Gin Gwai (2002)

Had meer ingezeten. Vooral het uitgangspunt is fascinerender dan de film in werkelijkheid is. Desalnietemin vooral in het begin een sterke film, na een dik half uur zakt het wat in Net als bij veel films in dit genre precies op het moment dat het neergelegde mysterie ontrafeld moet gaan worden, in dit geval als ze hulp gaat vragen. Om bij de grote ontplofscene, ondanks de al wat verouderde CGI weer wat op te veren. Visueel zag het best aardig uit, alleen nogal glossy en dat is niet echt mijn smaak.

Dikke 3.0*

Zeker niet de beste in zijn genre. Had redelijke verwachtingen van Gin Gwai, maar het bleek nogal een tegenvaller. In het begin zitten een paar effectieve en interessante momenten, maar als de onvermijdelijke 'grote zoektocht naar de waarheid' begint, zakt het geheel in als een pudding. Het verloop is voorspelbaar, de film is zelden eng en de sentimentele muziek lag er in bepaalde scènes veel te dik bovenop. Wel een pluspunt is dat de film een ander einde kent als de ook niet bepaald bijzondere Amerikaanse remake. Al met al geen slecht filmpje, maar er had inderdaad meer ingezeten.

3 sterren.

Tja, een dramafilm met hier en daar een spannend moment, meer kan ik er niet van maken, net als veel anderen. Het lijkt alsof de makers er niet over uitkwamen wat het moest worden: een meeslepende horror, of een spiritueel getinte dramafilm. Het gevolg is iets dat er tussenin hangt. Dat hoeft niet slecht te zijn, maar imo heeft het verkeerd uitgepakt.

Af en toe zijn er de bekende Aziatische camera-techniekjes (zoals het weglaten van frames in bewegende personen) en geestverschijningen die in theorie doodeng kunnen uitpakken, maar het niet doen omdat het voor de rest ontbreekt aan spanning. er is geen bijzondere setting zoals je bij andere Aziatische films wel tegenkomt, geen intrigerende muziek, een veel te chronologische opzet en geen onverwachte plotwendingen of andere verrassende ontwikkelingen.

Wel is er hier een daar een schrikmoment en een enkele scene is wel scary de man in de lift.

Dan hoop je maar tegen beter weten in op een spetterend einde. De film pretendeert een bepaalde mate van diepgang te hebben, bijv. het gezwets over geesten en de openings-scene met de veelbelovende uitspraken van Mun. Genoeg aanleiding voor een onverwachte wending, maar helaas.

Ook de oude beelden van Ling gemixt door de belevenissen van Mun zijn te goedkoop. Ik had tijdens het slot de indruk naar een simpele Hollywood-film over goedaardige geesten te kijken.

De film is dus prima geschikt als je zin hebt in een rechttoe rechtaan, spannend drama met wat scary momenten.

Nogal teleurgesteld, veel meer van verwacht.

Wel ben ik te spreken over de spanning, die was lekker. Vooral het eerste uur was lekker. Natuurlijk wel het typische als-ik-een-tweede-keer-kijk-zijn-jullie-weg syndroom. De geesten zelf zien er ook niet zo boeiend uit. Hier en daar wel een vermakelijke scene natuurlijk.

Het laatste halfuur is minder en erg....onorthodox zal ik maar zeggen. Vooral de laatste scene is dat. Dat is dus wel origineel maar helaas nogal belabberd uitgewerkt.

Klein pluspuntje voor de muziek dan nog.

* 3,0 kleine sterretjes

Prima werkje.

Vrij standaard, dat wel. Het kent weinig hoogtepunten, op het einde na waar alle remmen even los gaan. Maar verder is het tempo gelukkig vlot genoeg en de spanning is op een redelijk constant niveau aanwezig waardoor de film nergens verveeld. Het verhaal is een prima basis, goed uitgewerkt maar nergens spectaculair.

Het einde maakt een hoop goed, wellicht visueel niet zo heel netjes maar het toont wel aan dat ze lef hadden. Eindigen op zo'n over-de-top manier met flink wat misplaatste effecten. Ik kan het wel waarderen.

Het hangt, zoals wel vaker, een beetje tussen een drama en horror in. Gecombineerd gaat dit prima, maar soms lijkt het wat besluiteloos, vooral in de afwisseling van spannend/rustig had ik nogal eens het gevoel dat het misplaatst was.

