aangezien het wel Anna's wens was om te sterven.
Ik weet inmiddels wel een beetje hoe dit soort situaties in beloop gaan aangezien ik dit ook op zekere hoogde heb meegemaakt met mijn oma. Een dementie is en blijft gewoon een kutziekte waar de huidige situaties waar je aan gewend bent frapant worden omgegooid. Haneke weet dat ook weer helemaal goed neer te zetten met de sfeer zoals we die van hem kennen: Stil, koud, onaangenaam en afwerkend naar een onherroepelijke einde. Amour is wat dat betreft helemaal gelukt en weet je van het begin tot het einde mee te laten leven met George en Anna. Gewoonweg een ander soort liefdesverhaal. Toch wel even anders dan al dat soaperige meuk wat er te vaak word gemaakt.
4,5* Welverdiend!
Movsin
-
- 7706 berichten
- 8097 stemmen
Heel mooie film van Michael Haneke. Zelden het probleem van het ouder worden, het uitzichtloos ziek zijn, de angst voor het lijden en de wil om te sterven enerzijds en het zich opofferen door de partner zo intiem en oprecht in beeld gebracht.
Real time scènes, sober in woord en decor, perfecte sfeerschepping en een Jean-Louis Trintignant in één van zijn allerbeste dramatische rollen.
Ernstig en realistisch, geen valse emoties of sentimentaliteit maar een vlijmscherp beeld van menselijke aftakeling.
Aanbevolen voor alle leeftijden.
scorsese
-
- 11781 berichten
- 10191 stemmen
Prachtige film over een bejaard echtpaar waarbij de man de zorg van zijn vrouw op zich neemt als deze getroffen wordt door een hersenbloeding. Een indringende en bij vlagen ontroerende film over de lijdensweg die ouderdom heet. Mooie, lang aangehouden shots die de kijker door het appartement voeren. Een sterke, doch ingetogen rol van Emmanuelle Riva.
dutchtuga
-
- 16970 berichten
- 4100 stemmen
Amour weet vooral op momenten te intrigeren, maar als geheel vind ik dat Haneke een beetje de plank misslaat. Met een dergelijk onderwerp verwacht ik toch iets meer diepgang in de personages. Haneke's observerende stijl is duidelijk, maar dit zorgt ervoor dat ik mij maar amper kon inleven in de situatie van de hoofdpersonages. Goed naar voren kwam wel de verstoorde relatie tussen de dochter en haar ouders. Visueel heb ik ook niets bijzonders kunnen waarnemen, waardoor Amour uiteindelijk één van Haneke's minst memorabele films is.
3*
wendyvortex
-
- 4980 berichten
- 7109 stemmen
We beginnen maar eens even positief....als de dood was ik voor een voorspelbaar iedereen-gaat-dit-prachtig-ontroerend-vinden-Libelle-filmhuis-drama ... en in deze val valt regisseur Haneke (verantwoordelijk voor twee handen vol prachtige films) in ieder geval niet.
Vrolijk zal niemand worden van deze film en behaagziek is het ook allemaal niet, maar toch faalt het op ieder gebied.
Iedereen onder de 25....blijf weg van deze film, geniet van je leven...vanaf je 26e gaat de aftakeling beginnen en dat zal de eerste jaren nog wel meevallen, maar dan komen er langzamerhand wat meer rimpels, bultjes, vlekjes, littekens en uiteindelijk eindigt dat ergens met wonden die maar door blijven etteren, poep, urine, vieze luchtjes, doorligplekken, snot, kwijl en je wil allemaal niet weten wat er nog meer mis gaan kan gaan met je lijf....Haneke hint er naar, maar durft het niet te tonen.
Dan krijgen we nog een belangrijke film-wet: film je huis clos dan moet je ofwel waanzinnig cinematografisch te werk gaan, ofwel zo'n briljant scenario in de hand hebben dat het niet meer uitmaakt wat je filmt, anders trap je in de grote val van verfilmd toneelstuk (en daar gaat Michael met zeven sloten tegelijk in).
Verder maken we maar eens wederom bezwaar tegen het feit dat iedereen in de Franse film van de laatste 20 jaar dirigent of pianolerares is ... postbode en degene die familieberichten en sex-advertenties in de krant zet ... dat is hier de dagelijkse werkelijkheid.
