The Haunting (1999)

Jan de Bont leverde met Speed destijds een spannende en vermakelijke actiethriller af. Met deze film tracht hij een horrorfilm op het witte doek te brengen. Dat is gelukt, maar goed is het allemaal niet, ondanks dat het begin van de film zo slecht nog niet is.

De eerste helft van de film is behoorlijk sfeervol. De opbouw is rustig en de Bont neemt de tijd om het huis te laten zien, dat mooi is vormgegeven en er sprookjesachtig uitziet. Daarnaast heeft de film in die fase iets mysterieus. Helaas verdwijnt dit alles op een gegeven moment als sneeuw voor de zon. Vooral op het einde gaat de Bont teveel los met de special effects waardoor al het sfeergevoel en het mysterieuze ineens verdwijnt. Het einde is oh zo voorspelbaar en alles wordt nog eens even duidelijk uitgelegd, iets wat totaal overbodig is bij een film als deze

Het acteerwerk is verder redelijk, al is de rol van Wilson lachwekkend slecht. Hij is goed in komedies, maar dit is totaal niet zijn ding, en dat is hier duidelijk te zien. Nee een sfeervol begin wordt hier na een tijdje vakkundig om zeep geholpen door de Bont. Wat dat betreft zou ik het origineel wel eens willen zien. Het kan haast niet anders dan dat die beter moet zijn dan deze matige remake.

2,0*

Waarom zo'n laag gemiddelde???Oke echt eng was de film ook weer niet maar toch was het een boeide film misschien juist omdat ie niet zo eng was.Het verhaal zelf vond ik eigelijk zelfs best mooi gemaakt en hoe raar klinkt dat niet???Een mooie horror film maar het is,de makers wouden volgens mij niet perse een angstaanjaagde film maken,eerder een spannende film en de kijker het mysterie mee te laten oplossen.Eerlijk ze zouden meer zo'n films moeten maken in plaats van films waarvan dat het bloed op de muur spat.

Klassieker zonder Craven.

Deze remake van de klassieker uit 1963 kent een paar aanpassingen, maar met name het begin lijkt direct gekopieerd. Helaas krijgt de schitterende Bruce Dern het lulligste rolletje van iedereen en begint Taylor al snel op de zenuwen te werken. Zonder de sfeer van het origineel deelt deze film vooral diens gebrek aan spanning en ontaardt een en ander als snel in een overdaad aan CGI. Of de in eerste instantie bedoelde regisseur Wes Craven er wel iets van had weten te maken blijft een vraag.

Kwade tongen beweerden destijds dat producer Spielberg zo teleurgesteld was met het eindresultaat dat hij zelf een aantal scènes overnieuw zou hebben geschoten. De vermeende spanningen zouden er toe leiden dat Spielberg vervolgens De Bont de kans ontnam om Minority Report te regisseren en zelf het stokje overnam. Wie het weet mag het zeggen, feit is dat de Nederlandse regisseur na twee goede films hier vooral een tegenvallend product presenteerde.

Doorsnee.

De film wil zó graag eng gevonden worden dat álles uit de kast getrokken wordt. Maar helaas: zowel de locatie als de computereffecten zijn te extreem toegepast om daadwerkelijk beangstigend te zijn.
De kijker wordt er met zoveel bombarie zo vaak aan herinnert dat deze film echt, maar dan ook écht eng is (heus hoor... kijk, we hebben skeletten uit hout gesneden en een huis met ogen dat je boos aankijkt), dat het niks meer dan effectbejag wordt. De beste horrorfilms kruipen onder huid, maar deze blijft veilig aan het oppervlak en klampt zich vast aan enkele kinderachtige schrikeffecten.

Personages zijn bovendien oninteressant en in het geval van Theo, Luke, Hackett en Vance eigenlijk overbodig. Vooral naar de functie van de laatste twee is het gissen.