Door het einde nog een kleine 3.5*

Paar jaar geleden gezien, en ik moet zeggen dat ie me nog steeds niet ontgoochelt. Spanning wordt mooi opgebouwd, en niet verpest door zomaar het eerste het beste schrikmoment. Ook het einde mocht er wel wezen. Zeker een aanrader moest je deze nog niet gezien hebben!

Verhaal is sowieso al interessant en ook wel angstaanjagend, blind meisje kan weer zien na een operatie maar ziet ook geesten en andere vreemde dingen. Daar kan je wel een enge film van maken. Het is dan ook wel een goede film, en dan vooral het eerste gedeelte. Dan is het nog een echte horrorfilm met wat mysterie, spanning en ook wel enkele geslaagde schrikmomenten zoals de kalligrafeerscène. Helaas bestaat niet de volledige speelduur uit dit soort horrormomenten. In het tweede gedeelte en dan vooral naar het einde toe is het veel meer drama dan horror, en dat is toch wel wat jammer. Niet dat ik iets tegen drama heb. Integendeel ik ben er zelfs gek op, maar bij dit soort films zie ik liever dat het horrorgedeelte overheerst.
Mooiste scène was de dood van Yingying die daarna als geest ook nog afscheid kwam nemen van Mun. Erg mooi en emotioneel moment.

Zonder meer een interessante film, maar niet altijd even goed uitgewerkt. Het wenningsproces van Mun na de oogoperatie is een prachtige aanloop naar wat haar nieuwe mogelijkheden zijn. We krijgen enkele aparte situaties voorgeschoteld. De vriendschap met Ying Ying is een mooi voorbeeld, maar ook het jongetje dat zijn rapport kwijt is. Het idee dat het geesten zijn, maakt het sinister, niet specifiek eng. Het is niet bepaald als echte horror te omschrijven, al zijn sommige momenten best creepy juist doordat er niets gebeurt (man in de lift).

Toch mis ik het idee dat er naar een hoogtepunt toegewerkt wordt. De film bloeit pas op wanneer Mun erachter komt dat haar gezicht zoals zij het kent, haar gezicht niet is. De achtergrond van het donorweefsel is uiteindelijk de basis van een spetterende finale.

ben een redelijk liefhebber van dit genre, maar the eye is dan toch 1 van de 'engste' horrorfilms die ik gezien heb. kippenvel!!

Dan heb jij er niet veel gezien.

The Eye, een Pang Brothers film met 2 vervolgen en een remake. De remake zag ik (helaas) al is eerder, dit origineel is daarbij helaas niet veel beter.

Aziatische horror heb ik inmiddels wel wat ervaring mee, zo zag ik onder andere van Thaise bodem Shutter, The Meat Grinder en Re-Cycle. Van Japanse en Zuid-Koreaanse bodem zag ik nog wel een behoorlijk aantal.

The Eye heeft een geweldig uitgangspunt, helaas wordt deze niet optimaal benut vond ik. Het voelt achteraf wat leeg aan en is The Eye op geen enkel moment overdonderend goed, helaas.

The Eye is iets meer drama dan horror, en de horror wordt nergens écht eng. Wel is er een heerlijke sfeer aanwezig in de film en wordt het nergens saai.

The Eye bevat een spectaculair einde wat de film toch nog wat omhoog haald, want echt overtuigend was The Eye helaas nergens, geen film die me lang bij zal blijven.

Aardig.

Het is uiteindelijk een beetje te veel een Sixth Sense variant, maar het werkt wel. Te meer omdat het flink wat sfeer met zich meebrengt en een paar effectief spannende scenes (hoogtepunt was de zenuwslopende liftscene) weet te brengen.

Een hoop enge stemmetjes, oude vrouwtjes, jonge ventjes, maken het wel de moeite waard. Op het einde wordt het allemaal wat slapper jammer genoeg. Visueel aardig, maar de soundtrack slaat op een aantal momenten de plank flink mis (op het einde zo'n raar muziekje wat een goede afloop suggereerde, huh?? Terwijl er juist met de geluidseffecten vaak niks mis was.

Al met al zeker de moeite waard. Het concept is aardig, maar door de clou vind ik het toch een stuk minder, iets te veel verklaringen zoeken voor bovennatuurlijke verschijnselen.

3*

Iets beter dan de remake met Jessica Alba.

Het begint allemaal goed met wat enge scenes,maar dat wordt helaas allemaal wat minder naarmate de film langer duurt.

Toch vind ik hem daarom niet zwakker dan de remake,integendeel.

Het verhaal is best sterk bedacht. Wat ik alleen jammer vond is dat het gros van de spannende en griezelige stukken in het eerste gedeelte van de film zit. In het tweede gedeelte is het vooral veel drama, wat het niet altijd even interessant maakt. Vermakelijk, maar niet meer dan dat.

