The Haunting (1999)

Jan de Bont leverde met Speed destijds een spannende en vermakelijke actiethriller af. Met deze film tracht hij een horrorfilm op het witte doek te brengen. Dat is gelukt, maar goed is het allemaal niet, ondanks dat het begin van de film zo slecht nog niet is.

De eerste helft van de film is behoorlijk sfeervol. De opbouw is rustig en de Bont neemt de tijd om het huis te laten zien, dat mooi is vormgegeven en er sprookjesachtig uitziet. Daarnaast heeft de film in die fase iets mysterieus. Helaas verdwijnt dit alles op een gegeven moment als sneeuw voor de zon. Vooral op het einde gaat de Bont teveel los met de special effects waardoor al het sfeergevoel en het mysterieuze ineens verdwijnt. Het einde is oh zo voorspelbaar en alles wordt nog eens even duidelijk uitgelegd, iets wat totaal overbodig is bij een film als deze

Het acteerwerk is verder redelijk, al is de rol van Wilson lachwekkend slecht. Hij is goed in komedies, maar dit is totaal niet zijn ding, en dat is hier duidelijk te zien. Nee een sfeervol begin wordt hier na een tijdje vakkundig om zeep geholpen door de Bont. Wat dat betreft zou ik het origineel wel eens willen zien. Het kan haast niet anders dan dat die beter moet zijn dan deze matige remake.

2,0*

Waarom zo'n laag gemiddelde???Oke echt eng was de film ook weer niet maar toch was het een boeide film misschien juist omdat ie niet zo eng was.Het verhaal zelf vond ik eigelijk zelfs best mooi gemaakt en hoe raar klinkt dat niet???Een mooie horror film maar het is,de makers wouden volgens mij niet perse een angstaanjaagde film maken,eerder een spannende film en de kijker het mysterie mee te laten oplossen.Eerlijk ze zouden meer zo'n films moeten maken in plaats van films waarvan dat het bloed op de muur spat.

Klassieker zonder Craven.

Deze remake van de klassieker uit 1963 kent een paar aanpassingen, maar met name het begin lijkt direct gekopieerd. Helaas krijgt de schitterende Bruce Dern het lulligste rolletje van iedereen en begint Taylor al snel op de zenuwen te werken. Zonder de sfeer van het origineel deelt deze film vooral diens gebrek aan spanning en ontaardt een en ander als snel in een overdaad aan CGI. Of de in eerste instantie bedoelde regisseur Wes Craven er wel iets van had weten te maken blijft een vraag.

Kwade tongen beweerden destijds dat producer Spielberg zo teleurgesteld was met het eindresultaat dat hij zelf een aantal scènes overnieuw zou hebben geschoten. De vermeende spanningen zouden er toe leiden dat Spielberg vervolgens De Bont de kans ontnam om Minority Report te regisseren en zelf het stokje overnam. Wie het weet mag het zeggen, feit is dat de Nederlandse regisseur na twee goede films hier vooral een tegenvallend product presenteerde.

Doorsnee.

De film wil zó graag eng gevonden worden dat álles uit de kast getrokken wordt. Maar helaas: zowel de locatie als de computereffecten zijn te extreem toegepast om daadwerkelijk beangstigend te zijn.
De kijker wordt er met zoveel bombarie zo vaak aan herinnert dat deze film echt, maar dan ook écht eng is (heus hoor... kijk, we hebben skeletten uit hout gesneden en een huis met ogen dat je boos aankijkt), dat het niks meer dan effectbejag wordt. De beste horrorfilms kruipen onder huid, maar deze blijft veilig aan het oppervlak en klampt zich vast aan enkele kinderachtige schrikeffecten.

Personages zijn bovendien oninteressant en in het geval van Theo, Luke, Hackett en Vance eigenlijk overbodig. Vooral naar de functie van de laatste twee is het gissen.

Daar komt bij dat Lili Taylor acteert als een stonede krant: met haar halfdichte ogen, fluisterstemmetje en ongepaste en dromerige glimlachjes wekt ze eerder irritatie dan sympathie op. Het is moeilijk haar Eleanor serieus te nemen en niet zoals de rest van de personages te zien als een schizofreen wanneer ze met haar blik op oneindig en balancerend op een overloop raaskalt over dode kinderen die ze redden moet.

De eeuwig ergenis wekkende Owen Wilson kan zijn pijlen beter elders richten dan op horrorfilms: zelfs bang kijken komt hem niet goed af en zijn uiteindelijke dood komt dan ook bijna als een opluchting aan.

Zelfs Neeson en Zeta-Jones, die zichzelf tenminste niet als wandelend persiflage neerzetten, kunnen de van enige sfeer gespeende film niet redden. Eén van de slechtere spookfilms.

ik snap niet waarom deze zo laag krijgt. oke het is een oudere film, dus de special effects zijn niet super. maar de spanning zit er lekker in, vanaf het begin al.de locatie vind ik echt super. dat is nou echt een spookhuis. dit is wel een film waar je van met houden, maar dat doe ik. heb hem inmiddels echt al te vaak om te tellen gezien. en Liam Neeson doet het zoals altijd weer goed.