Daar komt bij dat Lili Taylor acteert als een stonede krant: met haar halfdichte ogen, fluisterstemmetje en ongepaste en dromerige glimlachjes wekt ze eerder irritatie dan sympathie op. Het is moeilijk haar Eleanor serieus te nemen en niet zoals de rest van de personages te zien als een schizofreen wanneer ze met haar blik op oneindig en balancerend op een overloop raaskalt over dode kinderen die ze redden moet.

De eeuwig ergenis wekkende Owen Wilson kan zijn pijlen beter elders richten dan op horrorfilms: zelfs bang kijken komt hem niet goed af en zijn uiteindelijke dood komt dan ook bijna als een opluchting aan.

Zelfs Neeson en Zeta-Jones, die zichzelf tenminste niet als wandelend persiflage neerzetten, kunnen de van enige sfeer gespeende film niet redden. Eén van de slechtere spookfilms.

ik snap niet waarom deze zo laag krijgt. oke het is een oudere film, dus de special effects zijn niet super. maar de spanning zit er lekker in, vanaf het begin al.de locatie vind ik echt super. dat is nou echt een spookhuis. dit is wel een film waar je van met houden, maar dat doe ik. heb hem inmiddels echt al te vaak om te tellen gezien. en Liam Neeson doet het zoals altijd weer goed.

Heb hem destijds in de bios gezien en het probleem vind ik dan ook niet de gedateerdheid van de effecten maar de dosering ervan. Jan de Bont slaat hiermee volledig de plank mis. Ik kan me nog een scene herinneren van twee ramen die ogen lijken. Mooi. Maar De Bont doet er nog een schepje bovenop door er via CGI ook echt ogen van te maken. Doei spannig...
Ik heb de film sindsdien overigens nooit meer gezien, maar als ik weer denk aan dat bombastische einde met die kinderstemmetjes die allemaal "Thank you" zeggen voel ik die behoefte voorlopig ook niet meer.

Redelijk goede horrorfilm, hangt wel een spannende sfeer in deze film, hij komt wat traag op gang, na ongeveer 45 minuten word hij wel goed, mooie special effects.

Deze prachtige film van Jan De Bont vind ik meer een sprookje dan een Horror.

Standaard filmpje. Niet heel goed, ook niet heel slecht. Ik vond zelf de rol van Liam Neeson het minst overtuigen.

3*

een aardige wegkijker, maar de film ontbeerd aan echte spanning en het verhaal is ook een btje lame, 2 sterren

...het verhaal, de acteerprestaties, het lijkt wel een komedie zo nu en dan...Soms was het acteerwerk zo slecht dat ik op het punt stond om hem uit te zetten.

Maar toch, op de een of andere manier toch wel ietsies intrigerend.

Het huis was ook echt een spookhuis, daar valt niets op af te dingen, meer dan behoorlijk allemaal.vond het een zware, donkere sfeer hebben.

Muziek bij vlagen ook meer dan behoorlijk, een paar mooie areal shots.

Lichte nostalgie.

Door een forumtopic op deze site kwam ik na jaren opnieuw bij deze film terecht en het was uitkijken naar een herziening. Toch lichtjes anders dan ik me had voorgesteld – en je mag het gerust een kleine teleurstelling noemen – maar fijn om bepaalde zaken, die ik me nog half herinnerde, terug op het scherm te aanschouwen. Zo was de wenteltrap, de pianosnaar en de onthoofding van Owen Wilson’s personage nog in het geheugen gegrift. De meeste punten gaan alleszins naar het huis dat als zeer mooie setting dient. In dat opzicht doet het me denken aan dat vanuit de video game Phantasmagoria – waarvan “binnenkort” een film uitkomt, natuurlijk. Minder intrigerend, maar toch even mooi van decor is Hill House. Tot zover de vreugde.

