Een horrordrama dat zich ergens in de jaren 30 afspeelt ten tijde van de Spaanse burgeroorlog. De setting is een afgelegen weeshuis waar weeskinderen van verzetsstrijders worden opgevangen om uit handen te blijven van de troepen van Franco.
De film begint op het moment dat hoofdpersonage Carlos, wiens vader gesneuveld is, in het weeshuis terecht komt. Gevoelig als hij is, merkt hij meteen de duistere krachten op die in het weeshuis aanwezig zijn. Door het verhaal grotendeels vanuit het perspectief van Carlos te vertellen, trekt regisseur Del Toro de kijker succesvol mee in een benauwende atmosfeer waarin mysterie en horror steeds door de harde realiteit van alledag breken.
De setting is uitermate geschikt om die atmosfeer te visualiseren. De schemerige gangen van het weeshuis, de kille slaapzaal, de rivaliserende weeskinderen en de onvoorspelbare leiding geven aan de film een ongemakkelijk en beklemmend tintje.
En dan is er nog dat ene absurde detail dat door zijn prominente aanwezigheid die atmosfeer extra versterkt. Een onontplofte bom die pontificaal oprijst uit de bodem van de binnenplaats. Een reusachtig projectiel dat gaande het verhaal een soort metaforische vergaarbak wordt voor alle duisternis en ellende in het weeshuis. De bom ademt onvoorspelbaarheid, dreiging en mysterie. De camera keert er vaak naar terug.
Een film met twee gezichten. Aan de ene kant een gewelddadig oorlogsdrama en aan de andere kant een sferisch en griezelig spookverhaal. Het vloeit mooi in elkaar over. De film bedient zich op beide vlakken van een rustige gang en legt de nadruk op intens acteerwerk, intense interactie en intense sfeer. Shock, bloed en gore, hebben een ondergeschikte rol, hoewel er wel een aantal heftige scènes voorbij komen.
De film laat in de microkosmos van het weeshuis de pijnlijke gevolgen zien die individuele en politieke beslissingen hebben op het leven van gewone mensen. Egoïsme, machtswellust en hebzucht (vaak verborgen onder een religieus dekentje) door sommigen zorgen voor ontheemding en onthechting bij velen. De geestverschijning die door de gangen van het weeshuis doolt, is er als kwade dreiging niets bij. De mens is het ware monster.
Fijne film met oog voor detail, met een intens ongemakkelijke sfeer, met spanning en met een prettige trage gang.