Nog een opmerking: lag dat nou aan de uitzending van de NPO of zat er teveel echo en bijgeluid in de film, krakende jassen, boodschappentassen, vloeren, regen en verkeersgeluid op de achtergrond .. de vereniging tegen akoestische vervuiling zou hier moeten ingrijpen!
Ik had de stiekeme hoop dat de combinatie Haneke en Trintignant al mijn angstige vermoedens betreffende een complete sof compleet zouden logenstraffen ... maar het gaat mis, compleet mis om andere redenen dan ik vermoedde, maar desalniettemin roepen we "Amour" uit tot de slechtste film (op de valreep) die ik zag in 2014.
Lies1959
-
- 1 berichten
- 1 stemmen
Het was inderdaad vreselijk, dat geluid onder de film. Daar klopte niks van. Het heeft voor mij als hsp'er het kijken op een ernstige manier verstoord. Ik vind het bovendien prettig om ook hetgeen gezegd wordt te verstaan, maar soms moest ik het geluid echt bijna afzetten, zo erg misvormde het. Ik vroeg me in het begin nog af of dit wellicht de bedoeling was , maar ik kan het me echt niet voorstellen. Enorm jammer, het leidde heel erg af.
Roger Thornhill
-
- 5579 berichten
- 2201 stemmen
Mooi en stemmig. Deprimerend vanwege de plot, verwarmend vanwege Haneke's soberheid en Georges' liefde. Bij het verwijt dat Trintignant afstandelijk zou acteren kan ik me helemaal niets voorstellen; hij is eerder rustig en ingetogen, en als zodanig misschien nogal een contrast met drukkere Amerikaanse versies die soms meer vitale filmbejaarden zijn. Bovendien is Amour een film zonder kwinkslagen, geen lach-en-een-traan. Een aangrijpende ervaring.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Minder zwaar dan ik verwacht had: Haneke zoekt de grenzen niet op maar maakt een vrij ingetogen, realistisch portret van een bejaard echtbaar dat getroffen wordt door een beroerte (in de ondertitels op de officiele DVD wordt 'attaque' met hartinfarct vertaald, terwijl de hoofdrolspeelster nota bene met een verlamming rondloopt, hopeloos).
Vooral de 82-jarige Trintignant is indrukwekkend. Bijzonder en ook mooi aan z'n rol vind ik dat je de liefde op allerlei manieren wel voelt en ziet, maar dat die nauwelijks geuit wordt. Eigenlijk is er maar één moment waarin hij zijn liefde voor Anne duidelijk uitspreekt, en dat is wanneer zij hem niet hoort en dwars door hem heen staart. De ingetogen waardigheid van Georges wordt nog extra benadrukt wanneer daar de emoties van de dochter tegenover worden gesteld. Prachtig ook om Riva te zien, nog drie jaar ouder dan Trintignant; maar liefst 53 jaar voor Amour schitterde ze al in een liefdesfilm.
De stijl wordt in de hier boven gelinkte recensie (waarvan de laatste alinea er echt over is, de rest vond ik wel sterk) goed beschreven. De omkering van begin en einde zijn een aardige vondst van Haneke, die het verder filmisch erg kaal houdt. Wel is er wat meer muziek dan dat hij vaak gebruikt, maar erg functioneel ingezet en steevast intra-diegetisch.
Mooie film dus. Haneke blijft toch een interessante regisseur; lang niet altijd spreekt het me aan, sommige titels wil ik uberhaupt niet proberen, maar vaak is het ook (erg) goed.
SturyNijmegen
-
- 134 berichten
- 555 stemmen
Het thema spreekt aan , maar de verfilming is veel te vlak, te saai en ook te langdradig.
3 keer te is dan ook echt teveel
2 *
Bottleneck
-
- 8220 berichten
- 2091 stemmen
Pf dat eerste halfuur.. Had de film bijna stopgezet. De man vond ik veel te weinig aansprekend en eentonig pratend. Gelukkig ben ik blijven hangen vanaf het moment dat het drama steeds meer z'n intrede deed. Dan blijkt ook dat bijvoorbeeld het monotone karakter van de man past in het minimalisme van de film. Geen muziek (behalve de muziek volgens het script zelf), 1 locatie, weinig personages. Alles is naar de achtergrond geschoven zodat de mentale en fysieke aftakeling van de vrouw en haar aandoening extra impact hebben, zonder poespas en 'mooimakerij'.