Heb hem destijds in de bios gezien en het probleem vind ik dan ook niet de gedateerdheid van de effecten maar de dosering ervan. Jan de Bont slaat hiermee volledig de plank mis. Ik kan me nog een scene herinneren van twee ramen die ogen lijken. Mooi. Maar De Bont doet er nog een schepje bovenop door er via CGI ook echt ogen van te maken. Doei spannig...
Ik heb de film sindsdien overigens nooit meer gezien, maar als ik weer denk aan dat bombastische einde met die kinderstemmetjes die allemaal "Thank you" zeggen voel ik die behoefte voorlopig ook niet meer.

Redelijk goede horrorfilm, hangt wel een spannende sfeer in deze film, hij komt wat traag op gang, na ongeveer 45 minuten word hij wel goed, mooie special effects.

Deze prachtige film van Jan De Bont vind ik meer een sprookje dan een Horror.

Standaard filmpje. Niet heel goed, ook niet heel slecht. Ik vond zelf de rol van Liam Neeson het minst overtuigen.

3*

een aardige wegkijker, maar de film ontbeerd aan echte spanning en het verhaal is ook een btje lame, 2 sterren

...het verhaal, de acteerprestaties, het lijkt wel een komedie zo nu en dan...Soms was het acteerwerk zo slecht dat ik op het punt stond om hem uit te zetten.

Maar toch, op de een of andere manier toch wel ietsies intrigerend.

Het huis was ook echt een spookhuis, daar valt niets op af te dingen, meer dan behoorlijk allemaal.vond het een zware, donkere sfeer hebben.

Muziek bij vlagen ook meer dan behoorlijk, een paar mooie areal shots.

Lichte nostalgie.

Door een forumtopic op deze site kwam ik na jaren opnieuw bij deze film terecht en het was uitkijken naar een herziening. Toch lichtjes anders dan ik me had voorgesteld – en je mag het gerust een kleine teleurstelling noemen – maar fijn om bepaalde zaken, die ik me nog half herinnerde, terug op het scherm te aanschouwen. Zo was de wenteltrap, de pianosnaar en de onthoofding van Owen Wilson’s personage nog in het geheugen gegrift. De meeste punten gaan alleszins naar het huis dat als zeer mooie setting dient. In dat opzicht doet het me denken aan dat vanuit de video game Phantasmagoria – waarvan “binnenkort” een film uitkomt, natuurlijk. Minder intrigerend, maar toch even mooi van decor is Hill House. Tot zover de vreugde.

Het horroraspect – of zelfs thriller – valt daarentegen dik tegen. Met het oog dat viel op Zeta-Jones, Neeson, Wilson en Taylor werd er een mooie keuze gemaakt, maar de combinatie is onderbenut en komt niet goed uit de verf. Blame it on the script, blame it on the director, beiden hadden meer in zich, maar ze werden niet goed ingezet. De effecten waren bezwaarlijk kinderachtig (no pun intended), waardoor ook dat niet bijdraagt tot een griezelig en geloofwaardig spookverhaal. Om nog maar van de belabberde soundtrack te zwijgen. Leuk als herziening na al die jaren, maar een derde kijkbeurt zal niet meteen volgen. Tot zover het jeugdsentiment.

Jammer van het uiteindelijke resultaat, want hier was toch meer mogelijk. Het verhaal komt langzaam op gang, maar tegelijkertijd zorgen de sfeer en mysterie toch dat het toch te bekijken is. Zonde is het dan ook dat de film maar mondjesmaat spannend word. Setting zag er meer dan prima uit, wat hierbij wel een groot pluspunt was. Ook meer elementen van horror hadden meer uit deze film kunnen halen, nu is het voor mij meer een thriller die de mogelijke potentie niet heeft benut.

De eerdere verfilming van dit verhaal door Robert Wise uit 1963 is nog altijd één van mijn favoriete horrorfilms: donker, visueel elegant, benauwend en extreem suggestief. Déze versie is tot ongeveer drie-kwart een vrij getrouwe kopie daarvan, met eveneens oogverblindende sets die aanzienlijk belangrijker zijn dan de acteurs (die afgezien van Lili Taylor vrijwel niets te doen krijgen), en daarna gaan alle remmen los zonder dat het ook maar één moment eng wordt. Ongetwijfeld is het zwart-wit van 1963 op de één of andere manier veel suggestiever en sfeervoller, wellicht hadden de personages hier gewoon wat meer moeten worden uitgewerkt, en zéker had Jan de Bont zich wat meer moeten inhouden bij de uiteindelijke afwikkeling van de plot. Hoe dan ook, ook bij herziening na al die jaren een ernstige teleurstelling, en voor mij een overtuigend bewijs dat suggestie het bijna altijd wint van expliciet.