Het horroraspect – of zelfs thriller – valt daarentegen dik tegen. Met het oog dat viel op Zeta-Jones, Neeson, Wilson en Taylor werd er een mooie keuze gemaakt, maar de combinatie is onderbenut en komt niet goed uit de verf. Blame it on the script, blame it on the director, beiden hadden meer in zich, maar ze werden niet goed ingezet. De effecten waren bezwaarlijk kinderachtig (no pun intended), waardoor ook dat niet bijdraagt tot een griezelig en geloofwaardig spookverhaal. Om nog maar van de belabberde soundtrack te zwijgen. Leuk als herziening na al die jaren, maar een derde kijkbeurt zal niet meteen volgen. Tot zover het jeugdsentiment.

Jammer van het uiteindelijke resultaat, want hier was toch meer mogelijk. Het verhaal komt langzaam op gang, maar tegelijkertijd zorgen de sfeer en mysterie toch dat het toch te bekijken is. Zonde is het dan ook dat de film maar mondjesmaat spannend word. Setting zag er meer dan prima uit, wat hierbij wel een groot pluspunt was. Ook meer elementen van horror hadden meer uit deze film kunnen halen, nu is het voor mij meer een thriller die de mogelijke potentie niet heeft benut.

De eerdere verfilming van dit verhaal door Robert Wise uit 1963 is nog altijd één van mijn favoriete horrorfilms: donker, visueel elegant, benauwend en extreem suggestief. Déze versie is tot ongeveer drie-kwart een vrij getrouwe kopie daarvan, met eveneens oogverblindende sets die aanzienlijk belangrijker zijn dan de acteurs (die afgezien van Lili Taylor vrijwel niets te doen krijgen), en daarna gaan alle remmen los zonder dat het ook maar één moment eng wordt. Ongetwijfeld is het zwart-wit van 1963 op de één of andere manier veel suggestiever en sfeervoller, wellicht hadden de personages hier gewoon wat meer moeten worden uitgewerkt, en zéker had Jan de Bont zich wat meer moeten inhouden bij de uiteindelijke afwikkeling van de plot. Hoe dan ook, ook bij herziening na al die jaren een ernstige teleurstelling, en voor mij een overtuigend bewijs dat suggestie het bijna altijd wint van expliciet.

Nee geen ster! Te slecht om ook daar maar een halve ster aan te wijden.

Heel jammer dat ik deze film niet eerder heb gezien. Dan had ik hem al afgebrand vóórdat de4ze in de bioscoop kwam. Werkelijk slechter dan slecht. Jan de Bont moet werkelijk zere voeten hebben, want hij heeft ver naast z'n schoenen gelopen.

De effecten die in de serie "Once Upon A Time" worden gebruikt en daar ook in passen, worden hier ook gebruikt. Walgelijk, ziek en waanzinnig van de bovenste plank.,

Neeson en Jones zaten zeker op zwart zaad, want om een rol in zo'n waardeloze en inhoudsloze K-film te steken is werkelijk ziek te noemen.

Ook al waren de effecten in de Alfred Hitchkock film maar beperkt en eenvoudig (meer was er toen niet), ze deden het beter en overtuigenderfdan de rotzooi die hier gebruikt is. Dit valt niet eens meer in de categorie Horror. Er zou een nieuwe categorie gemaakt moeten worden voor dit soort en ook later gemaakte films moeten komen: "Waanzin".

Jan de Bont had beter ervaring op kunnen doen als patiënt in de films waarin Anthony Hopkins geweldige rollen heeft gespeeld. Denk aan Hannibal Lector, (Hannibal, Silence of the Lambs, e.d.).

Een werkelijk ziek, misselijkmakende en waardeloze krankzinnige film. Waar die dvd nu ligt die ik bekeken heb? Juist, in de shredder!

Weer het zoveelste bewijs dat je niet meer hoeft te kunnen acteren, want ze 'maken' wel wat van je.

Ik zou me doodschamen om in iets dergelijks mee te spelen!