Een rol die sterk vertolkt wordt door de vrouw en helaas - of juist gelukkig - voor herkenbaarheid zorgt. Het blijft een rot-ervaring om te zien hoe mensen door infarcten en beroertes alle 'menselijkheid' verliezen (het kunnen communiceren, zichzelf verzorgen enz.), ongeacht hoe intelligent ze zijn. Een van de weinige minpunten van Amour is de slechte kwaliteit van het (achtergrond)geluid, maar ik weet niet of dat aan de uitzending lag.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30451 berichten
- 5199 stemmen
Een film over ouder worden, over 'oude mensen' vs 'mensen die oud zijn'. En vooral over liefde vs zorg. Ik heb enkele mensen gekend die net als Anne in deze film op een moment kwamen dat ze spraken over het ouder worden. Dat ze niet wilden afhangen van andere mensen en de hoop dat ze nooit in een hulpeloze situatie kwamen en liever al snel te gaan. Niet zo evident, want in je liefde of vriendschap voor iemand moet je zelf de keuze maken tussen het respecteren van de andere persoon en het moeilijke afscheid nemen. Kwaliteit van het leven of langer leven.
Amour toont een koppel dat duidelijk van elkaar houdt. Verliefdheid is al wat voorbij misschien, maar de liefde voor elkaar is nog nooit zo groot geweest. Door de aftakeling van Anne wordt de liefde beproefd en wordt het zwaar voor beiden. Haneke toont dit zeer mooi. Geen melodramatische film, geen epische ondergang van een groot persoon, maar een echt echtpaar dat het beste maakte van de situatie en ondanks alles toch elkaar zo hard respecteert. Hoe moeilijk dat ook is.
Ook opvallend is de omgang met mensen buiten die relatie. Zij zien dit meestal als een 'geval'. Als 'werk'. Of zeker als een vorm van taboe omdat ze niet weten hoe er mee om te gaan. De dochter, de pianist, de verpleegster, de buurman, ... Zeer herkenbaar, wat ik ook wel merk in het dagelijkse leven. Mensen in een rusthuis die soms als kinderen worden behandeld. Nooit kwaad bedoeld, ze hebben de volle zorgen. Maar door dat gebrek aan communicatie en zelfstandigheid, vergeet men soms wel eens dat die mensen volwassen zijn. En met wat geluk mentaal nog goed genoeg om mee om te gaan.
Amour is een indrukwekkende film. Eén die liefde toont in z'n puurste vorm. Hier zit meer liefde in dan alle romantische films bij elkaar.
des1
-
- 1691 berichten
- 967 stemmen
Deprimerende film over wat eigenlijk in onze Westerse samenleving, met onze nadruk op jeugd, snel, dynamisch etc., wordt weggedrukt. Kijk bijv. maar eens naar het uitgaansleven: "no old people allowed". Dus moedig en goed dat de film is gemaakt. Met respect. Let op dat gekozen is voor niet closeups, met veel nadruk op het appartement waarin de twee als aankomend stervenden hebben teruggetrokken, hebben moeten terugtrekken. Nog nadrukkelijk in het leven staande wezens incl. familie en duif worden liefst buitengehouden. Beide hoofdrolspelers goed, hoewel als je goed kijkt je ziet dat Trintignant (ijdel?) voor een 80-jarige iets te kwiek overkomt. Geen voortschrijden maar een behoorlijk kwieke stap, vlot optillen van z'n zieke vrouw. Eind is een 'mooi slot': samen de deur (pijp) uit, even beschouwingen over euthanasie daargelaten. Door zo de nadruk op de ruimte te leggen (en geen closeups te plegen) waarin de twee leefden, is de leegte des te voelbaarder als dochter (Huppert) het appt. bezoekt. Je zou het ook als plaats maken kunnen zien.
Lavrot
-
- 659 berichten
- 0 stemmen
Liefde ?!