En ik maar denken dat dit een Japanse film was. Blijkbaar even vergeten dat ie van de Pang broers is. Na een paar seconden film gelukkig al door dat ik een paar 1000 kilometer te ver zat te denken, dat verschil is dag en nacht. Die Pang’s zijn nogal wisselvallige regisseurs en dat inconsistente zie je hier eigenlijk in 1 film wel terug, al overheerst het positieve gevoel.

Gin Gwai is zeker een bovengemiddelde film. Af en toe zat ik aan de buis gekluisterd, maar echt creepy wilde het maar niet worden. Dat gekluisterde was vaak maar van korte duur. De film kent ook net wat te veel schoonheidsfoutjes over de hele linie, waardoor het geen meesterwerk(je) wordt.

Het is dat je de taal niet spreekt, waardoor acteren lastiger te beoordelen is, maar dit was echt niet best af en toe. Als je dat in een Nederlandse film ziet, krijg je alle vooroordelen over de NL cinema weer op een rij, maar hier valt het minder op. Ik heb er dan ook niemand over gehoord, opvallend. Vooral die dokter met zijn open mond was echt niet best.
Visueel is het nogal wisselvallig. Af en toe echt wel mooi/stijlvol, maar eigenlijk alleen tijdens de schrikmomenten en/of andere momenten dat er wat gebeurt. Tussendoor is het nogal saai in beeld gebracht en het kleurgebruik is sowieso niet echt mooi.

De schrikmomenten zijn oké, maar viel nergens van mijn stoel. Ik vind geluidseffecten om schrikmomenten op weg te helpen echt een beetje vals spelen trouwens. Dat zat er net wat te veel in, iets dat je meer gewend bent van Hollywood film. Die Pang broers hebben best talent, maar ben geen fan. Als je het verhaaltje ontleed is het eigenlijk heel mager. I see dead people en dat is het lange tijd dan ook wel zo’n beetje.

Beste spannend, enkele leuke scenes, soms mooi in beeld gebracht maar de film ging nergens echt onder mijn huid zitten. 3,5 sterren.

Dat is alweer even geleden dat ik deze heb gezien. Ik vond het een uitstekend drama, niet echt een thriller of horror. Het zat allemaal wel heel goed in elkaar. Om deze punten te geven zal ik deze toch nog eens keer opnieuw moeten zien.

De remake vond ik altijd een erg fijn filmpje dus heb ik vandaag is voor het eerst het origineel bekeken.

Eerlijk gezegd was ik er niet echt weg van. Vond de remake velen malen spannender en leuker.

zoals hierboven ook al werd gezegd is dit meer een drama waarbij de remake juist meer een horrorfilm is.

Al met al is dit filmpje me een beetje tegen gevallen.

2,0*

Degelijke Japanse horrorfilm met zijn mankementen. Deze liggen met name richting het eind wat erg zwak is. Toch bij momenten zeer effectief, met als hoogtepunt dat hart-verzakkende schrikmoment in het klaslokaal.

Hong Kong met Thaise regisseur

[/quote]Hong Kong met Thaise regisseur [/quote]

Klopt, ik vergis me. U heeft helemaal gelijk. I stand corrected.

Met Gin Gwai maakten de broers Pang het originele The Eye, welke in 2008 een Amerikaanse remake kreeg. The eye is het verhaal waarin een blinde vrouw dankzij een donor weer kan zien, maar dan tegen problemen aanloopt. Het verhaal doet meer aan pure horror denken dan de film ook echt daadwerkelijk bevat. De film is dan wel zo nu en dan vrij duister, maar echt spannend is het maar weinig, wat vermoedelijk door de hele flinke scheut drama komt. Nu is het meer drama dan horror, terwijl het gerust meer horror met een vleugje drama had kunnen zijn. Daardoor weet Gin Gwai toch helaas niet de verwachtingen echt waar te maken.

Als deze film de eerste was in zijn soort zou het een erg goede zijn geweest, helaas zijn er al vele met eenzelfde soort plot langsgekomen, waardoor het niet meer heel origineel is. De film is, zeker voor horrorliefhebbers die van paranormale gebeurtenissen houden, ondanks dat, wel een aanrader. Er zitten een paar goede scènes in die je doen huiveren. (lift-scène) De gebroeders Pang weten de nodige atmosferische spanning te scheppen waardoor je geboeid blijft kijken. Dit zwakt helaas wat af naar het eind, omdat er steeds minder spoken voorbij komen en het verhaal zelf net iets te dramatisch is .

