To the Wonder (2012)

Als er een ding duidelijk wordt binnen de kunstgeschiedenis is het dat wel. Het gaat mij meer om dat het benadrukken van dat label 'deze filmmaker is katholiek', toch enigszins leidt tot het bezien van zijn werk in dat kader. Ik bedoelde meer dat we het werk van een kunstenaar niet moeten reduceren tot een directe exponent van een eventuele religie.

Ja, het zal gerust een rol spelen, en bij Malick hoeven we daar niet echt over te twijfelen. Ik hou alleen niet van dat te pas en te onpas gebruikte labeltjes. Was allesbehalve gemakzuchtig bedoeld

"Liefde Die van ons houdt"

Dat is een mooie typering/benaming!

zo, ik ben halverwege afgehaakt.

de bijbelse ondertoon staat me tegen, omdat ik niet gelovig ben.

de beelden zijn prachtig, daar ligt het niet aan.

de film die Malick hierna maakte, Knight of Cups, vind ik wel goed.

misschien omdat ik liever naar christian bale kijk, dan naar ben affleck

Bijzondere en aparte film van Malick zoals hij er wel meer heeft gemaakt. Niet voor iedereen weggelegd denk ik en ik heb er ook wel gemengde gevoelens bij. Centraal staat de amoureuze geïdealiseerde relatie tussen Neil en Marina. Erg knappe beelden, zeer geromantiseerd en stijlvol gebracht. Prachtig camerawerk ondersteund door klassieke muziek. Visueel een pareltje op dat vlak en wellicht komt dit op het grote scherm met luide boxen nog beter tot zijn recht.

Neil is verder wat een vreemd personage, laat nooit het achterste van zijn tong zijn, praat zelfs amper in de film. Vervelend om hem te doorgronden of in te schatten. Weet niet goed of ik hem nu sympathiek moet vinden of niet. Met Marina daarentegen wordt veel meer gedaan en zij komt dan ook beter tot haar recht.

Tegelijk lopend met hun wedervaren heb je de geloofscrisis van priester Quintana. Beetje vreemd ook, maar kan in principe wel parallel lopen al boeide dit subplot me minder.

Feit is wel dat de fase waarin een relatie zich ontwikkelt en men er zich naar gedraagt wel interessant is om bij stil te staan. Een mens draait rond emoties en laat er zich toe leiden. In hoeverre zelfs dat we ons kunnen afvragen of we nog onszelf zijn op dat moment. Onzekerheid, twijfels en keuzes maken ... het is zo bepalend voor je lot of toekomst. Los van het feit of je er nog een religieuze component wil aan toevoegen...

Christ, be with me.

Christ before me.

Christ behind me.

Christ in me.

Christ beneath me.

Christ above me.

Christ on my right.

Christ on my left.

Christ in the heart.

Mooiste scene ooit: Voordat je verdergaat naar YouTube

Neil [Ben Affleck] houdt van de Marina [Olga Kurylenko], zoveel weten we al na een paar minuten. Maar dit is een film van Terrence Malick en dus volgen er eindeloze omhelzingen, lyrische beelden, romantische clichés en pompeuze bewoordingen om dat gevoel kracht bij te zetten. Het blijkt allemaal tevergeefs wanneer Neils jeugdliefde Jane [Rachel McAdams] op komt draven en het hele verhaal nog eens van voor af aan begint. Malick heeft heel weinig te zeggen maar gebruikt wel alle tijd en ruimte om dat te doen. Tevens voegt hij aan deze mix een priester [Javier Bardem] toe die eindeloos brabbelt over het geloof en de onzekerheden waarmee hij worstelt. Er zijn mensen die weglopen met Malick. Neutrale kijkers zullen hier zeer weinig plezier aan beleven, vermoed ik.

Na een reeks filmische successen koos regisseur Terrence Malick voor een ietwat ongestructureerde, haast exclusief visueel gerichte vertelbenadering. To the Wonder is daarom aanzienlijk moeilijker te doorgronden dan Malicks voorgaande werken en de voortzetting van de film is weinig uitnodigend om dat als kijker überhaupt te proberen. Daartegenover staat wel een sublieme rol van Olga Kurylenko, die verfrissend natuurlijk speelt en medespelers Ben Affleck en Rachel McAdams er overtuigend uit acteert. Javier Bardem lijkt enkel en alleen voor wat extra cryptische (religieuze) lagen te worden toegevoegd en kent dan ook een pad dat weinig lijkt te mengen met die van het koppel, maar verder zorgt de dromerige en aparte regie van Malick ervoor dat het eerste uur enigszins interessant blijft. Daarna begint de best ruime speelduur langzaam steeds meer te wegen en werd het voor mij als kijker moeilijker om gefocust te blijven op de voortgang.