De grote vraag is of Haneke een vraagteken of een uitroepteken plaatst achter de Liefde in zijn film Amour. De verschijningsvorm van Amour draagt op het eerste gezicht de kenmerken van een rechttoe rechtaan documentaire, maar schijn bedriegt. Het is algemeen bekend dat Haneke bij het maken van films een wiskundige precisie hanteert. Elk toeval wordt angstvallig buiten de deur gehouden, en iedere scene komt op het celluloid zoals hij zich vooraf had ingeprent. Haneke weet wat en hoe hij iets vertellen moet. Zelfs, het waarom komt vaak bewust als een moeilijk te verteren morele kwestie op het bordje van de kijker terecht.
Amour begint bij het einde, na een inktzwarte geluidloze inleiding. De toon is gezet. De dood wordt niet als een verrassing gebracht, maar ligt op een presenteerblaadje als een stille getuige van een voldongen feit. Dan springt het verhaal terug in de tijd, naar een stokoud echtpaar, Anne en George, dat een pianoconcert bijwoont. Aan niets is op te maken dat de dood al op de loer ligt. Afijn, de rest van het verhaal is geschiedenis.
De droom, Beethovens Bagatelles, de briefkaart, de nachtmerrie, de duiven en het open raam.
Na afloop van de film ontkomt de kijker er niet aan om enkele details opnieuw de revue te laten passeren. Want, bepaalde gebeurtenissen kunnen geen objectieve weergave van de werkelijkheid zijn geweest. Het grootste mysterie draait om het “verdwijnen van George.” Leeft ie nog of heeft ie zelf een einde aan zijn bestaan gemaakt? Haneke toont nergens zwart op wit een antwoord, maar bedient zich van een soort dichterlijke vrijheid die cinematografische taal biedt. Hiermee overstijgt Amour met verve de kille registratie van een documentaire en betreedt het de arena van de literatuur.
George komt thuis na een sfeerloze begrafenis van een kennis. Hij treft zijn vrouw zittend, naast haar rolstoel, op de grond nabij het open raam in de hal van hun appartement aan.
George beleeft een adembenemende nachtmerrie. Hij dwaalt door de gang van het appartementencomplex, gaat opzoek naar iemand die zou hebben aangebeld, waadt ineens door een laag water en dan vanuit het niets verschijnt achter hem een hand die hem het ademen onmogelijk maakt. Of is het een hand die hem de mond snoert, als voorbode van wat uit het onderbewuste zal gaan opborrelen? George schrikt wakker.
De pianist van het optreden uit het begin komt op bezoek. Hij blijkt een oud leerling van Anne te zijn. Anne dringt erop aan om een stuk van Beethovens Bagatelles te spelen. Het laatste werk van Beethoven, opgedragen aan z’n broer. Ook bekend als “Ciclus von Kleinigkeiten.” Bijna schoorvoetend speelt de pianist uiteindelijk het stuk.
Anne takelt met de dag verder af. Door het open raam in de hal moet een duif naar binnen gevlogen zijn. George jaagt de duif terug naar buiten en sluit het raam.
Anne weigert te eten, wil zich niet langer laten voederen als een hulpeloos vogeltje en spuugt het zelfs uit. George is de wanhoop nabij.
George vertelt Anne een verhaal uit z’n jeugd. Het blijkt een traumatische ervaring tijdens een jeugdvakantie gescheiden van z’n moeder. Hij moet een jaar of tien geweest zijn. Hij werd gedwongen om rijstepap te eten. Met z’n moeder had ie afgesproken om een briefkaart op te sturen; als ie ’t naar z’n zin zou hebben dan werd ’t een kaart met bloemen en anders met sterren. Vervolgens kreeg hij difterie. Hij stuurde dus sterren. George belandde in het ziekenhuis. Z’n moeder kwam op bezoek, maar mocht niet dichtbij hem komen; ze werden door een glaswand van elkaar gescheiden. Plots werpt George zich met z’n kussen op het gezicht van Anne, als ware het een innige omhelzing, gescheiden door … een kussen. Hij wacht tot al het leven uit Anne verdwenen is.