En ik heb toch al wel 'wat kijkervaring' met mijn eigen collectie van 1130 films, 160 tv-series en de tientallen films die ik daarnaast nog in de bioscoop heb gezien, te durven beoordelen.

Wat is die De Bont toch diep gevallen na cameraregie voor films als Hunt For Red October, Die Hard 1 en Basic Instinct te hebben gedaan, doorgezet natuurlijk met de complete regie voor de films Speed en Twister... Maar daarna was het op. Toen ging wreken dat goed camerawerk nooit een pleister mag en kan zijn voor armoeiige verhalen. Heb nooit de aandrang gevoeld deze film te gaan zien; ga ik vanavond ook niet van afwijken. Trivia op IMDb: "Was originally set to direct Minority Report (2002), but Steven Spielberg sacked him and took over as director, probably due to the failure of The Haunting (1999)".

Film weer eens gezien. Oke,hij gaat over het paranormale maar kan het toch geen horror noemen. Zo zitten er echt geen echte schrikmomenten in. Film redelijk voorspelbaar. Maar wat wat een mooie vrouw is die "Theo" toch ?.

The Haunting kan goed omschreven worden als een sprookjes horror. Ik zie gelijkenissen met de film Crimson Peak, al vond ik de laatst genoemde een stuk beter. Of het de bedoeling was van Jan de Bont om een horror te maken of niet, er is in ieder geval nauwelijks te spreken van dit genre. Het verhaal op zich kan als een klassiek horror verhaal gezien kunnen worden, maar de uitwerking ervan is te kinderlijk en doet meer denken aan een spookhuis in een attractiepark.

Het acteerwerk is over het algemeen aardig onder de maat. Vooral Owen Wilson en Catherine Zeta-Jones vallen tegen. Domme personages die geen enkele aanvulling op het verhaal geven. Liam Neeson en Lili Taylor doen het beter alleen bij hen kan je ook niet zeggen dat ze het beste van zichzelf hebben laten zien.

Visueel ziet The Haunting er top uit, zeker als je ziet dat deze film al 17 jaar oud is. De cgi heeft de tand des tijds aardig doorstaan. De decors zijn simpelweg adembenemend. Zowel buiten als binnen het landhuis. Helaas zijn de prachtige decors niet voldoende om de twijfel over deze film weg te nemen. Persoonlijk wil ik liever lekker griezelen als ik een spookhuizenfilm zie, dan dat ik enkel de omgeving kan bewonderen omdat de rest van de film niet bijzonder is. 113 minuten voor zo'n film is dan te lang en de aandacht verslapt.

2,5*

The Haunting (1963)

De link naar de originele film uit 1963 staat hiervoor en deze is volgens de kijker(s) beter.

Onze mening is dat allebeide films mooi zijn om eens een 2 uurtjes naar een griezelfilm te kijken met de nodige spanning en zonder stompzinnige bloederige lichaamsdelen rondom het beeld te zien vliegen.

Het is een supernatural verhaal en wij houden daar meer van. Het ongrijpbare en onverwachte.

Deze hebben we in de bios gezien en het voordeel van de film daar is natuurlijk het grotere beeld en het betere surround geluid dan in de huiskamer.

Griezelliefhebbers, gewoon gaan zien.

Ik hou nog steeds van deze film. De sfeer, het decor, het verhaal. Destijds in de bios gezien, vond 'm geweldig

Het huis is een spookhuis dat is zeker maar het verhaal zo dun als een vloeitje. De special-effect maken er meer een fantasy-film van, wel sfeervol maar zelden griezelig. Toch wel een aardige film door de mooie plaatjes.

