Brix schreef:
Met de vele negatieve commentaren op deze filmversie van stripheld Lucky Luke in gedachten, besloot ik vanmiddag er toch maar eens naar te kijken op TV.
Dat Terence Hill er niet zo uitzag als de zwervende cowboy van tekenaar Morris wist ik vooraf al.
Foto's en filmclips had ik al eerder gezien.
Begrijpen doe ik zoiets absoluut niet.
Stripfiguren, en Lucky Luke is een van de meest populaire, moet je zeker geen ander uiterlijk geven.
Daarmee stoot je bij voorbaat de fans al af.
Maar hier heeft men, en ik denk dat het Hill zelf was, gekozen voor een half Amerikaanse en half Italiaanse-Spaghettiwestern outfit.
Heel jammer.
Daarvan afgezien deed Hill het niet echt slecht, al was hij zeker niet zo cool als de Luke uit de strips.
De sterkste pluspunten van Hill zijn zijn bedrevenheid in de omgang met paarden en wapens.
Daarin doen niet veel andere westernacteurs hem iets voor.
Het is voor een westernfan zoals ik altijd weer prettig te zien hoe Hill met beide overweg kan.
Als regisseur is hij helaas een heel stuk minder goed.
Maar desondanks vind ik de film niet helemaal mislukt.
Het is pretentieloos familie-vermaak.
De locaties (New Mexico, en Arizona o.a.) zijn oogstrelend en overweldigend.
Alleen al daarom zou ik de film nog een keer opnieuw willen bekijken.
De Daltons, Luke's eeuwige tegenstanders, zien er acceptabel uit
De Indianen, waaronder nogal wat échte, zien er ook prima uit.
Ook een pluimpje voor decors en costumes.
De pokdalige Neil Summers, door zijn uiterlijk veroordeeld tot het eeuwige spelen van bandietenrollen, mocht voor een keer een good guy spelen, als deputy.
En tot slot is er dan natuurlijk nog Jolly Jumper, het komische paard van Lucky Luke.
Dat heeft terecht een grote rol in de film.
Misschien zijn de scènes waarin JJ de boventoon voert wel de leukste van de film.
En...het paard 'acteert' als de beste...
Natuurlijk gaat een groot deel van de eer naar paardentrainer Mario Luraschi, een 'living legend' in de filmwereld.
Ik herinner mij dat ik ooit een bericht las toen de filmopnames voor Lucky Luke van start gingen.
Daarin stond dat er maar liefst 6(witte)paarden voor de rol van Jolly Jumper werden gebruikt.
Het is ook wel te zien dat het niet aldoor hetzelfde paard is in de film.
Het ene is al wat witter dan het andere.
De humor dan...niet al te sterk, maar er waren toch redelijk wat momenten die mij deden glimlachen.
De 'big showdown' is een vette knipoog naar die in ' The Good, the bad and the ugly'.
Het uiterlijk van Ron Carey (Joe Dalton) speelt daarbij zeker ook een rol, want hij lijkt erg op een dikkere versie van Eli Wallach.
Slotsom: een niet echt geslaagde Lucky Luke verfilming.
Maar een totaal mislukte westernparodie wil ik het zeker niet noemen.
De titelsong, van top countryzanger Roger Miller, viel ook best te verteren.
Hier Kan ik mij in vinden. Ik heb Lucky Luke vanmiddag na vele jaren met genoegen herzien en zoals Brix al zegt:
Een niet echt geslaagde Lucky Luke verfilming.
Maar een totaal mislukte westernparodie wil ik het zeker niet noemen.
Het is pretentieloos familie-vermaak en zeker voor de genreliefhebber een herziening waard.