George begint aan een lange brief. Hij beschrijft zelfs het voorval met de duif. En, alsof de duvel op de staart wordt getrapt, hoort George getrippel van opnieuw een duif die door het open raam in de hal naar binnen is gekomen. In tegenstelling tot het eerdere voorval, geeft hij deze duif niet de vrijheid. Hij sluit het raam en grijpt een deken van ’t eenpersoonsbed. De slaapkamer van Anne heeft ie hermetisch tot aan de kieren afgedicht met tape. George slijt zijn dagen in stille eenzaamheid.
Na vele pogingen lukt het hem om de duif onder de deken te vangen. Met moeite kan George zich met z’n vangst op een zetel in de gang hijsen. Liefkoost hij z’n duif, of … ontneemt hij haar de adem?
George wordt wakker in het eenpersoonsbed van geluiden uit de keuken. Anne doet de vaat. Het afdruiprek staat vol. Ze staan op ’t punt om weg te gaan. Anne herinnert George eraan om z’n jas niet te vergeten. Dan verlaat George na Anne de woning.
De brandweer forceert de deur. De geur van de dood heeft zich in de gehele woning verspreid.
Anne ligt opgebaard op bed in haar mooiste jurk. Haar hoofd omringd door afgeknipte witte bloemen.
[Ich ruf' zu dir, Herr Jesu Christ.]
Het raam in de hal staat open.
killerfreak
-
- 846 berichten
- 1066 stemmen
Beklijvende film over 2 oudere - verliefde - mensen wiens leven door een toeval (herseninfarct) omhoop wordt gegooid. Initieel lijken ze zich te berusten in het gegeven gezien hun leeftijd, maar al snel merken ze dat dat geen evidentie is. Zeker als er keer op keer herval komt en de situatie uitzichtloos wordt en onmacht zich meester maakt van de situatie (wat overigens perfect wordt uitgebeeld door slag in gezicht aan bed). Ook de gebruikte symboliek van het einde spreekt boekdelen. Topfilm met een ijzersterke vertolking dus
Fisico (moderator films)
-
- 8357 berichten
- 4697 stemmen
Ik volg. Ook ik had eventjes nodig om in de film te komen. Eigenlijk begon het voor mij pas boeiend te worden en vond ik het aangrijpend vanaf de tweede beroerte, vanaf het moment dat het er echt beroerd begon uit te zien voor Anne.
Amour is de toverspreuk voor George die zijn vrouw stilaan meer en meer van zich ziet wegglijden tot een kamerplant. De gehele film speelt zich af in het ruime luxe-appartement van het koppel. Het geeft een beklemmend gevoel van afzondering, van isolatie, van eenzaamheid. Het is het lot of de taak van een echtgenoot om voor zijn echtgenote te zorgen, vindt George. Ieder huisje zijn kruisje en dit is zijn kruis om te dragen. Maar hoever moet die zorg gaan? Haneke creëert met zijn film Amour een humane visie als antwoord op de vraag. Ik heb tijdens de film dikwijls moeten terugdenken aan eigen geliefden in soortgelijke situatie of de hypothetische stelling waar ik de kracht vandaan zal halen indien dit mijn vrouw overkomt. Of nog erger: wat als ik de 'Anne van dienst ben'? Amour is een erg indringende film met twee topacteurs die op erg hoog niveau acteren mét elkaar.
Amour bevat een aantal aangrijpende scènes. De slag in het gezicht omdat ze niet wou drinken kwam als een mokerslag bij me aan. Geshockeerd en begripvol tegelijk, zo kwam het bij mij binnen. Het moet hels zijn om dag en nacht voor je aftakelende geliefde te zorgen en jezelf helemaal weg te cijferen. De daaropvolgende liefdevolle 'moord' was voorspelbaar, maar daarom niet minder intens. Ook de scène waarbij George de tweede gezinshulp aan de deur zette, vond ik hard. Vooral de reactie van de dame in kwestie dan. Met 20 jaar ervaring (zelfs niet met eentje) is het ongepast om je klant zo te verwijten, ook al ben je het er niet mee eens.
De scene met de nachtmerrie van George vond ik wat uit de toon vallen. Los daarvan echt meegeleefd met Amour. Terecht bekroond en een pak beter dan Sprakeloos die ik een half jaar geleden zag. Dikke 4,0*!