inderdaad niet zo super maar mag wel gezien worden. de zoveelste in een rij van de hollywood remake films zoals er tegenwoordig zo vele zijn. allemaal over spookhuizen. horror niet met emmers waar ze met vol bloed mee smijten maar gewoon de sfeer en de wat spanning met de speciale effecten. dit is een verfilming van het het boek van shirley Jackson met de samenwerking van steven spielberg die de de boek beschouwde als de een van de beste spookverhalen die hij ooit heeft gelezen. het daarom geen wonder dat Stephen king er aan mee heeft gewerkt. al vind de eerste film uit 1963 toch iets beter dan deze nieuwe versie. het verhaal een wetenschapper is gefascineerd in hill house. zo hij zoekt dus nog andere om in het huis te gaan 3 mensen worden dan door hem uitgenodigd zeg maar voor een onder zoek naar hun slaap problemen maar dit is niet de reden maar dat weten ze niet. ziet er allemaal goed uit op een nog al wat macabere sfeer. later zullen ze weten wat de bedoeling is van hun verblijf in hill house. de iets wat donkere sfeer en de plaatsen in het huis en de effecten moeten de kijker het gevoel geven dat het een horror film is maar echt horror is het niet echt niet zoals wel kennen. de film heeft het meer nodig van al de speciale effecten en de donkere sfeer. indien je niet vies bent van oude film met toch iets beter dan dit dan moet je the haunting bekijken wel zwart Witt maar geloof mij horror in de sfeer. ook nog zo eentje ongeveer vergeleken met deze is iets meer horror wat meer bloed maar zeker vind ik de moeite waard al is het om hem eens gezien te hebben. want dit zijn twee van mijn favoriete oude horror films. natuurlijk ieder zijn eigen smaak en mening maar toch vind ik de twee die ik hier heb genoemd wel wat beter hij is zeker niet slecht want daarom dat ik hem zal kopen om bij de ander te zetten.

Ooit nog in de bios gezien en het is ook op groot scherm dat deze film het meest tot zijn recht komt. The Haunting is een klassieke griezelfilm waarbij de sfeer veel belangrijker is dan de scares. Laat de krakende deuren, bonkende muren, fluisterende stemmen, echo's en onrustwekkende sounds hun effect doen. Het optimaal gebruik van je geluidssysteem is bij deze een must voor een goede ervaring. Ook de barokke en massieve omgeving van het kasteel dragen hieraan bij. Het kon zeker spannender en de film neemt teveel tijd om uit de startblokken te raken, maar wat een geweldige sfeer toch. Helaas ook Zeta Jones in de cast: echt een slechte actrice. Bah.

Ik snap nu waar de Efteling in inspiratie heeft opgedaan voor de attractie Symbolica! Ze hebben heel goed naar deze film gekeken. Boeken die open slaan en ombladeren, trappenhuis, de vloer in de balzaal, het tuinhuis, zelfs de spiegelkamer is gekopieerd. Geeft niet hoor, beter goed gejat, dan slecht bedacht.

Dit terzijde.....

De film is na jaren weer eens gezien te hebben nog steeds een must voor het oog. De special effecten zijn nog steeds goed en zien er perfect uit. Je moet bij deze film niet denken dat er veel bloed wordt gevloeid. Het gaat vooral om de sfeer en dat wordt zeer mooi weergegeven.

Dat huis zal ook wel echt bestaan, prachtig mooi!!!

Een gothic haunted house verhaal met een vrij grote cast voor dit soort film. Al zal dat bij de acteurs niet meteen bovenaan het lijstje staan van beste films. Regisseur Jan de Bont maakte wel meer leuke films in de 90's met Speed en Twister. En niet veel later Tomb Raider. The Haunting heeft wel de nodige potentie en kan terugvallen op een interessant verhaal. Visueel is het kasteel best mooi, maar merk je wel dat de effecten uit een andere tijd komen. Geef dit in handen van bvb Guillermo del Toro of Tim Burton en je krijgt een hele andere film. Ik hou wel van dit soort griezelverhalen. Geen echte horror, maar sfeervolle kampvuurverhalen.

De Bont op horror.