Nee geen ster! Te slecht om ook daar maar een halve ster aan te wijden.
Heel jammer dat ik deze film niet eerder heb gezien. Dan had ik hem al afgebrand vóórdat de4ze in de bioscoop kwam. Werkelijk slechter dan slecht. Jan de Bont moet werkelijk zere voeten hebben, want hij heeft ver naast z'n schoenen gelopen.
De effecten die in de serie "Once Upon A Time" worden gebruikt en daar ook in passen, worden hier ook gebruikt. Walgelijk, ziek en waanzinnig van de bovenste plank.,
Neeson en Jones zaten zeker op zwart zaad, want om een rol in zo'n waardeloze en inhoudsloze K-film te steken is werkelijk ziek te noemen.
Ook al waren de effecten in de Alfred Hitchkock film maar beperkt en eenvoudig (meer was er toen niet), ze deden het beter en overtuigenderfdan de rotzooi die hier gebruikt is. Dit valt niet eens meer in de categorie Horror. Er zou een nieuwe categorie gemaakt moeten worden voor dit soort en ook later gemaakte films moeten komen: "Waanzin".
Jan de Bont had beter ervaring op kunnen doen als patiënt in de films waarin Anthony Hopkins geweldige rollen heeft gespeeld. Denk aan Hannibal Lector, (Hannibal, Silence of the Lambs, e.d.).
Een werkelijk ziek, misselijkmakende en waardeloze krankzinnige film. Waar die dvd nu ligt die ik bekeken heb? Juist, in de shredder!
Weer het zoveelste bewijs dat je niet meer hoeft te kunnen acteren, want ze 'maken' wel wat van je.
Ik zou me doodschamen om in iets dergelijks mee te spelen!
En ik heb toch al wel 'wat kijkervaring' met mijn eigen collectie van 1130 films, 160 tv-series en de tientallen films die ik daarnaast nog in de bioscoop heb gezien, te durven beoordelen.

Wat is die De Bont toch diep gevallen na cameraregie voor films als Hunt For Red October, Die Hard 1 en Basic Instinct te hebben gedaan, doorgezet natuurlijk met de complete regie voor de films Speed en Twister... Maar daarna was het op. Toen ging wreken dat goed camerawerk nooit een pleister mag en kan zijn voor armoeiige verhalen. Heb nooit de aandrang gevoeld deze film te gaan zien; ga ik vanavond ook niet van afwijken. Trivia op IMDb: "Was originally set to direct Minority Report (2002), but Steven Spielberg sacked him and took over as director, probably due to the failure of The Haunting (1999)".

Film weer eens gezien. Oke,hij gaat over het paranormale maar kan het toch geen horror noemen. Zo zitten er echt geen echte schrikmomenten in. Film redelijk voorspelbaar. Maar wat wat een mooie vrouw is die "Theo" toch .

The Haunting kan goed omschreven worden als een sprookjes horror. Ik zie gelijkenissen met de film Crimson Peak, al vond ik de laatst genoemde een stuk beter. Of het de bedoeling was van Jan de Bont om een horror te maken of niet, er is in ieder geval nauwelijks te spreken van dit genre. Het verhaal op zich kan als een klassiek horror verhaal gezien kunnen worden, maar de uitwerking ervan is te kinderlijk en doet meer denken aan een spookhuis in een attractiepark.

Het acteerwerk is over het algemeen aardig onder de maat. Vooral Owen Wilson en Catherine Zeta-Jones vallen tegen. Domme personages die geen enkele aanvulling op het verhaal geven. Liam Neeson en Lili Taylor doen het beter alleen bij hen kan je ook niet zeggen dat ze het beste van zichzelf hebben laten zien.

Visueel ziet The Haunting er top uit, zeker als je ziet dat deze film al 17 jaar oud is. De cgi heeft de tand des tijds aardig doorstaan. De decors zijn simpelweg adembenemend. Zowel buiten als binnen het landhuis. Helaas zijn de prachtige decors niet voldoende om de twijfel over deze film weg te nemen. Persoonlijk wil ik liever lekker griezelen als ik een spookhuizenfilm zie, dan dat ik enkel de omgeving kan bewonderen omdat de rest van de film niet bijzonder is. 113 minuten voor zo'n film is dan te lang en de aandacht verslapt.

2,5*

The Haunting (1963)
De link naar de originele film uit 1963 staat hiervoor en deze is volgens de kijker(s) beter.
Onze mening is dat allebeide films mooi zijn om eens een 2 uurtjes naar een griezelfilm te kijken met de nodige spanning en zonder stompzinnige bloederige lichaamsdelen rondom het beeld te zien vliegen.
Het is een supernatural verhaal en wij houden daar meer van. Het ongrijpbare en onverwachte.
Deze hebben we in de bios gezien en het voordeel van de film daar is natuurlijk het grotere beeld en het betere surround geluid dan in de huiskamer.
Griezelliefhebbers, gewoon gaan zien.