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11971 stemmen
Beter Haneke, maar nog steeds niet geweldig.
Ik las hier een aantal keer dat de film erg realistisch zou zijn, daar lag bij mij zo'n beetje het probleem. Qua opzet en uitwerking is de film inderdaad erg droog. Geen episch sentiment, Hollywoodiaanse twists, dik oplaaiende soundtracks of mooie zonsondergangen om het drama te onderstrepen.
Haneke's stijl is eerder kaal. Een wat oubollig en lelijk huis, veel grijsheid, de camera is er en registreert maar probeert zo min mogelijk af te leiden van wat er getoond wordt. In dat opzicht ... inderdaad wel realistisch? Maar qua echte afspiegeling van de realiteit vond ik het toch duidelijk erg sturend.
Enerzijds is er de focus op het negatieve en het drama. Het thema van de film uiteraard, maar niemand's leven staat in functie van één bepaald thema. Voor een Haneke is het nog redelijk luchtig, voornamelijk niet zo zwartgallig en bitter in vergelijking met z'n andere films, maar voor wat positiviteit, een fijn momentje of een glimlach is in deze twee uur durende stroop écht geen ruimte.
Daarnaast vond ik de twee als oud koppel ook gewoon niet zo overtuigend. De dialogen ogen stroef en er is weinig nonverbale eigenheid die het tot een koppel maakt dat al tientallen jaren samen leeft. Het staat haaks op de droge stilering van de film. Het zijn vooral twee personages die symbool staan voor een moeilijke aftakeling, niet zo geweldig realistisch.
Qua acteerwerk is Trintignant wel innemend, Riva is toch vooral "persoon met ziekte", iets waar je ook erg makkelijk Oscars mee wint. Vond haar net wat minder overtuigend, ook net omdat haar rol verder weinig diepgang krijgt. De rest van de cast (en bijbehorend drama) voegt jammer genoeg ook niet zoveel toe.
Er zijn best wat schrijnende momenten, maar als geheel vond ik het toch weer wat te stroef en te nadrukkelijk stuwend, iets waar Haneke wel voor bekend staat. Qua emotie liet het me verder redelijk koud, daarvoor moet het toch ofwel écht realistisch aanvoelen, ofwel extra gestileerd zijn. Dit hangt wat in het midden, net zoals mijn waardering.
2.5*
El ralpho
-
- 1419 berichten
- 1037 stemmen
Tot de dood u scheidt
Kan me goed vinden in bovenstaande mening van Onderhond. Dat wil zeggen dat ook voor mij het realisme een probleem vormde. Hoewel ik geen groot voorstander ben van films waarbij alles geromantiseerd wordt (Looking at you Hollywood) word ik normaal juist enthousiast van titels die wat rauwer – en dus realistischer- zijn. Het probleem bij Amour was voornamelijk dat hij teveel aan de oppervlakte bleef. Ik snap dat de nadruk moest liggen op de aftakkeling van de vrouw, maar ik mistte toch diepgang bij de personages om echt met ze mee te leven. Het had bijvoorbeeld veel beter kunnen werken als de huidige situatie afgewisseld had kunnen worden met flashbacks uit het verleden die meerdere hoogtepunten uit het jarenlange samenzijn van het stel had getoond. Nu bleef ik te ver van de twee afstaan waardoor een echte impact uitbleef.
Hoewel er sterk door de twee hoofdrolspelers geacteerd werd, oogt dit drama traag en stroef waardoor de zit van ruim twee uur toch wel erg lang duurt. Er zijn genoeg films die zich puur op een bepaalde gebeurtenis of dynamiek focussen, maar bij Amour is dit vanwege bovenstaande niet voldoende. Los van een aantal mooie shots, krachtige momenten en sterk acteerwerk ten spijt vind ik het winnen van de Gouden Palm dan ook overdreven. Hiervoor had dit Franse drama meer impact mogen hebben.