Tegenvaller.

Pangs kiezen voor een horror opzet, maar de film neigt veel meer naar drama. En veel stelt dat verhaaltje niet voor. De Pangs blijken kundiger in het creëren van creepy scènes, en dat doen ze hier echt te weinig. Zitten zeker fijne scènes in, maar veel spanning of dreiging is er niet te bespeuren.

2,5* dan maar, want er zijn er natuurlijk ook veel slechtere.

Fijn Chinese drama-beetje horror. De remake had ik al lang geleden gezien, hier nog op dvd liggen, maar dit is dus het origineel blijkbaar. En ik vind de originele Aziatische films toch vaak beter (heb hier ergens ook tikkeltje meer respect voor) dan hun Amerikaanse remakes (zie naar Ju-on-grudge, ringu-the ring, de one missed call films...). En deze viel ook reuze mee, is meer drama met wat horrorelementen, maar weer op een fijne en toch spannende manier gebracht. Kan niet zeggen of ie zoveel beter is dan de remake met Jessica Alba (die ik ook graag bezig zie). Dan moet ik deze ook nog eens herbekijken. Deze vond ik echt wel top en beide kan ook natuurlijk.

Aangeschaft in een box samen met Oldboy en Sword in the moon, en na die twee gezien te hebben dan eindelijk de beurt aan The Eye, een film die me niet bovenmatig trok vanwege het genre dat niet zo mijn ding is, bovendien zijn de beoordelingen niet geweldig.

Erg ingewikkeld is het allemaal niet, na een oogoperatie ziet de jonge violiste dingen die er niet zijn, en lijkt het alsof ze bepaalde gaven van de vorige eigenaar heeft overgenomen. Aldus begint een zoektocht naar de oud eigenaar en een poging de visioenen te beëindigen. Kenmerkend is de typerende Aziatische drukte qua taal en gebaar en in eerste instantie de sfeer van de film die niet naar horror neigt maar naar die van een mysterie. En dat doet de film goed, want de sfeer en de subtiele pseudo griezel momentjes zijn helemaal zo gek nog niet.

Langzaam lijkt er gedurende de gebeurtenissen lijn en logica in te komen en tot dan is het nog steeds lang niet gek, maar eenmaal terug naar 'de roots' ontspoort de film toch langzaam met het 'ophangmomentje' en later de catastrofe op de brug waar het tonen van de beide dames tegelijkertijd eerder symbolisch bedoeld zal zijn dan dat er meer achter zit. De muziek heeft zich dan inmiddels ook van een tenenkrommende kant laten zien met het resultaat dat The Eye langzaam door het ijs zakt. Angelica Lee maakt qua verschijning weer een hoop goed en is leuk om naar te kijken.

The Eye begin lang niet slecht met zijn sterke sfeer, maar dit vasthouden doet de film niet noch vind ik de ontknoping sterk. The Eye is daarom ook niet meer dan een aardig tussendoortje.

Best aardig, met vooral een leuk verhaal over een vrouw die, na blind te zijn geweest, na een hoornvliestransplantatie opeens kan zien - maar ook meer kan zien dan ze zou willen. Het concept werkt in het begin goed en er zijn ook wel wat aardige schrikmomenten, maar het ontrafelen van het mysterie hierachter is toch wat minder interessant. En ook de climax vond ik een beetje flauw. Het is ook veel meer een bovennatuurlijk drama dan dat het echt een volbloed horror is, wat ik van tevoren toch iets meer verwacht had. Desalniettemin, geen verkeerde film om eens mee te pakken.

Met zo'n cool uitgangspunt is het een beetje triest om te zien hoe saai het uiteindelijke product is.

The Eye heeft de klassieke Amerikaanse vervolgbehandeling gekregen zonder al te veel succes. Ik wilde het origineel eens proberen en was teleurgesteld toen ik zag dat het ook erg matig was. De eerste 40 minuten zijn griezelig, maar niet eng. De geesten hebben een tragisch gevoel waardoor ze meer diepte krijgen dan in andere films. Wanneer het verhaal zich meer richt op de oorsprong van de spookachtige gebeurtenissen, valt het nogal tegen. Het verhaal volgt een basisplot en is nooit echt interessant.

De film is soms ook erg lelijk, met irritante montage en verouderde zwart-wit scènes. En de CGI aan het einde is bijna lachwekkend.

Op zich geen slechte film, maar niet echt mijn ding omdat ik veel meer spooky stuff had verwacht.

2,5*