Leuk om te zien hoe een cameraman uiteindelijk besloot om over te springen naar het regisseren van films. Als je dan met je eerste film meteen beethebt, dan kunnen de volgende films natuurlijk niet uitblijven. Als je dan ook nog eens een gespecialiseerd cameraman bent, dan moet er toch wel iets moois uitkomen.

Dit keer waagt De Bont zijn kansen op het horrorvlak, een uitdagend genre. Wat alleen wat ongelukkig is, is dat The Haunting niet meteen horror te noemen is. Vooral omdat het mysterieuze of zelfs ronduit fantasierijke karakter de bijna niet-bestaande spanning snel overschreeuwen. Dat je de film dan wel deze titel geeft helpt het publiek z'n verwachtingen natuurlijk niet vooruit.

Visueel is het best aardig. Mooie decoraties, enkele fraaie effecten. Er is nogal wat creativiteit losgelaten op de film qua vormgeving. Daar keek ik het dan ook vooral voor. Camerawerk is ook goed te noemen. Wel jammer dat de film een hoop bekende acteurs bij elkaar heeft weten te krijgen en er geen enkele goed weet te gebruiken. Vooral Taylor zelf valt nogal dood.

De finale is aardig maar de afwisseling tussen genres verloopt toch niet helemaal lekker. Ondanks dat de ondersteunende attributen wel aanwezig zijn, komt er nooit een degelijke flow in de film te zitten. Het graaft eigenlijk vooral niet diep genoeg in de invloeden die het gebruikt, maar daartegenover staat best kwalitatief vermaak. Ben benieuwd of De Bont er ooit nog eentje zal maken. Ik neem aan van niet.

Betrekkelijke matige film met toch wel een straffe casting. Het budget lijkt me ook niet al te klein eigenlijk, maar toch voelt het nogal gemaakt allemaal. Hill House heb ik al eerder van gehoord, ik weet niet zeker of het over hetzelfde huis gaat als in de serie van Mike Flanagan en waarschijnlijk zijn er nog wel andere films over gemaakt. Dit is dan waarschijnlijk een soort remake van The Haunting uit 1963 die ik nog niet gezien heb. Dat zal ik ook niet snel doen want zo goed was dit al niet.

Deuren gaan vanzelf open en dicht. Kettingen rammelen. Onverklaarbare geluiden zijn hoorbaar. Gefluister en geschreeuw uit het niets. Een plotselinge kou neemt bezit van een ruimte. De remake van The Haunting (1963) laat er geen twijfel over bestaan. Het spookt in Hill House. En dus is Hill House een mooie locatie voor dr. Liam Neeson om zijn drie proefpersonen te onderwerpen aan een aantal testen om inzicht te krijgen in hun angsten en angstgedrag.

De film heeft niets subtiels. De opbouw van de spanning gebeurt niet heel bedachtzaam. Eigenlijk bestaat de film uit een niet aflatende stroom aan speciale effecten die uitbundig worden geëtaleerd. Ze dragen niet bij aan de spanning. Ze zijn indrukwekkend. Daaraan is geen twijfel. Het is alleen het overdadige gebruik dat weerzin oproept. De effecten worden puur ingezet om snel en gemakkelijk te shockeren. Met spanning en supense heeft dat weinig te maken. Meer met een opwindende piekbeleving waarvan het effect weer snel afneemt. Een glijdende schaal tot het moment dat het zoveelste spectaculaire speciale effect zelfs geen piekbeleving meer oplevert maar slechts een licht schouderophalen tot gevolg heeft. Dat de spannendste scène een scène is zonder bovennatuurlijk gedoe zegt in dit opzicht veel.

Het is jammer dat het verhaal nogal inhoudsloos is. Het verhaal en de personages lenen zich uitstekend voor het neerzetten van een psychlogische component in plaats van het neerzetten van de zoveelste poging om de kijker met effecten te imponeren. Ik zag nu in elke scène het enorme budget terug. Liever had ik in iedere scène genoten van minder geld en meer van griezelige nuance en heuse beklemming.