2,5*
david bohm
-
- 2929 berichten
- 3205 stemmen
Mooie film met sterk acteerwerk en fraaie piano muziek. Voor mij doet de relatie en de liefde tussen de hoofdpersonages echt aan. De regisseur kiest geregeld voor lange scènes en shots die een verstillend effect hebben wat ik hier wel passend vind.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Haneke vind ik vaak tegenvallen maar deze film vond ik wel erg goed. De film laat echte liefde c.q. zorgzaamheid zien zonder sentimentaliteit, hetgeen al een prestatie van formaat is, maar – anders dan sommige andere films van Haneke – kent de film ook een schokkende climax, ook al komt die mede al direct aan het begin als gevolg van een circulaire vertelling. Op een gegeven moment zegt Anne tegen Georges: ‘je bent een monster maar wel aardig’ en dat vat Georges en wellicht Haneke’s visie op de mensheid goed samen. Een indrukwekkende film; een ruime vier sterren.
baspls
-
- 4118 berichten
- 1673 stemmen
Een indrukwekkend Drama van Michael Haneke over een ouder echtpaar waarvan de vrouw steeds verder aan het aftakelen is. Het acteerwerk was uitstekend evenals de cameravoering. Toch bracht de stijl van Haneke een zekere afstandelijkheid in de film, die niet altijd even goed werkte. De film is in ieder geval niet overdreven sentimenteel, eerder net iets te afstandelijk op een moment dat wat muziek of een extra close-up geen kwaad had gekund.
IH88
-
- 8752 berichten
- 3080 stemmen
“It's beautiful.”
“What?”
“Life. So long.”
Moeilijke film om te beoordelen. Het is mooi en tegelijkertijd afschuwelijk om te zien hoe een ouder echtpaar omgaat met lichamelijke en geestelijke aftakeling als de vrouw een herseninfarct krijgt. De liefdevolle verzorging, maar ook de frustratie bij de man wordt realistisch neergezet, en Riva en Trintignant acteren het allemaal fenomenaal. Ingetogen, maar toch voel je de emoties en liefde wel. Ook bij de dochter (Huppert).
Het probleem van de film is de manier waarop Haneke het allemaal in beeld brengt, en ook de speelduur is problematisch. De film is ongelooflijk traag, en scènes worden tot het uiterste uitgesponnen. Het heeft een doel en de film kruipt ook langzaam onder je huid, maar voor mij duurde het allemaal te lang. Ik had ook het gevoel dat Haneke de kijker bewust op afstand houdt door de personages weinig emotie te laten tonen. Ik wil ze ook weer niet onsympathiek noemen, maar echt een band bouw je niet met ze op. Dit soort films vind ik meestal best aangrijpend, maar het laatste gedeelte deed me verrassend weinig. Jammer, want de film doet ook heel veel goed.
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
George [Jean-Louis Trintignant] en Anne [Emmanuelle Riva], beiden tachtigers, wonen samen in een appartement en zijn nog altijd dolgelukkig met elkaar. Tot Anne kort achter elkaar twee beroertes krijgt en nauwelijks meer in staat is om verbaal of fysiek te communiceren. Aangezien dochter Eva [Isabelle Huppert] met haar gezin in Groot Brittannië woont en George weigert zijn geliefde in een verzorgingshuis te plaatsen, besluit hij zelf de zorg op zich te nemen. Een simpel uitgangspunt voor een ontroerende film over een pijnlijk, voor velen herkenbaar onderwerp dat door de niet om zijn subtiliteit bekend staande Haneke met empathie en inzicht wordt behandeld, daarbij immens geholpen door het fantastische spel van de twee hoofdrolspelers. Haneke won een Gouden Palm en de film werd bekroond met een Oscar voor Beste Film in een Vreemde Taal.
Black Math
-
- 5390 berichten
- 1735 stemmen
Een typische film met veel aandacht voor karakters en het plot en weinig voor het audiovisuele aspect. Dit betekent niet zozeer dat er geen filosofie achter de stijlkeuze zit. De film is erg minimalistisch geschoten, met veelal statische camerastandpunten. We zien karakters in een kamer verdwijnen, de camera volgt ze niet, maar we horen ze nog steeds praten, waardoor je een beetje een documentaire gevoel krijgt. Het voelt "echt" aan, maar het is verre van mijn favoriete stijl.
Veel aandacht dus voor plot en karakters. We zien een oudere vrouw aftakelen na enkele beroertes. Het is herkenbaar, want zoiets heb ik ook in mijn familie meegemaakt. Het wordt goed uitgewerkt, zowel door Riva die de vrouw speelt, als door Trintignant, die haar verzorgende echtgenoot speelt. Maar uiteindelijk is het niet veel anders dan de tragedie die in zoveel families plaatsvindt. Je vraagt je ergens af of deze film een pamflet is voor een zelfgekozen waardige dood, euthanasie is immers verboden in veel landen, maar de film gaat toch te weinig in op de consequenties.
Uiteindelijk is de film qua plot interessant, maar de film weet op dit vlak niet "the way beyond" te gaan, terwijl de stijl van de film ook niet de mijne is, waardoor de film op 2,5* blijft steken.
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
Verder met nog zo'n gelaagd drama over lijden en acceptatie na Shadowlands met deze Amour, en daarmee een Haneke, een regisseur waar ik nog niet heel erg kapot van ben want Cache vond ik onbegrijpelijk en niet door te komen waar Das Weisse Band op meer steun kon rekenen. Maar Haneke blijft voor mij toch een moeilijke regisseur en dat bewijst hij met deze Amour die mij ook niet ligt.
Het beeld is even zo goed duidelijk met het ouder worden echtpaar, getroffen door het noodlot, waar het leven nooit weer hetzelfde zal zijn. Fijn is niettemin het stukje uitleg vooraf op de dvd door een cineast, toch kan het voor mij de tekortkomingen van Amour niet wegnemen. Overduidelijk is het beeld van het echtpaar met centraal de pech, de lichamelijke kwetsbaarheid, de angst en beloftes omtrent zieken- en rusthuizen, en de daaruit uit voortvloeiende zorg. Het is een moeilijke last te dragen voor Georges die mij in het geheel niet een warm en zorgzaam type lijkt, maar juist zelf teert op een zorgzame vrouw, maar er zit op een gegeven moment verbetering in zijn zorg. Aftakeling is vernedering blijkt maar weer, ontnuchterend zijn dan ook de momenten waarop in bed is geplast of er een luier om moet. Niet naar het rust of verzorgingshuis willen is één ding maar tegen welke prijs...?
Amour lijkt daarmee een bijzonder gelaagd drama over keuzes, liefde, verbinding, de zware last voor iemand te zorgen vooral als je zelf al op leeftijd bent, en natuurlijk de schaamte van het minder worden, de schaamte van aftakeling. Dit allen wordt in een behoorlijk sober, triest en kwetsbaar jasje gegoten door Michel Haneke met de onderliggende gedachten van de vergankelijkheid van het leven. Uiteraard wordt er heel sterk geacteerd door Trintignant en Riva, valt de mooie Huppert op en kan er nog verder gefilosofeerd worden over de eventuele toerekeningsvatbaarheid van Georges zelf en is het vertrek op het einde symbolisch te noemen.
Toch is dit ook weer net als Shadowlands niet mijn kopje thee met deze toch wel statische en langdraderige film die soms ook nog verschillende nietszeggende momenten heeft, zoals het stofzuigen om maar een voorbeeld te noemen, en Amour tot film maakt waar moeilijk de aandacht bij te houden is.
Het laatste nieuws
Misdaadfilm 'Catch Me If You Can' met Tom Hanks en Leonardo DiCaprio vrijdagavond op televisie
Kijkers ontdekken 'Too Old to Die Young' met Miles Teller op Prime Video: 'De beste serie van dat jaar'
Reboot van WOII-film 'Das Boot' binnenkort te zien in Nederland: 'Spat de klasse vanaf'
Nieuw 'Euphoria'-seizoen: problemen rondom de ontwikkeling blijken stukken groter dan gedacht
Bekijk ook
Jagten
Drama, 2012
713 reacties
La Vie d'Adèle
Drama / Romantiek, 2013
683 reacties
Mar Adentro
Drama, 2004
236 reacties
Le Scaphandre et le Papillon
Drama / Biografie, 2007
211 reacties
Samsara
Documentaire, 2011
45 reacties
Incendies
Drama / Mystery, 2010
363 reacties
Gerelateerde tags
verpleegstermusic teachergetrouwd stelpiano lessonsagingdochtermuziekliefderetiredziektepigeonstrokeoctogenarian old couple
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.